Wida dra gsi am: 07.01.2018 15:34:39
Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D PROPHET JESAJA

S`1. Kapitel

1,1 Des isch de Offenbarig, de Jesaja, d Bue(Suhn) vum Amoz, gsäh het iba Juda un Jerusalem zue d Ziit vum (a) Usija, Jotam, Ahas un Hiskia, dr Kenig vu Juda. 1,2 (a) Horche, ihr Himmel, un Erde, nimm z Ohr, denn dr HERR schwätzt! (b) I(Ich) ha Kinda großzoge un hochbrocht, un sie sin vu ma(mir) abgfalle! 1,3 Ä Ochs kennt si Herr un ä Esel de Kripp vu sinem Herr; aba Israel kennt's nit, un mi Volk vuschtoht's nit.

1,4 Mai(Wehe) däm sindige Volk, däm Volk mit Schuld blade, däm boshafte Gschlecht, d vuderbte Kinda, de d HERRN vulen, d Heilige Israels läschtere, de abgfalle sin! 1,5 Wohi soll ma äich noh (a) schla, de ihr doch wida im Wäggoh vuharre? D ganz Schädel isch krank, des ganz Herz isch matt. 1,6 Vu d Fueßsohle bis zuem Schädel isch nigs Gsunds a äich, sundern Biile un Schtrieme un frischi Wunde, de nit sufa gmacht noh vubunde noh mit El glindat sin. (a) 1,7 Aira Land isch vuweschtet, äiri Schtädt sin mit Fiir vubrennt; Fremdi vuzehre äiri Äckere vor äire Auge; alles isch vuweschtet we bim Undagang Sodoms. 1,8 Ibrigbliebe isch ällei de Dochta Zion we ä Hisli im Wiberg, we ä Nachthitte im Gugummerefeld, we ä blagerti Schtadt. 1,9 Hätt uns(üs) dr HERR Zebaoth nit ä gringe Räscht ibrigglo, so (a) wäre ma(mir) we Sodom un glich we Gomorra. (b)

1,10 Horche des HERRN des Wort, ihr Herre vu Sodom! Nimm z Ohr de wiesig unsres Gottes, dü Volk vu Gomorra! 1,11 (a) (b) (c) (d) Was soll ma(mir) de Mengi äira Opfa? sait dr HERR. I(Ich) bi satt vu d Brandopfa vu Widder un vum Fette vu Maschtkälba un ha kei Gfalle am Bluet dr Schtier, dr Lämma un Böck. 1,12 Wenn ihr kummt, z erschiene vor ma(mir) - wer fordert denn vu äich, daß ihr mi Vorhof vutrete? 1,13 Bringe nimi da so vugebliche Schpeiseopfa! S Räuchawerk isch ma(mir) ä Greuel! (a) Naimonde un Sabbate, wenn na(ihr) zsämmekumme, Schand (Frevel) un Feschtvusammlig mag i(ich) nit! 1,14 Mi Seele isch feind äire Naimonde un Johresfeschte; sie sin ma(mir) ä Lascht, i(ich) bi's med, sie z trage. 1,15 Un wenn ihr au äiri Händ(Pfode) üsbreite, vuberg i(ich) doch mi Aug vor äich; un (a) (b) (c) wenn na(ih)r au viel bäte den, her i(ich) äich doch nit; denn äiri Händ(Pfode) sin voll Bluet. 1,16 Wäsche äich, den äich sufa mache, den äiri bese Tate üs minem Aug, len ab vum Bese! 1,17 Lerne Guetes doe, (a) trachte nohch Recht, helfe d Untadrickte, schaffe d Waise Recht, fihre dr Witwe Sach!

1,18 So kumme denn un len uns(üs) mitänanda rechte, sait dr HERR. (a) (b) Wenn äiri Sinde au bluetrot isch, soll sie doch schneewieß wäre, un wenn sie rot isch we Scharlach, soll sie doch we Wulle wäre. 1,19 Welle na(ihr) ma(mir) folge, so solle na(ihr) vum Land s Guete gnieße. (a) 1,20 Weigere na(ihr) äich aba un sin nit folgsam, so solle na(ihr) (a) vum Schwert gfrässä wäre; denn dr Mund(Gosch) des HERRN sait`s. 1,21 We goht des zue, daß de treu Schtadt zue na Hure wore isch? Sie war voll Recht, Grechtigkeit het drin gwohnt; etze aba - Mörda. 1,22 (a) Di Silba isch Schlacke wore un di Wi mit Wassa vufälscht. 1,23 Dini Firschte sin Abtrünnigi un Diebesgselle, sie nähmä alli gern Gschenkli a un vulange nohch Gabe. D Waise schaffe sie nit Recht, un dr Witwe Sach kummt nit vor sie.

1,24 Drum sait dr Herr, dr HERR Zebaoth, dr Mächtige Israels: Mai(Wehe)! I(Ich) wäre ma(mir) Troscht schaffe a minem Feinde (Gegna) un mi rächen a minem Widasacha 1,25 un will mi Hand gege di kehre un we mit Laugi (a) üsschmelze, was Schlacke isch, un all di Zinn üsschiede. 1,26 Un i(ich) will dir wida Richta ge, we sie vormols ware, un Rotsherre we im Afang. Alsdann wirsch dü ä Schtadt dr Grechtigkeit un ä treui Schtadt heiße. 1,27 Zion mueß durch Gricht erlest wäre un, de zue nare(ihr) zruckgehn, durch Grechtigkeit. (a) 1,28 D Ibaträta aba un Sinda wäre allisamt vunichtet wäre, un de d HERRN vulen, wäre umkumme. 1,29 Denn na(ihr) solle zschande wäre wägä dr (a) Eiche, a däne ihr äiri Luscht hän, un na(ihr) solle schamrot wäre wägä dr (b) Gärte, de na(ihr) üsgwählt hän. 1,30 Denn na(ihr) si we ä Eiche mit dürre Blätta un we ä Garte ohni Wassa; 1,31 un dr Schtarke wird si we Werg un sini Tate we ä Funke, un beides wird mitänanda brenne, un nemads lescht.


S`2. Kapitel

In Zion finde alli Velka Heil un Friide

2,1 Des isch's, was Jesaja, d Bue(Suhn) vum Amoz, gsäh het iba Juda un Jerusalem: 2,2 (a) (b) (c) S wird zue d letschte Ziit dr Berg, do des HERRN s Huus isch, fescht schtoh, hecha als alli Berg un iba alli Hiigel erhabe, un alli Heide wäre herlaufe, 2,3 un vieli Velka wäre higo un sage: Kumme, len uns(üs) uf d Berg des HERRN go, zuem Huus vum Gott Jakobs, daß sa(er) uns(üs) lehrt sini Wäg un ma(mir) wandle uf sinene Schtiege! Denn (a) (b) vu Zion wird wiesig üsgoh un des HERRN Wort vu Jerusalem. 2,4 Un (a) na(er) wird richte unda d Heide un zrechtwiese vieli Velka. Do wäre sie ihri Schwerter zue Pfluegschare un ihri Schpieß zue Sichle mache. Denn s wird kei Volk gege des andere des Schwert ufhebe, un sie wäre etze nimi lerne, Kreg z fihre.

2,5 Kumme etze, ihr vum Huus Jakob, len uns(üs) wandle im Lecht des HERRN!

D Dag des HERRN

D Dag des HERRN macht alles Hoche niedrig 2,6 Aba dü hesch di Volk, des Huus Jakob, vuschtoße; denn sie triebä Wohrsagaräi we de im Oschte un sin Zeichediita we de Philista un hänge sich a de Kinda dr Fremde. 2,7 Ihr Land isch volla Silba un Gold, un ihra Schätz isch kei End; (a) ihr Land isch voll Ross, un ihra Kärre isch kei End. 2,8 Au isch ihr Land volla Götze; sie bäte a ihra Händ(Pfode) Gschaffnes, des ihri Finga gmacht hän. 2,9 Aba krumm gmacht wird dr Mensch, demetig gmacht dr Ma, un dü wirsch nene nit vuge. 2,10 Gang in d Felse un vubirg di in d Erde vor rem Schrecke des HERRN un vor sinere herrliche Majeschtät! 2,11 Denn alli hoffärtige Auge wäre niedrig gmacht wäre, un, de schtolzi Männa (Manne) sin, wäre sich helde(beuge) meße; dr HERR aba wird ällei hoch si a däm Dag. (a)

2,12 Denn (a) (b) (c) (d) (e) d Dag des HERRN Zebaoth wird kumme iba alles Hoffärtige un Hoche un iba alles Erhabene, daß ses niedrig gmacht wird: 2,13 iba alli hochi un erhabene Zedere uf däm Libanon un iba alli Eiche in Baschan, 2,14 iba alli hochi Berg un iba alli erhabene Hiigel, 2,15 iba alli hochi Türm un iba alli feschte Müche, 2,16 iba alli Schiff im Meer un iba alli koschtbare Boot, 2,17 daß sich helde(beuge) mueß alli Hoffart dr Mensche un sich demetige meße, de schtolzi Männa (Manne) sin, un dr HERR ällei hoch isch a däm Dag. (a)

2,18 Un mit d Götze wird's ganz üs si. 2,19 Do wird ma in d Höhlene dr Felse go un in de Klifte dr Erde vor rem Schrecke des HERRN un vor sinere herrliche Majeschtät, wenn na(er) sich ufmache wird, z schrecke d Erde. 2,20 A däm Dag (a) wird jeda wägwerfe sini silberne un goldeni Götze, de na(er) sich het mache losse, um sie azbäte, zue d Mulwirf un Fledamies, 2,21 dmit da(er) sich vukrieche ka in d Felsschpalte un Schteiklift vor däm Schrecke des HERRN un (a) vor sinere herrliche Majeschtät, wenn na(er) sich ufmache wird, z schrecke d Erde. 2,22 So losse etze ab vum Mensch, der nur ä Schnuufa isch; denn fir was isch scha(er) z achte?


S`3. Kapitel

Gottes Gricht iba de Herre Jerusalems un sini eitle Wieba

3,1 Lueg, dr Herr, dr HERR Zebaoth, wird vu Jerusalem un Juda wägnähme Schtitze un Bengel(Schtäckä): (a) (b) alle Vorrot a Brot un alle Vorrot a Wassa, 3,2 Helde un Kregslit, Richta un Prophete, Wohrsaga un Ältesti, 3,3 Hauptlit un Vornehmi, Rotsherre un Weise, Zaubera un Bschwöra. 3,4 Un i(ich) will ne (a) Bebli zuem Firschte ge, un Muetwilligi solle iba sie herrsche. 3,5 Un im Volk wird eina d andere agriffä, ä jeda si Nächschte. D Jung goht los uf d Alt un d Vuachtete uf d Geehrte. 3,6 Dann(Dnoh) wird eina si Nächschte, der in sinem Vada`s (Babbe) Huus isch, dränge: Dü hesch noh ä Mandel! Sei unsa Herr! Der Trimmerhaufe isch unda dinere Hand! 3,7 Na(Er) aba wird sie zue der Ziit bschwöre un sage: I(Ich) bi kei Dokta; s isch kei Brot un kei Mandel in minem Huus! Macht mi nit zuem Herrn iba des Volk! 3,8 Denn Jerusalem isch gschtrauchelt, un Juda lit do, wel ihri Wort un ihr Den gege d HERRN si, daß sie sinere Majeschtät widerschtrebe. 3,9 Daß sie d Lit aluege, zeugt gege sie; ihra Sinde rehme sie sich (a) we de Lit in Sodom un vuschtecke sie nit. Mai(Wehe) nene! Denn dmit bringe sie sich selbscht in alles Ungliick. 3,10 Heil d Grechte, sie hän s guet! Denn sie wäre de Frucht ihra Werke gneße. 3,11 Mai(Wehe) aba d Gottlose, sie hän s schlecht! Denn s wird nene zruck ge wäre, we sie s vudene. 3,12 Kinda sin Gebieta vu minem Volk, un Wieba bherrschen`s. Mi Volk, dini Fihrer vufihre di un vuwirre d Wäg, den dü go sollsch!

3,13 Dr HERR schtoht do zuem Gricht un isch ufträte, si Volk z richte. 3,14 Dr HERR goht ins Gricht mit d Älteschte vu sinem Volks un mit sinene Firschte: Ihr hän d (a) Wiberg abgweidet, un was ihr d Ärme graubt hän, isch in äirem Huus. 3,15 Wurum zertrete ihr mi Volk un zerschlage des Gsicht dr Elende? sait Gott, dr HERR Zebaoth.

3,16 So het dr HERR gsait: Wel de Techta Zions schtolz sin un gehn mit ufgrecktem Halse, mit lüschterne Auge, tripple dher un tänzle un hän koschtbari Schoeh a ihre Feß, (a) 3,17 sällewäg wird dr Herr d Scheitel vu d Techta Zions kahl mache, un dr HERR wird ihri Schläfe entblöße. 3,18 Zue der Ziit wird dr Herr d Schmuck a d koschtbare Schoeh wägnähme un de Schtirnbända, de Schpangene, 3,19 de Ohrring, de Armschpange, de Schleier, 3,20 de Haubene, de Schrittkettli, de Girtel, de Riechfläschchli, de Amulett, 3,21 de Fingaring, de Nasenring, 3,22 de Feschtkleida, de Mäntel, de Decha, de Täschchen, 3,23 de Schpiegel, de Hembe, de Kopfdecha, de Ibawirfe. 3,24 Un s wird Gschtank schtatt Gschmäckli(Wohlgruch) si un ä Schtrick schtatt vumä Girtel un ä Glatze schtatt lockigi Hoor un schtatt vum Prachtgwända ä Sack, Brandmol schtatt Schenheit.

3,25 Dini Männa (Manne) wäre durchs Schwert flege un dini Krega im Kampf. 3,26 Un Zions Doore wäre träuere un klage, un sie wird leer un insam uf dr Erde hocke.


S`4. Kapitel

4,1 Un siebä Wieba wäre zue der Ziit ä Ma packe un sage: Mir wen uns(üs) selbscht vusorge un azeget, loß uns(üs) nur nohch dinem Name heiße, daß unsri Schmach vu uns(üs) gnumme wär.

S kinftige Heil fir di Grettete in Jerusalem

4,2 Zue der Ziit wird, (a) was dr HERR schprieße losst, leb(lieb) un wert si un d Frucht vum Land herrlich un schen bi däne, de ibrigbliebe in Israel. 4,3 Un wer do wird (a) ibrigsi in Zion un ibrigbliebe in Jerusalem, der wird heilig heiße, jeda, der (b) (c) (d) ufgschribe isch zuem Läbä in Jerusalem. 4,4 Wenn dr Herr d Unflat vu d Techta Zions abwäsche wird un de Bluetschuld Jerusalems wägnähme durch d Geischt, der richte un ä Fiir aziinde wird, 4,5 dann(dnoh) wird dr HERR iba d ganz Platz vum Berg Zion un iba ihre Vusammlige ä (a) Wolke schaffe am Dag un Rauch un Fiirglanz in d Nacht. Jo, s wird ä Schutz si iba alles, was herrlich isch, 4,6 un ä Hitte zuem Schatte am Dag vor d Hitz un Zueflucht un Obdach vor rem Wetta un Rägä.

S`5. Kapitel

Des Led vum unfruchtbare Wiberg

5,1 Also, i(ich) will minem liebe Freund singe, ä Led vu minem Fründ(Freund) un sinem Wiberg.

Mi Fründ(Freund) het ä (a) (b) (c) Wiberg uf nem fette Buckel. 5,2 Un na(er) grabt ten um un entschteint nen un legt drin edli Räbä a. Na(Er) het au ä Turm drin baut un grabt ä Trotti un het gwartet druf, daß sa(er) gueti Triebel brocht het; aba na(er) bringt schlechti. 5,3 Etze richte, ihr Birga zue Jerusalem un ihr Männa (Manne) Judas, zwische mir un minem Wiberg! 5,4 Was soll ma noh me doe a minem Wiberg, des i(ich) nit doe ha a nem? Wurum het da(er) denn schlechti Triebel brocht, während i(ich) druf gwartet ha, daß sa(er) gueti brocht het? 5,5 Also, i(ich) will äich zeigä, was i(ich) mit minem Wiberg doe will! Si Gater soll wäggnumme wäre, daß sa(er) vuweschtet wird, un sini Muure soll igrisse wäre, daß sa(er) vutramt wird. 5,6 I(Ich) will nen wescht liege lo, daß sa(er) nit bschnitte noh ghackt wird, sundern Dischtle un Dorne druf wachse, un will d Wolke sage, daß sie nit druf rägnä. 5,7 Dem HERRN Zebaoth si Wiberg aba isch des Huus Israel un de Männa (Manne) Judas sini Pflanzig, a der si Herz ghange isch. Na(Er) het gwartet uf Rechtschpruch, lueg, do war Rechtschbruch, uf Grechtigkeit, lueg, do war Gschrei (Geblär) iba Schlechtigkeit.

Wehe ruef iba de Sinde dr Große

5,8 Wehe däne, (a) de ei Huus zuem andere bringe un ei Acka a d andere rucke, bis kei Platz me do isch un sie ällei des Land bsitze! 5,9 S isch in minem Ohr des Wort des HERRN Zebaoth: Gwiß, de viele Hiisa solle vugammle un di große un fiene(fäine) leer schtoh. 5,10 Denn zehn Morge Wiberg soll nur ei Eima ge un zehn Schäffel Saat nur ei Schäffel.

5,11 Wehe däne, de vum Morge freh a uf sin, däm Sufe nohchzgo, un hocke bis in d Nacht, daß sie dr Wi ufheitzt, 5,12 un hän (a) Harfe, Zither, Pauke, Pfife un Wi in ihrem Wohlläbä, aba (b) luege nit uf des Werk des HERRN un luege nit uf des Doe vu sina Händ(Pfode)! 5,13 Drum wird mi Volk wäggfihrt wäre pletzjig, un sini Vürnehme meße Hunga lied un d krachmacha Lit Durscht. 5,14 Drum het des Toterich d Schlund wit ufgschperrt un d Rache ufdoe ohni Maß, daß nabfahrt, was do protzt un krachmacht, alli Ibametige un Frehliche. 5,15 So wird gheldet(nabbeugt) dr Mensch un demetig gmacht dr Ma, un d Auge dr Schtolze wäre klei gmacht, 5,16 aba (a) dr HERR Zebaoth wird hoch si im Gricht un Gott, dr Heilige, sich heilig erwiese in Grechtigkeit. 5,17 Do wäre dann(dnoh) Lämma weide we uf ihra Trift un Ziege mampfle in d Ruine(Trimmaschtätt) vu d hiigmachte.

5,18 Wehe däne, de des Unrecht herzehe mit Seila vum Lug un de Sinde mit Wageseila 5,19 un sage: (a) (b) Er soll`s schnell un bald kumme lo si Werk, daß ma(mir)'s sähn; s kumme un i treffe dr Rotschluß vum Heilige Israels, daß ma(mir) nen kennelerne!

5,20 Wehe däne, de Beses guet un Guetes bes nenne, de üs Dunkel Lecht un üs Lecht Dunkel mache, de üs süür seß un üs seß süür mache!

5,21 Wehe däne, de (a) gschid sin in ihre eigene Auge un (b) hebe sich selba fir schlau!

5,22 Wehe däne, de Helde sin, im Wi suufe, un wackeri Männa (Manne), Schnaps z mische, 5,23 de (a) d Schuldige Grecht rede fir Gschenkli un des Recht nähmä däne, de im Recht sin!

5,24 Drum, we vum Fiir d Flamme Schtroh frässä(vuzehre) un Schtopple vugehn in dr Flamme, so wird ihri Wurzle vufule un ihri Blete ufflege we Schtaub. Denn sie vuachte de Awisig des HERRN Zebaoth un läschtere de Red vum Heilige Israels.

Gott rueft de Feinde (Gegna) ins Land zuem Endgricht

5,25 *Drum isch dr (a) (b) Zorn (d Wuet) des HERRN üsbroche(ufgflammt) iba si Volk, un na(er) reckt sini Hand gege sie un schlat sie, daß d Berg bebe un ihri Liche sin we Dreck uf d Gasse. Un bi all däm losst si Zorn (Wuet) nit ab, sundern sini Hand isch noh üsgreckt. 5,26 Na(Er) wird ä Feldzeiche ufrichte fir des Volk in dr Ferni un pfift`s her vum End dr Erde. Un lueg, si pressiere un schnell kumme sie dher. 5,27 Keina unda ne isch med odr schwach, keina dost noh schloft; keinem goht dr Girtel uf vu sine Hufte, un keinem vurißt ä Schuehreme. 5,28 Ihri Pfiel sin scharf un alli ihri Boge gschpannt; de Hufe ihra Ross sin härt we Kieselschtei, un ihri Wageräda sin we ä Schturmwind. 5,29 Ihr Brülle isch we des dr Löwe, un sie brülle we jungi Löwe. Sie wäre dhersaue un d Raub packe un dvutrage, daß nemads rette ka. 5,30 Un s wird iba ne bruusche zue der Ziit we des Bruusche vum Meer. Wenn ma dann(dnoh) des Land aluege wird, lueg, so isch's finschta vor Angscht, un des Lecht schient nimi iba ne.

S`6. Kapitel

Jesajas Bruefig zuem Prophete

6,1 In däm Johr, als dr Kenig (a) Usija schtirbt, sieh i(ich) d Herr hocke uf nem hoche un erhabenen Thron, un si Säum fillt d Tempel. 6,2 Serafim sin iba nem gschtande; jeda het sechs Fligel ka: mit zwei hän sie ihr Üssäh deckt, mit zwei hän sie ihri Feß deckt, un mit zwei sin sie gfloge. (a) 6,3 Un eina reft zuem andere un sait: (a) Heilig, heilig, heilig isch dr HERR Zebaoth, alli Land sin sinere Ehri voll! 6,4 Un de Schwelle bebte vu dr Schtimm ihres Ruefs, un des Huus ward (a) (b) voll Rauch. 6,5 Do sag i(ich): Weh mir, i(ich) vugang! Denn i(ich) ha dreckigi Lippe un wohne unda nem Volk vu schlechte Lippe; denn (a) i(ich) ha d Kenig, d HERR Zebaoth, gsähne mit mine Auge. 6,6 Do flog eina dr Serafime zue ma un het ä glehendi Kohle in dr Hand, de na(er) mit dr Zange vum Altar gnumme het, 6,7 un rihrt mi Muul (Gosch) a un sait: Lueg, domit sin dini Lippe brihrt, daß di Schuld vu dir gnumme wär un dini Sinde gsühnt isch.

6,8 Un i(ich) ha de Schtimm vum Herrn ghärt, we na(er) sait: Wär soll i(ich) schicke? Wer will unsa Laufbursch(Bote) si? I(Ich) aba ha gsait: Do bi i(ich), schick mi! 6,9 (a) (b) (c) Un na(er) sait: Gang hi un sag zue däm Volk: Horche un vuschtehn's nit; sähn un merke's nit! 6,10 Vuschtock des Herz vum Volk un loß ihri Ohre daub si un ihri Auge blind, (a) (b) daß sie nit sähn mit ihre Auge noh härä mit ihre Ohre noh vuschtehn mit ihrem Herz un sich nit umkehre un gsund wäre. 6,11 I(Ich) aba sag: Herr, we lang? Na(Er) sait: Bis de Schtädt wescht wäre, ohni Inwohna, un de Hiisa ohni Mensche un des Feld ganz wescht doliegt. 6,12 Denn dr HERR wird de Mensche wiet wägdoe, so daß des Land sehr (sölli) vulo si wird. 6,13 Au (a) wenn nur dr zehnte Deil drin bliebt, so wird`s abamols vuheert wäre, doch we bi einare Eiche odr Linde, vu däne bim Fälle noh ä (b) (c) Schtumpf bliebt. Ä heilige Some wird sella Schtumpf si.


S`7. Kapitel

Jesaja rueft d Kenig Ahas zuem Glaube

7,1 S isch gschehe (bassiert) zue d Ziit vum Ahas, d Bue(Suhn) Jotams, d Bue(Suhn) Usijas, vum Kenig vu Juda, do ziehe Rezin, dr Kenig vu Aram, un Pekach, d Bue(Suhn) Remaljas, dr Kenig vu Israel, uffe nohch Jerusalem, um`s zue bekämpfe; sie kenne`s aba nit erobere. (a) * 7,2 Do wird däm Huus David vurote(agsait,aditet): D Aramäer hän sich glageret in Ephraim. Do het nem des Herz bebt un des Herz vu sinem Volk, we de Baim im Walde bebe vum Wind. 7,3 Aba dr HERR sait zue Jesaja: Gang üsä, Ahas entgegä, dü un di Bue(Suhn) Schear-Jaschub*, a des End dr Wassaleitig vum obere Teich, a dr Schtroß bim Acka vum Walkers, *d. h. ä Räscht wird umkehre. 7,4 un sag zue nem: Heet di un (a) blieb schtill; fircht di nit, un di Herz sig unvuzagt vor däne beide Brandscheite, de nur noh rauche, vor rem Zorn (Wuet) Rezins un dr Aramäer un d Bue(Suhn) Remaljas. 7,5 Wel de Aramäer gege dich Beses üsdenkt hän samt Ephraim un däm Bue(Suhn) Remaljas un sage: "7,6 Mir wen nufzeh nohch Juda un`s erschrecke un fir uns(üs) erobere un zuem Kenig drin mache d Bue(Suhn) Tabeals", - 7,7 eso sait Gott dr HERR: S soll nit gschähe un nit so go, 7,8 sundern we Damaskus d Kopf isch vu Aram, so soll Rezin nur des Kopf vu Damaskus si - un in fünfesächzig Johr soll`s mit Ephraim üs si, daß sie nimi ä Volk sin -; 7,9 un we Samaria des Kopf isch vu Ephraim, so soll d Bue(Suhn) Remaljas nur d Kopf vu Samaria si. (a) Glaube ihr nit, so bliebe ihr nit.

Des Zeiche vum Immanuel un des Schtrofgricht durch d Assyrer

7,10 Un dr HERR schwätzt abamols zue Ahas un sait: 7,11 Forda dir ä Zeiche des HERRN, dinem Gott, s isch drunte in dr Defi odr droben in dr Hechi! 7,12 Aba Ahas sait: I(Ich) will's nit fordare, dmit i(ich) d HERRN nit vusueche. 7,13 Do sait Jesaja: Alla, so häre, ihr vum Huus David: Isch's äich z weng, daß ihr Mensche med mache? Mehn ihr au mi Gott med mache? 7,14 Drum wird äich dr HERR selba ä Zeiche ge: (a) Lueg, ä Jumpfere isch schwanga un wird ä Bue(Suhn) uf d Welt bringe, den wird sie nenne Immanuel*. 7,15 Butta un Honig wird da(er) ässä, bis sa(er) weiß, Beses z vuwerfe un Guetes üszwähle. 7,16 Denn bvor (a) des Bebli lernt Beses vuwerfe un Guetes üswähle, wird des Land vuödet si, vor däre zwei Kenige dir gräut. 7,17 Dr HERR wird iba dich, iba di Volk un iba dinem Vada (Babbe) si Huus Däg kumme losse, we sie nit kumme sin sit dr Ziit, do Ephraim sich vu Juda schiedet, nämlich durch d Kenig vu Assyrie.

7,18 Zue der Ziit wird dr HERR herpfife d Flege am End dr große Bäch vu Ägypte un de Biene im Land Assur, 7,19 daß sie kumme un sich alli nablen in d defe Täla un in d Schteiklufte un in alli Hecke un a jedi Tränki. 7,20 Zue der Ziit wird dr Herr d Kopf un d Hoor am Lyb (Ranze) schere un d Bart abneh durch des Schermessa, des gedunge isch gegeiba vum Schtrom, (a) durch d Kenig vu Assyrie. 7,21 Zue der Ziit wird ä Ma ä jungi Chueh un zwei Schof ufzeh 7,22 un wird so viel z melke ha, daß sa(er) Butta ässä wird; denn Butta un Honig wird ässä, wer ibrigbliebe wird im Land. 7,23 Un s wird zue der Ziit gschähe: wo etzed duusig Wischteck schtehn, duusig Silbaschtickle wert, do wäre Dorne un Dischtle si, 7,24 daß ma mit Pfiel un Boge dohi go mueß. Denn im ganze Land wäre Dorne un Dischtle si, 7,25 daß ma au zue all däne Berg, de ma etzed mit dr Hacke falck un vusorgt, nit kumme ka üs Scheu vor Dorne un Dischtle, sundern ma wird Rinda driba triebä un Schof um`s vutrambe zlosse.


S`8. Kapitel

Dr Bue(Suhn) vum Prophete als Zeiche vum Gricht iba Aram un Israel

8,1 Un dr HERR sait zue ma(mir): Nimm dir ä großi Dafle un schrib druf mit dütlicha Schrift: Raubebald-Eilebeute! 8,2 Un i(ich) nimmt ma(mir) zwei treue Ziige, d Prieschta Uria un Secharja, d Bue(Suhn) Jeberechjas. 8,3 Un i(ich) gang i zue dr Prophetin; de ward schwanga un het ä Bue(Suhn) uf d Welt brocht. Un dr HERR sait zue ma(mir): Heiß nen Raubebald-Eilebeute! 8,4 Denn bvor (a) des Bebli ruefä ka: Lebe(Lieba) Vada (Babbe)! Lebi (Liebe) Muetter!, (b) soll de Macht vu Damaskus un de Beute üs Samaria wäggnumme wäre durch d Kenig vu Assyrien.

Des Gricht iba Juda un d Velka

8,5 Un dr HERR schwätzt wida mit mir un sait: 8,6 Wel des Volk vuachtet de Wassa vu Siloah, de schtill dhifleße, un in Angscht zerfleßt vor Rezin un däm Bue(Suhn) Remaljas, 8,7 lueg, so wird dr Herr iba sie kumme losse de schtarke un viele Wassa vum Schtrom, nämlich d Kenig vu Assyrien un alli sini Macht, daß sie iba alli ihri Rända flute un iba alli ihri Ufa gehn. 8,8 Un sie wäre ibreche in Juda un wägschwemme un ibaflute, bis sie a d Hals gehn. Un sie wäre ihri Fligel üsbreite, daß sie di Land, oh (a) Immanuel, fille, so wiet`s isch.

8,9 Tobe, ihr Velka, ihr mehn doch fliehe! Häret's alli, de ihr in ferne Lända sin! Rüschte äich, ihr mehn doch fliehe; rüschte äich, ihr mehn doch fliehe! 8,10 Bschleßt ä Rot, un s wird nigs drus; berede äich, un s gschiht nit! Denn do isch Immanuel!

8,11 Denn des sait dr HERR zue mir, als sini Hand iba mi kummt un na(er) mi warnt, i(ich) sollt nit wandle uf däm Wäg vu däm Volk: 8,12 Ihr sollt nit alles Vuschwörig nenne, was des Volk Vuschwörig nennt, un vor rem, was sie firchte, firchte äich nit un len äich nit graue, 8,13 sundern vuschwöre äich mit däm HERRN Zebaoth; (a) d len äiri Angscht un äira Schrecke si. 8,14 Er wird ä Fallschtrick si un ä (a) Schtei vum Aschtoße un ä Fels vum Ärganiss fir de beide Hiisa Israel, ä Fallschtrick un ä Schlinge fir de Birga Jerusalems, 8,15 daß vieli vu nene sich dra schtoße, flege, zerschmettert, vuschtrickt un gfange wäre.

Dr Prophet un sini Jinger

8,16 I(Ich) soll (a) vuschleße de Offenbarig, vusiegle de Wiesig in mine Jinger 8,17 un will hoffe uf d HERRN, der si Agsicht vuborge het vor rem Huus Jakob, un will uf nen harre. 8,18 Lueg, (a) (b) (c) do bi i(ich) un de Kinda, de ma(mir) dr HERR ge het als Zeiche un Weissagig in Israel des HERRN Zebaoth, der uf däm Berg Zion wohnt.

8,19 Wenn sie aba zue äich sage: Ihr mehn de Totegeischta un Bschwöra bfroge, de do flischtere un murmle, so sage: (a) Soll nit ä Volk si Gott bfroge? Odr soll ma fir Lebändigi di Dote bfroge? 8,20 Hi zue d Weissagig un hi zue d Offebarig! Wäre sie des nit sage, so wird ne kei Morgerot schiene, 8,21 sundern sie wäre im Land umhergo, härt gschla un hungrig. Un wenn sie Hunga liede, wäre sie ziirne un flueche ihrem Kenig un ihrem Gott, un sie wäre iba sich luege 8,22 un unda sich d Bode aluege un nigs finde als Trebsal un Finschtanis; denn sie sin im Dunkel vu d Angscht un gehn wirr im Finschtere. 8,23 *Doch (a) s wird nit dunkel bliebe iba däne, de in Angscht sin. Het da(er) in frehera Ziit in Schmach brocht des Land Sebulon un (b) (c) des Land Naftali, so wird da(er) dnoh z Ehre bringe d Wäg am Meer, des Land gegeiba vum Jordan, des Galiläa vu d Heide.


S`9. Kapitel

Dr Friidefirst wird vuheiße

9,1 *Des Volk, des (a) im Finschtere wandelt, sieht ä großes Lecht, un iba däne, de do huuse im finschtere Land, schient`s hell. 9,2 Dü wecksch lute Jubel, dü machsch groß d Fräid(Freud). Vor dir wird ma sich fräie, we ma sich fräid in dr Ernt, we ma frehlich isch, wenn ma ä Fang üsdeilt. 9,3 Denn (a) dü hesch ihr druckendes Joch, de Jochschtange uf ihre Schultare un d Schtäcke ihrem Trieba vubroche we am (b) Dag Midians. 9,4 Denn jeda Schtiefel, der mit Gedöhns dhergoht, un jeda Mandel, durch Bluet gschleift, wird vubrennt un vum Fiir gfrässä(vuzehrt).

9,5 Denn uns(üs) isch ä Kind gibore , ä Bue(Suhn) isch uns(üs) ge, un (a) (b) de Herrschaft rueht uf sinere Schultare; un na(er) heißt Wunda-Rat, Gott-Held, Ewig-Vada, (c) Friide-Firscht; 9,6 uf daß sini Herrschaft groß wär un vum Friide kei End uf däm (a) (b) Thron David un in sinem Kenigrich, daß er's schtärkt un schtitzt durch (c) (d) Recht un Grechtigkeit vu etze a bis in Ewigkeit. Sonigs wird doe dr Eifa des HERRN Zebaoth.

Gottes Gricht iba des unbußfertige Nordrich

9,7 Dr Herr het ä Wort gschickt gege Jakob, un s isch in Israel nabgfloge, 9,8 daß ses allem Volk weiß, Ephraim un de Birga Samarias, de do sage in Hochmuet un schtolzem Sinn (Gmeht): 9,9 Ziegelschtei sin gfalle, aba ma(mir) wen's mit Quada wida baue (bäue). Ma het Mulbeerbaium abghaue, aba ma(mir) wen Zedere a ihri Schtell anesetzä. 9,10 Doch dr HERR macht schtark gege sie ihr Feinde (Gegna), nämlich Rezin, un ihri Feinde (Gegna) schtachelt da(er) uf, 9,11 d Aramäer vu vorne un d Philista vu hinte, daß sie Israel frässä mit vollem Muul. BI ALL DÄM LOSST SI ZORN NOH NIT AB, SINI HAND ISCH NOH ÜSGRECKT.

9,12 Aba des Volk kehrt nit um zue däm, ders schlat, un froge nit nohch rem HERRN Zebaoth. 9,13 Drum (a) haut dr HERR vu Israel Schädel un Wedel ab, Ascht un Schtumpf, uf ei Dag. 9,14 Di Älteschte un di Vürnehme sin dr Schädel, d Prophete aba, de falsch lehre, sin dr Wedel. 9,15 Denn de Leida vum Volk sin Vufihra, un de sich leide losse, sin vulore. 9,16 Drum ka dr Herr ihri jungi Mannschaft nit vuschone noh ihra Waise un Witwe sich erbarme; denn sie sin allzmol gottlos un bes, un alli Mäula (Gosche) babble dummes Ziig. BI ALL DÄM LOSST SI ZORN NOH NIT AB, SINI HAND ISCH NOH ÜSGRECKT.

9,17 Denn de Bosget lodert we ä Fiir; des frisst Dorne un Dischtle un zindet d dichte Wald a un git hoche Rauch. 9,18 Vum Zorn (Wuet) des HERRN Zebaoth brennt des Land, daß des Volk wird we ä Fraß vum Fiir; keina schont d andere. 9,19 Sie vuschlinge zue d Rechte un liede Hunga; sie frässä zue d Linke un wäre doch nit satt. Jeda frißt des Fleisch vu sinem Nächschte: 9,20 Manasse d Ephraim, Ephraim d Manasse, un sie beidi mitänanda sin gege Juda. BI ALL DÄM LOSST SI ZORN NOH NIT AB, SINI HAND ISCH NOH ÜSGRECKT.


S`10. Kapitel

10,1 Wehe däne, de unrechti Gsetz mache, un de Schriba, de unrechtes Urdeil schribe, 10,2 um de Sach vu d Arme z helde(beuge) un Gwalt z ebe am Recht dr Elende in minem Volk, daß d Witwe ihr Raub un di Waise ihri Beute wäre! 10,3 Was wen ihr doe am Dag dr Heimsuechig un vum Unheil, des vu wietem kummt? Zue wäm wen ihr flehe um Hilf? Un wo wen ihr äiri Herrlichkeit losse? 10,4 Wer sich nit unda di Gfangene buckt, wird unda d Erschlane flege. BI ALL DÄM LOSST SI ZORN NOH NIT AB, SINI HAND ISCH NOH ÜSGSCHRECKT.

Gege d Hochmuet vum Kenig vu Assyrie

10,5 Mai(Wehe) Assur, der vu minem Zorn d (a) Ruete un vu minem Grimm d Schtecke isch! 10,6 I(Ich) schick nen gege ä gottloses Volk un gib nem Bifehl gege des Volk, däm i(ich) ziirn, daß sa's beraubt un üsplindere un`s vudrammt we Dreck uf dr Gasse. 10,7 Aba na(er) meint's nit so, un si Herz denkt nit so, sundern si Gmeht schtoht dnohch, zue vutilge un üszrotte nit wenig Velka. 10,8 Denn na(er) sait: "Si mini Firschte nit allisamt Kenig? 10,9 Isch Kalne nit we Karkemisch? Isch Hamat nit we Arpad? Isch nit Samaria we Damaskus? 10,10 (a) We mi Hand gfunde het de Kenigriech vu d Götze, obwohl ihri Götze me ware, als de zue Jerusalem un Samaria sin: 10,11 soll i(ich) nit Jerusalem doe un sinene Götze, we i(ich) Samaria un sinene Götze doe ha?"

10,12 Wenn aba dr Herr all si Werk üsgrichtet het uf däm Berg Zion un zue Jerusalem, wird da(er) sage: (a) I(Ich) will heimsueche de Frucht vum Hochmuet vum Kenig vu Assyrie un d Schtolz vu sine hochnäsige Auge, 10,13 wel la(er) sait: «I(Ich) hab's durch mini Händ(Pfode) Kraft üsgrichtet un durch mi Gschytheit, denn i(ich) bi schlau. I(Ich) ha de Grenze vu d Lända andascht bschtimmt un ihri Schätz graubt un we ä Schtier de Iwohna uf d Bode gschtoße. 10,14 Mini Hand het gfunde d Richtum vu d Velka we ä Vogelnest, un i(ich) ha alli Lända zsämmegrapscht, we ma Eier sammlet, de vulo sin; kei Fligel het sich regt, un kei Schnabel het sich uf schperrt un het piepst."

10,15 Vumag sich au ä Axt z rehme gege den, der dmit haut, odr ä Sägi groß doe gege den, der sie zeht? Als ob (a) d Ruete den schwingt, der sie hebt; als ob dr Schtäcke den hebt, der kei Holz isch! 10,16 Drum wird dr Herr, dr HERR Zebaoth, unda d Fätte in Assur d Hunga schicke, un sini Herrlichkeite wird da(er) aziinde, daß sie brenne wird we ä Fiir. 10,17 Un (a) des Lecht Israels wird ä Fiir si, un si Heilige wird ä Flamme si, un sie wird sini Dorne un Dischtle aziinde un vuzehre uf ei Dag. 10,18 Un de Herrlichkeite vu sinene Wälda un Gärte soll znicht wäre mit Schtumpf un Schtiel un wird vugoh un dhischwinde, 10,19 daß de Baim vu sinene Wälda, de ibrigbliebe, zehlt wäre kenne, un ä Bebli ka sie ufschribe.

Errettig vumä Räscht üs Israel.

Zions Errettig vor rem Aschturm vu d Assyrer

10,20 (a) (b) Zue der Ziit wäre de Ibrigbliebene vu Israel un, was vutwischt isch vum Huus Jakob, sich nimi vulo uf den, der sie schlat, sundern sie wäre sich vulo uf d HERRN, d Heilige Israels, in Treui. 10,21 Ä Räscht wird sich umkehre, jo, dr Räscht Jakobs, zue Gott, däm Schtarke. 10,22 Denn wär au di Volk, oh Israel, (a) we Sand am Meer, so soll doch nur ä Räscht in nem bekehrt wäre. Vuderbe isch bschlosse un bringt Flute vu Grechtigkeit. 10,23 Denn Gott dr HERR Zebaoth (a) wird Vuderbe ergoh losse, we bschlosse isch, im ganze Land.

10,24 Drum sait Gott dr HERR Zebaoth: Fircht di nit, mi Volk, des in Zion wohnt, vor Assur, der di mit däm Schtäckä schlat un sini Bengel gege di ufhebt, we`s in Ägypte gschehe (bassiert) isch. 10,25 Denn s isch nur noh ä kleini Wieli, so wird mi Ungnade ä End ha, un mi Wuet wird sich richte uf si End. 10,26 Alsdann wird dr HERR Zebaoth ä Geißle iba nen schwinge we in dr (a) (b) Schlacht Midians am Rabefelse un wird si Bengel, den na am Meer bruucht het, (c) ufhebe we in Ägypte. 10,27 Zue der Ziit wird sini Lascht vu dinere Schultare rab meße un si Joch vu dinem Hals.

.Na(Er) zeht ruuf vu Rimmon, 10,28 er kummt nohch Aja. Na(Er) zeht durch Migron, er losst si Troß zue Michmas. 10,29 Sie ziehe durch d enge Wäg, bliebe in Geba iba Nacht. Rama erschrickt, des Gibea Sauls vudlauft. 10,30 Dü Dochta (a) Gallim, brell lut! gib obacht, Lajescha; git nem Antwort, Anatot! 10,31 Madmena wiecht, de Birga vu Gebim laufe dvu. 10,32 Noh hiit wird da(er) haltmache in (a) Nob; er wird sini Hand üsschtrecke gege d Berg vu d Dochta Zion, gege d Hiigel Jerusalems.

10,33 Aba lueg, dr Herr, dr HERR Zebaoth, wird de Äscht mit Macht abhaue un, was hoch ufgrichtet schtoht, nabschla, daß de Hoche klei wäre. 10,34 Un dr dichte Wald wird mit däm Ise umghaue wäre, un dr Libanon wird flege durch ei Mächtige.


S`11. Kapitel

Dr Messias un si Friiderich

11,1 Un s wird ä Schpriis ufkumme üs däm Schtamm Isais un ä Zwieg üs üs sinere Wurzle Frucht bringe. 11,2 Uf nem wird ruehe dr Geischt des HERRN, dr Geischt dr Gschytheit un vum Vuschtand, dr Geischt vum Rot un dr Schtärki, dr Geischt dr Wissheit un däm Reschpeckt vorm HERRN. 11,3 Un Wohlgfalle wird da(er) ha a däm Reschpeckt vorm HERRN. Na(Er) wird nit richte nohch däm, was sini Auge sähn, noh Urdeile sagä nohch däm, was sini Ohre härä, 11,4 sundern wird mit Grechtigkeit richte di Arme un rechtes Urdeil ge d Elende im Land, un na(er) wird mit däm Schtecke(Schtägä Bängel) vu sinem Muul d Gewalttätige schla un (a) mit däm Häuch vu sinene Lippe d Gottlose umbringe. 11,5 Grechtigkeit wird dr Gurt vu sine Lende si un d Treui dr Gurt vu sinene Hiifte. 11,6 Do wäre (a) d Wöelf bi d Lämma huuse un d Pantha bi d Beck lagere. Ä kleine Bue(Suhn) wird Kälba un jungi Löwe un Maschtvieh mitänanda triebä. 11,7 Keh un Bäre wäre zsämme wiede, daß ihri Junge binanda liege, un Löwe wäre Schtroh frässä we d Rinda. 11,8 Un ä Siigling(Baby) wird schpiele am Loch dr Ottere, un ä entwehntes Kind wird sini Hand in de Höhli dr Natter schoppe. 11,9 Ma wird nirgends Sindige noh frevle uf minem ganze heilige Berg; denn des Land wird voll däm Wisse des HERRN si, so we Wassa des Meer bdeckt.

11,10 Un s wird gschähe zue der Ziit, daß (a) de Schpriis üs dr Wurzle Isais doschtehn als Zeiche fir de Velka. Nohch rem wäre d Heide froge, un däm Platz, do na(er) wohnt, wird herrlich si. 11,11 (a) Un dr Herr wird zue der Ziit zuem zweite Mol sini Hand üsschtrecke, daß sa(er) d Räscht vu sinem Volk loskauft, der ibrigbliebe isch in Assur, Ägypte, Patros, Kusch, Elam, Schinar, Hamat un uf d Insle vum Meer. 11,12 Un na(er) wird ä Zeiche ufrichte unda d Mensche un zsämmebringe di Vujagte Israels un di Vuschtreite Judas sammle vu d vier Ende dr Erde. 11,13 Un dr Näid Ephraims wird ufhäre un de Feindschaft Judas usgrottet wäre, daß Ephraim nimi näjdisch isch uf Juda un Juda nimi Ephraim feind isch. 11,14 Sie wäre sich schtiirze uf des Land vu d Philista im Weschte un mitänanda üsräubere alli, de im Oschte huuse. Nohch Edom un Moab wäre sie ihri Händ(Pfode) üsschtrecke, de Ammonita wäre nene hörig si. 11,15 Un dr HERR wird üstrockne de Zunge vum Meer vu Ägypte un wird sini Hand go losse iba d Euphrat mit sinem schtarke Wind un nen in siebä Bäch zerschla, so daß ma mit Schoeh durchgo ka. 11,16 Un (a) s wird ä Schtroß dosi fir d Räscht vu sinem Volk, des ibrigbliebe isch in Assur, we sie fir Israel do war zue d Ziit, als sie üs Ägypteland zohä sin.


S`12. Kapitel *

Des Dankled dr Erleste

12,1 Zue dere Ziit wirsch dü sage: I(Ich) dank dir, HERR, daß dü zornig gsi bisch iba mi un di Zorn (Wuet) sich gwendet het un dü mi treschtesch. 12,2 Lueg, Gott isch mi Heil, i(ich) bi sicha un fircht mi nit; denn (a) Gott dr HERR isch mi Schtärki un mi Psalm un isch mi Heil. 12,3 Ihr wäre mit Fräid(Freud) Wassa schepfe üs d Heilsbrunne. (a) (b)

12,4 Un ihr wäre sage zue dere Ziit: (a) (b) Danke däm HERRN, rufe a si Name! Mache kund unda d Mensche si Werk, vukindige, we hoch si Name isch! 12,5 Lobsinge däm HERRN, denn na(er) het sich herrlich bwiese. Sonig isch kund in alle Lända! 12,6 Jäuchz un rehm, dü Dochta Zion; denn dr Heilige Israels isch groß bi dir!


S`13. Kapitel

Gottes Gricht iba Babel

(Kap 13 un 14: vgl. Kap 21,1-10; 47; Jer 50; 51)

13,1 Des isch de (a) Lascht fir Babel, de Jesaja, d Bue(Suhn) vum Amoz, gsäh het:

13,2 Uf hohem Berg hebt hoch des Banner, ruefe lut ne zue, winke mit dr Hand, daß sie iizehn durch de Doore dr Firschte. 13,3 I(Ich) ha mini Gheiligte gschickt zue minem Zorngricht un mini Schtarke gruefe, de do juchze iba mini Herrlichkeit. 13,4 S isch Gschrei (Geblär) un Krach uf d Berge we vu nem große Volk, Gschrei (Geblär) un Gwimmel vu d vusammlete Kenigriche dr Velka. Dr HERR Zebaoth rischtet ä Heer zuem Kampf. 13,5 Sie kumme üs ferne Lända, vum End vum Himmel, ja, dr HERR selbscht samt d Werkziig vu sinem Zorn, um z vuderbe de ganzi Erde. 13,6 Hiile, denn (a) däm HERRN si Dag isch nooch; er(na) kummt we ä Undagang vum Allmächtige. 13,7 Drum wäre alli Händ(Pfode) schlaff, un alla Mensche Herz wird fäig si. 13,8 Schrecke, Angscht un Schmerze wird sie ibakumme, s wird ne bang si we eina Gebärende. Eina wird sich vor rem andere vuschrecke, fiirrot wäre ihri Agsichta si.

13,9 Denn lueg, däm HERRN si Dag kummt gräusam, zornig, grimmig, d Erde zue vuweschte un de Sinda vu ihr zue vutilge. 13,10 Denn de Schterne am Himmel un si Orion schiene nit hell, d Sunne goht finschta uf un dr Mond git kei Schien. (a) (b) (c) (d) 13,11 I(Ich) will d Erdkreis heimsueche um sinere Bosget wille un de Gottlose um ihra Missetat wille un will däm Hochmuet dr Schtolze ä End mache un de Hoffart dr Gwaltige demetige, 13,12 daß ä Ma koschtbara si soll als fienes(fäines) Gold un ä Mensch wertvolla als Goldschtickli üs Ofir.

13,13 Drum will i(ich) d Himmel bewege, un d Erde soll bebe un vu ihrem Platz wieche durch d Grimm des HERRN Zebaoth, am Dag vu sinem Zorn. 13,14 Un sie soll si we ä vuschiichtes Reh un we ä Herde ohni Schäfa (Hirte), daß sich jeda zue sinem Volk kehre un jeda in si Land fliehe wird. 13,15 Wer do gfunde wird, wird erschtoche, un wen ma ufgrieft, wird durchs Schwert flege. 13,16 S (a) solle au ihri Kinda vor ihre Auge vuschmettat, ihri Hiisa pliindert un ihri Wieba gschändet wäre.

13,17 Denn lueg, i(ich) will d Meder gege sie ufwecke, de nit Silba sueche odr nohch Gold froge, 13,18 sundern d Jünglinge mit Bogen erschießen un sich dr Frucht vum Lyb nit erbarme un d Kinda nit schone. 13,19 So soll Babel, des schenschte unda d Kenigrich, de herrlichi Pracht dr Chaldäer, zerschtert wäre vu Gott (a) we Sodom un Gomorra, 13,20 daß ma etze nimi do wohne noh öbber (ebber) do blieb fir un fir, daß au Araber dert keini Zelt ufschlen noh Schäfa (Hirte) ihri Herde lagere losse, 13,21 (a) sundern Wüschtetiere wäre sich do lagere, un ihri Hiisa wäre voll Ihle si; Schträuße wäre do huuse, un Feldgeischter wäre do hupfe, 13,22 un wildi Hund wäre in ihre Paläschte hiile un Schakale in d Schleßa dr Luscht. Ihri Ziit wird bald kumme, un ihri Däg len nit uf sich warte.


S`14. Kapitel

Triumphled iba d Schturz vum Weltherrscha

14,1 Denn dr HERR wird sich iba Jakob erbarme un Israel (a) noh mol erwähle un sie in ihr Land setze. Un Fremdlinge wäre sich zue ne gselle un däm Huus Jakob ahänge. 14,2 Un (a) de Velka wäre Israel nähmä un a si Platz bringe, un dann(dnoh) wird des Huus Israel sie als Knecht un Mägd bsitze (b) im Land des HERRN. Un sie wäre gefangehalte de, vu däne sie gfange ware, un wäre herrsche iba ihri Bedränga. 14,3 Un zue der Ziit, wenn dir dr HERR Rueh ge wird vu dinem Kumma un Leid un vum herte Denscht, in däm dü gsi bisch, 14,4 wirsch dü des Led ahebe gege d Kenig vu Babel un sage:

We isch's mit däm Trieba so sehr (sölli) üs, un des Tobe het ä End! 14,5 Dr HERR het d Bengel vu d Gottlose vubroche, d Ruete dr Herrscha. 14,6 Sela schlat d Velka im Grimm ohni Ufzhäre un herrscht mit Weete iba de Natione un vufolgt ohni Erbarme. 14,7 Etze het Rueh un Friide alli Welt un jubelt frehlich. 14,8 Au fräie sich de Zypresse iba dich un de Zedere uf däm Libanon un sage: "Sit dü doliegsch, kummt nemads uffe, der uns(üs) abhaut." 14,9 Des Toterich drunte erzittert vor dir, wenn dü etze kummsch. S schrecke uf vor dir di Dote, alli Gwaltige dr Welt, un len alli Kenig dr Velka vu ihrem Thron ufschtoh, 14,10 daß sie alli ahebe un zue dir sage: "Au dü bisch schwach wore we mir, un s goht dir we uns(üs). 14,11 Dini Pracht (a) isch rab zue d Dote gfahre samt däm Klang dina Harfe. Gwirm wird di Bett si un Wirma di Decki." 14,12 We bisch dü vum Himmel gfoge, dü schene Morgeschtern! We bisch dü uf d Bode gschla, der dü alli Velka rabgschla hesch! 14,13 Dü aba hesch denkt in dinem Herz: "I(Ich) will in d Himmel schtiege un mi Thron iba de Schterne Gottes hoch hebe, i(ich) will mi setze uf d (a) (b) Berg dr Vusammlig im wieteschte Norde. Dr Berg dr Vusammlig isch dr Götterberg im hechschte Norde. 14,14 I(Ich) will uffahre iba di hoche Wolke un gli si däm Allahechschte." 14,15 Ja, abe zue d Dote bisch dü gfahre, zue d defschte Gruebe! 14,16 Wer di sieht, wird uf di schaue, wird di aluege un sage: "Isch des d Ma, der de Welt zittere un de Kenigrich bebe gmacht het, 14,17 der d Erdkreis in ä Wüschte gmacht het un sini Schtädt vusctert het un sini Gfangene nit nohch Huus entloße het?" 14,18 Alli Kenig dr Velka ruehe doch in Ehre, jeda in sinere Kammare; 14,19 dü aba bisch (a) higworfe ohni Grab we ä vuachtete Zwieg, zuedeckt vu Erschlagene, de mit däm Schwert erschtoche sin, we ä vutramti Lyche. 14,20 Dü wirsch nit we sälli bierdige wäre, de nabfahre in ä schteinirni Gruft; denn dü hesch di Land vudorbe un di Volk erschla. Ma wird des Geschlechtes dr Bese nimi gedenke. 14,21 Richte d Schlachtbank zue fir sini Sehn (a) wägä d Missetat vu ihrem Vada (Babbe), daß sie nit wida hochkumme un d Welt erobere un d Erdkreis voll Trimma mache.

14,22 Un i(ich) will iba sie kumme, sait dr HERR Zebaoth, un vu Babel üsrotte Name un Räscht, Kind un Kindeskind, sait dr HERR. 14,23 Un i(ich) will Babel mache zuem Erbe fir d Igel un zue nem Wassasumpf un will`s mit däm Wischa vum Vuderbe wägfägä, sait dr HERR Zebaoth.

Gege Assyrie

14,24 Dr HERR Zebaoth het gschwore: Was gilt's? S soll go, we i(ich) denk, un soll zstand kumme, we ich's im Sinn (Gmeht) ha, 14,25 daß Assur zerschla wird in minem Land un i(ich)`s vutramp uf mine Berge, dmit si Joch vu nene gnumme wird un sini Lascht vu ihrem Halse kummt. 14,26 Des isch dr Rotschluß, den na(er) het iba alli Land, un des isch de Hand, de üsgreckt isch iba alli Velka. 14,27 Denn dr HERR Zebaoth het's bschlosse, - wer will's wehre? Un sini Hand isch üsgreckt, - wer will sie wende?

Gege d Philista

(vgl. Jer 47) 14,28 Im Johr, als Kenig Ahas schtirbt, wird de Lascht agkindigt: 14,29 Freu di nit, ganz Philistaland, daß dr Schtecke, der di gschla het, vubroche isch! Denn üs d Wurzle dr Schlange wird ä giftigi Natter kumme, un ihri Frucht wird ä feurige flegende Drache si. 14,30 Di Gringe wäre uf minare Aue weide un di Ärme sicha ruehe; aba dini Wurzle will i(ich) durch Hunga umbringe, un dini Ibrigbliebene wir i(ich) morde. 14,31 Hiil, Door! Brell, Schtadt! Zittere, ganz Philistaland! Denn vu Norde kummt Rauch, un keina sondert sich ab vu sinene Schare. 14,32 Un was wird ma d Laufbursch(Bote) vu d Heide sage? "Dr HERR het Zion grindet, un do wäre di Elende vu sinem Volk Zueflucht ha."

S´15. Kapitel

Gege Moab

(vgl. Jer 48; Zef 2,8-11)

15,1 Des isch d Lascht fir Moab: In d Nacht kummt Vuheerig iba Ar in Moab, s isch dhi; in d Nacht kummt Vuheerig iba Kir in Moab, s isch dhi! 15,2 S goht nuf de Dochta Dibon zue d Altäre, um z hiile; Moab blärt iba Nebo un iba Medeba. Jeda Schädel isch kahlgschore, jeda Bart isch bgschnitte. 15,3 Uf ihre Gasse gehn sie mit nem Sack umgirtet, uf ihre Dächa un Schtroße hiile sie alli un gehn blärend umher. 15,4 (a) Heschbon un Elale brellä, daß ma's zue Jahaz härt. Drum jommerä de Grischtete Moabs, s vuzagt ihri Seele. 15,5 Mi Herz brellt iba Moab; sini Flichtige fliehe bis nohch Zoar, bis Eglat- Schelischija. Denn sie gehn d Schtich vu Luhit nuf un hiile, un uf däm Wäg nohch Horonajim hebt sich ä Kummagschrei hoch. 15,6 Denn s Wassa vu Nimrim vusiegt, daß des Gras vudorrt un des Kruut vuwelkt un kei Greenes wagst. 15,7 Drum fihre sie des Guet, des sie gsammlet, un alles, was sie vuwahrt hän, iba d Wiedebach. 15,8 Gschrei (Geblär) goht um in d Grenze Moabs, Gehiil bis Eglajim un Gehiil bis Beer-Elim! 15,9 Denn de Wassa vu Dimon sin volla Bluet. Dozue will i(ich) iba Dimon noh me Unheil kumme losse, Löwe iba d Vudwischte Moabs un iba di Ibrigbliebene im Land.

S´16. Kapitel

Moab suecht Hilf bi Juda

16,1 "Schicke däm Landesherr d Lämma vu Sela üs dr Wüschte zuem Berg vu d Dochta Zion! 16,2 We ä Vogel dherflegt, der üs säm Näscht vutriebe wird, so wäre d Iwohna Moabs a d Furte vum Arnon si." 16,3 Gib Rot, schaff Recht, mach di Schatte vum Mittag we d Nacht; vubirg di Vujagte un vurot di Flüchtige nit! 16,4 Loß Moabs Vujagti bi dir herberge, bi dü fir Moab ä Zueflucht vor räm Vuweschta!" Dr Dränga wird ä End ha, dr Vuweschta ufhäre un dr Bedrücka üs säm Land meße. 16,5 Dann(Dnoh) wird ä Thron gmacht wäre üs Gnade, daß eina in Treui druf hocke in dr Hitte David un richte un trachte nohch Recht un förderet Grechtigkeit.

16,6 "Mir hän ghärt vum Hochmuet Moabs, der so groß isch, vu sinem Hochmuet, sinem Schtolz un Muetwille un sinem eitle Gschwätz." 16,7 Drum wird ei Moabita iba d andere hiile, allisamt wäre sie hiile. Iba de Trubekueche vu Kir-Heres wäre sie jommere, ganz vuschla. 16,8 Denn de Flure vu Heschbon sin wescht wore, dr Wischtock vu Sibma isch vudorbe. De Herre unda d Mensche hän sini edle Räbä zerschla, de bis nohch Jaser greicht hän un sich ziehe bis in d Wüschte; ihri Ranke hän sich üsbreitet un gehn iba s Meer.

16,9 Drum hiil i(ich) mit Jaser um d Wischtock vu Sibma un vugieß vieli Träne iba dich, Heschbon un Elale. Denn s isch Kregsgschrei in di Herbscht un di Ernt gfalle, 16,10 daß Fräid(Freud) un Wunne in d Gärte ufhäre, un in d Wiberg juchzt un rueft ma nimi. Ma drotet kei Wi in ä Faß (d Trotti), däm Gsang isch ä End gmacht. (a) 16,11 Drum klagt mi Herz iba Moab we ä Harfe un mi Seele iba Kir- Heres. 16,12 Alsdann, wenn Moab higoht un sich abmeht bi d Altäre un kummt zue sinem Heiligtum, um z bäte, so wird's doch nigs üsrichte.

Ä Nohchwort

16,13 Des isch's, was dr HERR dertmols gege Moab gsait het. 16,14 Etze aba schwätzt dr HERR un sait: In dräi Johr, (a) we vumä Tagelöhners Johr sin, wird d Herrlichkeit Moabs gring wäre mit all däm große Gepränge, daß ä weng ibrigbliebt, gar nit viel.

S´17. Kapitel

17,1 Des isch d Lascht fir Damaskus: Lueg, Damaskus wird kei Schtadt me si, sundern ä vufallene Schteihufä; 17,2 sini Schtädt wäre vulo si fir imma, daß Herde dert wiede, de nemads vuschiicht. 17,3 Un s wird üs si mit däm Bollwerk Ephraims un mit däm Kenigrich vu (a) Damaskus; un däm Räscht vu Aram wird s go we dr Herrlichkeit Israels, sait dr HERR Zebaoth. 17,4 Zue der Ziit wird d Herrlichkeit Jakobs gring si, un si fette Ranze wird maga si. 17,5 S wird si, we wenn dr Schnitta d Halme packt un mit sinem Arm d Ähre schniedet, we wenn eina Ähre liest im Dal Refaïm; 17,6 we wenn ma Olive rundaschlat in dr Ernte un ä Nachernte bliebt, zwei odr dräi obe in däm Wipfel, vier odr fünf Fricht a d Äscht, sait dr HERR, d Gott Israels.

17,7 Zue der Ziit wird dr Mensch luege uf den, der nen gmacht het, un sini Auge wäre uf d Heilige Israels luege; 17,8 un na(er) wird nimi luege uf de Altäre, de sini Händ(Pfode) gmacht hän, un nit luege uf des, was sini Finga gmacht hän, uf de Bilda vu d Aschera un uf de Rauchopfasiile.

17,9 Zue der Ziit wäre ihri feschte Schtädt vulo si we de Schtädt vu d Hiwita un Amorita, de sie vuloße hän vor Israel, un zue na Wüschte wäre. 17,10 Denn (a) (b) dü hesch vugässä den Gott vu dinem Heil un nit denkt a d Fels dinere Schtärki.

.Darum setz nur Pflanze zue dinere Luscht un lege Räbä a üs dr Fremde!* *Wahrschins Gärte zue d Vuehrig vum heidnische Gott Adonis. 17,11 Au wenn dü sie hochbringsch am Dag, do dü sie pflanzt hesch, un sie zuem Schprieße bringsch a däm Morge, do dü sie saisch, - hi isch de Ernt, wenn dü de Garbe ibringe willsch, un dü wirsch Schmerze ha, de nemads heilt.

S bräusende Velkameer

17,12 Ha, ä Bräuse viela Velka, we des Meer bräuse sie, un ä Gwimmel mächtiga Natione, we großi Wassa tose sie! 17,13 Ja, we großi Wassa wäre de Natione tose. Aba na(er) wird sie schelte, do wäre sie in d Ferni fliehe un wäre gjagt we Schpreu uf d Berge vum Wind un we wirbelndi Blätta vum Unwätta. 17,14 Um d Obend, lueg, do herscht Angscht, un (a) bvor`s Morge wird, sin sie nimi do. Des isch dr Lohn unsra Raiba (Vubrecha) un des Los dera, de uns(üs) des Unsre nähmä.

S´18. Kapitel

Gottes Botschaft a des Land Kusch

18,1 Mai däm Land voll schwirrenda Fligel, (a) gegeiba däm große Bäch vu Kusch, 18,2 des Laufbursch(Bote) iba s Meer schickt un in liechte Schiffli uf fem Wassa fahrt! Gehn hi, ihr schnelli Laufbursch(Bote), zuem Volk, des hochgwachse un glatt isch, zuem Volk, des schrecklicha isch als sunscht irgendeis, zuem Volk, des bifihlt un vudramt, däm si Land Wassaflüß durchschniedet. 18,3 Alli, de ihr uf d Erde wohne un in d Lända läbä, - wenn ma des Banner uf d Berge ufrichtet, so luege! Wenn ma d Trumpete (Päpere) blost, so häre! 18,4 Denn des sait dr HERR zue mir: I(Ich) will luege vu minem Platz un will schtill warte we druckendi Hitzi am hohe Mittag un we Taugwolke in d Hitzi dr Ernt. 18,5 Denn vor dr Ernt, wenn de Bleeti vorbi isch un d Trube noh rieft, wird da(er) d Ranke mit däm Winzamessa abschniede un de Räbä wägnähme un abhaue, 18,6 daß ma's mitänanda liege losst fir d Geia uf d Berge un de Viecha im Land, daß im Summa de Geia druf hocke un im Winta allaläi Viecha im Land druf liege.

18,7 Zue der Ziit wird des hochgwachsene un glatte Volk, des schrecklicha isch als sunscht irgendeis, des bifihlt un vudramt, däm si Land Wassaflüß durchschniedet, (a) (b) Gschenkli bringe däm HERRN Zebaoth a d Platz, do d Name des HERRN Zebaoth wohnt, zuem Berg Zion.


S´19. Kapitel

19,1 Des isch d Lascht fir Ägypte: Lueg, dr HERR wird uf eina schnelle Wolke fahre un iba Ägypte kumme. Do wäre de Götze Ägyptens vor rem bebe, un d Ägypta wird des Herz fäig wäre im Ranze. 19,2 Un i(ich) will de Ägypta gegeänanda hetze, daß ä Brueda gege d andere, ä Fründ(Freund) gege d andere, ä Schtadt gege di andare, ä Rich gege des andare kämpfe wird. 19,3 Un dr Muet soll d Ägypta in ihrem Herz vugoh, un i(ich) will ihri Aschläg znicht mache. Do wäre sie dann(dnoh) froge ihri Götze un Bschwöra, ihri Geischta un Zeichediita. 19,4 Aba i(ich) will de Ägypta ibage in de Hand vumä gräusame Herr, un ä härte Kenig soll iba sie herrsche, sait dr Herrscha, dr HERR Zebaoth. 19,5 Un des Wassa im Nil wird vutrockne, un dr Schtrom wird vusiege un vuschwinde. 19,6 Un de Wassa wäre schtinkend wäre, un de großi Wildbäch Ägyptens wäre siecht un trocke wäre, daß Rohr un Schilf vuwelke. 19,7 Un des Gras am Wassa wird vugoh, un alli Saat am Wassa wird vudorre un znicht wäre. 19,8 Un de Fischa wäre trauern(truere), un alli, de Angle ins Wassa werfe, wäre jommere; un alli, de Netz üswerfe in d Schtrom, wäre truurig si. 19,9 S wäre zschand, de do Flachs kämme un vuschaffe, un de do webe, wäre bleich. 19,10 D Weba wäre gschla si, un alli, de um Lohn schaffe, sin truurig.

19,11 D Firschte vu Zoan sin Doore, de schlaue Rät vum Pharao sin mit ihrem Rot zue Narre wore. We kennt ihr zuem Pharao sage: "I(Ich) bi ä Bue(Suhn) vu Weise un kumm vu Kenige dr Vorziit her"? 19,12 Wo sin denn etze di Weise, daß sie dir's vukindige un azeige, was dr HERR Zebaoth iba Ägypte bschlosse het? 19,13 D Firschte vu Zoan sin zue Doore wore, de Firschte vu Memfis sin bschiese; wore de Häupta (Kepf) vu sinem Gschlecht vufihre Ägypte. 19,14 Denn dr HERR het ä Taumelgeischt iba sie üsgosse, daß sie Ägypte taumelnt mache in all sinem Schaffe, we ä Trunkebold taumelt, wenn na(er) schpuckt. 19,15 Un Ägypte wird nigs glinge, was Kopf odr Wedel, Ascht odr Schtumpf üsrichte wott.

Gottes Plan iba Ägypte

19,16 Zue der Ziit wäre de Ägypta si we Wieba un sich firchte un erschrecke, wenn dr HERR Zebaoth d Hand iba sie schwinge wird. 19,17 Un de Ägypta wäre sich firchte vor rem Land Juda; wenn sie dra denke, wäre sie erschrecke wägä nem Rot vum HERR Zebaoth, den er iba sie bschlosse het.

19,18 Zue der Ziit wäre fünf Schtädt in Ägypteland de Schproch Kanaans schwätze un (a) (b) bi däm HERRN Zebaoth schwöre. Eini wird heiße Ir-Heres. 19,19 Zue der Ziit wird fir d HERR ä Altar midde in Ägypteland si un ä (a) Schteimol fir d HERR a sinere Grenze; 19,20 des wird ä Zeiche un Ziignis (Züügnis) si fir d HERR Zebaoth in Ägypteland. Wenn sie zuem HERR brellä vor d Bedränga, so wird da(er) ne ä Retter schicke; der wird ihri Sach fihre un sie errette. 19,21 Denn (a) dr HERR wird d Ägypta bekannt wäre, un de Ägypta wäre d HERR erkenne zue der Ziit un wäre nem dene mit Schlachtopfern un Schpeiseopfa un wäre däm HERRN Gelübde doe un sie hebed. 19,22 Un dr HERR wird de Ägypta schlat un heile; un sie wäre sich umkehre zuem HERR, un na(er) wird sich erbitte lo un sie heile.

19,23 Zue der Ziit wird ä Schtroß si vu Ägypte nohch Assyrie, daß de Assyrer nohch Ägypte un de Ägypta noh Assyrie kumme un de Ägypta samt d Assyrer Gott dene. 19,24 (a) (b) Zue der Ziit wird Israel dr dritte si mit d Ägypta un d Assyrer, ä Sege midde uf Erde; 19,25 denn dr HERR Zebaoth wird sie segne un sage: Gsegnet bisch dü, Ägypte, mi Volk, un dü, Assur, mina Händ Werk, un dü, Israel, mi Erbe!


S´20. Kapitel

Weissagig vum Sieg vu d Assyrer iba Ägypte un Kusch

20,1 Im Johr, do (a) d Tartan nohch Aschtot kummt, als nen Sargon gschickt het, dr Kenig vu Assyrien, un na(er) gege Aschtot kämpft het un s erobert het, - 20,2 zue der Ziit schwätzt dr HERR durch Jesaja, däm Bue(Suhn) vum Amoz, un sait: Gang hi un doe d härene Schurz vu dine Lende un zeh d Schoeh vu dine Feß. Un na(er) doet so un goht nackt un barfueß. 20,3 Do sait dr HERR: Gliechwe mi Knecht Jesaja nackt un barfueß goht dräi Johr lang als Zeiche un Weissagig iba Ägypte un Kusch, 20,4 so wird dr Kenig vu Assyrie wägtriebe di Gfangene Ägyptens un de Vubannte vu Kusch, jung un alt, nackt un barfueß, in schmählicha Nackedei (Blößi), als Schand Ägyptens. 20,5 Un sie wäre erschrecke in Juda un zschande wäre wägä d Kuschiter, uf de sie sich vuloße, un wägä d Ägypta, dera sie sich rehmte. 20,6 Un de Bewohner vu d Küschte wäre sage zue der Ziit: Isch des unsari Zuevasicht, zue der ma(mir) um Hilfe gflohe sin, daß ma(mir) errettet wäre vor däm Kenig vu Assyrien? We kennte mir selba vutwische?

S´21. Kapitel

D Schau vu Babels Fall

(vgl. Kap 13; 14)

21,1 Des isch d Lascht fir de Weschti: We ä Wetta vum Süde herfährt, so kummt's üs dr Wüschte, üs nem schreckliche Land. 21,2 Mir isch ä herti Offenbarig azeigt: "Dr Raiba (Deb, Vubrecha) räubt, un dr Vuweschta vuweschtet. Elam, zeh ruff! Medie, belagere! I(Ich) will allem Süüfzge ä End mache." 21,3 Drum sin mini Lende voll Schmerz, un Angscht het mi packt we ä Gebärendi. I(Ich) vurenk mi, wenn ich's her, un erschreck, wenn ich's sieh. 21,4 Mi Herz zittert, Graue het mi erschreckt; au am Obend, der ma(mir) so leb(lieb) isch, ha i(ich) kei Rueh.

21,5 Decke d Disch, breite d Debbick üs, ässä un trinke! Mache äich uf, ihr Firschte, salbe des Schild! 21,6 Denn so het dr Herr zue ma(mir) gsait: "Gehn hi, schtelle d Wächta uf; was sa(er) sieht, soll la(er) asage! 21,7 Un sieht da ä Zug vu Kärre mit Rosse, ä Zug vu Esel un Kamel, so soll la(er) druf achtge mit allem Eifa." 21,8 Do reft dr Schpäher: Herr, i(ich) schtand uf dr Warte bi Dag imma un schtell mi uf mi Wachi jedi Nacht. 21,9 Un lueg, do kumme Männa (Manne), ä Zug vu Kärre mit Rosse; de hebe a un sage: (a) Gfalle isch Babel, s isch gfalle, un alli Bilda vu ihre Götta sin uf d Bode gschla!

21,10 Mi zerdroschenes un zerträtenes Volk! Was i(ich) ghärt ha vum HERR Zebaoth, däm Gott Israels, des vuzehl i(ich) äich.

Schprich iba Edom un Arabie

(vgl. Jer 49,7-22.28-33) 21,11 Des isch d Lascht fir Duma: Ma rueft zue ma(mir) üs (a) Seïr: Wächta, isch de Nacht bald hi? Wächta, isch de Nacht bald hi? 21,12 Dr Wächta aba sait: Wenn au dr Morge kummt, so wird s doch Nacht bliebe. Wenn ihr froge wen, so kumme wida un froge.

21,13 Des isch d Lascht fir Arabie: Ihr mehn im Gschtrüpp, in dr Schteppe iba Nacht bliebe, ihr Karawane vu d Dedaniter. 21,14 Bringe d Durschtige Wassa entgegä, de ihr wohnt im Land Tema; biete Brot d Flichtige. 21,15 Denn sie fliehe vor rem Schwert, jo, vor rem bloße Schwert, vor rem gschpannte Boge, vor dr Gwalt vum Kampf.

21,16 Denn so het dr Herr zue ma(mir) gsait: Noh ä Johr, (a) we vum me Tagelöhna d Johr sin, dann(dnoh) soll alli Herrlichkeit Kedars undagoh. 21,17 Un vu d Bogeschitze Kedars soll nur wenig ibrigbliebe; denn dr HERR, dr Gott Israels, het's gsait.


S´22. Kapitel

Gege d Ibamuet vu Jerusalem

22,1 Des isch d Lascht fir des Luegdal: Was hän ihr denn, daß ihr alli uf de Dächa schtiege, 22,2 dü Schtadt volla brellä un Tobe, dü frehliche Burg? - dini Erschlane sin nit mit däm Schwert erschla un nit im Kampf gfalle. 22,3 Alli dini Hauptlit sin gwiche, in d Ferne gflohe. Alli, de ma vu dir gfunde het, wäre gfange, ohni Boge gfange. 22,4 Drum sag i(ich): Luege wäg vu mir, (a) len mi ganz sehr (sölli) hiile! Mehe äich nit, mi z treschte iba de Zerschterig dr Dochta vu minem Volk!

22,5 Denn s kummt ä Dag vum Durennanda un vum Zerträte un dr Vuwirrig vu Gott, däm HERR Zebaoth, im Luegdal; s kracht d Muure, sie brellä am Berg. 22,6 Elam fahrt doher mit Köcher, Kärre, Lit un Rössa, un Kir losst sini Schild glänze. 22,7 Un s wird gschähe, daß dini üserlesene Däla wäre voll vu Kärre un Rössa si; de schtelle sich uf gege des Door. 22,8 Do wird dr Schutz Judas wäggnumme wäre.

.Aba ihr sähn zue der Ziit uf de Rüschtige im Waldhuus. 22,9 Un ihr hän gsäh, daß vieli Riss in dr Schtadt David ware, un sammelte des Wassa vum (a) untere Deich. 22,10 Ihr hän au de Hiisa Jerusalems zehlt un (a) hän sie abbroche, um d Muure zue bfeschtige, 22,11 un machte ä Becke zwische beidi Muure fir des Wassa vum alte Deich. Doch ihr hän nit uf den gluegt, der des doet, un hän nit uf den gluegt, der sowas schafft vu wietem her. 22,12 Zue der Ziit reft Gott, dr HERR Zebaoth, daß ma (a) hiile un klage un sich des Hoor abschere un d Sack anlege soll. 22,13 Aba lueg do, luta Fräid(Freud) un Wunne, Rinda mezge, Schof schlachte, Fleisch ässä, Wi trinke: (a) "Len uns(üs) ässä un trinke; ma(mir) schterbe eh morge!" 22,14 Aba minene Ohre isch vum HERR Zebaoth zeigt (offenbart) wore: "Wahrlich, de Missetat soll äich nit vuge wäre, bis ihr schterbe", sait Gott, dr HERR Zebaoth.

Schebna un Eljakim

22,15 Eso sait Gott, dr HERR Zebaoth: Gang inä zuem Vuwalta do, zue (a) Schebna, däm Hofmeischta, un sag zue nem: 22,16 Was hesch dü do? Un wen hesch dü do, daß dü dir do ä Grab üshaue losch, daß dü di Grab in dr Hechi üshaue un di Wohnig in d Felse mache losch? 22,17 Lueg, dr HERR wird di wägwerfe, we ä Schtarke eina wägwirft, un wird di packe 22,18 un di zuem Knäuel mache un di wegschleudere we ä Kugle in ä wietes Land. Dert wirsch dü schterbe, dert wäre dini koschtbare Kärre bliebe, dü Schmach fir des Huus vu dinem Herrn! 22,19 Un i(ich) will di üs dinere Schtellig gheie un di üs dinem Amt schtoße.

22,20 Un zue der Ziit will i(ich) ruefä mi Knecht Eljakim, d Bue(Suhn) Hilkijas, 22,21 un will nem di Amtskleid azege un nen mit dinem Girtel girtle un dini Herrschaft in sini Hand ge, daß sa(er) (a) Vada (Babbe) isch fir de, de in Jerusalem huuse, un fir des Huus Juda. 22,22 Un i(ich) will de Schlissel vum Huus David uf sini Schulta lege, daß sa(er) (a) ufmacht un nemads zuschließe, daß sa(er) zuschließe un nemads ufmacht. 22,23 Un i(ich) will nen als Nagel ischla a ä feschte Platz, un na(er) soll wäre zuem Thron dr Ehri fir si Vada (Babbe) Huus.

22,24 Aba wenn sich a nen hängt de ganzi Schweri vu sinem Vadahuus, Kind un Kindeskinda, alli kleine Sache, Trinksache un allaläi Kregli, 22,25 dann(dnoh), sait dr HERR Zebaoth, soll dr Nagel nohchge, der am feschte Platz schteckt, na(er) soll abbreche un gheie, so daß alles, was dra ghänge isch, vubricht; denn dr HERR sait´s.


S´23. Kapitel

S Gricht iba Tyrus un Sidon

(vgl. Hes 26 - 28)

23,1 Des isch d Lascht fir Tyrus:

Hiile, ihr (a) Tarsisschiff, denn Tyrus isch zerschtert, daß kei Huus me do isch! Wenn sie heimkehre üs däm Land Kittim, wäre sie däm gwahr wäre. 23,2 D Bwohna dr Küschte sin schtill wore, de Kauflit vu Sidon. Ihre Laufbursch(Bote) ziehe ibas Meer, 23,3 un was vu Fricht am Schihor un vu Korn (Getreide) am Nil gwachse isch, holt ma nohch Sidon hi iba großi Wassa, un dü warsch dr Velka Märkt wore. 23,4 Erschrick, Sidon, denn des Meer, jo, de Feschte am Meer sait: I(Ich) wir nimi Muetter, i(ich) gebär nimi; drum zeh i(ich) keini Bebli uf un erzeh keini Jumpfere. 23,5 Sobald s de Ägypta härä, erschrecke sie iba de Kund vu Tyrus.

23,6 Fahre hi nohch Tarsis, hiile, ihr Iwohna vu d Küschte! 23,7 Isch des äiri frehliche Schtadt, de sich ihrem Alta grehmt het? Ihri Feß fihre sie wiet wäg, in d Ferni z vuwiele. 23,8 Wer het des bschlosse, daß ses Tyrus, dr Krone, so go soll, wo doch ihri Kauflit Firschte ware un ihri Händla di Herrlichschte uf Erde? 23,9 Dr HERR Zebaoth het's so bschlosse, uf daß sa(er) klei macht de Pracht un vuächtlich macht de schtolzi Schtadt, alli Herrlichschte uf Erde. 23,10 Bebäu di Land, dü Dochta (a) Tarsis! Denn s git kei Hafe me.

23,11 Dr HERR het si Hand üsgreckt iba des Meer un erschreckt de Kenigrich. Na(Er) het Bifehl ge iba Phönizien, daß sini Bollwerke zerschtert wäre, 23,12 un na(er) het gsait: Dü sollsch nimi frehlich si, dü gschändeti Jumpfere, dü Dochta Sidon! Nohch Kittim mach di uf un zeh furt, doch wirsch dü au do kei Rueh ha. 23,13 Lueg, de Chaldäer - des Volk het's doe, nit Assur - het de Schtadt zue na Wüschte gmacht; sie hän Belagerigstirm ufgrichtet, ihri Paläscht niedagmacht un d Schtadt gschleift. 23,14 Hiile, ihr Tarsisschiff, denn äicha Bollwerk isch zerschtert!

23,15 Zue der Ziit wird Tyrus vugässä wäre siebzig Johr, solang öbbe ä Kenig läbt. Aba nohch siebzig Johr wird s mit Tyrus go, we´s im Hureled heißt: 23,16 Nimm d Harfe, gang in dr Schtadt umä, dü vugesseni Hure! Mach's guet uf däm Saiteschpiel un sing vieli Leda, uf daß a di wida denkt wird! 23,17 Denn nohch siebzig Johr wird dr HERR de Schtadt Tyrus heimsueche, daß sie wida zue ihrem Hurelohn kummt un Hurarai trib mit alle Kenigrich uf Erde. 23,18 Aba ihr Gwinn un Hurelohn wird däm HERRN gweiht wäre. Ma wird nen nit we Schätz sammle un ahuffe, sundern ihr Kauf wird däne zuefalle (ge), de vor rem HERR huuse, daß sie ässä un satt wäre un wohl azogä sin.


S´24. Kapitel

Des zuekinftige Gottesgricht iba d Erde

24,1 Lueg, dr HERR macht d Erde leer un wescht un wirft um, was uf ihr isch, un vuschtreid ihri Iwohna. 24,2 Un s goht däm Prieschta we däm Volk, däm Herr we däm Knecht, däm Wieb we dr Magd, däm Vukäufa we däm Käufa, däm Vuüslehner we däm Üsborga, däm Gläubiga we däm Schuldna. 24,3 D Erde wird leer un bschtohle si; denn dr HERR het des gsait. 24,4 Des Land vudorrt un vuwelkt, dr Erdkreis vuschmachtet un vuwelkt, di Hechschte vum Volk uf Erde vuschmachte. 24,5 D Erde isch vuschandelt(entwaiht) vu ihre Iwohna; denn sie ibaträte des Gsetz un ändere de Gebote un breche d ewige Abmachig (Abkumme). 24,6 Drum frißt dr Fluech d Erde, un beße mese's, de druf huuse. Drum nähmä de Iwohna dr Erde ab, so daß weng Lit ibrigbliebe.

24,7 Dr Wi isch hi, dr Wischtock vuschmachtet, un alli, de vu Herze frehlich ware, jommere. 24,8 D Fräid(Freud) dr Pauke isch vorbi, des Juchze dr Fröhliche isch üs, un de Fräid(Freud) dr Harfe het ä End. 24,9 Ma singt nit bim Witrinke, un des Gsöff isch bitta däne, de`s trinke. 24,10 D Schtadt isch zerschtert un wescht, alli Hiisa sin vuschlosse, daß nemads inegoh ka. 24,11 Ma klagt um d Wi uf d Gasse, daß alli Fräid(Freud) wäg isch, alli Wunne vum Land dhi isch. 24,12 Nur Undagang isch in dr Schtadt bliebe, un de Doore sin in Trimma gschla. 24,13 Denn so goht`s zue uf Erde un unda d Mensche, we wenn ä Elbaum leergschla wird, we bi dr Nohchlese, wenn s herbschte um isch.

24,14 Sie hebe ihri Schtimm uf un rehme un juchze vum Meer her iba de Herrlichkeit vum HERR: 24,15 "So priese etze d HERR a d Gschtade, uf d Insle vum Meer d Name vum HERR, vum Gott Israels." 24,16 Mir härä Lobgsänge vum End dr Erde: "Herrlichkeit däm Grechte!"

Aba i(ich) mueß sage: We bi i(ich) so elend! We bi i(ich) so elend! Mai mir! Denn s raibere de Raiba (Deb, Vubrecha), jo, immafurt raibere d Raiba (Deb, Vubrecha). 24,17 Iba äich, Iwohna dr Erde, kummt Schrecke un Gruebe un Netz. 24,18 Un (a) (b) wer vutwitscht vor rem Gschrei (Geblär) vum Schrecke, dr flegt in d Gruebe; un wer vutwitscht üs dr Gruebe, dr wird im Netz gfange. Denn (c) de Fenschta in dr Hechi sin ufdoe, un de Grundfeschte dr Erde bebe. 24,19 S wird de Erde mit Krache vubreche, zerberschte un vergheie(zerfalle). (a) 24,20 D Erde wird taumle we ä Bsoffene un wird hi un her gworfe we ä schwankendi Hitte; denn ihri Vubreche druckt sie, daß sie nagheie mueß un nit wida ufschtoh ka.

24,21 Zue der Ziit wird dr HERR (a) des Heer dr Hechi heimsueche in dr Hechi un (b) de Kenig dr Erde uf d Erde, 24,22 daß sie gsammlet wäre als Gfangeni im Gfängnis (Loch) un vuschlosse wäre im Kerga un nohch langa Ziit heimgsuecht wäre. 24,23 Un dr Mond wird schamrot wäre un d Sunne sich schäme, wenn dr HERR Zebaoth Kenig si wird uf däm Berg Zion un zue Jerusalem un vor sinene Älteschte in Herrlichkeit.


S´25. Kapitel

Des Dankled vu d Erleste nohch rem Gottesgricht

25,1 HERR, dü bisch mi Gott, dich pries i(ich); i(ich) lob di Name. Denn dü hesch Wunda doe; dini Rotschlüss vu alters her sin treu un wohr. 25,2 Denn dü hesch de Schtadt zuem Schteihufä gmacht, di feschte Schtadt, daß sie in Trimmer lit, de Paläscht dr Fremde, daß sie nimi ä Schtadt sin un ne wida ufbäut wäre. 25,3 Drum ehrt dich ä mächtiges Volk, de Schtädt gwalttätiga Velka firchte di. 25,4 Denn dü bisch dr Gringe Schutz gsi, dr Arme Schutz in dr Trebsal, (a) ä Zueflucht vor rem Unwätta, ä Schatte vor dr Hitzi, wenn de Tyranne weete we ä Unwetta im Winta, 25,5 we de Hitzi in dr Ziit vu d Dürri. Dü demetigsch dr Fremde Ugschtüm, we dü de Hitzi brichsch durch d Schatte dr Wolke; dü dämpfsch dr Tyranne Siegesträllere.

S große Freudefescht

25,6 Un dr HERR Zebaoth wird uf däm Berg alle Mensche (a) ä feißtes Ässä mache, ä Ässä vu purem Wi, vu Schmutz, vu Mark, vu Wi, drin keini Hefi isch. 25,7 Un na(er) wird uf däm Berg de Hille wägnähme, mit der alli Velka vuhillt sin, un de Decki, mit der alli Heide zuedeckt sin. 25,8 Na(Er) wird (a) d Tod vuschlinge uf ewig. Un Gott dr HERR (b) wird de Träne vu alle Agsichter abwische un wird ufhebe de Schmach vu sinem Volk in alle Lande; denn dr HERR het's gsait.

25,9 Zue der Ziit wird ma sage: "Lueg, (a) des isch unsa Gott, uf den ma(mir) ghofft hän, daß sa(er) uns(üs) hilft. Des isch dr HERR, uf den ma(mir) ghofft hän; len uns(üs) juble un frehlich si iba si Heil." 25,10 Denn d Hand vum HERR rueht uf däm Berg. Moab aba wird vutramt wäre, we Schtroh in d Mischtlache tramt wird. 25,11 Un wenn´s au sini Händ(Pfode) drin üsbreitet, we´s ä Schwimma üsbreitet, um z schwimme, so wird doch dr Herr si Hochmuet abedrucke trotz alla Meh vu sine Ärm. 25,12 Un de hochi, schteili Muure wird da(er) helde(beuge), ernidrige un in d Schtaub uf d Bode werfe.


S´26. Kapitel

Jubelled vum Volk Gottes

26,1 Zue der Ziit wird ma des Led singe im Land Juda: Mir hän ä feschti Schtadt, zuem Schutze schafft da(er) Muure un Wehr. 26,2 Mache uf de Doore, daß inegoht des Grechte Volk, des d Glaube bwahrt! 26,3 Wer feschten Herzens isch, däm bwahrsch dü Friide; denn na(er) vulosst sich uf dich. 26,4 Drum vulen äich uf d HERR imma; denn Gott dr HERR isch ä (a) Fels ebiglig. 26,5 Na(Er) ernidrig, de in dr Hechi huuse; de hochi Schtadt wirft er ane, jo, er wirft sie zue Bode, daß sie im Schtaub lit. 26,6 Mit Feß wird sie vutramt, jo, mit d Feß dr Arme, mit d Tritt vu d Gringe.

Gottes Gricht iba d Welt un Israels Uferweckig

26,7 Im Grechte si Wäg isch ebe, d Schtieg vum Grechte machsch dü grad. 26,8 Mir warte uf dich, HERR, au uf däm Wäg dina Grichte; s Herze gehr schtoht nohch dinem Name un dinem Lobprais. 26,9 (a) S Herz vulangt mi nohch dir in d Nacht, jo, mit minem Geischt suech i(ich) di am Morge. Denn wenn di Gricht iba d Bode goht, so lerne d Iwohner vum Erdkreis Grechtigkeit. 26,10 Aba wenn däm Gottlose Gnade widafahrt, so lernt da(er) doch nit Grechtigkeit, sundern den nur schlechtes im Land, wo des Recht gilt, un sieht des HERRN Herrlichkeit nit. 26,11 HERR, di Hand isch erhobe, doch sie sähn´s nit. Aba sie soll säh (a) d Eifa um dinem Volk un zschande wäre. Mit däm Fiir, mit däm dü dini Feinde (Gegna) vuzehrsch, wirsch dü sie vuzehre. 26,12 Aba uns(üs), HERR, wirsch dü (a) Friide schaffe; denn au alles, was ma(mir) üsrichte, des hesch dü fir uns(üs) doe.

26,13 HERR, unsa Gott, s herrsche wohl anderi Herre iba uns(üs) als dü, aba ma(mir) gedenke doch ällei a dich un di Name. 26,14 Doti wäre nit lebändig, Schatte schtehn nit uf; drum hesch dü sie heimgsuecht un vutilgt un jedes Gedenke a sie znicht gmacht. 26,15 Dü, HERR, mehresch des Volk, dü mehresch des Volk, bwiesesch dini Herrlichkeit un machsch wiet alli Grenze vum Land.

26,16 HERR, (a) wenn Trebsal do isch, so sueche ma(mir) dich; wenn dü uns(üs) zichtigsch, sin ma(mir) in Angscht un Vufolgig. 26,17 Gliech (a) (b) we ä Schwangeri, de bald s Kind uf d Welt bringt, sich ängschtigt un brellt in ihrem Weh, so goht's uns(üs) au, HERR, vor dinem Agsicht. 26,18 Mir sin au schwanga, un uns(üs) isch bang, un wenn ma gebäre, so isch's Wind. Mir kenne däm Land nit helfe, un d Iwohna vum Erdkreis kenne nit gebore wäre. 26,19 Aba dini Dote wäre läbä, (a) (b) dini Leichnam wäre ufschtoh. Wachet uf un rehme, de ihr liege unda dr Erde! Denn ä Tau dr Lechta isch di Tau, un d Erde wird di Dote rüsge.

26,20 Gang hi, mi Volk, (a) in dini Kamma, un schleß d Dire hinda dir zue! Verbirg di ä kleine Augeblick, bis dr Zorn (Wuet) vorbigoht. 26,21 Denn lueg, dr HERR wird üsgoh vu sinem Platz, heimzsueche d Bosget vu d Iwohna dr Erde. Dann(Dnoh) (a) (b) wird d Erde offebar mache des Bluet, des uf ihr vuschittet isch, un nit wida vuschtecke, de uf ihr umbrocht wore sin.


S´27. Kapitel

27,1 Zue der Ziit wird dr HERR heimsueche mit sinem herte, große un schtarke Schwert d (a) Leviatan, de flüchtig Schlange, un d Leviatan, de gwundeni Schlange, un wird d Drache im Meer umbringe. 27,2 Zue der Ziit wird s heiße: Liebliche (a) Wiberg, singe nem zue! 27,3 I(Ich), dr HERR, hüet (heet) nen un gieß nen imma wida. Dmit ma nen nit vudirbt, will i(ich) nen Dag un Nacht hüete (heete). 27,4 I(Ich) ziirn nit. Sollte aba Dischtle un Dorne aufscheeße, so wott i(ich) iba sie herfalle un sie alli mitänanda aschtecke, 27,5 s isch denn, sie sueche Zueflucht bi ma(mir) un mache Friide mit ma(mir), ja, Friide mit mir.

27,6 S wird einscht dzue kumme, daß Jakob wurzle un Israel blehä un grene wird, daß sie d Erdkreis mit Fricht erfille. 27,7 (a) Wird doch Israel nit gschla, we sini Feinde (Gegna) gschla wäre, un nit umbrocht, we sini Feinde (Gegna) umbrocht wäre! 27,8 Sundern, indäm dü s wegschickt hesch un wegffihrt hesch, hesch dü s grichtet, s vuschiicht mit rauhem Schturm am Dag vum Oschtwind. 27,9 Drum wird de Sinde Jakobs dodurch gsehnt wäre, un des wird de Frucht dvu si, daß sini Sinde wäggnumme wäre: er wird alli Altarschtei vuschtampfte Kalkstei gliechmache; un keini Bilda dr Aschera noh (a) Rauchopfasiilene wäre me bliebe.

27,10 Denn de feschti Schtadt isch iisam wore, de schene Hiisa vuödet un vulo we d Schteppe, daß Kälba dert wiede un ruehe un Zwiegli abfrässe. 27,11 Ihre Zwiegli wäre vor Diirri breche, daß d Wieba kumme un Fiir dmit mache wäre; denn (a) s isch ä unvuschtändigs Volk. Drum erbarmt sich ihra au nit, (b) der sie gmacht het; un der sie gschaffe het, isch nene nit gnädig.

27,12 Zue der Ziit wird dr HERR Ähre üsklopfe vum Ufa vum Schtrom bis a d Bach vu Ägypte, un ihr Israelite de ufgsammelt wäre, eina noh rem andere. 27,13 Zue der Ziit wird ma mit na große Trumpete (Päpere) blose, un (a) (b) s wäre kumme de Vulorene im Land Assur un de Vuschtoßene im Land Ägypte un wäre d HERR abäte (ahimmle) uf däm heilige Berg zue Jerusalem.


S´28. Kapitel

28,1 Mai dr prächtige Krone vu d Bsofene vu Ephraim, dr welke Blueme ihra schene Herrlichkeit, de do prangt hoch iba däm fette Dal dera, de vum Wi taumle! 28,2 Lueg, ä Schtarke un Mächtige hebet (haltet) dr Herr parat; we Hagelschturm, we vuderbliches Wetta, we Wassafluet, de mächtig iirießt, wirft er uf d Bode mit Gwalt. (a) 28,3 Mit d Feß wird vutramt de scheni Krone vu d Bsofene vu Ephraim. 28,4 Un de welki Blueme ihra schene Herrlichkeit, de do prangt hoch iba däm fette Dal, wird si we ä Frehfiege vor rem Summa, de eina sieht un gschwind üs dr Hand vuschlingt.

28,5 Zue der Ziit wird dr HERR Zebaoth ä scheni (liebliche) Krone si un ä herrliche Kranz fir de Ibrigbliebene vu sinem Volk 28,6 un ä Geischt vum Rechts fir der, der zue Gricht hockt, un ä Kraft däne, de d Kampf zrucktriebe zuem Door.

Gricht iba de Prieschta un Prophete in Jerusalem

28,7 Aba au de sin vum Wi toll wore un taumle vu schtarke Trunk. Prieschta un Prophete sin toll vu schtarke Trunk, sin vum Wi vuwirrt. Sie taumle vu schtarke Trunk, sie sin toll bim Weissage un wanke bim Rechtschpreche. 28,8 Denn alli Tisch sin voll Kotzete un Dreck ibaall! 28,9 "Wär, sage sie, will der denn s Wisse lehre? Wem will la(er) Offenbarig z vuschtoh ge? Däne, de entwehnt sin vu dr Milch, däne, de vu dr Bruscht wäg sin? 28,10 Zawlazaw zawlazaw, kawlakaw kawlakaw,* do ä weng, do ä weng!" (*De Wort, de des Lalle dr Bsofene nochahme un nit ibasetzt wäre kenne, solle de Red vum Prophete vuschpotte.) 28,11 Jawohl, Gott wird eimol (a) (b) (c) mit unvuständlicha Schproch un mit eina fremde Zunge schwätze zue däm Volk, 28,12 er, der zue nene gsait het: (a) (b) "Des isch de Rueh; schaffet Rueh d Mede, un des isch de Erquickig!" Aba sie wen nit härä. 28,13 Drum soll so au vum HERR des Wort a sie ergoh: "Zawlazaw zawlazaw, kawlakaw kawlakaw, do ä weng, do ä wenig", daß sie higehn un ruckwerts naflege, vubroche, vuschtrickt un gfange wäre.

28,14 So häre etze vum HERR des Wort, ihr Schpötta, de ihr herrsche iba des Volk, des in Jerusalem isch. 28,15 Ihr sage: Mir hän mit däm Tod ä Abmachig (Abkumme) gschlosse un mit däm Toteriech ä Vutrag gmacht. Wenn de brausendi Flut dherfahrt, wird sie uns(üs) nit treffe; denn ma(mir) hän Luug zue unsra Zueflucht un Trug zue unsam Schutz gmacht. 28,16 Drum sait Gott dr HERR: Lueg, i(ich) lege in Zion ä Grundschtei, ä bewährte Schtei (Wackes), ä koschtbare (a) (b) Eckschtei, der fescht griindet isch. (c) Wer glaubt, der flieht nit.* 28,17 Un i(ich) will des Recht zue d Richtschnur un de Grechtigkeit zuer Woog (Waage) mache. So wird (a) Hagel de falsch Zueflucht zerschla, un Wassa soll d Schutz wegschwemme, 28,18 daß hifallt äicha Abmachig (Abkumme) mit däm Tod un äicha Vutrag mit däm Toteriech nit bschtoh blieb. Wenn d Flut dherfahrt, wird sie äich zermalme; 28,19 sooft sie dherfahrt, wird sie äich ibakumme. Denn Morgen fir Morgen wird sie kumme, am Tag un d Nacht. Do wird ma nur mit Entsetze Offenbarig diite.28,20 Denn des Bett isch z kurz, um sich üszschtrecke, un d Decki z schmal, um sich drii z schmiege. 28,21 Denn dr HERR wird sich ufmache we am Berg (a) (b) Perazim un tobe we im Dal (c) Gibeon, daß sa(er) si Werk vollbringt, aba fremd isch si Werk, un daß sa(er) sini Tat doet, aba seltsam isch sini Tat! 28,22 So len etze äicha Schpotte, uf daß äiri Bande nit feschta wäre; denn (a) i(ich) ha vu nem End ghärt , des vu Gott, däm HERR Zebaoth, bschlosse isch iba alli Welt. 28,23 Nähme z Ohr un häre mi Schtimm, merke uf un häre mi Wort: 28,24 Pfleegt odr grabt odr bricht denn ä Bur (Ackama) si Acka zue d Saat immafort um? 28,25 Isch's nit so: Wenn na(er) nen geebnet het, dann(dnoh) schtreit da(er) Dill un wirft Kümmel un sajt Weize un Gerschte, jedes, wohi er's ha will, un Spelt a d Rand? 28,26 So undawiest nen si Gott un lehrt nen, we s recht isch. 28,27 Au drischt ma d Dill nit mit Dreschschlitte un losst au nit d Walzi iba d Kümmel go, sundern d Dill schlat ma üs mit nem Schtägä (Bängel) un d Kümmel mit nem Schtecke. 28,28 Zermalmt ma öbbe des Korn (Getreide)? Nei, ma drischt s nit ganz un gar, wenn ma's mit Dreschwalze un ihrem Gschpann üsdrischt. 28,29 Au des kummt her vum HERR Zebaoth; si Rot isch wundabar, un na(er) fihrt s herrlich üs.


S´29. Kapitel

Jerusalems Belagerig un Rettig

29,1 Mai Ariel, Ariel, dü Schtadt, wo David glagert het! Fege Johr zue Johr un fiere de Feschtli! 29,2 I(Ich) will däm Ariel Angscht mache, daß sa(er) truurig un voll Kumma isch, un na(er) soll ma(mir) ä rechte Ariel si. 29,3 Denn (a) i(ich) will di belagere ringsum un will da Angscht mache mit Bollwerk un will Wälle um di uffihre losse. 29,4 Dann(Dnoh) sollsch dü klei gmacht wäre un vum Bode her schwätze un üs säm Schtaub mit dinem Gschwätz murmeln, daß di Schtimm isch we de vumä Totengeischt üs dr Erde, un di Gschwätz wischpert üs säm Schtaub. 29,5 Aba de Schar dina Feinde (Gegna) soll wäre we Schtaub un de Schar dr Tyranne we wehendes Schpreu. Un pletzlig wird's gschähe, 29,6 daß Heimsuechig kummt vum HERR Zebaoth mit Wetta un Erdbebe un großem Dunnda, mit Wirbelschturm un Unwätta un mit Flamme vumä frässände Fiir. 29,7 Un we ä Träum, we ä Nachtgsicht, so soll de Schar alla Velka si, de gege Ariel kämpfe, mit ihrem ganze Heer un Bollwerk, un de nem Angscht mache. 29,8 Denn we ä Hungrige träumt, daß sa(er) ißt, - wenn na(er) aba ufwacht, so isch si Vulange nit gschtillt; un we ä Durschtige träumt, daß sa(er) trinkt, - wenn na(er) aba ufwacht, isch scha(er) matt un durschtig: so soll s d Schar alla Velka ergoh, de gege d Berg Zion kämpfe.

D Vublendig vum Volk

29,9 Klotze hi un sin gschockt, sin vublendet un d blind! Sin bsoffe, doch nit vum Wi, taumle, doch nit vum schtarke Schluck! 29,10 Denn dr HERR het iba äich ä Geischt vum defe Schlof üsgosse un äiri Aug - d Prophete - zuegmacht, un äiri Häupta (Kepf) - d Seher - het da(er) vuhillt. 29,11 Drum sin äich alli Offebarige we de Wort vumä vusiegelte Buech, des ma nem git, der läse ka, un sait: Lies doch des!, un na(er) sait: «I(Ich) ka nit, denn s isch vusiegelt»; 29,12 odr des ma nem git, däm der nit läse ka, un sait: Lies doch des!, un na(er) sait: «I(Ich) ka nit läse." 29,13 Un dr Herr sait: Wel des Volk mir nooch kunt mit sinem Muul (Gosch) un mit sinene Lippe mich ehrt, aba ihr Herz wiet wäg vu ma isch un sie mich firchte nur nohch Menschegebote, de ma sie lehrt, (a) (b) (c) 29,14 drum will i(ich) au etze mit däm Volk wundalich umgo, ufs wundalichschte un seltsamschte, daß (a) de Gschytheit vu sinene Weise vugoht un (b) dr Vuschtand vu sinene Schlaue sich vuschtecke mueß.

29,15 Mai däne, de mit ihrem Plan vuborge si wen vor rem HERR un mit ihrem Schaffe im Finschtere bliebe un schwätze: (a) «Wer sieht uns(üs), un wer kennt uns(üs)?" 29,16 We dreie ihr älles um! Als ob dr (a) Ton däm Töpfa glich wär, daß des Gschaffte sait vu sinem Meischta: Der het mi nit gmacht! un ä Bild sait vu sinem Bildna: Der vuschtoht nigs!

Di groß Wandlig

29,17 Wohlan, s isch noh ä kleini Wieli, so soll dr Libanon fruchtbares Land wäre, un was etzed fruchtbares Land isch, soll we ä Wald wäre. 29,18 (a) (b) Zue der Ziit wäre de Daube härä de Wort vum Buch, un de Auge dr Blindä wäre üs Dunkel un Finschtanis luege; 29,19 un di Elende wäre wida Fräid(Freud) ha am HERR, un di Ärmschte unda d Mensche wäre frehlich si in däm Heilige Israels. 29,20 Denn s wird ä End ha mit d Tyranne un mit d Schpötter üs si, un s wäre vutilgt wäre alli, de druf üs sin, Unheil azrichte, 29,21 weli d Lit schuldig schwätze vor Gricht un schtelle däm nohch, der sie (a) zrechtwiest im Door, un helde(beuge) durch Lege des Recht vum Unschuldige. 29,22 Drum sait dr HERR, der Abraham erlest het, zuem Huus Jakob: Jakob soll nimi bschämt doschtoh, un si Üssäh soll nimi vublasse. 29,23 Denn wenn sie säh wäre de Werke vu mine Händ(Pfode) - sini Kinda - in d Middi, wäre sie mi Name heilige; sie wäre d Heilige Jakobs heilige un d Gott Israels firchte. 29,24 Un de, weli irre in ihrem Geischt, wäre Vuschtand aneh, un de, weli murre, wäre sich was sage losse.

S´30. Kapitel

Gege des liechtfertige Vuträue uf de Hilf vu Ägypte

30,1 Mai däne (a) abtrünnige Sehn, sait dr HERR, de ohni mich Plän mache(fasse) un ohni mi Geischt Abkumme (ä Packt) igehn, um ei Sin uf di anda z hufe, 30,2 de nabzehn nohch Ägypte un bfroge mi (Muul Gosch) nit, (a) um sich z schtärke mit d Macht vum Pharao un sich z berge im Schatte vu Ägypte! 30,3 Aba s soll äich de Schtärki vum Pharao als Schand wäre un dr Schutz im Schatte vu Ägypte zuem Schpott. 30,4 Denn ihri Firschte sin zwar in Zoan, un ihri Laufbursch(Bote) sin nohch Hanes kumme, 30,5 aba sie meße doch alli zschand wäre a däm Volk, des sene nigs nutze ka, nit als Hilf noh sunscht zue was Nutz, sundern nur zue Schand un Schpott.

30,6 Des isch dr Üsschpruch fir de Tiere(Tierli) vum Südlandes: Im Land dr Trebsal un Angscht, wo Löwe un Löwin, wo Ottere un (a) mit fiir flegedi Drache sin, do fihre sie ihri Habe uf däm Buckel vu Esel un ihri Schätz uf däm Hecker vu Kamele zuem Volk, des sene nigs nutze ka. 30,7 Denn Ägypte isch nigs, un si Hilf isch vugeblich. Drum nenn i(ich) Ägypte (a) «Rahab, de zuem Schwiege brocht isch».

Gege de Vuächta vum göttliche Worte

30,8 So gang etze hi un schrib s vor nene ane uf ä Dafle un zeichne s in ä Buech, daß ses blieb fir imma un ewig. 30,9 Denn sie sin ä beses (ungehorsames) Volk un vulogeni Buebä(Sühn), de nit härä wen de wiesige vum HERR, 30,10 sundern sage zue d (a) Seher: «Ihr solle nit sähne!" un zue d Luega: «Was wohr isch, solle ihr uns(üs) nit luege! schwätze zue uns(üs), was agnehm isch; luege, was des Herz will(begehrt)! 30,11 Wieche ab vum Wäg, gehn üs dr rechte Bahn! Len uns(üs) doch in Rueh mit däm Heilige Israels!" 30,12 Drum sait dr Heilige Israels: Wel ihr des Wort vuwerfe un vulen äich uf Schand (Frevel) un Muetwille un trotze druf, 30,13 so soll äich de Sin si we ä Riß, wenn s afangt z riesle a nare hoche Muure, de pletzlig, unvuhofft ischtiirzt; 30,14 we wenn ä Hafe vuschmettat wird, den ma vuschtoßt ohni Erbarme, so daß ma vu sinene Schtickli nit ei Scherbe findet, drin ma Fiir hole vum Herde odr Wassa schepft üs säm Brunne.

30,15 Denn eso sait Gott dr HERR, dr Heilige Israels: Wenn ihr umkehrte un schtill bliebe däte, so dät äich ghulfe wäre; (a) (b) durch Schtillsi un Hoffe däte ihr schtark si. Aba ihr wen nit 30,16 un sage: «Nei, sundern uf Rössa wen ma(mir) flege», - drum den ihr abhaue (fliehe), « un uf Renner wen ma(mir) riete », - drum wäre äich äiri Vufolga ibarenne. 30,17 Denn (a) duusig vu äich wäre abhaue (fliehe) vumä einzige Brella(Drohe); jo vor fünf den ihr alli abhaue(fliehe), bis sa(ihr) ibrigbliebe we ä Mascht obe uf nem Berg un we ä Banna uf nem Higeli.

Gottes Erbarme iba si Volk

30,18 Drum harrt dr HERR druf, daß sa(er) äich gnädig si ka, un na(er) macht sich uf, daß sa(er) sich äich erbarmt; denn dr HERR isch ä Gott vum Recht. Wohl allene, de uf fen harre! 30,19 Dü Volk Zions, des in Jerusalem wohnt, dü wirsch nit hiile! (a) Na(Er) wird dir gnädig si, wenn dü ruefsch. Na(Er) wird dir antworte, sobald er's härt. 30,20 Un dr Herr wird äich in Trebsal Brot un in Ängschte Wassa ge. Un di Lehrer wird sich nimi vuschtecke meße, sundern dini Auge wäre di Lehrer säh. 30,21Dini Ohre wäre hinda dir des Wort härä: (a) «Des isch dr Wäg; den gehn! Au (Sunscht) nit Rechtes odr Linkes!" 30,22 Un ihr wäre entweihe äiri ibasilberti Götze un de goldeni Hiillene äira Bilda un den sie wägwerfe we Dräck un zue nene sage: Rüs!

30,23 Un na(er) wird dinem Some, den dü uf d Acka gsajt hesch, Rägä ge un dir Brot ge vum Ertrag vum Acka in vollem Umfang. Un di Vieh wird zue der Ziit wiede uf große Aue. 30,24 D Rinda un Esel, de uf däm Feld ackere, wäre gsalzenes gmengtes Fuetta frässä, des gworflet isch mit Schufle un Wurfgable. 30,25 Un s wäre uf allene große Berg un uf allene hoche Hiigel Wassabäch un großi Fliiß fleße zue d Ziit dr große Schlacht, wenn de Tirm flege wäre. 30,26 Un vum Mond d Schien wird si we vu d Sunne d Schien, un dr Sunne ihr Schien wird siebemol hella si zue d Ziit, wenn dr HERR d Schadä vu sinem Volk vubinde un sini Wunde heile wird.

Des Gricht iba Assyrie

30,27 Lueg, im HERR si Name kummt vu wietem! Si Zorn (Wuet) brennt, un mächtig hoch hebt da(er) sich, sini Lippe sin voll Grimm un sini Zunge we ä vuzehrendes Fiir 30,28 un si Odem we ä Wasserflut, de bis a d Hals längt, z schwinge d Velka in dr Schwinge vum Vuderbe. Un na(er) wird de Velka mit nem Zaum in ihre Backe hi un her triebä. 30,29 Do (a) wäre ihr singe we in dr Nacht vum heilige Fescht un äich vu Herze fräie, we wenn ma mit Flöteschpiel goht zuem Berg des HERRN, zuem Hort Israels. 30,30 Un dr HERR wird sini herrlichi Schtimm erschalle losse, un ma wird säh, we si Arm rabfahrt mit zornigem Drohe un mit Flamme vuzehrendem Fiir, mit Wolkebruch un Hagelschlag. 30,31 (a) Do wird Assur erschrecke vor d Schtimm des HERRN, der nen schlat mit däm Schtecke. 30,32 Jedesmol, wenn ä Schlag dherfahrt, wird d Schtecke zue na Zuchtruete, de dr HERR uf nen nabsäuse losst; un so bekämpft da(er) nen, daß sa(er) nen als Opfa schwingt unda Pauke un Zitherschpiel. 30,33 Denn de Fiirgruebe isch längscht hergrichtet, jo, sie isch au däm Kenig gmacht, def un wiet gnoe. Dr Scheiterhuufe drin het Fiir un Holz de Mengi; dr Odem vum HERR wird nen aziinde we ä Schwefelschtrom.

S´31. Kapitel

Nit Ägypte, sundern dr HERR rettet Jerusalem

31,1 (a) Mai däne, de nabzehn nohch Ägypte um Hilf un (b) sich vulen uf Ross un hoffe uf Kärre, wel ihra vieli sin, un uf Gschpann, wel sie sehr (sölli) schtark sin! Aba sie hebed sich nit zuem Heilige Israels un froge nigs noh rem HERRN. 31,2 Aba au er isch weise un (a) bringt Unheil her(ra) un (b) nimmt sini Wort nit zruck, sundern wird sich ufmache gege des Huus vu Bese un gege de Hilfe vor Ibeltäta. 31,3 Denn Ägypte isch Mensch un nit Gott, un sini Ross sin Fleisch un nit Geischt. Un dr HERR wird sini Hand üsschtrecke, so daß dr Helfa schtrauchelt un der, däm ghulfe wird, naflegt un alli mitänanda umkumme.

Des Gricht iba Assyrien. Zions Errettig

31,4 So het dr HERR zue ma(mir) gsait: Gliech we ä Löwe un ä junge Löwe brellt iba sinem Raub, wenn ma gege nen ufrueft de Scharr vu Schäfa (Hirte) - na(er) erschrickt vor ihrem Gschrei nit, un s isch nem au nit angscht vor ihra Scharr -, so wird dr HERR Zebaoth nabfahre uf d Berg Zion un uf sini Hiigel, um z kämpfe. 31,5 Un dr HERR Zebaoth wird Jerusalem bschirme, (a) we Vegel s den mit ihre Fligel, er wird schütze, errette, schone un befraie.

31,6 Kehre um, ihr Israelite, zue däm, vu welem ihr so sehr (sölli) wäggange sin! (a) 31,7 Denn zue der Ziit wird jeda sini (a) silberne un goldeni Götze vuwerfe, de äiri Händ(Pfode) gmacht hän äich als Sin. 31,8 Un Assur soll naflege, nit durch Mannes-Schwert, un soll gfrässä wäre, nit durch Mensche-Schwert. Un s wird vor rem Schwert fliehe, un sini jungi Mannschaft wird Frondenscht leischte meße. 31,9 Un si (a) Fels wird vor Angscht wieche, un sini Firschte wäre des Banna vulo, sait dr HERR, der zue Zion ä Fiir un zue Jerusalem ä Gluetofe het.


S´32. Kapitel

32,1 Lueg, (a) (b) s wird ä Kenig regiere, Grechtigkeit ufzrichte, un Firschte wäre herrsche, des Recht z handhabe, 32,2 daß jeda vu nene si wird we ä Zueflucht vor rem Wind un we ä Schutz vor rem Platzrägä, we Wassabäch am diirre Platz, we dr Schatte vumä große Felse im trockene Land. 32,3 Un de Auge dr Sähede wäre nimi blind si, un de Ohre dr Härende wäre horche. 32,4 Un di Unvorsichtige wäre Schläuei lerne, un (a) d Zunge vu d Schtammelnde wird fließend un klar schwätze. 32,5 S wird nimi (a) ä Narr Firscht heiße, noh ä Gauna edel gnennt wäre. 32,6 Denn ä Narr schwätzt Narrheit, un si Herz goht mit Unheil um, daß sa(er) Ruchloses arichte un schwätzt iba d HERR luta Trug; dodurch losst da(er) hungrig di hungrige Seele un wehrt d Durschtige s Trinke. 32,7 Un vum Betrüga d Waffe sin bes, na(er) sinnt uf Tücke, um di Elende zue vuderbe mit falsche Wort, au wenn dr Arme si Recht vutritt. 32,8 Aba dr Edle het edle`s denke un vuharrt bim Edle.

Di wahri Sichaheit durch d Geischt üs dr Hechi

32,9 Wohlan, (a) ihr schtolzi Wieba, häre mi Schtimm! Ihr Techtare, de ihr so sicha sin, nähme zue Ohre mi Red! 32,10 Iba Johr un Dag, do den ihr Sicha zittere; denn s wird kein Herbscht (Wilese) si, au kein Obschternti kumme. 32,11 Erschreckt, ihr schtolzi Wieba, zittere, ihr Sichare! Zehn äich üs, entbleßt äich un umgirtet äiri Lende! 32,12 Ma wird klage um de Äckere, ja, um de liebliche Äckere, um de fruchtbare Winschteck, 32,13 um d Acka vu minem Volk, uf däm Dorne un Hecke wachse, um alli Hiisa voll Fräid(Freud) in dr frehliche Schtadt. 32,14 Denn de Paläscht wäre vulo si, un de Schtadt, de volla Gwimmel war, wird iisam si, daß Burg un Turm fir imma zue Höhle wäre, däm Wild zue d Fräid(Freud), d Herde als Weid, 32,15 so lang bis iba uns(üs) üsgosse wird (a) dr Geischt üs dr Hechi. Dann(Dnoh) wird (b) d Wüschte zuem fruchtbare Land un des fruchtbare Land we Wald gachtet wäre. 32,16 Un des Recht wird in dr Wüschte huuse un Grechtigkeit im fruchtbare Land. 32,17 Un dr Grechtigkeit Frucht wird Friide si, un d Ertrag dr Grechtigkeit wird ewigi Schtilli un Sichaheit si, 32,18 daß mi Volk in friidliche Auen huuse wird, (a) in sichare Wohnige un in schtolza Rueh. 32,19 Aba dr Wald wird nedabreche, un de Schtadt wird vusinke in Nedrigkeit. 32,20 Wohl äich, de ihr saje kennt a alle Wassa un kennt d Rinda un Esel fräi laufe losse.

S`33. Kapitel

D Rettig Zions vor rem Vuweschta

33,1 Mai dir, dü Vuweschta, der dü selba nit vuweschtet wore bisch, un dü Raiba (Deb, Vubrecha), der dü selba nit bschtohle wore bisch! (a) Wenn dü des Vuweschte vollbrocht hesch, so wirsch dü au vuweschtet wäre; wenn dü mit Raibere ufghert hesch, so wird ma di au üsraibere. 33,2 HERR, bi uns(üs) gnädig, denn uf dich harre ma(mir)! Bi unsa Arm all Morge, dzue unsa Heil zue d Ziit vu d Trebsal! 33,3 S fliehe d Velka vor rem gwaltige Tose, un d Heide wäre vuschtraid, wenn dü di erhebsch. 33,4 Do wird ma Beute wägraffe, we d Heigumba wägraffe, un we d Käfa herschtirze, so schtirzt ma sich druf. 33,5 Dr HERR isch erhabe, denn na(er) wohnt in dr Hechi. Er het Zion mit Recht un Grechtigkeit erfillt. 33,6 Un dü wirsch sichari Ziite ha: Richtum a Heil, Gschytheit un Schläui; d Respeckt vor rem (d Angscht des) HERRN wird Zions Schatz si.

33,7 Lueg, de Lit vu Ariel brellä druße, de Laufbursch(Bote) vum Friide hiile ganz sehr (sölli) . 33,8 D Wäg sin vuödet, s goht nemads me uf dr Schtroß. Ma hebet (haltet) nit Treui un Glaube, ma vuwirft d Ziige un achtet d Lit nit. 33,9 S Land sieht truurig un jämmalich üs, dr Libanon isch zschand wore un vudorrt. Scharon isch we ä Schtäppe, un Baschan un Karmel schtehn kahl.

33,10 Etze aba will i(ich) mi ufmache, sait dr HERR; etze will i(ich) mi erhebe, etze will i(ich) ufschtoh. 33,11 Mit Schtroh gehn ihr schwanga, Schtopple gebäre ihr; äicha Zorn (äichi Wuet) isch ä Fiir, des äich selba frässä wird. 33,12 Un d Velka wäre zue Kalk vubrennt wäre; we abghaueni Dorne wäre sie im Fiir gfrässä(vuzehrt).

33,13 So häre etze ihr, de ihr wiet wäg sin, was i(ich) doe ha, un de ihr nooch dra sin, erkenne mini Schtärki!

33,14 In Zion sin d Sinda vuschrocke, Zittere het d Heuchla bfalle, un sie schwätze: " Wer isch unda uns(üs), der (a) (b) bi frässämdem Fiir huuse ka? Wer isch unda uns(üs), der bi ewiga Gluet huuse ka?" 33,15 (a) Wer in Grechtigkeit wandlet un schwätzt, was recht isch; wer schändliche Gwinn haßt un sini Händ(Pfode) bwahrt, daß sa(er) nit Gschenkli nihmt; wer sini Ohre zueschtopft, daß sa(er) nigs vu Bluetschuld härt, un sini Auge zuehebt, daß sa(er) nigs Arges sieht: 33,16 der wird in dr Hechi huuse, un Felse wäre sini Feschte un Schutz si. Si Brot wird nem ge wäre, si Wassa het da(er) gwiß.

33,17 Dini Auge wäre d Kenig säh in sinere Schenheit; dü wirsch ä wietes Land säh. 33,18 Di Herz wird a d Schrecke zruckdenke un sage: " Wo sin etze de Schriba? Wo sin de Vögte? Wo sin, de de Tirm zehlt hän?" 33,19 Dü wirsch des freche Volk nimi säh, (a) (b) des Volk mit dunkla Schproch, de ma nit vuschtoh ka, un vu schtammlenda Zunge, de unvuschtändlich bliebe. 33,20 Lueg uf Zion, de Schtadt unsra Feschtli! Dini Auge wäre Jerusalem säh, ä sichari Wohnig, ä Zelt, des nimi abbroche wird. Sini Pfleck solle ne me rüszoge un keins vu sinene Seil vurisse wäre. 33,21 Denn dr HERR wird dert bi uns(üs) mächtig si, un wieti Wassagräbe wird´s ge, uf däne kei Schiff me fahre, kei schtolzes Schiff me dherzehe ka. 33,22 - Denn dr HERR isch unsa Richta, dr HERR isch unsa Meischta, dr HERR isch unsa Kenig; der hilft uns(üs)! - 33,23 Sini Seila hänge los, sie hebed d Mastbaum nit fescht, un d Segel schpanne sich nit. Dann(Dnoh) wird viel Beute üsdeilt wäre, un au di Lahme wäre plindere. 33,24 Un kei Iwohner wird sage: (a) «I(Ich) bi schwach»; denn des Volk, des drin wohnt, wird Vugebig vu d Sinde ha.


S´34. Kapitel

Gottes Schtrofgricht iba Edom

34,1 Kumme dzue, ihr Heide, un häre; ihr Velka, merke uf! D Erde här zue un was sie fillt, dr Erdkreis un was druf läbt! 34,2 Denn dr HERR isch zornig iba alli Heide un wedig (ergrimmt) iba alli ihri Scharen. Na(Er)) wird a nene d Bann vollschtrecke un sie zuer Schlachtig dhige. 34,3 Un ihri Erschlagene wäre higworfe wäre, daß dr Gschtank vu ihre Lyche ufschtiege wird un de Berg vu ihrem Bluet fleße. 34,4 Un alles Heer vum Himmel wird dhischwinde, un (a) dr Himmel wird zämmegrollt wäre we ä Buechrolle, un all si Heer wird hiwelke, we ä Blatt vuwelkt am Wischtock un we ä diirres Blatt am Fiegebaum.

34,5 Denn mi Schwert isch bsoffe im Himmel, un lueg, s wird nabfahre uf Edom un iba des Volk, a däm i(ich) d Bann vollschtreck zuem Gricht. (a) (b) 34,6 Des HERRN Schwert isch voll Bluet un treft vu Fett, vum Bluet dr Lämma un Böck, vum Nierefett dr Widder. Denn (a) dr HERR hebet (haltet) ä Schlachte in Bozra un ä großes Opfa im Land Edom. 34,7 Do wäre Wildschtiere mit ne vusinke un jungi Schtier samt d Biiffel. Un ihr Land wird bsoffe wäre vu Bluet, un d Bode wird trefe vu Fett.

34,8 Denn s kummt (a) d Dag dr Rache des HERRN un des Johr dr Vugeltig, um Zion zue räche. 34,9 Do wäre Edoms Bäch zue Pech wäre un sini Bode zue (a) Schwefel; jo, si Land wird zue brennendem Pech wäre, 34,10 des weda Dag noh Nacht´s üs goh wird, sundern imma wird Rauch vu nem ufgoh. Un (a) s wird vuweschtet si vu Gschlecht zue Gschlecht, daß nemads durchgoh wird uf ewigi Ziit, 34,11 sundern Rohrdommle un Igel wäre's in Hab un Guet nähmä, Nachtiile un Rabe wäre dert huuse. Un na(er) wird de Meßschnur driba schpinne, daß ses vuweschtet wird, un des Bläilot werfe, daß ses wescht isch. 34,12 Un Feldgeischta wäre drin huuse, un sini Edle wäre nimi si. Ma wird dert kei Kenig me üsruefe, un alli sini Firschte wäre ä End ha. 34,13 (a) Dorne wäre wachse in sinene Paläscht, Nessle un Dischtle in sinene Schleßa; un s wird ä Huus si dr Schakale un ä Platz fir de Schtrauße. 34,14 Do wäre Wüschtetiere un wildi Hund änanda treffe, un ä Feldgeischt wird däm andere begegne. Des Nachtgschpenscht wird au dert herberge un si Ruehplätzli dert find. 34,15 Do wird au d Natter nischte un lege, ihri Eier ahuffe un üsbreete. Au d Raubvegel wäre dert zsämmekumme. Keins vumißt des andere. 34,16 - Sueche etze in däm (a) Buech des HERRN un läse! - Keins vu nene wird fehle. Denn si Muul bifihlt´s, un si Geischt bringt sie zsämme. 34,17 Na (Er)) wirft ne des Los, un sini Hand deilt üs unda sie mit dr Meßschnur, daß sie des Land bsitze uf ewigi Ziit un drin huuse vu Gschlecht zue Gschlecht.


S´35. Kapitel

Des zuekinftige Heil

35,1 D Wüschte un Iödi wird juble, un de Schtäppe wird jubeln un wird blehä we de Lilie. (a) 35,2 Sie wird blehä un juble in alla Luscht un Fräid(Freud). D Herrlichkeit vum Libanon isch ihr ge, de Pracht vum Karmel un Scharon. Sie sähn de Herrlichkeit des HERRN, de Pracht unsres Gottes. 35,3 Schtärke de mede Händ(Pfode) un mache fescht de schwankede Knüü! 35,4 Sage d vuzagte Herze: «Sin getroscht, firchtet äich nit! Luege, do isch äicha Gott! Na(Er) kummt zue d Rache; Gott, der do vugilt, kummt un wird äich helfe." 35,5 Dann(Dnoh) wäre de Auge dr Blindä ufdoe un de Ohre dr Duebe geffnet wäre. (a) 35,6 Dann(Dnoh) wäre di Lahme schpringe we ä Hirsch, un de Zunge dr Schtumme wird juble. Denn s wäre Wassa in dr Wüschte vorbreche un großi Bäch im dirre Land. 35,7 Un (a) wo s zvor trocke gsi isch, soll ä Teich schtoh, un wo s dirr gsi isch, soll ä Brunnquell si. Wo zvor de Schakale gläge sin, soll Gras un Rohr un Schilf schtoh. 35,8 (a) (b) Un s wird dert ä Bahn si, de dr heilig Wäg heiße wird. Kei Unreine darf nen beträte; nur de wäre uf nem go; au de Doore derfe nit druf rumirren. 35,9 S wird do kei Löwe si un kei rießendes Vieh druf go; sie sin dert nit z finde, sundern di Erleste wäre dert go. 35,10 Di Erleste des HERRN wäre widakumme un nohch Zion kumme mit juchze; ewigi Fräid(Freud) wird iba ihrem Kopf si; Fräid(Freud) un Wunne wäre sie griefe, un Schmerz un Süfzge wird fliehe. (a) (b)

S´36. Kapitel

Jerusalem vu Sanherib bedroht un wundabar grettet

36,1 Un s isch gschehe (bassiert) im vierzehnte Johr vum Kenig Hiskia, do zeht dr Kenig vu Assyrien, Sanherib, uffe gege alli feschte Schtädt Judas un nimmt sie i. 36,2 Un dr Kenig vu Assyrien schickt d Rabschake vu Lachisch nohch Jerusalem zuem Kenig Hiskia mit großa Heeresmacht. Un na(er) kummt hi a de (a) Wassaleitig vum obere Deich, a dr Schtroß bi däm Acka vum Walkers. 36,3 Un s kumme zue nem üsä dr Hofmeischta (a) Eljakim, d Bue(Suhn) Hilkijas, un dr Schriba Schebna un dr Kanzla Joach, d Bue(Suhn) Asafs. 36,4 Un dr Rabschake sait zue nene: Sage doch däm Hiskia: So sait´s dr große Kenig, dr Kenig vu Assyrien: Was isch des fir ä Vuträue, des dü do hesch? 36,5 Meinsch dü, bloßi Wort sin scho Rot un Macht zuem Kämpfe? Uf wen vulosch dü di denn, daß dü vu ma(mir) abgfalle bisch? 36,6 Vulosch dü di uf d (a) vubrochene Rohrschtab Ägypte, der jedäm, der sich druf schtitzt, in d Hand dringt un sie durchbohrt? So doet´s d Pharao, dr Kenig vu Ägypte, allene, de sich uf nen vulo. 36,7 Willsch dü ma(mir) aba sage: Mir vulen uns(üs) uf d HERR, unsa Gott, - isch's denn nit sella, däm sini (a) Höhä un Altär Hiskia abdoe het un zue Juda un Jerusalem gsait het: «Nur vor däm Altar solle ihr abäte»? 36,8 Ala, nimm ä Wett a mit minem Herr, däm Kenig vu Assyrien: I(Ich) will dir zweiduusig Ross ge; loß säh, ob dü de Ritta dzue schtelle kasch! 36,9 We willsch dü denn zrucktriebe au nur eina dr gringschte Diena vu minem Herr? Un dü vulosch di uf Ägypte um d Kärre un Gschpann wägä! 36,10 Meinsch dü denn, daß i(ich) ohni d HERR rabzoge bi in des Land, s zue vuderbe? Nei, sundern dr HERR sait zue ma(mir): Zieh nuf in des Land un vudirb´s!

36,11 Aba Eljakim un Schebna un Joach sage zuem Rabschake: Schwätz doch mit dine Knecht aramäisch, denn ma(mir) vuschtehn´s guet, un schwätz nit hebräisch mit uns(üs) vor d Ohre vum Volk, des uf d Muure isch. 36,12 Do sait dr Rabschake: Meinsch dü, daß mi Herr mi nur zue dinem Herr odr zue dir gschickt het, solchi Wort z schwätze, un nit vielme zue d Männa (Manne), de uf d Muure hocke un samt äich ihr eigene Mischt frässä un ihr Seich suufe wäre? 36,13 Un dr Rabschake kummt hi un reft lut uf hebräisch un sait: Häre de Wort vum große Kenig, vum Kenig vu Assyrie! 36,14 So sait´s dr Kenig: Len äich vu Hiskia nit bschiesse; denn na(er) ka äich nit rette. 36,15 Un len äich vu Hiskia nit vutreschte uf d HERR, wenn na(er) sait: Dr HERR wird uns(üs) rette, un de Schtadt wird nit in de Hand vum Kenig vu Assyrie ge wäre. 36,16 Häre nit uf Hiskia! Denn so sait´s dr Kenig vu Assyrie: Schleße Freundschaft mit ma(mir) un kumme zue ma(mir) üsä, so soll (a) (b) jeda vu äich vu sinem Wischtock un vu sinem Fiegebaum ässä un üs sinem Brunne trinke, 36,17 bis i(ich) kumm un hol äich in ä Land, des we äicha Land isch, ä Land, drin Korn un Wi isch, ä Land, drin Brot un Wiberg sin. 36,18 Len äich vu Hiskia nigs ufschwätze, wenn na(er) sait: Der HERR wird uns(üs) rette! (a) Hän öbbe de Götta dr andere Velka ihr Land grettet üs dr Hand vum Kenig vu Assyrie? 36,19 Wo sin de Götta vu Hamat un Arpad? Wo sin de Götta vu Sefarwajim? Un wo sin de Götta vum Land Samarie? Hän sie Samaria grettet üs minare Hand? 36,20 Wela unda alle Götta dr Lända het si Land grettet üs minare Hand, daß ällei dr HERR Jerusalem rette soll üs minare Hand? 36,21 Sie schwiege aba schtill un antworte nem nigs; denn dr Kenig het bifohle: Antworte nem nigs. 36,22 Do kumme dr Hofmeischta Eljakim, d Bue(Suhn) Hilkijas, un dr Schriba Schebna un dr Kanzla Joach, d Bue(Suhn) Asafs, mit zerrissene Kleida zue Hiskia un vuzehle nem de Wort vum Rabschake.


S´37. Kapitel

37,1 Als aba dr Kenig Hiskia des ghärt het, vuriß da(er) sini Kleida un legt ä Sack a un goht in des Huus des HERRN. 37,2 Un na(er) schickt d Hofmeischta Eljakim un d Schriba Schebna samt d Älteschte dr Prieschta, mit däm Sack azogä, zuem Prophet Jesaja, däm Bue(Suhn) vum Amoz. 37,3 Un sie sage zue nem: Des sait Hiskia: Des isch ä Dag dr Trebsal, ä Züchtigung un dr Schmach - we wenn Kinda ebe gibore wäre solle, aba d Kraft fehlt, sie uf d Welt zbringe. 37,4 Vielliecht härt dr HERR, di Gott, de Wort vum Rabschake, den si Herr, dr Kenig vu Assyrien, gschickt het, d lebändige Gott z läschtere, un schtroft de Wort, de dr HERR, di Gott, ghärt het! So doe Fürbitte fir de Ibrigbliebene, de noh do sin. 37,5 Un di Große vum Kenig Hiskia kumme zue Jesaja. 37,6 Jesaja aba sait zue nene: So solle ihr äirem Herrn sage: Des sait dr HERR: Fircht di nit vor däne Wort, de dü ghärt hesch, mit däne mich d Knecht vum Kenig vu Assyrien gscholte het! 37,7 Lueg, i(ich) will nen anderem Gsinnes mache; denn na(er) soll ä Gschwätz härä, so daß sa(er) wida heimzeht in si Land. Dann(Dnoh) will i(ich) nen durchs Schwert fälle in sinem Land.

37,8 Als aba dr Rabschake zruckkummt, findet da(er) d Kenig vu Assyrien im Kampf gege Libna; denn na(er) het ghärt , daß sa(er) vu Lachisch abzoge war. 37,9 Na(Er)) het nämlich ghärt iba Tirhaka, d Kenig vu Kusch: Na(Er) isch üsgzoge, gege di z kämpfe. Als sa des ghärt het, schickt da Laufbursch(Bote) zue Hiskia un hän nem sag lo: 37,10 Sag Hiskia, däm Kenig vu Juda: Loß di durch di Gott nit bschieße, uf den dü di vulosch un saisch: Jerusalem wird nit in de Hand vum Kenig vu Assyrien ge wäre. 37,11 Lueg, dü hesch ghärt , was de Kenig vu Assyrien alle Lända doe hän, daß sie d Bann a nene vollschtreckt hän, un dü ällei solltsch errettet wäre? 37,12 (a) Hän denn de Götta dr Velka de Lända errettet, de vu mine Vädere vunichtet wore sin: Gosan, Haran, Rezef un de vu Eden in Telassar? 37,13 Wo isch dr Kenig vu Hamat un dr Kenig vu Arpad un dr Kenig vu d Schtadt Sefarwajim, Hena un Awa?

37,14 Un als Hiskia d Bref vu däm Laufbursch(Bote) gregt un gläse het, goht da(er) nuf in des Huus des HERRN un breitet nen üs vor rem HERRN. 37,15 Un Hiskia bätet zuem HERRN un sait: 37,16 HERR Zebaoth, dü Gott Israels, der dü iba d Cherubim thronsch, dü bisch ällei Gott iba alli Kenigrich uf Erde, dü hesch Himmel un Erde gmacht. 37,17 HERR, neig dini Ohre un her doch, HERR, doe dini Auge uf un lueg doch! Här doch all de Wort Sanheribs, de na(er) gschickt het, um d lebändige Gott z bschimpfe. 37,18 Wohr isch's, HERR, de Kenig vu Assyrien hän alli Lända vuweschtet 37,19 un hän ihri Götta ins Fiir gworfe; denn sie ware nit Götta, sundern Gschafftes vu Menschehänd, Holz un Schtei (Wackes). De hän sie vutilgt. 37,20 Etze aba, HERR, unsa Gott, errett uns(üs) üs sinere Hand, dmit (a) (b) alli Kenigrich uf Erde härä, daß dü, HERR, ällei Gott bisch!

37,21 Do schickt Jesaja, d Bue(Suhn) vum Amoz, zue Hiskia un het nem sage lo: Des sait dr HERR, dr Gott Israels: Was dü vu ma(mir) erbete hesch wägä däm Kenig Sanherib vu Assyrien, ha i(ich) ghärt . 37,22 Des isch's, was dr HERR iba nen sait:

.D Jumpfere, de Dochta Zion, vuachtet di un schpottet dir, un de Dochta Jerusalem schittlet d Kopf hinda dir her. 37,23 Wär hesch dü gscholte un gläschtert? Iba wen hesch dü di Schtimm ghobe? Dü hehsch dini Auge nuf gege d Heilige Israels. 37,24 Durch di Knecht hesch dü d Herr gscholte un gsait: «I(Ich) bi mit viel Kärre vu ma rabzoge uf de Hechi dr Berge in d innerschte Libanon un ha sini hoche (a) Zedere abghaue samt sinene üserwählte Zypresse un bi bis zue sinere üßerschte Hechi kumme, in si dichteschte Wald. 37,25 I(Ich) ha grabe un trunke fremdes Wassa un ha mit mine Fußsohle üstrocknet alli großi Wildbäch Ägyptens."

37,26 Hesch dü nit ghärt , daß i(ich) s lang zvor gmacht un vu Afang a plant ha? Etze aba ha ich's kumme losse, daß dü feschti Schtädt himache solltscht zue Schteihufä, 37,27 un ihri Inwohna solle ohni Kraft wäre un sich firchte un zschande wäre un we Feldgras wäre un we greenes Kruut, we Gras uf d Dächa, des vudorrt, bvor s rief wird. 37,28 I(Ich) weiß vu dinem Ufschtoh un Sitze, vu dinem Üszehe un Izehe un daß dü tobsch gege mi. 37,29 Wel dü etze gege mich tobsch un di Schtolz vor mini Ohre kumme isch, will i(ich) dir mi Ring in di Nase lege un mi Zaum in di Muul un will di d Wäg wida heimfiihre, den dü kumme bisch.

37,30 Un des isch dir, Hiskia, ä Zeiche: In däm Johr iß, was vu selba nohchwagst, im nägschte Johr, was au dann noh (dnoh) wagst; im dritte Johr sajt un erntet, pflanzt Wiberge un ässä ihri Fricht. 37,31 Denn de Errettete vum Huus Juda un was ibrigbliebe isch, wäre vu naiem nohch unde Wurzle schla un obe Fricht ha. 37,32 Denn vu Jerusalem wäre üsgoh, de ibrigbliebe sin, un di Errettete vum Berg Zion. (a) Säl wird doe dr Eifa des HERRN Zebaoth.

37,33 Drum sait dr HERR iba d Kenig vu Assyrien: Na(Er) soll nit in de Schtadt kumme un soll au kei Pfiil inescheße un mit keinem Schild dvor kumme un soll kei Wall gege sie ufschitte, 37,34 sundern uf däm Wäg, den na kumme isch, soll la(er) wida heimkehre, daß sa(er) in de Schtadt nit kummt, sait dr HERR. 37,35 Denn i(ich) will de Schtadt schütze, daß i(ich) sie errett mir un wägä minem Knecht David.

37,36 Do fahrt üs dr Engel des HERRN un schlat im assyrischen Laga hundertfünfunachtzigduusig Mäna. Un (a) (b) als ma sich freh am Morge ufgmacht het, lueg, do lit alles volla Lyche. 37,37 Un dr Kenig vu Assyrien, Sanherib, bricht uf, zeht wäg un kehrt wida heim un bliebt in Ninive. 37,38 S isch gschehe (bassiert), als sa(er) bätet het im Huus Nisrochs, vu sinem Gott, erschlen nen sini Buebä(Sühn) Adrammelech un Sarezer mit däm Schwert, un sie haue ab ins Land Ararat. Un si Bue(Suhn) Asarhaddon wird Kenig a sinere Schtell.


S´38. Kapitel

Hiskias Kranket, Genesig un Dankled

(vgl. 2. Kön 20,1-11; 2. Chr 32,24)

38,1 Zue der Ziit wird Hiskia totkrank. Un dr Prophet Jesaja, d Bue(Suhn) vum Amoz, kummt zue nem un sait zue nem: Des sait dr HERR: Beschtell di Huus, denn dü wirsch schterbe un nit am Läbä bliebe. 38,2 Do drillt Hiskia si Gsicht a d Wand un bäte zuem HERRN 38,3 un sait: Denk doch, HERR, we i(ich) vor dir in Treui un ungedeiltem Herz gwandelt bi un (a) ha doe, was dir gfalle het. Un Hiskia hiilt sehr (sölli) . 38,4 Do isch gschähe des Wort des HERRN zue Jesaja: 38,5 Gang hi un sag Hiskia: Des sait dr HERR, dr Gott vu dinem Vada (Babbe) David: I(Ich) ha di Gebet ghärt un dini Träne gsähne. Lueg, i(ich) will dine Däg noh fuchzen Johr zuelege 38,6 un will di samt dr Schtadt rette üs d Hand vum Kenig vu Assyrie un will de Schtadt bschirme. 38,7 Un des isch dir des Zeiche des HERRN, daß des HERR doe wird, was er zuegsait het: 38,8 Lueg, i(ich) will d Schatte a d Sunneühr vum Ahas zehn Schtrich zruckzeh, iba de na(er) gloffe isch. Un d Sunne lauft zehn Schtrich zruck a dr Sunneühr, iba de sie gloffe war.

38,9 Des isch des Led Hiskias, vum Kenig vu Juda, als sa(er) krank gsi un vu vu sinere Kranket gsund wore war:

38,10 I(Ich) ha gsait: Etze mueß i(ich) zue däm Toteriech Door fahre in d Middi vu minem Läbä, do i(ich) doch denkt ha, noh länga z läbä. 38,11 I(Ich) ha gsait: Etze wir i(ich) d HERR nimi schaäh (a) im Land vu d Lebändige, etze wir i(ich) d Mensche nimi säh mit däne, de uf dr Welt sin. 38,12 Mi Hitte isch abbroche un iba mir wäggnumme we vumä Schäfa (Hirt) s Zelt. Z End gwebt hab i(ich) mi Läbä we ä Weba; er haut(schniedet) mi ab vum Fade. Dag un Nacht gibsch dü mi bries; 38,13 bis zuem Morge brell i(ich) um Hilf; aba er vubricht ma(mir) alli mini Knoche we ä Löwe; Dag un Nacht gibsch dü mi bries. 38,14 I(Ich) zwitschre we ä Schwalbe un gurr we ä Dube. Mini Auge sähn gierig nohch obe: Herr, i(ich) lied Not, tritt fir mi i! 38,15 Was soll i(ich) schwätze un was nem sage? Er het's doe! Vudloffe isch all mi Schlof bi solcha Betrebnis vu minare Seele. 38,16 Herr, loß mi wida gsund wäre un läbä! 38,17 Lueg, um Troscht war ma(mir) sehr (sölli) bang. Dü aba hesch di minare Seele herzlich agnumme, daß sie nit vudiirbt; denn (a) (b) dü wirfscht alli mini Sinde hinda dich zruck. 38,18 Denn (a) (b) di Dote lobe dich nit, un dr Tod rehmt di nit, un de in d Gruebe fahre, warte nit uf dini Treui; 38,19 sundern ällei, de do läbä, lobe di so we i(ich) hiit. D Vada (Babbe) macht d Kinda dini Treui kund. 38,20 Dr HERR het ma(mir) ghulfe, drum wen ma singe un schpiele, solang ma(mir) läbä, im Huus des HERRN! 38,21 *Un Jesaja sait, ma soll ä Pflaster vu Fiege nähmä un uf si Gschwir lege, daß sa(er) gsund wird. 38,22 Hiskia aba sait: Was isch des Zeiche, daß i(ich) wida zuem Huus vum HERRN nufgoh ka?
*De Vers 21 un 22 ghäre zwische Vers 6 un Vers 7 we in 2. Kön 20,7.8.


S´39. Kapitel

Hiskia un de üs Babel

(vgl. 2. Kön 20,12-19; 2. Chr 32,27-31)

39,1 Zue der Ziit schickt Merodach-Baladan, d Bue(Suhn) Baladans, dr Kenig vu Babel, Bref un Gschenkli zue Hiskia; denn na(er) het ghärt , daß sa(er) krank gsi isch un wida gsund wore isch. 39,2 Todriba freut sich Hiskia un zeigt d Gsandte des Schatzhuus, Silba un Gold un Schpezereie, koschtbari Salbene un si ganzes Ziighuus un alli Schätz, de na(er) het. S git nigs, was ne Hiskia nit zeigt het in sinem Huus un in sinem ganze Rich.

39,3 Do kummt dr Prophet Jesaja zuem Kenig Hiskia un sait zue nem: Was sage de Männa (Manne), un vu woher kumme sie zue dir? Hiskia sait: Sie kumme üs nem ferne Land zue ma(mir), nämlich üs Babel. 39,4 Er aba sait: Was hän sie in dinem Huus gsähne? Hiskia sait: Alles, was in minem Huus isch, hän sie gsähne, un s git nigs, des i(ich) ne nit zeigt ha vu mine Schätz. 39,5 Un Jesaja sait zue Hiskia: Her des Wort des HERRN Zebaoth: 39,6 Lueg, s kummt de Ziit, daß alles, (a) was in dinem Huus isch un was dini Vädare gsammlet hän bis uf dän Dag, nohch Babel brocht wäre wird, so daß nigs zruckbliebt, sait dr HERR. 39,7 Dozue wäre sie vu dine Sehn, de vu dir kumme wäre, de dü zeuge wirsch, ä baar nähmä, daß sie Kämmera wäre meße am Hofe vum Kenig vu Babel. 39,8 Un Hiskia sait zue Jesaja: Des Wort des HERRN isch guet, des dü saisch. Denn na(er) het denkt: S wird doch Friide un Sicherheit si, solang i(ich) läb.


S´40. Kapitel

S TROSCHTBUECH VU D ERLESIG ISRAELS

(KAPITEL 40 - 55)

Vum HERRN treschtendi Wort fir si Volk

40,1 Treschte, treschte mi Volk! sait äich Gott. 40,2 (a) schwätze mit Jerusalem fründlig un predige ihr, daß ihri Knechtschaft ä End het, daß ihri Schuld vuge isch; denn (b) sie het doppelti Schtrof gregt vu d Hand des HERRN fir alli ihri Sinde.

40,3 a S rueft ä Schtimm: In d Wüschte gmacht däm HERRN ä Wäg, macht in dr Schtäppe ä ebeni Bahn unsam Gott! 40,4 Alli Däla soll hoch wäre, un (a) alli Berg un Hiigel solle niedrig gmacht wäre, un was unebe isch, soll grad, un was higelig isch, soll ebe wäre; 40,5 denn de Herrlichkeit des HERRN soll zeigt (offenbart) wäre, un alles Fleisch mitänanda wird s säh; denn nem HERRN si Muul (Gosch) het's gsait.

40,6 S sait ä Schtimm: Predig!, un i(ich) sag: Was soll i(ich) predige? Alles Fleisch isch Gras, un alli sini Güte isch we ä Blueme uf fem Feld. 40,7 S Gras vudorrt, d Blueme vuwelkt; denn nem HERRN si Odem blost dri. Ja, Gras isch des Volk! 40,8 S Gras vudorrt, d Blueme vuwelkt, aba (a) (b) des Wort unsares Gottes bliebt ewig.

40,9 Zion, dü Freudebotin, schtieg uf ä hoche Berg; Jerusalem, dü Freudebotin, erheb dini Schtimm mit Macht; erheb sie un fircht di nit! Sag d Schtädt Judas: Lueg, do isch äicha Gott; 40,10 lueg, do isch Gott dr HERR! Er kummt gwaltig, un si Arm wird herrsche. (a) Lueg, was sa(er) gwinnt, isch bi nem, un was sa(er) sich erworbe het, goht vor rem her. 40,11 Er wird sini Herde weide we ä (a) Schäfa (Hirte). Er wird de Lämma in sinem Arm sammle un im Wampe(Bäusch) vu sinem Gwand (Häß) trage un d Muetterschof fihre.

Israels unvugliechliche Gott

40,12 Wer mißt s Wassa mit d hohle Hand, un wer bschtimmt vum Himmel Wieti mit d Schpanne un faßt d Schtaub dr Erde mit däm Maß un wiegt de Berg mit nem Gwicht un de Hiigel mit einare Woog (Waage)? 40,13 Wer bschtimmt d Geischt des HERRN, un wela Rotgeba undawiest nen? 40,14 Wär frogt er um Rot, der nem Isicht git un lehrt nen d Wäg vum Recht un lehrt nem s Wisse un wiest nem d Wäg vum Vuschtand? 40,15 Lueg, d Velka sin gachtet we ä Tropfe am Eima un we ä Sandkorn uf d Woog (Waage). Lueg, d Insle sin we ä Schtäubli. 40,16 Dr Libanon wär z wenig firs Fiir un sini Viecha z wenig zuem Brandopfa. 40,17 Alli Velka sin vor rem we nigs un gelte nem als nichtig un eitel.

40,18 (a) Mit wäm wen ihr denn Gott vuglichä? Odr was fir ä (b) (c) Abbild wen ihr vu nem mache? 40,19 D Meischta gießt ä Bild, un d Goldschmied vugoldet's un macht silbani Kette dra. 40,20 Wer aba z arm isch fir ä solchi Gab, der wählt ä Holz, des nit fuult, un suecht ä schlaue Meischta dzue, ä Bild z fertige, des nit wackelt. 40,21 Wiße ihr denn nit? Häre ihr denn nit? Isch's äich nit vu Afang a vukindigt? Hän ihr's nit glernt vu Anbeginn dr Erde? 40,22 Er thront iba däm Kreis dr Erde, un de druf huuse, sin we Heigumba; er schpannt d Himmel üs we ä Schleier un breitet nen üs we ä Zelt, in däm ma wohnt; 40,23 er git de Firschte pries, daß sie nigs sin, un de Richta uf Erde macht da(er) znicht: 40,24 Kaum sin sie pflanzt, kum sin sie gsajt, kum het ihr Schtamm ä Wurzle in dr Erde, do losst er ä Wind unda sie wehe, daß sie vudorre, un ä Wirbelschturm fihrt sie wäg we Schpreu. 40,25 Mit wäm wen ihr mich eso vuglichä, däm ich gli bi? sait dr Heilige.

40,26 Hebe äiri Auge in d Hechi un luege! Wer het des gschaffe? Er fihrt ihr Heer vollzehlig üsä un (a) rueft sie alli mit Name; sini Macht un schtarki Kraft isch so groß, daß nit eins vu nene fehlt. (b) 40,27 Wurum saisch dü denn, Jakob, un dü, Israel, sagsch: «Mi Wäg isch däm HERRN vuborge, un mi Recht goht vor minem Gott voriba»? 40,28 Weisch dü nit? Hesch dü nit ghärt ? Dr HERR, dr ewige Gott, der de Ende dr Erde gschaffe het, wird nit med noh matt, si Vuschtand isch unüsforschlich. 40,29 Er git däm Mede Kraft un Schtärki gnoe däm Unvumögende. 40,30 Männa wäre med un matt, un Jünglinge schtopere un flege hi; 40,31 aba de uf d HERRN harre, kregä näji(naii) Kraft, daß sie uffahre mit Fliigel (a) we Adla, daß sie laufe un nit matt wäre, daß sie wandle un nit med wäre.


S´41. Kapitel

D Velka vor rem Weltrichta

41,1 D Insle solle vor mir schwiege un de Velka näji(naii) Kraft gwinne! Sie solle herträte un dann(dnoh) schwätze! Len uns(üs) mitänanda rechte! 41,2 Wer losst (a) (b) (c) (d) den vu Oschte her kumme, däm Heil uf däm Fuße folgt, vor däm er Velka un Kenig dhigibt, daß er ihra mächtig wird? Si Schwert macht sie we Schtaub un si Boge we vuwehte Schpreu. 41,3 Er jagt ne nohch un zeht unbschadet durch un brihrt d Wäg nit mit sinene Feß. 41,4 Wer doet un macht des? Wer rueft de Gschlechta vu Afang her? Ich bi's, dr HERR, (a) (b) (c) dr Erschte, un bi d Letschte noh dselbe. 41,5 Wo d Insle des sähn, firchte sie sich, un de Ende dr Erde vuschrekä; sie nahe un kumme dzue.

41,6 Eina will däm andere helfe un sait zue sinem Nächschte: Schtand fescht! 41,7 Dr Meischta nimmt d Goldschmied fescht a d Hand, un sie mache mit däm Hamma s Blech glatt uf däm Amboß un sage: Des wird fain schtoh! un mache's fescht mit Nägel, daß ses nit wackle soll.

41,8 Dü aba, Israel, mi (a) (b) (c) (d) (e) Knecht, Jakob, den i(ich) üsgwählt ha, dü Schproß Abrahams, vu minem (f) Gliebte, 41,9 den i(ich) fescht packt ha vu d Ende dr Erde her un bruefe vu ihre Grenze, zue däm i(ich) gsait ha: Dü sollsch mi Knecht si; ich erwähl di un vuwerf di nit -, 41,10 (a) fircht di nit, ich bi mit dir; vudlauf nit, denn ich bi di Gott. Ich schtärk di, ich helfe dir au, ich halt di durch de rechti Hand minare Grechtigkeit. 41,11 Lueg, zue Schpott un zschande solle wäre alli, de dich hasse; sie solle wäre we nigs, un de Lit, de mit dir motze, solle umkumme. 41,12 Wenn dü nohch ne frogsch, wirsch dü sie nit finde. De mit dir motze, solle wäre we nigs, un de gege dich schtriete, solle ä End ha. 41,13 Denn ich bi dr HERR, di Gott, der di rechti Hand faßt un zue dir sait: Fircht di nit, ich helfe da!

41,14 Fircht di nit, dü Wirmli Jakob, dü arma Haufe Israel. (a) Ich helfe da, sait dr HERR, un di Erlesa isch dr Heilige Israels. 41,15 Lueg, ich ha di zuem scharfe, näji(naii) Dreschwage gmacht, der vieli Zacke het, daß dü Berg zerdresche un zermalme sollsch un Hiigel we Schpreu machsch. 41,16 Dü sollsch sie worfle, daß d Wind sie wägfihrt un d Wirbelschturm sie vuweht. Dü aba wirsch frehlich si iba d HERRN un wirsch dich rehme iba d Heilige Israels.

41,17 Di Elende un Ärme sueche Wassa, un s isch nigs do, ihri Zunge vudorrt vor Durscht. Aba ich, dr HERR, will sie erhören, ich, dr Gott Israels, will sie nit vulo. 41,18 Ich will Wassabäch uf d Hechi ufdoe un Quelle midde uf d Felda un (a) (b) (c) (d) will d Wüschte zue Wasserschtelle mache un des dirre Land zue Wassaquelle. 41,19 Ich will in dr Wüschte wachse losse Zedern, Akazien, Myrten un Elbaium; ich will in d Schtäppe pflanze mitänanda Zypresse, Buchsbaum un Kiefere, 41,20 dmit ma au sieht un erkennt un merkt un vuschtod: däm HERRN si Hand het des doe, un dr Heilige Israels het`s gschaffe.

41,21 Bringe äiri Sach vor, sait dr HERR; sage a, womit ihr äich vuteidige wen, sait dr Kenig in Jakob. 41,22 Sie solle herträte un uns(üs) vukindige, was kumme wird. (a) (b) Vukindigt`s doch, was freher gweissagt (vorusgsait) wird, dmit ma(mir) druf achte! Odr len uns(üs) härä, was kumme wird, dmit ma(mir) merke, daß ses itrifft! 41,23 Vukindigt uns(üs), was dnoh kumme wird, dmit ma(mir) erkenne, daß ihr Götta sin! Los, den Guetes odr den Schadä, dmit ma(mir) uns(üs) vuwundere un erschrecke! 41,24 Lueg, ihr sin nigs, un äicha Doe isch au nigs, un äich erwähle isch ä Greuel.

41,25 Vu Norde ha ich eina kumme losse, un er isch kumme, vum Ufgang dr Sunne her der, der mi Name arueft. Er vuschtampft di Gwaltige we Lehm un we d Töpfa, der d Ton trammt. 41,26 Wer het`s vu Afang a vukindigt, daß ma(mir)'s vunähme? Wer het`s dvor gweissagt (vorusgsait), daß ma(mir) sage: Des isch recht! Aba do isch keina, der`s vukindigt, keina, der ebis härä glo het, keina, der vu äich ä Wort ghärt het. 41,27 Ich bi dr erschte, dr zue Zion sait: Lueg, do sin sie!, un Jerusalem gib ich ä (a) Freudebote. 41,28 Lueg ich mich um, do isch nemads, un lueg ich sie a, do isch kei Rotgeba, daß ich sie froge kennt un sie ma(mir) antworte. 41,29 Lueg, sie sin alli nigs, un nichtig sin ihri Werke; ihri Götze sin leerer Wind.


42. Kapitel

D Knecht Gottes des Lecht dr Welt

42,1 (a) (b) (c) (d) (e) Lueg, des isch mi Knecht - ich heb nen - un mi Üserwählte, a däm mini Seele Wohlgfalle het. Ich ha nem mi Geischt ge; er wird des Recht unda d Heide bringe. 42,2 Er wird nit brellä noh ruefä, un sini Schtimm wird ma nit härä uf d Gasse. 42,3 (a) Des geknickte Rohr wird da(er) nit vubreche, un d glimmende Docht wird da(er) nit üslesche. In Treui trait er s Recht nüs. 42,4 Er selbscht wird nit vulösche un nit vubreche, (a) bis sa(er) uf Erde s Recht ufrichtet; un d Insle warte uf sini Awiesig.

42,5 Eso sait Gott, dr HERR, (a) der d Himmel schafft un üsbreitet, der d Erde macht un ihr Krut, der däm Volk uf fare (ihr) d Luft(Odem) git un d Geischt däne, de uf fare(ihr) gehn: 42,6 Ich, dr HERR, ha di gruefe in Grechtigkeit un halt di bi d Hand un behet di un (a) mach di zuem Abkumme fir s Volk, zuem Lecht dr Heide, 42,7 daß dü (a) d Auge vu d Blindä effne sollsch un (b) (c) di Gfangene üs däm Gfängnis (Loch) fihre un, de do hocke im Dunkle, üs däm Kerga. 42,8 Ich, dr (a) HERR, des isch mi Name, (b) ich will mi Ehri keinem andere ge noh mi Ruehm d Götze. 42,9 Lueg, was ich freher vukindigt ha, isch kumme. So (a) vuzehl ich au Näjes(Naies); bvor´s denn ufgoht, los ich's äich härä.

Gott kummt zue d Befraiig vu sinem Volk

42,10 Singe däm HERRN (a) ä näjes(naies) Led, sinem Ruehm a d Ende dr Erde, de ihr uf däm Meer fahre, un was im Meer isch, ihr Insle un de druf huuse! 42,11 Ruefe lut, ihr Wüschtene un de Schtädt drin samt d Derfa (Käffa), wo Kedar wohnt. S soll juchze, de in Felse huuse, un ruefä vu d Höhä dr Berge! 42,12 Sie solle däm HERRN d Ehri ge un si Ruehm uf d Insle vuzehle!

42,13 Dr HERR zeht üs we ä Held, we ä Kregsma kummt er in Eifa; lut erhebt er d Kampfruef, zeht we ä Held gege sini Feinde (Gegna). 42,14 Ich schwieg wohl ä langi Ziit, war schtill un hebete (haltete) a mi. Etze aba will ich brellä we ä Gebärendi, ich will lut ruefä un brellä. 42,15 Ich will Berge un Hiigel zue na Wüschte mache un all ihr Gras vudorre losse un will de Wassafliß zue Land mache un de Seen üstrockne. 42,16 Aba di Blindä will ich uf däm Wäg leite, den sie nit kenne; ich will sie fihre uf d Schteigi, de sie nit kenne. Ich will d Nacht vor rene her zue Lecht mache un (a) des Höckrige zue na Ebeni. Des alles will ich doe un nigs dvu üslo. 42,17 Aba de sich uf Götze vulen un schwätze zuem gegossene Bild: "Ihr sin unsri Götta!", de solle zruckwieche un zschande wäre. (a) (b)

42,18 Häre, ihr Daubi, un luege her, ihr Blindi, daß ihr sähn! 42,19 Wer isch so blind we mi (a) Knecht, un wer isch so daub we mi Laufbursch(Bote), den ich schicke will? Wer isch so blind we d Vutraute un so blind we dr Knecht des HERRN? 42,20 Dü siehsch wohl viel, aba dü hesch's nit beachtet; dini Ohre ware uff, aba dü hesch nit ghärt . (a) 42,21 Däm HERRN het`s gfalle um sinere Grechtigkeit wäge, daß er si Gsetz herrlich un groß macht. 42,22 Trozdäm isch`s ä gräubertes un plindertes Volk; sie sin alli abunde in Gfängnisse un vuschlosse in Kergare. Sie sin zue d Beute wore, un s isch kei Erretter do; sie sin plinderet, un s isch nemads do, der sait: Gib`s wida her! 42,23 Wer isch unda äich, der des zue Ohre nimmt, der ufmerkt un s härt fir kinftige Ziite? 42,24 Wer het Jakob dr Plinderig priesge un Israel d Raiba? Het`s nit dr HERR doe, a däm ma(mir) gsindigt hän? Un sie wen nit uf sine Wäg goh, un sie ghorche sinene Awiesige nit. 42,25 Drum het da(er) iba sie üsglärt si grimmige Zorn (Wuet) un d Schreck vor rem Krieg, daß sa(er) sie ringsumher vusengt het, aba sie merke's nit, un sie in Brand gschteckt het, aba sie nähmä's nit z Herze.


S´43. Kapitel

Gott erlest si Volk

43,1 Un etze sait dr HERR, der dich gschaffe het, Jakob, un dich gmacht het, Israel: Fircht di nit, denn ich ha di erlest; ich ha di bi dinem Name gruefe; dü bisch mi! 43,2 Wenn (a) dü durch´s Wassa gohsch, will ich bi dir si, daß di de großi Bäch nit vusufe lo solle; un (b) (c) wenn dü ins Fiir gohsch, sollsch dü nit brenne, un d Flamme soll di nit vusenge. 43,3 Denn ich bi dr HERR, di Gott, dr Heilige Israels, di (a) Heiland. Ich ha Ägypte fir dich als Lesegeld ge, Kusch un Seba a dinere Schtatt, 43,4 wel dü in mine Auge so wert gachtet un au herrlich bisch un wel ich dich leb(lieb) ha. Ich gib Mensche a dinere Schtatt un Velka fir di Läbä. 43,5 So fircht di etze nit, denn ich bi bi dir. (a) (b) Ich will vum Oschte dini Kinda bringe un di vum Weschte her sammle, 43,6 ich will sage zuem Norde: Gib her! un zuem Süde: Heb nit zruck! Bring her mini Buebä(Sühn) vu wiet her mini Techtare vum End dr Erde, 43,7 alli, de (a) mit minem Name gnannt wäre, de ich zue mirare Ehri gschaffe un zuebreitet un zwäg gmacht ha.

Israel Gottes Ziige vor d Welt

43,8 S soll vorträte des blinde Volk, des doch Auge het, un Dauebi, de doch Ohre hän! 43,9 Alli Heide solle zsämmekumme un d Velka sich vusammle. (a) Wer isch unda ne, der des vukindige ka un uns(üs) härä losst, was freher gweissagt (vorusgsait) wore isch? Sie soll ihri Ziige ufschtelle un beweise, so wird ma's härä un sage: S isch d Wohret. 43,10 Ihr sin mi Ziige, sait dr HERR, un mi Knecht, den ich üsgwählt ha, dmit ihr wißt un mir glaubt un wißet, daß ich's bi. (a) Vor mir isch kei Gott gmacht, so wird au nohch mir keina si. 43,11 Ich, ich bi dr HERR, un (a) (b) üßa mir isch kei Heiland. 43,12 Ich ha's vukindigt un ha au ghulfe un ha's äich sage losse; un s war kei fremde Gott unda äich. Ihr sin mini Ziige, sait dr HERR, un ich bi Gott. 43,13 Ich bi, eh denn ä Dag war, un nemads isch do, der üs minare Hand errette ka. Ich wirk; wer will's wende?

Gott fihrt si Volk üs Babel

43,14 Des sait dr HERR, äicha Erlesa, dr Heilige Israels: Um äich ha ich nohch Babel gschickt un ha de Riegel äires Gfängnisses vubroche, un zuem Kumma wird d Jubel vu d Chaldäer. 43,15 Ich bi dr HERR, äicha Heiliga, der ich Israel gschaffe ha, äicha Kenig. 43,16 Des sait dr HERR, der (a) im Meer ä Wäg un (b) in schtarke Wassa Bahn macht, 43,17 dr (a) üszehe losst Kärre un Ross, Heer un Macht, daß sie uf einem Hufä doliege un nit ufschtehn, daß sie vulesche, we ä Docht vulischt: 43,18 Denke nit a des Frehere un achte nit uf des Vorige! 43,19 Denn lueg, ich will ä Näjes(Naies) schaffe, etzed wagst´s uf, erkenne ihr's denn nit? Ich mache ä Wäg in dr Wüschte un (a) Wassafliiß in d Iödi. 43,20 S Wild vum Feld priest mich, d Schakale un Schtrauße; denn ich will in dr Wüschte Wassa un in dr Iödi großi Bäch ge, ztränke mi Volk, mini Üserwählte; 43,21 des Volk, des ich mir gmacht ha, soll mi Ruehm vukindige. (a)

Gott tilgt Israels Sinde

43,22 Nit, daß dü mi gruefe hättesch, Jakob, odr daß dü di um mi gmeht hättesch, Israel. 43,23 Mir hesch dü nit de Schof vu dinem Brandopfa brocht noh mi geehrt mit dine Schlachtopfa. Ich ha dir nit Arbet gmacht mit Opfagabe, ha di au nit bmeht mit Weihrauch. (a) 43,24 Mir hesch dü nit fir Geld faines Gwirz kauft, mich hesch dü mit däm Fett dina Opfa glabt. Aba (a) mir hesch dü Arbet gmacht mit dine Sinde un hesch mir Meh gmacht mit dine Missetate. 43,25 Ich, ich tilg dini Ibaträtige wägä mir un denk a dini Sinde nimi. (a) (b) 43,26 Erinna mich, loß uns(üs) mitänanda rechte! Zehl alles uf, dmit dü Recht gregsch! 43,27 Scho (a) (b) dini Ahnherre hän gsindigt, un dini Wortfihra sin vu ma abgfalle. 43,28 Drum ha ich d Firschte vum Heiligtum entheiligt un Jakob däm Bann ibage un Israel däm Hohn.

S´44. Kapitel

S wahre Israel

44,1 So her etze, mi Knecht Jakob, un Israel, den i(ich) üsgwählt ha! 44,2 Des sait dr HERR, der di gmacht un zuebreitet het un der dir bischtoht vum Muetterleib a: Fircht di nit, mi Knecht Jakob, un dü, Jeschurun, den i(ich) üsgwählt ha! 44,3 Denn i(ich) will Wassa gieße uf des Durschtige un großi Bäch uf des Diirre: (a) (b) i(ich) will minem Geischt uf dini Kinda gieße un mi Sege uf dini Nohchkumme, 44,4 daß sie wachse solle we Gras zwische Wassa, we de Weide a d Wassabäch. 44,5 Der wird sage «I bi däm HERRN», un sella wird gnennt wäre mit däm Name «Jakob». Un wida ä anderer wird in sini Hand schribe «Däm HERRN eige» un wird mit däm Name «Israel» gnennt wäre.

Dr lebändige Gott un di tote Götze

44,6 Des sait dr HERR, d Kenig Israels, un si Erlesa, dr HERR Zebaoth: (a) Ich bi dr Erschte, un ich bi dr Letschte, un (b) üßa mir isch kei Gott. 44,7 Un wer isch mir glich? Sella soll ruefe un vuzehle un doets s ma gwar! Wer het vorziite kundgmacht des Kinftige? (a) (b) De solle uns(üs) vukindige, was kumme wird! 44,8 Firchte äich nit un erschrecke nit! Ha ich's di nit scho lang härä losse un s dir vukindigt? Ihr sin doch mini Ziige! Isch au ei Gott üßa mir? (a) S isch kei Fels, ich wiß jo keine.

44,9 D Götzenmacher sin alli nichtig; wora ihr Herz hängt, des isch nigs nütz. Un ihri Ziige sähn nigs, merke au nigs, dmit sie zschande wäre. 44,10 Wer sin de, de ä Gott mache un ä Götze gieße, der zue nigs nütz isch? 44,11 Lueg, alli ihri Gnosse (a) wäre zschand; de Meischta sin au nur Mensche. Wenn sie au alli zsämmeträte, solle sie trozdäm vuschrecke un zschand wäre. 44,12 (a) D Schmied macht ei Messa in d Gluet un formt´s mit Hammaschläg. Na(Er) schafft dra mit d ganze Kraft vu sinem Arm; däbi wird da(er) hungrig, so daß sa(er) nimi ka, un trinkt au kei Wassa, so daß sa(er) matt wird. 44,13 D Zimmerma schpannt ä Schnur un zeichnet mit däm Schtift. Na(Er) haut uf des Holz un zirkelt´s ab un macht´s we ä Mannsbild, we ä schene Mensch; in nem Huus soll´s throne. 44,14 Na(Er) haut Zedere ab un nimmt Kiefere un Eiche un wählt unda d Baim vum Wald. Na(Er) het Fichte abäut, un dr Rägä het sie wachse lo. 44,15 Des git d Lit Brennholz; dvu nimmt da(er) un wärmt sich; au zindet da´s(er´s) a un bacht Brot; aba drus macht da(er) au ä Gott un bätet den a; na(er) macht ä Götze drus un kniet dvor ane. 44,16 Ei Hälfti vubrennt da(er) im Fiir, uf ihr brodet da(er) Fleisch un ißt d Brodis un wird satt, wärmt sich au un sait: Ah! I(Ich) bi warm wore, i(ich) schpiire des Fiir. 44,17 Aba di anderi Hälfti macht da(er) zuem Gott, daß ses si Götze isch, vor däm ma(er) kniet un aneflegt un bätet, un sait: Errett mi, denn dü bisch mi Gott! 44,18 Sie wisse nigs un vuschtehn nigs; denn sie sin vublendet, daß ihri Aueg nit sähn un ihri Herze nigs merke kenne. 44,19 Na(Er) kummt nit zue d Isicht; kei Vununft un kei Vuschtand isch do, daß sa(er) meint(denkt): I(Ich) ha de eini Hälfti mit Fiir vubrennt un hab uf d Kohle Brot bache un Fleisch brode un gässä, un soll de anderi Hälfti zuem Götze mache un soll ane knie vor nem Klotz? 44,20 Wer Asche hüetet, der het si Herz täuscht un betört, so daß sa(er) si Läbä nit rettet un nit zue sich sage wird: Isch des nit Trug, wora mi Rechti sich hebet (haltet)?

Fräid(Freud) iba d Erlesig

44,21 Denk dra, Jakob, un dü, Israel, denn dü bisch mi (a) Knecht. Ich ha di gmacht, daß dü mi Knecht bisch. Israel, ich vugiss di nit!* 44,22 Ich (a) tilg dini Missetat we ä Wolke un dini Sinde we d Nebel. Kehre di zue mir, denn ich erles di! - 44,23 juchze, ihr Himmel, denn dr HERR het's doe! Juble, ihr Lecha dr Erde! Ihr Berg, frohlocke mit juchze, d Wald un alli Baim drin! Denn dr HERR het Jakob erlest un isch herrlich in Israel. (a) (b) (c) 44,24 Des sait dr HERR, di Erlesa, der di vum Muetterleibe a gmacht het: (a) Ich bi dr HERR, der alles schafft, der d Himmel üsbreite ällei un d Bode feschtmacht ohni Gehilfe; 44,25 der de Zeiche vu d Wohrsaga znicht macht un de Weissaga zue Narre; (a) der Weise zurucktriebt un ihri Kunscht zue na Dümmi macht; 44,26 der des Wort vu sine Knecht wohr macht un d Rotschluß vollfihrt, den sini Laufbursch(Bote) vukindigt hän; der zue Jerusalem sait: Wir bwohnt! un zue d Schtädt Judas: Werde wida ufbäut!, un ihri Trimmer richt ich uf; 44,27 der zue dr Defi sait: Vusieg!, un (a) di Fluten trockne ich üs; 44,28 der zue Kyrus sait: Mi Schäfa (Hirt)! Na(Er) soll alli mini Wille z end bringe un (a) (b) sage zue Jerusalem: Wir wida baut! un zuem Tempel: Wir grindet!

S´45. Kapitel

45,1 Des sait dr HERR zue sinem Gsalbte, zue Kyrus, den i(ich) bi sinere rechte Hand packt ha, (a) daß ich Velka vor rem undawerf un Kenige des Schwert abgiirt, dmit vor rem Direne ufdoe wäre un Doore nit vuschlosse bliebe: 45,2 Ich will vor dir hergoh un des Bergland ebe mache, ich will de iserne Direne zerschla un de iserne Riegel vubreche 45,3 un will dir heimlichi Schätz ge un vuschteckti Kleiode, dmit dü erkennsch, daß ich dr HERR bi, der di bim Name rueft, dr Gott Israels. 45,4 Um Jakob, minem Knecht, un um Israel, minem Üserwählte, wille reft ich di bi dinem Name un gib dir Ehrename, obwohl dü mich nit kennt hesch. 45,5 (a) Ich bi dr HERR, un sunscht keina me, kei Gott isch üßa mir. Ich ha di parrat gmacht, obwohl dü mich nit kennt hesch, 45,6 dmit ma erfahrt in Oscht un Wescht, daß üßa mir nigs isch. Ich bi dr HERR, un sunscht keina me, 45,7 der ich des Lecht mach un schaff d Nacht, der ich Friide gib un (a) schaff Unheil. Ich bi dr HERR, der des alles doet.

45,8 Träufle, ihr Himmel, vu obe, un ihr Wolke, rägne Grechtigkeit! D Erde doets sich uf un bringt Heil, un Grechtigkeit wachst mit uf! Ich, dr HERR, ha`s gschaffe.

Gege de Igebildete in Israel

45,9 Mai(Wehe) däm, der (a) mit sinem Schepfa schtängert, ä Scherbe unda irdene Scherbe! (b) (c) (d) Sait denn d Ton zue sinem Töpfa: Was machsch dü? un si Werk: Dü hesch keini Händ(Pfode)! 45,10 Mai däm, der zuem Vada (Babbe) sait: Wurum ziigsch dü? un zuem Wieb: Wurum gebiersch dü? 45,11 Des sait dr HERR, dr Heilige Israels un si Schepfa: Welle ihr mich zue d Red schtelle wägä mine Sehn (Buebä(Sühn))? Un wen ihr mir Bifehl ge wägä däm Werk vu mine Händ(Pfode)? 45,12 Ich ha d Erde gmacht un d Mensch uf ihr gschaffe. (a) Ich bi's, däm sini Händ d Himmel üsbreitet het un der sinem ganze Heer bifohle het. 45,13 Ich ha nen gweckt in Grechtigkeit, un alli sini Wäg will ich ebe mache. Na(Er) soll mi Schtadt wida ufbaue (bäue) un mini Gfangene loslo, nit um Geld un nit um Gschenkli, sait dr HERR Zebaoth. (a) 45,14 Des sait dr HERR: D Ägypta Erwerb un d Kuschita Gwinn un de hochgwachsene Lit vu Seba wäre zue dir kumme un di eige si. Sie wäre dir folge, in Fessle wäre sie laufe un wäre zue da kumme un aneflege un zue da flehe: Nur bi dir isch Gott, un sunscht isch kei Gott me. 45,15 Gwiß, (a) dü bisch ä vuborgene Gott, dü Gott Israels, d (b) Heiland. 45,16 Aba de (a) Götzemacha solle alli in Schmach un Schand grote un mitänanda schamrot rumlaufe. 45,17 Israel aba wird erlest durch d HERRN mit einare ewige Erlesig un wird nit zschande noh zue Schpott imma un ewig.

45,18 Denn des sait dr HERR, der d Himmel gschaffe het - er isch Gott; der d Erde gmacht het - er het sie griindet; er het sie nit gschaffe, daß sie leer si soll, sundern sie gmacht, daß ma uf ihr huuse soll: Ich bi dr HERR, un sunscht keina me. 45,19 (a) Ich ha nit im Vuborgene gschwätzt a nem finschtere Platz dr Erde; ich ha nit zue d Sehn Jakobs gschwätzt: "Sueche mich vugeblich!" Denn ich bi dr HERR, der vu Grechtigkeit schwätzt un vukindigt, was recht isch.

45,20 Vusammle äich un kummt mitänanda dzue, ihr Vudwischti vu d Heide. Kei Wisse hän, de sich abschleppe mit d Klötz ihra Götze un zue nem Gott flehe, der nit helfe ka. 45,21 Den`s kund, bringe`s vor, berotet mitänanda: Wer het des härä losse vu alters her un vorziite vukindigt? Hab ich's nit doe, dr HERR? S isch sunscht kei Gott üßa mir, ä Grechte Gott un Heiland, un s isch keina üßa mir.

45,22 Wende äich zue mir, so wäre na(ihr) grettet, alli Welt Enden; denn ich bi Gott, un sunscht keina me. 45,23 (a) (b) Ich ha bi mir selba gschwore, un Grechtigkeit isch üsgange üs minem Muul, ä Wort, bi däm`s bliebe soll: Mir solle sich alli Knüü helde(beuge) un alli Zunge schwöre 45,24 un sage: (a) Im HERRN ha ich Grechtigkeit un Schtärki. Aba alli, de nem widaschtehn, wäre zue nem kumme un bschämt wäre. 45,25 Im HERRN wird Grecht wäre Israels ganzes Gschlecht un (a) wird sich siner rehme.


S´46. Kapitel

46,1 (a) Bel bricht zsämme, Nebo isch gfalle, ihri Götzebilda sin d Tierle un d Viecha ufglade, daß sie sich med schleipfe a däm, was äiri Lascht war(währ). 46,2 Hä, sie kenne de Lascht nit wägbringe. D Götze sin gfalle un alli zämmebroche un meße in d Gfangeschaft go.

46,3 Häre ma(mir) zue, ihr vum Huus Jakob, un alli, de ihr noh ibrig sin vum Huus Israel, de ihr vu mir trage wäre vu Muetterleibe a un vum Muetterschoße a mir ufglade sin: 46,4 Au (a) bis in äicha Altr bi ich dselbe, un ich will äich trage, bis ihr grau werde. Ich ha`s doe; ich will hebe un trage un errette.

46,5 Wem wen ihr mich glichschtelle, un mit wäm vugliche ihr mich? A wäm mässe ihr mich, daß ich nem glich si soll? 46,6 Sie schiitte des Gold üs däm Baitel un wiege des Silba mit dr Woog (Waage) ab un dinge d Goldschmied, daß sa(er) ä Gott drus macht, vor rem sie knie un abäte (ahimmle). 46,7 Sie hebe nen uf d Schultare un schleipfe nen un setze nen ane a si Platz, daß sa(er) schtod un nit vu sinem Platz ruck. (a) Brellt eina zue nem, so git da(er) kei antwort un hilft nem nit üs sinere Not.

46,8 Denke doch dra, ihr Abtrünnige, un nähme's zue Herze! 46,9 Denke a des Vorige, we`s vu alters her war: (a) Ich bi Gott, un sunscht keina me, ä Gott, däm nigs glicht. 46,10 Ich ha vu Afang a vukindigt, was dnoh kumme soll, un vorziite, was noh nit gschähe isch. Ich sag: Was ich bschlosse ha, gschehe (bassiert), un alles, was ich ma(mir) vorgnumme ha, des doe ich. 46,11 Ich ruef ä Adla (a) vum Oschte her, üs fernem Land d Ma, der mi Rotschluß üsfihrt. We ich's gsait ha, so loss ich's kumme; was ich plant ha, des doe ich au.

46,12 Häre ma(mir) zue, ihr trotzige Herze, de ihr wiet wäg sin vu dr Grechtigkeit! 46,13 Ich ha mi Grechtigkeit nooch her brocht; sie isch nit wiet, un mi Heil säumt nit. Ich will zue Zion des Heil ge un in Israel mi Herrlichkeit.


S´47. Kapitel

Gricht iba Babel

47,1 Kumm rab, Jumpfere, dü Dochta Babel, hock di in d Schtaub! Hock di uf d Bode, wo kei Thron isch, dü Dochta vu d Chaldäer. Ma wird nimi zue dir sage: "Dü Zarti un Vuwehnti". 47,2 Nimm de Miihli un mahl Mehl, deck di Schleia uf! Heb d Schläppe, deck d Schenkel uf, gang durchs Wassa, 47,3 daß (a) di Nackedei (Blöße) ufdeckt un di Schand gsähne wird! Ich will mi räche, unerbittlich, 47,4 sait unsa Erlesa; der heißt dr HERR Zebaoth, dr Heilige Israels.

47,5 Hock di schtumm hi, gang in´s Finschtere, dü Dochta vu d Chaldäer! Denn dü sollsch nimi heiße "Herrin iba Kenigrieche". 47,6 Wo ich (a) iba mi Volk bes war un mi Erbe entheiligt ha, ha ich sie in di Hand ge; aba dü hesch nene kei Barmherzigkeit ge, au iba di Alte hesch dü di Joch allzue schwer gmacht. 47,7 Dü hesch denkt: Ich bi ä Herrin fir imma. Dü hesch noh nit z Herze gnumme noh dra denkt, we s dnoh wäre kennt.

47,8 So her etze des, de dü in Wolluscht läbsch un so sicha sitzesch un saisch in dinem Herz: "Ich) bi's, un sunscht keini; ich wir kei Witwe wäre noh ohni Kinda si": 47,9 Des beides wird pletzlig iba di kumme uf ei Dag, daß dü ä Witwe un ohni Kinda bisch. Ja, s wird in vollem Maß iba di kumme trotz d Vielzahl dinere Zaubareie un trotz dr große Macht dina Bschwörige. 47,10 Denn dü hesch di uf dini Bosget vulo, wa dü denkt hesch: (a) Nemad sieht mi! Di Gschytheit un Kunscht het di vuleitet, daß dü in dinem Herz saisch: Ich) bi's, un sunscht keina! 47,11 Aba etze wird iba dich Ungliick kumme, des dü nit wegzuezauberne weisch, un Unheil wird uf di kumme, des dü nit durch Sühne abwimmle kasch. Un s wird pletzlig ä End iba dich kumme, des dü di nit siehsch.

47,12 So tritt etze uf mit dine Bschwörige un d Vielzahl dina Zaubareie, um de dü dich vu klei uf bmeht hesch, ob dü dir helfe un`s abwimmle kasch. (a) 47,13 Dü hesch di med gmacht mit d Vielzahl dina Plän. S solle herkumme un dir helfe de Meischta vum Himmelslauf un de Schterngucka, de bi jedäm Naimond kundden, was iba di kumme wird! 47,14 Lueg, sie sin we Schtopple, de des Fiir vubrennt, sie kenne ihr Läbä nit rette vor dr Flamme Gwalt. Denn s wird nit ä Gluet si, a der ma sich wärme, odr ä Fiir, um des ma hocke kennt. 47,15 So sin alli, um de dü di bmeht hesch, de mit dir Handel triebe hän vu klei uf a: jeda wird hierhi un derthi wanke, un dü hesch kei Retter.


S´48. Kapitel

Gnade fir des abtrinnige Israel

48,1 Häre des, ihr vum Huus Jakob, de ihr nohch rem Name Israels heiße un üs däm Wassa Judas kumme sin; de ihr schwere bi däm Name des HERRN un d Gott Israels bekannt machte, aba nit in d Wohret un d Grechtigkeit, (a) - 48,2 sie nenne sich nohch d heilige Schtadt un pochen uf d Gott Israels, der do heißt dr HERR Zebaoth.

48,3 Ich ha vorziite vukindigt, was scho kumme isch; üs minem Muul isch´s kumme, un ich ha´s sage losse. Ich doe´s pletzlig, un s isch kumme. 48,4 Denn ich weiß, daß dü härt bisch un di Knick ä iserni Sehne isch un di Schtirn ehern. 48,5 Drum ha ich dir's vorziite vukindigt un´s dir sage losse, bvor s kumme isch, dmit dü nit sage kenne hesch: Mini Götze den´s, un mi Abgott, der gschnitzt un gosse wore isch, het's bifohle.

48,6 Des alles hesch dü ghärt un siehsch´s un vuzehlsches s doch nit. Vu etze a loss ich di Näjes(Naies) härä un Vuborgenes, des dü nit gwisst hesch. 48,7 Etze isch´s gschaffe un nit vorziite, un dvor hesch dü nit dvu ghärt , uf daß dü nit sage kennscht: Lueg, des ha i(ich) scho gwisst. 48,8 Dü hesch´s nit ghärt un gwisst hesch s au nit, un dini Ohr war dertmols nit ufdoe. Ich aba ha wohl gwisst, daß dü treulos bisch un ma di heißt «Abtrinnig vum Muetterleib a».

48,9 Wägä minem Name hebe ich lang mi Wuet zruck, un wägä minem Ruehm zähm ich mich dir zguet, dmit dü nit üsgrottet wirsch. 48,10 Lueg, ich ha di gläutert, aba nit we Silba, sundern ich ha di breft im (a) Gluetofe vum Elend. 48,11 wägä mir, ja, wägä mir will ich's mache, daß ich nit gläschtert wir; denn (a) ich will mi Ehri keinem andere lo.

D Schtund dr Erlesig Israels isch kumme

48,12 Häre mir zue, Jakob, un dü, Israel, den ich bruefe ha: Ich bi's, ich bi dr Erschte un au dr Letschte. 48,13 Mini Hand het d Erde grindet, un mi Rechti het d Himmel üsgschpannt. Ich ruef, un alles schtoht do.

48,14 Vusammle äich alli un häre: Wer isch unda ne, der´s vukindigt het? (a) Er, der wo dr HERR leb het, wird si Wille a Babel bewaise un si Arm a d Chaldäer. 48,15 Ich, ja, ich ha´s gsait, ich ha nen gruefe, ich ha nen au kumme losse, un si Wäg soll nem glinge. 48,16 Träte her zue mir un häre des! (a) Ich ha vu Afang a nit im Vuborgene gschwätzt; vu der Ziit a, do s gschehe (bassiert), bi ich uf fäm Plan. - Un etze schickt mi Gott dr HERR un si Geischt.

48,17 Des sait dr HERR, di Erlesa, dr Heilige Israels: Ich bi dr HERR, di Gott, der di lehrt, was dir hilft, un di leitet uf däm Wäg, den dü gohsch. 48,18 Oh (a) daß dü uf mini Gebote obacht ge hätsch, so dät di Friide si we ä Wassaschtrom un dini Grechtigkeit we Meerwelle. 48,19 Dini Kinda däte (a) zahlriech si we Sand un dini Nohchkumme we Sandkerner. Di Name dät nit üsgrottet un nit vutilgt wäre vor mir.

48,20 Gehn üsä üs Babel, fliehe vu d Chaldäer! Mit frehlichem Schall vukindigt´s un len´s härä, trages rüs bis a de Ende dr Erde un sage: Der HERR het si Knecht Jakob erlest. 48,21 Sie hän kei Durscht glitte, wo na(er) sie gleitet het in dr Wüschte. (a) Er het ne Wassa üs däm Felse fleße losse, er het d Fels gschpaltet, daß Wassa rüsgronne isch. 48,22 Aba di Gottlose, sait dr HERR, hän kei Friide. (a)


S´49. Kapitel

D Knecht Gottes des Heil Israels un des Lecht dr Heide

(vgl. Kap 42,1-4)

49,1 Häre ma(mir) zue, ihr Insle, un ihr Velka in d Ferni, gän obacht! Dr HERR het mi bruefe vu Muetterleib a; er het scho a mi Name denkt, wo i(ich) noh im Schoß dr Muetter war. 49,2 Na(Er) het (a) (b) mi Muul (Gosch) we ä scharfes Schwert gmacht, (c) mit däm Schatte vu sinere Hand het da(er) mi zuedeckt. Na(Er) het mi zuem schpitze Pfiil gmacht un mich in sinem Köcha vuwahrt. 49,3 Un na(er) sait zue ma(mir): Dü bisch mi Knecht, Israel, durch den ich mich vuherrliche will. 49,4 I(Ich) aba ha denkt, (a) i(ich) schaff vugeblich un vubruuch mi Kraft umsunscht un unnitz, wewohl mi Recht bi däm HERRN un mi Lohn bi minem Gott isch.

49,5 Un etze sait dr HERR, der mi vu Muetterleib a zue sinem Knecht gmacht het, daß i(ich) Jakob zue nem zruckbringe soll un Israel zue nem gsammlet wird, - drum bi i(ich) vor rem HERRN wert gachtet, un mi Gott isch mi Schtärki -, 49,6 er sait: S isch z wenig, daß dü mi Knecht bisch, de Schtämm Jakobs ufzrichte un de Vuschtraite Israels widazbringe, sundern (a) (b) (c) (d) i(ich) ha di au zuem Lecht dr Heide gmacht, daß dü bisch mi Heil bis a de Ende dr Erde.

D Widaherschtellig Israels

49,7 Des sait dr HERR, d Erlesa Israels, si Heilige, zue däm, der vuachtet isch vu d Mensche un verabscheut vu d Heide, zuem Knecht, der unda Tyranne isch: Kenig soll säh un ufschtoh, un Firschte solle aneflege wägä nem HERRN, der treu isch, wägä nem Heilige Israels, der di üsgwählt het.

49,8 Des sait dr HERR: (a) (b) Ich ha di erhärt zue d Ziit dr Gnade un ha dir am Dag vum Heil ghulfe un (c) ha di bhetet un zuem Abmachig (Abkumme) fir des Volk bschtellt, daß dü des Land ufrichtesch un des vuweschtete Erbe zuedeilsch, 49,9 z sage d Gfangene: Gehn üsä! un zue däne in dr Finschtanis: Kumme viiri! Am Wäg wäre sie wiede un uf alle kahle Höchäne ihri Wied ha. 49,10 Sie (a) wäre nit hunga ha noh durscht ha, sie wird nit Hitzi noh Sunne schtäche; denn ihr Erbarma wird sie fihre un sie a de Wassaquelle fiehre. 49,11 Ich will alli mini Berg zuem ebene Wäg mache, un mini Pfad solle bahnt si. (a) 49,12 Lueg, de wäre vu wietem kumme, un lueg, sälli vum Norde un de vum Meer un sälli vum Land Sinim. (a)

49,13 Juchzge, ihr Himmel; fräie di, Erde! Lobe, ihr Berg, mit Juchzge! Denn dr HERR het si Volk treschtet un erbarmt sich sinene Elende.

49,14 Zion aba sait: Dr HERR het mi vulo, dr HERR het mi vugässä. 49,15 Kann au ä Wieb ihr Kindli vugässä, (a) (b) daß sie sich nit erbarmt iba d Bue(Suhn) vu ihrem Lyb? Un ob sie nen vugäßä dät, (c) so will ich doch di nit vugässä. 49,16 Lueg, in d Händ(Pfode) ha ich di zeichnet; dini Muurene sin imma vor ma(mir). 49,17 Dini Bäuherre eile her(ra), aba de di vubroche un kappüt gmacht hän, wäre sich dvumache.

49,18 Hebe dini Auge uf un lueg umä: De alli sin vusammelt un kumme zue dir. So wohr ich läb, sait dr HERR: dü sollsch mit däne alle we mit nem Schmuck azogä wäre un wirsch sie als Girtel um di lege, we ä Bräut s doet. 49,19 Denn di weschtes, zerschtertes un vuheertes Land wird dir alsdann z eng wäre, um drin z huuse, un dini Vuderba wäre vor dir platz mache, 49,20 so daß dini Buebä(Sühn), dü Kindalosi, noh sage wäre vor dine Ohre: (a) D Platz isch ma(mir) z eng; mach ma(mir) Platz, daß i(ich) huuse ka. 49,21 Dü aba wirsch sage in dinem Herz: Wer het ma(mir) de uf d Welt brocht ? I(Ich) war unfruchtbar, insam, vutriebe un vuschtoße. Wer het ma(mir) de ufzoge? Lueg, i(ich) war ällei glo - wo ware denn de?

49,22 Eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will mi Hand zue d Heide hi ufhebe un fir d Velka mi Banner ufrichte. (a) Dann(Dnoh) wäre sie dini Buebä(Sühn) in d Ärm herbringe un dini Techtare uf d Schulta hertrage. 49,23 Un Kenig solle dini Pflega un ihri Firschtinne dini Amme si. (a) Sie wäre vor da aneflege uf d Bode ufs Gsicht(Visasch) un vu dine Feß Schtaub lecke. Do (b) wirsch dü härä, daß ich dr HERR bi, a däm nit zschande wäre, de uf mich harre.

49,24 Kann ma au nem Schtarke d Raub wägnähme? Odr ka ma nem Gwaltige sini Gfangene wägrieße? 49,25 So aba sait dr HERR: (a) Etze solle dini Gfangene däm Schtarke wäggnumme wäre, un d Raub soll däm Gwaltige äwäggrissen wäre. Ich selbscht will dinene Gegna entgegeträte un dine Sehn helfe. 49,26 Un ich will dini Schinda satt mache mit ihrem eigene Fleisch, un sie solle vu ihrem eigene Bluet we vu seßem Wi bsoffe wäre. Un alles Fleisch soll´s härä, daß ich, dr HERR, di Heiland bi un di Erlesa, dr Mächtige Jakobs.


S´50. Kapitel

D Schuld lit bim Volk

50,1 Des sait dr HERR: Wo isch d (a) (b) Scheidebref äira Muetter, mit däm ich sie entlosse hät? Odr wer isch mi Gläubiga, däm ich äich vukauft hät? Lueg, (c) ihr sin wägä äire Sinde vukauft, un äiri Muetter isch wägä ira Abtrinnigkeit wägä entlasse. 50,2 Wurum bi ich kumme, un nemads war do? Wurum reft ich, un nemads git antwort? (a) (b) Isch mi Arm etze so kurz wore, daß sa(er) nimi erlese ka? Odr isch bi mir kei Kraft me, z errette? Lueg, mit minem Schelte (c) mache ich des Meer troche un de Wassaflüß zue na Wüschte, daß ihri Fisch vor Mangel a Wassa schtinke un vor Durscht schterbe. 50,3 Ich kleid d Himmel mit Dunkle un hill nen in Truur.

D Knecht Gottes

(vgl. Kap 42,1-4)

50,4 Gott dr HERR het ma(mir) ä Zunge ge, we sie Jinger hän, daß i(ich) weiss, mit d Mede zue d rechte Ziit z schwätze. Alli Morge weckt er ma(mir) des Ohr, daß i(ich) her, we Jinger härä. 50,5 (a) Gott dr HERR het ma(mir) des Ohr ufdoe. Un i(ich) bi nit unghorsam un wiech nit zruck. 50,6 I(Ich) (a) bot mi Rucke dar däne, de mi gschla hen, un mini Backe däne, de mi grauft hän. (b) Mi Gsicht(Visasch) vuschteckt i(ich) nit vor Schmach un Schpeichel. 50,7 Aba Gott dr HERR hilft ma(mir), drum wir i(ich) nit zschande. Drum (a) ha ni(ich) mi Gsicht(Visasch) härt gmacht we ä Kieselschtei; denn i(ich) weiß, daß i(ich) nit zschande wir. 50,8 Na(Er) isch ma nooch, der mi (a) Grecht schpricht; wer will mit ma(mir) rechte? Len uns(üs) zsämme vorträte! Wer will mi Recht afechte? Der kumm her zue mir! 50,9 Lueg, Gott dr HERR hilft ma(mir); wer will mi vudamme? Lueg, selli alli wäre we Kleida vufalle, de d Motte frässä.

50,10 Wer isch unda äich, der d HERR firchtet, der d Schtimm vu sinem Knecht ghorcht, der im Finstere wandelt un däm kei Lecht schient? Der hofft uf d Name des HERRN un vulosst sich uf si Gott! 50,11 Luege, ihr alli, de ihr ä Fiir azinde un Brandpfiel zuerischte, gehn hi in d Gluet vu äirem Fiir un in de Brandpfiel, de ihr azindet hän! Des widafahr äich vu minere Hand; in Schmerze solle na(ihr) liege.


S`51. Kapitel

Gott si ewiges Heil fir Israel

51,1 Häre ma(mir) zue, (a) de na(ihr) d Grechtigkeit nohchjage, de na(ihr) d HERR sueche: Luege d Fels a, üs däm na(ihr) ghaue sin, un (b) vum Brunne Schacht, üs däm ihr üsgrabe sin. 51,2 Luege Abraham a, äira Vada (Babbe), un Sara, vu der na(ihr) uf d Welt brocht wore sin. Sella wo ich (a) (b) als ä einzelne bruefe ha, um nen z segne un z vumehre. 51,3 Ja, dr HERR treschtet Zion, er treschtet alli ihri Trimma un macht ihri Wüschtene we Eden un ihr diirres Land we d (a) Garte des HERRN, daß ma Wunne un Fräid(Freud) drin findet, Dank un Lobgsang. 51,4 Merkt uf mich, ihr Velka, un ihr Mensche, häre ma(mir) zue! Denn Wisig wird vu ma(mir) üsgoh, un mi Recht will ich gar bald zuem Lecht dr Velka mache. 51,5 Denn mi Grechtigkeit isch nooch, mi Heil kumm viiri, un mini Ärm wäre de Velka richte. (a) D Insle harre uf mich un warte uf mi Arm. 51,6 Hebe äiri Auge uf gen Himmel un luege nab uf d Erde! Denn (a) (b) dr Himmel wird we ä Rauch vugoh un d Erde we ä Häß(Kleid) vufalle, un de druf huuse, wäre we Mucke vurecke(verrecke). Aba mi Heil bliebt ewig, un mi Grechtigkeit wird nit vubreche. 51,7 Häre ma(mir) zue, de na(ihr) d Grechtigkeit kenne, dü Volk, in däm sinem Herz mi Gsetz isch! (a) Firchte äich nit, wenn äich de Lit bschimpfe, un vuschrecke äich nit, wenn sie äich vuhöhne! 51,8 Denn d Motte wäre sie frässä we ä Häß(Kleid), un Wirma wäre sie frässä we ä wollenes Duech. Aba mi Grechtigkeit bliebt ewig un mi Heil fir un fir.

Dr HERR grieft i mit Macht un Troscht

51,9 Wach uf, wach uf, zeh Macht a, dü Arm des HERRN! Wach uf, we vor altas her vu Afang d Welt! Warsch dü´s nit, der (a) Rahab zerhaue un d Drache durchbohrt het? 51,10 Warsch dü´s nit, der des Meer üstrocknet het, des Wassa dr große Defi, der d Grund vum Meer zuem Wäg gmacht het, daß di Erleste durchgange sin? 51,11 So wäre di Erleste des HERRN heimkehre un nohch Zion kumme mit juchzge, un ewigi Fräid(Freud) wird uf ihrem Kopf si. Wunne un Fräid(Freud) wäre sie fange, aba Truur un Süfzge wird vu nene vudlaufe. (a)

51,12 Ich, ich bi äich Treschta! Wer bisch dü denn, (a) (b) daß dü di vor Mensche gefirchtet hesch, de doch schterbe, un vor Menschekinda, de (c) we Gras vugehn, 51,13 un hesch d HERR vugässä, der di gmacht het, der (a) d Himmel üsbreitet un d Bode grindet het, un hesch di schtändig gefirchtet d ganze Dag vor d Wuet vum Bedränga, als sa(er) sich vorgnu het, dich zue vuderbe? Wo isch etze de Wuet vum Bedränga? 51,14 Der Gfangeni wird schnell losgit, daß sa(er) nit schtirb un beerdigt(bierdigt) wird un daß sa(er) kei Mangel a Brot het. 51,15 Denn ich bi dr HERR, di Gott, (a) der des Meer erregt, daß sini Wellä wete - si Name heißt HERR Zebaoth -; 51,16 ich ha mi Wort in di Muul (Gosch) glegt un ha di unda däm Schatte minare Händ vuborge, uf daß ich d Himmel vu naiem üsbreit un d Erde grind un zue Zion sag: Dü bisch mi Volk.

Weckruef Gottes a des erniedrigte Jerusalem

51,17 Wäre wach, wäre wach, schtand uf, Jerusalem, de dü trunke hesch vu dr Hand des HERRN d Kelch vu sinem Grimm! (a) (b) (c) (d) D Taumelkelch hesch dü üstrunke, d Becha gleert. 51,18 S war nemads do vu alle Sehn, de sie uf d Welt brocht het, der sie gleitet het, nemads vu alle Sehn, der sie ufzoge het, der sie bi d Hand nimmt. 51,19 Des beides isch dir begegnet - wer het Mitleid um di? -: Undagang un Schadä, Hunga un Schwert; - wer het di treschtet? 51,20 Dini Sehn (a) sin uf allene Gasse gläge vuschmachtet we ä Hirsch im Netz, troffe vum Zorn (vu d Wuet) des HERRN un vum Schelte vu dinem Gott. 51,21 Drum her des, dü Elendi, de dü bsoffe bisch, doch nit vum Wi! 51,22 So sait di Herrscha, dr HERR, un di Gott, der de Sach vu sinem Volks fihrt: Lueg, ich nimm d Taumelkelch üs dinere Hand, d Becha vu minem Grimm. Dü sollsch nen nimi trinke, 51,23 sundern ich will nen dine Peiniga in d Hand ge, de zue dir sage: Wirf di ane, daß ma(mir) dribahi gehn! Un (a) dü hesch di Rucke däm Erdbode glich gmacht un we ä Gasse, daß ma dribahi lauft.

S´52. Kapitel

Gott rueft si Volk in d Fräihet

52,1 Wach uf, wach uf, Zion, zeh a di Schtärki! leg di herrliche Schmuck a, Jerusalem, dü heiligi Schtadt! Denn s wird etze kei Unbschnittene odr Unreine zue da inegoh. 52,2 Schiittle d Schtaub ab, schtand uf, Jerusalem, dü Gfangeni! Mach di los vu d Fessle an dinem Hals, dü gfangeni Dochta Zion! 52,3 Denn des sait´s dr HERR: (a) Ihr sin umsunscht vukauft, ihr solle au ohni Geld üsglest wäre.

52,4 So sait´s Gott dr HERR: (a) Mi Volk isch dertmols nab nohch Ägypte zoge, so daß ses dert ä Fremdling war; (b) au Assur het nem ohni Grund Gwalt adoe. 52,5 Aba etze, was ha ich do z schaffe? sait dr HERR. Mi Volk isch umsunscht wäggfihrt; sini Tyrannen prahle, sait dr HERR, un (a) mi Name wird imma d ganze Dag gläschtert. 52,6 Drum soll a däm Dag mi Volk mi Name erkenne, daß ich s bi, dr do sait: Do bin ich!

Di froh Botschaft

52,7 We (a) (b) (c) lieblich sin uf d Berge de Feß dr Freudebote, de do Friide vukindige, Guetes predige, Heil vukindige, de do sage zue Zion: Di Gott isch Kenig! 52,8 Dini (a) (b) Wächta ruefä mit luta Schtimm un rehme mitänanda; denn alli Auge wäre´s säh, wenn dr HERR nohch Zion zruckkehrt. 52,9 Sin frehlich un rehme mitänanda, ihr Triimma Jerusalems; denn dr HERR het si Volk treschtet un Jerusalem erlest. 52,10 Dr HERR het zeigt (offenbart) si heilige Arm vor d Auge alla Velka, daß alli Welt Ende sähn des Heil vu unsrem Gott.

52,11 Gehn, weiche, zeht üs vu dert un rihre nigs Unreines a! Gehn wäg üs ihra Middi, den äich sufa mache, de ihr des HERRN d Geräte trage! 52,12 Denn (a) (b) ihr solle nit in Eile üszehe un in Hetz entfliehe; denn (c) dr HERR wird vor äich herzeh un dr Gott Israels äira Zug bschleße. 52,13 Lueg, minem Knecht wird's glinge, er wird hoch glupft un sehr (sölli) hoch erhabe si. 52,14 We sich vieli iba nen vutschudere, wel sini Gschtalt häßlicha war als de vu andere Lit un si Ussäh als des dr Menschekinda, 52,15 so wird da(er) vieli Heide bschprenge*, daß au Kenig ihr Muul (Gosch) vor rem zuehalte wäre. Denn (a) (b) däne nigs dvu vuzehlt wore isch, de wäre´s etze säh, un de nigs dvu ghärt hän, de wäre´s merke.


S`53. Kapitel

53,1 Aba (a) (b) wer glaubt däm, was uns(üs) vuzehlt wird, un wäm isch dr (c) Arm des HERRN zeigt (offenbart) wore? 53,2 Na(Er) isch ufgschoße vor rem (a) we ä Räiskorn un we ä Wurzle üs diirrem Erdrich. Na(Er) het kei Gschtalt un Höchi. Mir hen nen gsäh, aba do war kei Gschtalt, de uns(üs) gfalle het. 53,3 Na(Er) war dr Allavuachteschte un Unwerteschte, volla Schmerze un Kranket. Na(Er) war so vuachtet, daß ma des Agsicht(Visasch) vor rem vuschteckt; drum hän ma(mir) nen fir nigs gachtet. 53,4 Gwiß, (a) na(er) trait unsri Kranket un het uf sich glade unsri Schmerze. Mir aba hebe nen fir den, der plagt un vu Gott gschla un gmartat wär. 53,5 Aba na(er) isch um unsra Missetate wille vuwundet un (a) um unsra Sinde wille zerschla. (b) D Schtrof lit uf nem, uf daß ma(mir) Friide hän, un durch sini Wunde sin ma(mir) gheilt. 53,6 Mir (a) gehn alli in d Irri we Schof, jeda luegt uf si Wäg. Aba (b) dr HERR wirft unsa alli Sinde uf nen. 53,7 Als sa(er) gmartat ward, (a) litt da(er) doch willig un doet si Muul (Gosch) nit uf we ä (b) Lamm, des zue d Schlachtbank gfihrt wird; un we ä Schof, des vuschtummt vor sinem Schera, so doet da(er) si Muul (Gosch) nit uf. (c) 53,8 Na(Er) isch üs Angscht un Gricht wäggnumme. Wer aba ka si Gschick ermesse? Denn na(er) isch üs däm Land vu d Lebändige wäggrisse, do na(er) fir de Missetate vu minem Volk plagt war. 53,9 Un ma git nem si Grab bi Gottlose un bi Ibeltäta, als sa(er) gschtorbe war, wewohl la(er) nemads Unrecht doe het un (a) (b) kei Lug in sinem Muul (Gosch) gsi isch. 53,10 So wott nen dr HERR zerschla mit Kranket.

Wenn na(er) (a) (b) si Läbä zuem Schuldopfa ge het, (c) wird da(er) Nohchkumme ha un in d Längi läbä, un d Plan des HERRN wird durch sini Hand glinge. 53,11 Wel sini Seele sich abgmeht het, wird da(er) des Lecht säh un Massig ha. Un (a) durch sini Gschytheit wird da(er), mi Knecht, dr Grechte, Viele Grechtigkeit schaffe; denn (b) na(er) trait ihri Sinde. 53,12 Drum will ich nem Vieli als Beute ge, un na(er) soll di Schtarke zuem Raub ha, dfir daß sa(er) si Läbä in d Tod ge het un (a) (b) d Ibeltäta gliechgschtellt gsi isch un na(er) de Sinde vu Viele trage un (c) fir de Ibeltäta bätet het.


S´54. Kapitel

Gott vuheißt sinem Volk ä näji(naii) Gnadeziit

54,1 Doe rehme, dü Unfruchtbari, de dü nit gebore hesch! Fräi(Freu) di mit Rehme un juchz, de dü nit schwanga warsch! Denn de Einsami het me Kinda, als de ä Ma het, sait dr HERR. (a) (b) 54,2 Mache d Platz vu dinem Zeltes wiet un breit üs de Deckene vu dinere Wohnschtatt; schpar nit! Spann dini Seil lang un schteck dini Pfleck fescht! 54,3 Denn dü wirsch di üsbreite zue d Rechte un zue d Linke, un dini Nohchkumme wäre Velka beerbe un vuweschteti Schtädt nai bwohne. 54,4 Fircht di nit, denn dü sollsch nit zschande wäre; schäm di nit, denn dü sollsch nit zuem Schpott wäre, sundern (a) dü wirsch de Schande dinere jugend vugässä un (b) d Schmach dinere Witweschaft nimi gedenke. 54,5 Denn der di gmacht het, isch di Ma - HERR Zebaoth heißt si Name -, un di Erlesa isch dr Heilige Israels, der alla Welt Gott gnennt wird. 54,6 Denn dr HERR het di zue sich gruefe (a) we ä vulossenes un vu Herze betrebtes Wieb; un des Wieb dr Jugendziit, we kennt´s vuschtoße bliebe! sait di Gott. 54,7 Ich ha di ä kleine Augeblick vulo, aba mit großa Barmherzigkeit will ich di sammle. (a) 54,8 Ich ha mi Gsicht(Visasch) (a) (b) im Augeblick vum Zorn (d Wuet) ä weng vor dir vuborge, aba mit ewiga Gnade will ich mich dir erbarme, sait dr HERR, di Erlesa. 54,9 Ich halt´s we zue d Ziit Noahs, (a) wo ich gwore ha, daß ses Wassa Noahs nimi iba d Erde go soll. So ha ich gschwore, daß ich nimi iba dich ziirne un dich nimi schelte will. 54,10 Denn s solle wohl Berge wieche un Hiigel hiflege, aba mini Gnade soll nit vu dir wieche, un (a) dr Abmachig (Abkumme) vu minem Friide soll nit hiflege, sait dr HERR, di Erbarma.

54,11 Dü Elendi, iba de alli Wetta gehn, de kei Troscht findet! Lueg, ich will dini Muurene uf Edelschtei schtelle un will di Grund mit Saphire lege 54,12 un dini Zinnene üs Krischtalle mache un dini Doore vu Rubinene un alli dini Grenzene vu üsgläsene Schtei (Wackes). 54,13 Un alli dini Buebä(Sühn) (a) sin Jinger des HERRN, un große Friide hän dini Buebä(Sühn). 54,14 Dü sollsch uf Grechtigkeit grindet si. Dü wirsch wiet wäg si vu Bedrückig, denn dü bruuchsch di nit z firchte, un vu Angscht, denn na(er) soll dir nit nahe. 54,15 Lueg, wenn ma kämpft, dann(dnoh) kummt´s nit vu mir; wer gege dich schtrietet, wird im Kampf gege dich flege. 54,16 Lueg, ich ha d Schmied gschaffe, der de Kohle im Fiir ablost un Waffe macht nohch sinem Handwerk; un (a) ich ha au d Vuderba gschaffe, um z vunichte. 54,17 Kei Waffe, de gege dich gmacht wird, soll´s glinge, un jedi Zunge, de sich gege dich hebt, sollsch dü im Gricht schuldig schwätze. Des isch des Erbdeil dr Knecht des HERRN, un ihri Grechtigkeit kummt vu mir, sait dr HERR.


S´55. Kapitel

Iladig zuem Gnadebund Gottes

55,1 Alla ( Auf auf), (a) (b) alli, de ihr durschtig sin, kumme her zuem Wassa! Un de ihr kei Geld hän, kumme her, kaufe un ässä! Kumme her un kaufe ohni Geld un umsunscht Wi un Milch! 55,2 Wurum zehle ihr Geld ab fir des, was kei Brot isch, un saure Vudenscht fir des, was nit satt macht? Häre doch uf mich, so däte na(ihr) Guetes ässä un äich am Keschtlichschte labe. 55,3 Schpitze äiri Ohre un kumme her zue ma(mir)! Horche, so den na(ihr) läbä! (a) (b) (c) Ich will mit äich ä ewige Packt(ewiges Abkumme) schließe, äich de bschtändigi Gnade David z ge. 55,4 Lueg, ich ha nen d Mensche zuem Ziige beschtellt, zuem Firschte fir sie un zuem Gebieter. 55,5 Lueg, dü wirsch Heide ruefä, de dü nit kennsch, un Heide, de dich nit kenne, wäre zue da(dir) laufe wägä nem HERRN, dinem Gotte, un wägä nem Heilige Israels, der dich herrlich gmacht het.

Gottes wundabara Wäg

55,6 (a) (b) Sueche d HERRN, solang er z finde isch; ruefe nen a, solang er nooch isch. 55,7 Dr Gottlose (a) (b) loss ab vu sinem Wäg un dr Ibeltäta vu sine gedanke un bekehr sich zuem HERRN, so wird er sich sina erbarmen, un zue unsam Gott, denn (c) bi ihm isch viel Vugebig. 55,8 Denn mini gedanke sin nit äiri gedanke, un (a) äiri Wäg sin nit mini Wäg, sait dr HERR, 55,9 sundern so viel dr Himmel hecha isch als d Erde, so sin au mini Wäg hecha als äiri Wäg un mini gedanke als äiri gedanke. 55,10 Denn gliechwe dr Rägä un Schnee vum Himmel flegt un nit wida dohi zruckkehrt, sundern fiichtet d Erde un macht sie fruchtbar un losst wachse, daß sie git Some, zuem saje, un Brot, zue ässä, 55,11 so soll des Wort, des üs minem Muul goht, au si: (a) S wird nit wida leer zue ma(mir) zruckkumme, sundern wird doe, was mir gfallt, un nem wird glinge, wozue ich´s schick. 55,12 Denn ihr solle in Fräid(Freud) üszehe un im Friide gleitet wäre. (a) Berge un Hiigel solle vor äich her juble mit juchze un alli Baim uf däm Feld in d Händ(Pfode) klatsche. 55,13 S solle Zypresse schtatt Dorne wachse un Myrte schtatt Nessle. Un (a) däm HERRN soll´s zuem Ruehm gschähe un zuem ewige Zeiche, des nit vugoh wird.

S´56. Kapitel

56,1 Des sait dr HERR: bwahre des Recht un ebe Grechtigkeit; denn mi Heil isch nooch, daß ses kummt, un mi Grechtigkeit, daß sie zeige (offenbart) wird. 56,2 Wohl däm Mensch, der des deot, un däm Menschekind, des dra festhalte doet, des (a) (b) (c) (d) (e) d Sabbat hebt (haltet) un nit entheiligt un sini Hand hüetet, nigs Arges z doe! 56,3 Un (a) dr Fremde, der sich däm HERRN zuegwandt het, soll nit sage: Dr HERR wird mi trennt hebe vu sinem Volk. Un d (b) Vuschnittene soll nit sage: Lueg, i(ich) bi ä dürre Baum. 56,4 Denn des sait dr HERR: De Vuschnitteni, de mi Sabbate hebed un erwähle, was mir wohlgfallt, un a minem Abmachig (Abkumme) feschthebä, 56,5 däne will ich in minem Huus un in mine Muurene ä Denkmal un ä Name ge; des isch bessa als Buebä(Sühn) un Techtare. Ä ewige Name will ich nene ge, der nit vugoh soll. 56,6 Un de Fremdi, de sich däm HERRN zuegwandt hän, nem z dene un si Name z liebe, dmit sie sini Knecht sin, alli, de d Sabbat hebed, daß sie nen nit entheilige, un de a minem Abkumme (Packt) feschthebä, 56,7 de will ich zue minem heilige Berg bringe un will sie erfreue in minem Bäthuus, un ihri Brandopfa un Schlachtopfa solle mir ä freud si uf minem Altar; denn (a) mi Huus wird ä Bäthuus heiße fir alli Velka. 56,8 Gott dr HERR, der di Vuschprengte Israels sammlet, sait: Ich will noh me zue dr Zahl dera, de vusammelt sin, sammle.

Kumma iba de Schäfa (Hirte) vum Volk

56,9 Ihr (a) Tiere(Tierli) alli uf däm Feld, kumme un fräßä, ihr Tiere(Tierli) alli im Wald! 56,10 Alli ihri (a) (b) Wächta sin blind, sie wisse alli nigs. Schtummi Hund sin sie, de nit belle kenne, sie liege un jappse un schlofe gern. 56,11 Aba s sin (a) gierigi Hund, de ne satt wäre kenne. Des sin de Schäfa (Hirte), de kei Vuschtand hän; jeda luegt uf si Wäg, alli sin uf ihr Gwinn üs un sage: 56,12 Kumme her, i(ich) will Wi hole, ma(mir) wen uns(üs) vollsuufe, un s soll morge si we hiit un noh viel herrlicha!

S´57. Kapitel

Des Gschick dr Fromme un dr Gottlose

57,1 Dr Grechte isch umkumme, un nemads isch do, der´s zue Herze nimmt, un (a) frommi Lit sin higrafft, un nemads achtet druf. Ja, dr Grechte isch wäggrafft durch d Bosget 57,2 un (a) (b) goht zuem Friide i. S ruehe uf ihrem Laga, de recht gwandelt sin.

57,3 Ihr aba, träte her, ihr Buebä(Sühn) dr Zauberin, ihr (a) Kinda vum Ehebrecha un dr Hure! 57,4 (a) (b) Mit wäm wen ihr äira Schpott triebä? Iba wäm wen ihr des Muul ufschperre un d Zunge russchtrecke? Sin ihr nit abtrünnigi Kinda, ä vukehrtes Gschlecht, 57,5 de ihr bi d Götzeeiche in Brunscht grote, unda alle grene Baim, un d Kinda opfare in d Däla unda d Felsklippe? 57,6 Bi d glatte Schtei (Wackes) im Dal isch di Deil, sie sin di Los. Däne hesch dü di Trinkopfa üsgschittet, hesch dü Ässä gopfart. Wägä däm ka ich mi Urdeil nit ändere. 57,7 Dü hesch di Laga uf nem hohe, erhabene Berg gmacht un bisch dert nuf gange, um z opfare. 57,8 Un hinda d Dire un dem Pfoschte hesch dü di Denkzeiche gsetzt. Denn dü hesch di vu ma (mir) abgwandt un ufdeckt di Laga, es bschtiege un wiet gmacht. Dü hesch di mit ne vubunde, liebtesch ihr Laga un buhltesch mit ne. 57,9 Dü bisch mit El zuem Kenig zoge un mit viel köschtlicha Salbe un hesch di Laufbursch(Bote) in d Ferni gschickt un def nab bis zuem Toterich. 57,10 Dü hesch di abgmeht mit dine viele Wägli un saisch nit: Des loss i(ich); sundern dü hesch jo noh Läbä gfunde in dine Glieda, so bisch dü däre sach nit med wore. (a)

57,11 Wär hesch dü gescheut un gefirchtet, daß dü treulos wore bisch un nit a mi denkt hesch un hesch´s nit zue Herze gnumme? Isch´s nit so: (a) Wel ich gschwiege un mi vuschteckt ha, hesch dü mi nit gfirchtet? 57,12 Ich will aba di Grechtigkeit kunddoe un dini Werke, daß sie dir nigs nutze. 57,13 Wenn dü ruefä wirsch, so solle dir dini vieli Götze helfe. Aba dr Wind wird sie alli wägfihre, un ä Schnuufa wird sie wägnähme. Doch (a) wer uf mich träut, wird des Land erbe un mi heilige Berg bsitze.

Gott will sinem Volk Heil ge

57,14 Un er sait: Mache Bahn, mache Bahn! (a) (b) Richte d Wäg, rüme de Aschtöß üs däm Wäg vu minem Volk! 57,15 Denn so sait (a) dr Hoche un Erhabene, der ewig wohnt, däm si Name heilig isch: Ich wohn in dr Hechi un im Heiligtum un (b) (c) bi däne, de zerschlagene un demetige Geischt sin, uf daß ich erquick d Geischt dr Gedemütigte un des Herz dr Vuschlagene. 57,16 Denn (a) ich will nit imma motze un nit ebiglig zürne; sunscht wird ihr Geischt vor mir vuschmachte un dr Lebensodem, den ich gschaffe ha. 57,17 Ich war zornig iba de Sinde ihra Habgier un ha sie gschla, vuschteckt ha ich mich un zürnte. Aba sie gehn treulos d Wäg vu ihrem Herz. 57,18 Ihri Wäg ha ich gsähne, aba ich (a) will sie heile un sie leite un nene wida Troscht ge; un däne, de do Leid trage, 57,19 will ich Frucht dr Lippe schaffe. (a) (b) (c) Friide, Friide däne in dr Ferni un däne in dr Nechi, sait dr HERR; (d) (e) ich will sie heile. 57,20 Aba de Gottlose sin (a) we des ungeschtüme Meer, des nit schtill si ka un däm sini Wellä Schlamm un Dräck üswerfe. 57,21 Di Gottlose hän kei Friide, sait mi Gott. (a) (b)

S´58. Kapitel

Falsches un echtes Faschte

58,1 Ruefe getroscht, halt di nit zruck! Erheb di Schtimm we ä Trompete(Trumpete (Päpere)) un (a) vuzehl minem Volk sini Abtrünnigkeit un däm Huus Jakob sini Sinde! 58,2 Sie sueche mi jede Dag un giele(gierre) druf, mini Wäg z wisse, als wäre sie ä Volk, des de Grechtigkeit scho doe un des Recht vu sinem Gotte nit vulo het. Sie fordare vu mir Recht, sie Giele(gierre), daß Gott sich nooht. (a) "58,3 Wurum (a) faschte ma(mir), un dü siehsch´s nit a? Wurum kaschteie ma(mir) unsa Lyb (Ranze), un dü willsch's nit wisse?" - Lueg, a däm Dag, do ihr faschte den, gehn ihr doch äire Gschäfte nohch un bedrückt alli äiri Arbeita. 58,4 Lueg, wenn ihr faschte den, schtängere un zanke ihr un schlen mit gottlose Fuscht drii. Ihr solle nit so faschte, we ihr etzed den, wenn äiri Schtimm in dr Hechi ghärt wäre soll. 58,5 Soll des ä (a) (b) Faschte si, a däm ich Gfalle ha, ä Dag, a däm ma sich kaschteit, wenn ä Mensch si Schädel hänge losst we Schilf un in Sack un Asche sich bettet? Welle ihr des ä Faschte nenne un ä Dag, a däm dr HERR Wohlgfalle het?

58,6 Des aba isch ä Faschte, a däm ich Gfalle ha: Loß los, de dü mit Unrecht gfesslet hesch, loß ledig, uf de dü des Joch glegt hesch! Gib fräi, de dü bschieße doesch, rieß jedes Joch wäg! 58,7 Brich däm Hungrige di Brot, un de im Elend ohni Obdach sin, fihr ins Huus! Wenn dü ä nackte siehsch, so kleid nen, un vudruck di nit vor dinem Fleisch un Bluet! 58,8 Dann(Dnoh) wird di Lecht hervorbreche we de Morgeröti, un di Heilig wird schnell voraschriete, un (a) di Grechtigkeit wird vor dir hergoh, un (b) de Herrlichkeit des HERRN wird di Zug(Gang) abschleße. 58,9 Dann(Dnoh) wirsch dü ruefä, un dr HERR wird dir antworte. Wenn dü brellsch, wird da(er) sage: Lueg, do bi(bin) i(ich). (a)

.Wenn dü in dinere Middi nemads unterjochscht un nit mit Griffle(Finga) zeigsch un nit schlecht schwätzesch, 58,10 sundern d Hungrige di Herz finde losch un d Elende zässä gisch, dann(dnoh) wird di Lecht in dr Finschtanis ufgoh, un di Dunkel wird si we dr Mittag. 58,11 Un dr HERR wird di imma fihre un di satt mache in dr Dürri un dini Bei schtark mache. Un dü wirsch si (a) we ä bewässate Garte un we ä Wassaquelle, däre ne Wassa fehlt. 58,12 Un´s soll durch dich wida ufbäut wäre, was lang wescht gläge het, un dü wirsch wida ufrichte, was vorziite grindet war; (a) un dü sollsch heiße: «Der de Luucke zuemuurt un de Wäg üsbessert, daß ma do huuse kennt».

Sege fir´s Sabbathalte

58,13 Wenn dü di Fueß am (a) Sabbat zurückhältsch un nit dinem Gschäft nohchgohsch a minem heilige Dag un d Sabbat «Luscht» heißesch un d heilige Dag des HERRN «Geehrt»; wenn dü nen dodurch ehrsch, daß dü nit dini Gäng machsch un nit di Gschäft(Handel) triebsch un kei leeres(lääres) Gschwätz schwätzesch, 58,14 dann(dnoh) wirsch dü di Luscht ha am HERRN, un ich will di iba de Höchi uf Erde go losse un will di fuettere mit däm Erbe vu dinem Vada (Babbe) Jakob; denn des HERRN Muul (Gosch) het's gsait.

S´59. Kapitel

Gott ibawindet de Sinde vu sinem Volk

59,1 Lueg, (a) nem HERRN si Arm isch nit z kurz, daß sa(er) nit helfe kennt, un sini Ohre sin nit härt wore, so daß sa(er) nit härä kennt, 59,2 sundern äiri Vuschuldige trenne äich vu äirem Gott, un äiri Sinde vuschtecke si Agsicht(Visasch) vor äich, daß ihr nit ghärt wäre. 59,3 Denn (a) äiri Händ(Pfode) sin mit Bluet bfleckt un äiri Finga mit Vuschuldig; äiri Lippe sage Falsches, äiri Zunge schwätze Bosget. 59,4 S isch nemads, der ä Grechti Sach vorbringt, un nemads, der erlich richtet. Ma vuräut uf Nichtiges un schwätzt Trug; (a) mit Unheil sin sie schwanga un bringe(gebiire) Vuderbe. 59,5 Sie brete Nattereier un webe Schpinnwebe. Ißt ma vu ihre Eier, so mueß ma schterbe, vudramt ma sie aba, so fahrt ä Schlange üsä. 59,6 Ihri Gewebe tauge nit fir Kleida, un ihr Gschpinst taugt nit fir ne Decki. Ihri Werke sin Unheilswerke, a ihre Händ(Pfode) isch Schand (Frevel). 59,7 (a) Ihri Feß laufe zuem Bese, un sie sin schnell däbi, (b) (c) unschuldig Bluet zue vugieße. Ihri Gedanke sin Unheilsgedanke, uf ihrem Wäg wohnt Vuderbe un Schadä. 59,8 Sie kennen d Wäg vum Friide nit, un Unrecht isch uf ihre Pfade. Sie gehn uf krumme Wäg; wer uf ne goht, der het kei Friide.

59,9 Drum isch des Recht wiet vu uns(üs), un d Grechtigkeit kummt nit zue uns(üs). Mir harre uf Lecht, lueg, so isch's finschta, uf Helligkeit, lueg, so wandle ma(mir) im Dunkle. 59,10 Mir taschte a d Wand entlang we di Blindä un tappe we de, de keini Auge hän. (a) Mir schtoße uns(üs) am Mittag we in dr Dämmerig, ma(mir) sin im Duschtern we di Dote. 59,11 Mir brumme alli we d Bäre un gurre we d Duebe; denn ma(mir) harre uf Recht, so isch's nit do, uf Heil, so isch's wiet vu uns(üs). 59,12 Denn ma(mir) sin zue oft vu dir abgfalle, un unsri Sinde zeuge gege uns(üs). (a) Unsri Abtrinnigkeit schtoht uns(üs) vor Auge, un ma(mir) kenne unsri Sinde: 59,13 abtrinnig si un d HERR vuliigne un abfalle vu unsam Gott, Schand (Frevel) schwätze un Bes si, Luugworte üsbrete un bidenkelos daherschwätze. 59,14 Un des Recht isch zruckgwiche, un d Grechtigkeit het sich vuzoge; denn d Wohret isch uf dr Gasse zue Fall kumme, un d Ufrichtigkeit findet kei Igang. 59,15 Un d Wohret isch dhi, un wer vum Bese weicht, mueß sich üsplindere losse.

.Des alles sieht dr HERR, un s mißfallt nem sehr (sölli) , daß kei Recht isch. 59,16 Un (a) er sieht, daß nemads uf däm Plan isch, un vuwunderet sich, daß nemads ins Mittel tritt. Do hilft da(er) sich selbscht mit sinem Arm, un sini Grechtigkeit schtoht nem bi. 59,17 Na(Er) zeht Grechtigkeit a we ä Panza un setzt d Helm vum Heil uf si Kopf un zeht a des Gwand (Häß) dr Rache un zeht sich a mit Eifa we mit nem Mandel. 59,18 Nohch d Tate wird da(er) vugelde, mit Wuet sinene Widasacha, mit Vugeltig sinene Feinde (Gegna); ja, d Insle will la(er) heimzahle, 59,19 daß dr Name des HERRN gfirchtet wird bi däne vum Undagang dr Sunne un sini Herrlichkeit bi däne vu ihrem Ufgang, wenn na(er) kumme wird we ä wile Schtrom, den dr Odem des HERRN tribt. 59,20 Aba (a) fir Zion wird da(er) als Erlesa kumme un fir de in Jakob, de sich vu dr Sinde abwände, sait dr HERR. 59,21 Un des isch mi Abmachig (Abkumme) mit nene, sait dr HERR: Mi Geischt, der uf dir rueht, un (a) mi Wort, de ich in di Muul (Gosch) glegt ha, solle vu dinem Muul (Gosch) nit wieche noh vum Muul (Gosch) dina Kinda un Kindeskinda, sait dr HERR, vu etze a bis in Ewigkeit.


S´60. Kapitel

60,1 Mach di uf, wäre lecht; denn di Lecht kummt, un de Herrlichkeit des HERRN goht uf iba dir! 60,2 Denn lueg, Finschtanis bedeckt des Erdrich un Dunkel de Velka; aba iba dir goht uf dr HERR un sini Herrlichkeit kummt(erschient) iba dir. 60,3 Un (a) d Heide wäre zue dinem Lecht zeh un (b) de Kenig zuem Glanz, der iba dir ufgoht.

60,4 Heb dini Auge uf un lueg umä: De alli sin vusammelt un kumme zue dir(da). (a) (b) Dini Buebä(Sühn) wäre vu wietem(wietwäck) kumme un dini Techtare uf d Ärm hertrage wäre. 60,5 Dann(Dnoh) wirsch dü di Luscht säh un vor Fräid(Freud) schtrahle, un di Herz wird bebe un wiet wäre, wenn sich de Schätz dr Velka am Meer zue dir kehre un d Richtum dr Velka zue dir kummt. 60,6 Denn viel Kamele wäre di zuedecke, de junge Kamele üs Midian un Efa. Sie wäre üs (a) Saba alli kumme, (b) Gold un Weihrauch bringe un des HERRN Lob vukindige. 60,7 Alli Herde vu Kedar solle zue dir brocht wäre, un de Widder Nebajots solle dir dene. Sie solle als ä wohlgefälliges Opfa uf mi Altar kumme; denn ich will des Huus mina Herrlichkeit üsschtaffiere (ziere).

60,8 Wer sin de, de do flege we de Wolke un we de Duebe zue ihrem Schlag? 60,9 D (a) Insle harre uf mich un de Tarsisschiffe vor allem, daß sie dini Buebä(Sühn) vu wiet herbringe samt ihrem Silba un Gold fir d Name des HERRN, vu dinem Gott, un (b) fir d Heilige Israels, der di herrlich gmacht het. 60,10 Fremdi wäre dini Muurene baue (bäue), un ihri Kenig wäre dir dene. Denn (a) in minem Zorn (minare Wuet) ha ich di gschla, aba in minare Gnade erbarm ich mich iba di. 60,11 Dini Doore solle imma uff schtoh un weda Dag noh Nacht´s zuegschloße wäre, daß d Richtum dr Velka zue dir brocht un ihri Kenig hergfihrt wäre. (a) 60,12 Denn weli Velka odr Kenigrich dir nit dene(dene) wen, de solle umkumme un de Velka vuweschtet wäre. 60,13 D Herrlichkeit vum Libanon soll zue dir kumme, Zypresse, Buchsbaum un Kiefere mitänanda, z schmicke d Platz vu minem Heiligtum; denn ich will d Platz mina Feß herrlich mache. 60,14 S wäre gebuckt zue dir kumme, de di undadruckt hän, un (a) alli, de di gläschtert hän, wäre naflege vor dine Feß un di nenne «Schtadt des HERRN», «Zion vum Heilige Israels».

60,15 Denn dfir, daß dü (a) di Vulosseni un Ungliebti gsi bisch, zue der nemads inegoht, will ich dich zue d Pracht ebiglig mache un zue d Fräid(Freud) fir un fir. 60,16 Dü sollsch Milch vu d Mensche suuge, un dr Kenige Bruscht soll di säuge, (a) uf daß dü erfahrsch, daß ich, dr HERR, di Heiland bi un ich, dr Mächtige Jakobs, di Erlesa. 60,17 I(Ich) will Gold aschtatt s Erz un Silba aschtatt s Ise bringe un Erz aschtatt vu Holz un Iise aschtatt dr Schtei (Wackes). Un ich will zue dinere Obrigkeit d Friide mache un zue dine Vögte d Grechtigkeit. 60,18 Ma soll nimi vu Schand (Frevel) härä in dinem Land noh vu Schadä odr Vuderbe in dine Grenze, sundern dini Muurene solle «Heil» un dini Doore «Lob» heiße. 60,19 (a) (b) D Sunne soll nimi di Lecht si am Dag, un dr Glanz vum Mond soll dir nimi laichte, sundern (c) dr HERR wird di ewiges Lecht un di Gott wird di Glanz si. 60,20 D Sunne wird nimi undagoh un d Mond nit d Schien vuliere; denn (a) (b) dr HERR wird di ewiges Lecht si, un de Däg vu dinem Leide solle ä End ha. 60,21 Un di Volk solle luta Grechti si. Sie wäre des Land ebiglig bsitze als dr Schproß minare Pflanzig un als ä Werk mina Händ(Pfode) mir zuem Preis. 60,22 Üs däm Kleinschte solle duusig wäre un üs däm Gringschte ä mächtiges Volk. I(Ich), dr HERR, will´s zue sinere Ziit schnell üsrichte.


S´61. Kapitel

Di frohe Botschaft vu d kommende Herrlichkeit

61,1 Dr (a) Geischt Gottes des HERRN isch uf mir, wel dr HERR mi gsalbt het. (b) (c) Er het mi gschickt, d Elende gueti Botschaft z bringe, de zerbrochene Herze zue vubinde, zue vukindige d Gfangene d Fräiheit, d Gebundene, daß sie fräi un ledig si solle; 61,2 zue vukindige (a) ä gnädiges Johr des HERRN un (b) ä Dag dr Vugeltig unsres Gottes, z tröschte alli Truurnde, 61,3 z schaffe d Truurnden zue Zion, daß ne Schmuck schtatt Asche, Fräidel(Freudöl) schtatt Truurkleid, Lobgsang schtatt ä betrebte Geischt ge wird, daß sie gnennt wäre «Baim dr Grechtigkeit», «Pflanzig des HERRN», nem zuem Preis. 61,4 Sie wäre de alte Trimma wida ufbaue (bäue) un, was vorziite kappüt worde isch, wida ufrichte; sie wäre de vuweschtete Schtädt ernaiere, de vu Gschlecht zue Gschlecht kappüt gläge hän. (a) 61,5 (a) Fremdi wäre hiträte un äiri Herde wiede, un Fremdi(Üslända) wäre äiri Ackalit un Wigärtna si. 61,6 Ihr aba sollt (a) (b) Prieschta des HERRN heiße, un ma wird äich Diena unsres Gottes nenne. Ihr wäre dr Velka Sache ässä un äich ihra Herrlichkeit rehme. 61,7 Dofir, daß mi Volk doppelti Schmach trait un Schand ihr Deil war, solle sie doppelte Adeil bsitze in ihrem Land un ewigi Fräid(Freud) ha.

61,8 Denn ich bi dr HERR, der des Recht liebt (leb het) un Raub un Unrecht haßt; ich will ne d Lohn in Treui ge un ä (a) (b) ewige Abmachig (Abkumme) mit ne schleße. 61,9 Un ma soll ihr Gschlecht kenne unda d Heide un ihri Nohchkumme unda d Mensche, daß, wer sie säh wird, erkenne soll, daß sie ä Gschlecht sin, gsegnet des HERRN.

61,10 Ich fräie mi im HERRN, un mi Seele isch frehlich in minem Gott; denn na(er) het ma(mir) de (a) Kleida vum Heil aglegt un mi mit däm Mandel dr Grechtigkeit azogä, we ä Bräutigam mit prieschterlichem Kopfschmuck geziert un we ä Bräut, de in ihrem Gschmeide prangt. 61,11 Denn gliechwe Krut üs dr Erde wagst un Some im Garte ufgoht, so losst Gott dr HERR Grechtigkeit ufgoh un Ruhm vor alle Heidevelka.


S´62. Kapitel

Di zuekinftigi Herrlichkeit Zions

62,1 Um Zions wille will ich nit schwiege, un um Jerusalems wille will ich nit innehalte, bis sini Grechtigkeit ufgoht we ä Glanz (Lecht) un si Heil brennt we ä Fackle, 62,2 daß d Heide sähn dini Grechtigkeit un alli Kenig di Herrlichkeit. Un dü sollsch mit nem (a) (b) näje (naie) Name gnennt wäre, wella des HERRN Muul (Gosch) nenne wird. 62,3 Un dü wirsch si ä scheni (a) Krone in dr Hand des HERRN un ä kenigliche Räif (Ryf) in dr Hand vu dinem Gott. 62,4 Ma soll di nimi nenne (a) (b) «Vulosseni» un di Land nimi «Isami», sundern dü sollsch heiße «Mi Luscht» un di Land «Liebe´s (Lebe´s) Wieb»; denn dr HERR het Luscht a dir, un (c) di Land het ä liebe (lebe) Ma. 62,5 Denn we ä junge Ma ä Jumpfer freit, so wird dich di Bäuherr freie, un we sich ä Bräutigam fräit iba d Bräut, so wird sich di Gott iba dich fräie.

62,6 O Jerusalem, ich ha (a) Wächta iba dini Muurene bschtellt, de d ganze Dag un di ganzi Nacht nimi schwiege solle. De ihr d HERR erinnere sollt, ohni äich Rueh z gönne, 62,7 len nem keini Rueh, bis sa(er) Jerusalem wida ufrichte un s setzt zuem Lobpreis uf Erde! 62,8 Dr HERR het gschwore bi sinere Rechte un bi sinem schtarke Arm: (a) Ich will di Korn (Getreide) nimi dine Feinde (Gegna) z ässä ge noh di Wi, mit däm dü so viel Arbet hesch, di Fremde trinke losse, 62,9 sundern de´s isammle, solle's au ässä un d HERR rehme, un de nen ibringe, solle nen trinke in d Vorhef vu minem Heiligtum.

62,10 Gehn i, gehn i durch de Doore! Richtet däm Volk d Wäg! (a) Mache Bahn, mache Bahn, ruume de Schtei (Wackes) wäg! Richte ä Zeiche uf fir de Velka! 62,11 Lueg, dr HERR losst s härä bis a de Ende dr Erde: Sage dr (a) Dochta Zion: Lueg, di Heil kummt! (b) Lueg, was sa(er) gwunne het, isch bi nem, un was sa(er) sich kauft het, goht vor nem her! 62,12 Ma wird sie nenne «Heiliges Volk», (a) «Erlesti des HERRN», un dich wird ma nenne «Gsuechti» un «Ni mi vulosseni Schtadt».


S´63. Kapitel

63,1 Wer isch der, der vu Edom kummt, mit rötliche Kleida vu (a) Bozra, der so gschmückt isch in sinene Kleida un herschrietet in sinere große Kraft? "Ich bi's, der in Grechtigkeit schwätzt, un bi mächtig z helfe." 63,2 Wurum isch denn di Gwand (Häß) so rotfarben un di Häß(Kleid) we des vumä Kelterträters? "63,3 Ich (a) (b) trat d Trotti ällei, un nemads unda d Mensche war mit mir. Ich ha sie gkeltert in minem Zorn un vutramt in minare Wuet. Do isch ihr Bluet uf mi Kleid gschpritzt, un ich ha mi ganzes Gwand (Häß) bsudelt. 63,4 Denn ich ha ä (a) (b) (c) Dag dr Vugeltig mir vorgnumme; des Johr, Mini zue erlese, war kumme. 63,5 Un ich luegt mi um, aba do war kei Helfa, un ich ha mi vuwundrete, daß nemads mir baischtoht. Do mueß mi Arm mir helfe, un mi Zorn schtoht ma(mir) bai. 63,6 Un ich ha d Velka vutramt in minem Zorn (minare Wuet) un (a) ha sie bsoffe gmacht in minare Wuet un ihr Bluet uf d Bode gschittet."

Bue(Suhn)ß- un Bittgebet vum Gottesvolk

63,7 I(Ich) will dr Gnade des HERRN gedenke un dr Ruhmestate des HERRN in allem, was uns(üs) dr HERR doe het, un dr große Güte a däm Huus Israel, de er ne erwiese het noh sinere Barmherzigkeit un große Gnade. 63,8 Denn er sait: Sie sin jo mi Volk, (a) Buebä(Sühn), de nit falsch sin. Drum ward er ihr Heiland 63,9 in alla ihra Not. Nit ei Engel un nit ei Laufbursch(Bote), sundern (a) si Agsicht(Visasch) half ne. Er erlöst sie, wel la(er) sie liebte un Erbarme mit ne het. Er het sie hoch gnumme un trait sie alliziit vu alters her. 63,10 Aba sie ware bockig un betrebte si heilige Geischt; drum ward er ihr Feind un het gege sie gschtritte.

63,11 Do denkt si Volk wida a de vorige Ziite, a Moses: Wo isch denn etze, der (a) üs däm Wassa zoge het d Schäfa (Hirte) vu sinere Herde? Wo isch, der (b) si heilige Geischt in nen git? 63,12 Der si herrliche Arm zue d Rechte vum Moses go glo het? Der (a) s Wassa schpaltet vor ne her, uf daß sa(er) sich ä ewige Name gmacht het? 63,13 Der sie fihrt durch d Flute, we Ross, de in dr Wüschte nit schtolbere; 63,14 we Viech, des ins Dal nabschtiegt, so bringt dr Geischt des HERRN uns(üs) zur Rueh. So hesch dü di Volk gfihrt, uf daß dü dir ä herrliche Name gmacht hesch.

63,15 So lueg etze vum Himmel un (a) sieh rab vu dinere heilige, herrliche Wohnig! Wo isch etze di Eifa un di Macht? Dini großi, herzliche Barmherzigkeit hebet (haltet) sich härt gege mich. 63,16 Bisch dü doch unsa Vada (Babbe); denn Abraham weiß vu uns(üs) nigs, un Israel kennt uns(üs) nit. (a) Dü, HERR, bisch unsa Vada (Babbe); «Unsa Erlesa», des isch vu alters her di Name. 63,17 Wurum (a) losch dü uns(üs), HERR, abirre vu dinem Wäg un unsa Herz vuhärte, daß ma(mir) dich nit firchte? Kehr zruck um dinere Knechte wille, um dr Schtämm wille, de di Erbe sin! 63,18 Kurzi Ziit hän sie di heiliges Volk vutriebe, (a) unsri Feinde hän di Heiligtum vutramt. 63,19 Mir sin wore we solchi, iba de dü nemols gherrscht hesch, we Lit, iba de di Name ne gnennt wore isch.

*Ach daß dü d Himmel zerrisse dätsch un fahresch rab, daß de Berge vor dir zerflösse, *Abweichendi Vuszählig schtatt 63,19b - 64,11: 64,1-12.


S´64. Kapitel

64,1 we Fiir Riesig atzindet un we Fiir Wassa kochend macht, daß di Name kund wird unda d Feinde (Gegna) un de Velka vor dir zittere mehn, 64,2 wenn dü Furchbares doesch, des ma(mir) nit erwarte - un fahrsch rab, daß de Berg vor dir zerfliesse! - 64,3 un des ma vu alters her nit vunumme het. Kei Ohr het ghärt , kei Aug het gsähne ä Gott üßa dir, der so wohl doet däne, de uf nen harre. (a) 64,4 Dü begegnetesch däne, de Grechtigkeit ebte un uf dine Wäg a dich denke. Lueg, (a) dü zirntesch, als ma(mir) vu alters her gege di gsindigt hän un abtrinnig wore sin. 64,5 Aba etze sin ma(mir) alli we de Unreine, un alli unsri Grechtigkeit isch we ä bflecktes Häß(Kleid). Mir sin alli vuwelkt we de Blätta, un unsri Sinde trage uns(üs) dvu we dr Wind. 64,6 Nemad rueft di Name a odr macht sich uf, daß sa(er) sich a di haltet; denn dü hesch di Agsicht vor uns(üs) vuborge un losch uns(üs) vugoh unda dr Gwalt unsra Schuld.

64,7 Aba etze, HERR, (a) dü bisch doch unsa Vada (Babbe)! (b) (c) (d) Mir sin Ton, dü bisch unsa Töpfa, un mir alli sin dinere Hände(Pfode) Werk. 64,8 HERR, zirn nit so sehr (sölli) un denk nit ewig a d Sinde! Sieh doch a, daß ma(mir) alli di Volk sin! 64,9 Dini heiligi Schtädt sin zue na Wüschte wore, Zion isch zue na Wüschte wore, Jerusalem lit zaschtert. 64,10 (a) Das Huus unsra Heiligkeit un Herrlichkeit, in däm di unsri Vädare globt hän, isch mit Fiir vubrennt, un alles, was ma(mir) Schenes ka hän, isch zschande gmacht. 64,11 HERR, willsch dü bi alldäm noh zegere un schwiege un uns(üs) so sehr (sölli) nabschla?


S´65. Kapitel

Vuschtoßig dr Abtrinnige, gnädigi Anahme vu d Getreue

65,1 Ich ha mi sueche lo vu däne, de nit nohch ma(mir) gfrogt hän, (a) ich ha mi find lo vu däne, de mi nit gsuecht hän. Zue nem Volk, des mi Name nit agruefe het, ha ich gsait: Do bi i(ich), do bi i(ich)! 65,2 Ich ha mini Händ(Pfode) üs gschtreckt d ganze Dag nohch nem bese (ungehorsame) Volk, des nohch sinem eigene denke wandelt uf nem Wäg, der nit guet isch; (a) 65,3 nohch nem Volk, des mi bschtändig ins Agsicht(in d Visasch) beleidigt: sie opfare in d Gärte un räuchere uf Ziegelschtei, 65,4 sie hocke in Gräbae un bliebe iba Nacht in Höhlene, ässä (a) (b) Schwienes un hän Greuelsuppe in ihre Tepf 65,5 un schwätze: Blieb wäg un rihr mi nit a, denn i(ich) bi fir di heilig. De solle ä Rauch wäre in minare Nase, ä Fiir, des d ganze Dag brennt. 65,6 Lueg, s schtoht vor ma(mir) gschribe: Ich will nit schwiege, sundern heimzahle; ja, ich will´s ne heimzahle, 65,7 beides, ihri Missetate un ihra Vädare Missetate mitänanda, sait dr HERR, de uf d Berge gräuchert un mich uf d Hiigel gschändet hän. Ja, ich will ne heimzahle ihr freheres Doe.

65,8 Des sait dr HERR: We wenn ma noh Saft in dr Traube findet un sait: Vudirb´s nit, denn s isch ä Sege drin!, so will ich um mina Knecht wille doe, (a) (b) daß ich nit alles vuderb. 65,9 Ich will üs Jakob Nohchkumme wachse losse un üs Juda Erbe, de mi Berg bsitze; mini Üserwählte solle sie bsitze, un mini Knecht solle uf ne huuse. 65,10 Un minem Volk, des nohch ma(mir) frogt, soll (a) Scharon ä Weid (Heet) fir d Herde wäre un des (b) Dal Achor ä Lagaplatz fir des Vieh. 65,11 Aba ihr, de ihr d HERRN vulo un mi heilige Berg vugeßt un däm Gad* ä Disch zuerichtet un däm Meni* vum Trinkopfa voll ischenkt, - *Gad un Meni sin Schicksalsgötta. 65,12 wohlan, äich will ich däm Schwert ibage, daß ihr äich alli zue d Schlachtig hinknien mehn; denn (a) (b) ich reft, un ihr hän nit gantwortet, ich schwätzt, un ihr hän nit ghärt , sundern hän doe, was ma(mir) nit gfallt, un hän erwähltt, wonohch ich kei Vulange ka ha.

65,13 Drum sait Gott dr HERR: Lueg, (a) mini Knecht solle ässä, ihr aba solle hunga ha; lueg, mini Knecht solle trinke, ihr aba solle durscht ha. Lueg, mini Knecht solle frehlich si, ihr aba solle zschande wäre; 65,14 lueg, mini Knecht soll vor Herzeluscht juchze, ihr aba solle vor Herzeleid brellä un vor Kumma hiile. 65,15 Un ihr solle äiri Name mine Üserwählte zuem Fluech ibalosse «Daß dich Gott dr HERR umbringt»; aba (a) mini Knecht wird ma mit nem andere Name nenne. 65,16 Wer sich segne wird uf Erde, der wird sich im Name vum wahrhaftige Gott segne, un (a) (b) wer schwöre wird uf Erde, der wird bi däm wahrhaftige Gott schwöre. Denn de frehere Ängscht sin vugässä un vor minem Aug vuschwunde.

Vuheißig vumä näje(naie) Himmel un na näje(naie) Erde

65,17 Denn lueg, (a) (b) (c) ich will ä näje(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde schaffe, daß ma dr vorige nimi gedenkt un sie nimi zue Herze nähmä wird. 65,18 (a) (b) (c) Fräie(Freuet) äich un sin frehlich allwil(imma) iba des, was ich schaff. Denn lueg, ich will Jerusalem zur Wonne mache un si Volk zur Fräid(Freud), 65,19 un ich will frehlich si iba Jerusalem un mi fräie iba mi Volk. Ma soll in nem nimi härä de Schtimm vum Hiile noh de Schtimm vum Jommere(Klage). 65,20 S solle keini Kinda me do si, de nur ä baar Däg läbä, odr Alti, de ihri Johr nit erfille, sundern (a) als Bebli gilt, wer hundat Johr alt schtirbt, un wer de hundat Johr nit nabrocht(gschafft) het, gilt als vufluecht. 65,21 Sie wäre Hiisa baue (bäue) un bwohne, sie wäre Wiberge pflanze un (a) ihri Fricht ässä. 65,22 Sie solle nit (a) baue (bäue), was ä andere bwohnt, un nit pflanze, was ä andere ässä doet. Denn de Däg vu minem Volks wäre si (b) we de Däg vumä Baum, un ihra Hände(Pfode) Werk wäre mini Üserwählte genieße. 65,23 Sie solle nit umsunscht schaffe un keini Kinda fir ä frehe Tod zeuge; denn sie sin des Gschlecht dr Gsegnete des HERRN, un ihri Nohchkumme sin bi nene. 65,24 Un s soll bassiere: (a) (b) bvor sie ruefä, will ich antwort ge; wenn sie nohch schwätze, will ich härä. 65,25 (a) Wolf un Schof solle binanda wiede; dr Löwe wird Schtroh frässä we des Rind, aba (b) de Schlange mueß Erde frässä. Sie wäre nit Bosget noh Schadä doe uf minem ganze heilige Berg, sait dr HERR.

S´66. Kapitel

66,1 Des sait dr HERR: (a) Dr Himmel isch mi Thron un d erde dr (b) (c) Schemel mina Feß! (d) Was isch denn des fir ä Huus, des ihr ma(mir) baue (bäue) kenntet, odr wel isch d Platz, do ich ruehe soll? 66,2 Mini Hand het alles gmacht, was do isch, sait dr HERR. Ich lueg aba uf d Elende un uf den, (a) (b) der zerbrochene Geischtes isch un der erzittert vor minem Wort.

66,3 Wer ä Schtier schlachtet, glicht däm, der ä Ma erschleht; wer ä Schof opfart, glich däm, der nem Hund des Gnick bricht; wer ä Schpeisopfa bringt, glicht däm, der Schwienebluet schpendet; wer Wiehrauch azindet, glicht däm, der Götze vuehrt: gwiß, we sie Luscht hän a ihrem eigene Wäg un ihri Seele Gfalle het a ihrem Greuel, (a) 66,4 so will au ich Luscht dra ha, daß ich ne weh doe, un ich will iba sie kumme losse, wovor ne gräut. Denn (a) ich ha gruefe, un nemads het antwort ge, ich schwätzt, un sie hän nit ghärt un hän gmacht, was ma(mir) nit gfalle het, un hän ihri Luscht a däm, wora ich kei Wohlgfalle ka ha.

S zuekinftige Heil Jerusalems - des Gricht iba di Gottlose

66,5 Häre des HERRN d Wort, de ihr erzittert vor sinem Wort: S schwätze äiri Breda, (a) de äich hasse un vuschtoße wägä minem Name wegä: «Lehn doch d HERRN sich vuherrliche, daß ma(mir) äiri Fräid(Freud) mitasähn», - doch sie solle zschande wäre. 66,6 Horch, Krach üs dr Schtadt! Horch, vum Tempel her! Horch, dr HERR vugilt sinene Feinde (Gegna)! 66,7 Bvor sie Wehe gregt, het sie gebore ; bvor sie in Kindsnöte kummt, isch sie vumä Bebli genese. 66,8 Wer het des je ghärt ? Wer het des je gsähne? Ward ä Land a einem Dag gebore? Isch ä Volk uf eimol gibore? Kuum in Wehe, het Zion scho ihri Kinda uf d Welt brocht. 66,9 Sollt ich des Kind d Mueterschoß durchbreche lo un nit au gibore losse? sait dr HERR. Sollt ich, der gebäre losst, d Schoß vuschleße? sait di Gott. (a) 66,10 Fräie(Freue) äich mit Jerusalem un sin frehlich iba de Schtadt, alli, de ihr sie liebhän! Fräie(Freue) äich mit ihr, alli, de ihr iba sie truurig gsi sin. 66,11 Denn etze (a) derfä ihr suuge un äich satt trinke a d Brüscht vu ihrem Troscht; denn etze derfä ihr viel trinke un äich erfreue a däm Richtum ihra Muetterbruscht. 66,12 Denn des sait dr HERR: Lueg, ich breit üs bi ihr d Friide we ä Schtrom un (a) d Richtum dr Velka we ä ibalaufende Bach. Ihri Kinda solle uf d Arme trage wäre, un uf d Knüü wird ma sie liebkose. 66,13 Ich will äich treschte, (a) we nem sini Muetter treschtet; ja, ihr solle a Jerusalem treschtet wäre. 66,14 Ihr wäre's aluege, un äicha Herz wird sich fräie, un äichi Bei solle grene we Gras. Dann(Dnoh) wird ma erkenne de Hand des HERRN a sinene Knecht un d Zorn (si Wuet) a sinene Feinde (Gegna).

66,15 Denn lueg, (a) (b) dr HERR wird kumme mit Fiir un sini Kärre we ä Wetta, daß sa(er) vugeldet im Zorn vu sinere Wuet un mit Schelte in Fiirflamme. 66,16 Denn dr HERR wird durch Fiir di ganz Erde richte un durch si Schwert alles Fleisch, un de des HERRN Umbrochti wäre vieli si. 66,17 De sich heilige un sufa mache fir (a) des Opfa in d Gärte däm eine nohch, (b) der in dr Middi isch, un Schwienes ässä, greuliches Vieh un Mäus, de solle mitänanda weggrafft wäre, sait dr HERR.

66,18 Ich kenn ihri Werke un ihr denke un kumm, um alli Velka un Zunge zue vusammle, daß sie kumme un mini Herrlichkeit sähn. 66,19 Un ich will ä Zeiche unda ne ufrichte un ä baar vu nene, de errettet sin, zue d Mensche schicke, nohch Tarsis, nohch Put un Lud, nohch Meschech un Rosch, nohch Tubal un Jawan un zue d ferne Insle, wo ma nigs vu ma(mir) ghärt het un de mini Herrlichkeit nit gsähne hän; un (a) sie solle mini Herrlichkeit unda d Mensche vukindige. 66,20 Un (a) sie wäre alli äiri Breda üs alle Mensche herbringe däm HERRN zuem Weihgeschenk uf Rössa un Kärre, in Sänfte, uf Muulesel un Dromedare nohch Jerusalem zue minem heilige Berg, sait dr HERR, gliechwe Israel de Opfergabe in reine (sufare) Tepf zuem Huus des HERRN bringt. 66,21 Un ich will au üs nene Prieschta un Levite nähmä, sait dr HERR. 66,22 Denn we (a) dr näje(naie) Himmel un di näje(naie) Erde, de ich mach, vor ma(mir) Bschtand hän, sait dr HERR, so soll au äicha Gschlecht un Name Bschtand ha. 66,23 Un alles Fleisch wird ei Naimond noh rem andere un ei Sabbat noh rem andere kumme, um vor mir azbäte, sait dr HERR. (a) 66,24 Un sie wäre nusgoh un sähne de Leichnam dera, de vu ma(mir) abtrünnig ware; denn (a) ihr Wurm wird nit schterbe, un ihr Fiir wird nit vulösche, un sie wäre allem Fleisch ä Greuel si.

fertig sit 14.08.2016 11:08:04


Letschte Änderungen 07.01.2018 15:34:39 by Dietmar Wiesler (Copyright)
Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999