S`1. Kapitel

S` Wort ward Fleisch

1,6 S war ä Mensch, vu Gott gschickt, der het Johannes gheiße. 1,7 Der kummt zuem Ziignis (Züügnis), um vum Lecht z schwätze, dmit sie alli durch nen glaube. (a) 1,8 Na(Er) war nit des Lecht, sundern na(er) soll vuzehle vum Lecht.

1,9 Des war des echte Lecht, des alli Mensche alaichtet, des in d Welt kumme sollt. 1,10 Na(Er) war in d Welt, un d Welt isch durch nen gmacht; aba d Welt het nen nit erkennt. 1,11 Na(Er) kummt (a) in si Bsitz; un Sini nähmä nen nit uf. 1,12 We vieli nen aba ufnähme, däne git da(er) Macht, (a) Gottes Kinda z wäre, däne, de a si Name glaube, 1,13 de nit üs däm Bluet noh üs däm Wille vum Fleisch noh üs däm Wille vumä Ma, sundern (a) vu Gott gibore sin.

1,14 Un (a) des Wort ward Fleisch un het unda uns(üs) gwohnt, un ma(mir) sähn (b) (c) (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue(Suhn) vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret. 1,15 Johannes git Ziignis (Züügnis) vu nem un rueft: Des war´s, vum däm i(ich) gsait ha: Nohch ma(mir) wird kumme, der vor ma(mir) gsi isch; denn na(er) war vor ma(mir) do. 1,16 Un vu (a) (b) sinere Fiilli hän ma(mir) alli gnumme Gnade um Gnade. 1,17 Denn (a) des Gsetz isch durch Moses ge; d Gnade un Wohret isch durch Jesus Chrischtus wore. 1,18 (a) Nemad het Gott je gsähne; dr Einzige Bue(Suhn), der uf fem Vada (Babbe) sinem Schoß isch, (b) der het nen uns vukündigt.

(Mt 3,1-12; Mk 1,1-8; Lk 3,1-18)

1,24 Un sie ware vu d Pharisäer gschickti, 1,25 un sie froge nen un sage zue nem: Wurum daufsch dü denn, wenn dü nit dr Chrischtus bisch noh Elia noh dr Prophet? 1,26 Johannes git ne zantwort un sait: I(Ich) dauf mit Wassa; aba na(er) isch (a) midde unda äich ku, den na nit kennt. 1,27 Der wird nohch ma(mir) kumme, un i(ich) bi nit wert, daß i(ich) sini Schuehreme les. 1,28 Des isch gschehe (bassiert) in Betanie gegeiba vum Jordan, wo Johannes dauft het.

(Mt 3,13-17; Mk 1,9-11; Lk 3,21.22)

1,32 Un Johannes bezigt un sait: I(Ich) ha gsäh, daß dr Geischt rabgfahre isch we ä Dube vum Himmel un bliebt uf nem. 1,33 Un i(ich) ha nen nit kennt. Aba der mi gschickt het, z daufe(taufe) mit Wassa, der het zue ma(mir) gsait: Uf wen dü siehsch d Geischt rabfahre un uf nem bliebe, der isch's, der mit däm heilige Geischt dauft. 1,34 Un i(ich) ha´s gsähne un beziig: Des isch Gottes Bue(Suhn). 1,35 Am nägschte Dag schtoht Johannes abamols do un zwei vu sinene Jinger; 1,36 un als sa(er) Jesus vorbigo sieht, sait da(er): Lueg, des isch Gottes Lamm! 1,37 Un de zwei Jinger hän nen ghärt schwätze un folge Jesus nohch. 1,38 Jesus aba drillt sich um un sieht sie nohchfolge, un sait zue nene: Was sueche ihr? De aba sage zue nem: Rabbi - des heißt ibasetzt: Meischta -, wo isch di Herberge? 1,39 Na(Er) sait zue nene: Kumme un luege! Sie kumme un sähn's un bliebe den Dag bi nem. S war aba um di zehnti Schtund. 1,40 Eina vu däne zwei, de Johannes ghärt hän un Jesus nohchgange ware, war Andreas, d Brueda vum Simon Petrus. 1,41 Der findet zerscht si Brueda Simon un sait zue nem: Mir hän d Messias gfunde, des heißt ibasetzt: dr Gsalbte. 1,42 Un na(er) fihrt nen zue Jesus. Wo Jesus nen sieht, sait da(er): Dü bisch Simon, d Bue(Suhn) vum Johannes; dü sollsch (a) Kephas heiße, des heißt ibasetzt: Fels.

1,43 Am nägschte Dag wott Jesus nohch Galiläa go un findet Philippus un sait zue nem: Folg ma(mir) nohch! 1,44 Philippus aba war üs Betsaida, üs d Schtadt vum Andreas un Petrus. 1,45 (a) Philippus findet Nathanael un sait zue nem: Mir hän nen gfunde, (b) (c) (d) vu däm Moses im Gsetz un de Prophete gschribe hän, Jesus, Josef si Bue(Suhn), üs Nazareth. 1,46 Un Nathanael sait zue nem: (a) Was ka üs Nazareth Guetes kumme! Philippus sait zue nem: Kumm un lueg! 1,47 Jesus sieht Nathanael kumme un sait vu nem: Lueg, ä rechte Israelit, in däm kei Falsch isch. 1,48 Nathanael sait zue nem: Woher kennsch dü mich? Jesus git zantwort un sait zue nem: Noh bvor Philippus dich gruefe het, wo dü unda däm Fiegebaum warsch, ha ich dich gsähne. 1,49 Nathanael git nem zantwort: Rabbi, dü bisch Gottes Bue(Suhn), dü bisch dr Kenig vu Israel! 1,50 Jesus git zantwort un sait zue nem: Dü glaubsch, wel ich dir gsait ha, daß ich dich gsähne ha unda däm Fiegebaum. Dü wirsch noh Greßeres als des säh. 1,51 Un na(er) sait zue nem: Gwiß, gwiß, ich sag äich: Ihr den d Himmel uff säh un (a) (b) d Engel Gottes nuf- un rabfahre iba däm Menschebue.

S`2. Kapitel

D Hochziit zue Kana

2,12 Dnohch (a) goht Jesus nab nohch Kapernaum, er, (b) si Muetter, sini Breda un sini Jinger, un sie bliebe nit lang do.

D Tempel wird sufa gmacht

(Mt 21,12-17; Mk 11,15-19; Lk 19,45-48)

2,18 Do fange d Jude a un sage zue nem: (a) Was zeigsch dü uns(üs) fir ä Zeiche, daß dü des doe darfsch? 2,19 Jesus git zantwort un sait zue nene: Breche der Tempel ab, un in dräi Däg will i(ich) nen ufrichte. (a) (b) 2,20 Do sage d Jude: D Tempel isch in sechsevierzig Johr baut wore, un dü willsch nen in dräi Däg ufrichte? 2,21 Na(Er) aba schwätzt vum Tempel vu sinem Lyb (Ranze). (a) 2,22 Als sa(er) etze ufgschtande war vu d Dote, hän sini Jinger dra denkt, daß sa(er) des gsait het, un glaube d (a) Schrift un däm Wort, des Jesus gsait het.

2,23 Als sa(er) aba am Passafescht in Jerusalem war, glaube vieli a si Name, do sie de Zeiche sähn, de na(er) doet. 2,24 Aba Jesus vuträut sich ne nit a; denn na(er) kennt sie alli 2,25 un brucht sie nit, daß nem öbber (ebber) Ziignis (Züügnis) git vu d Mensche; denn (a) na(er) het gwißt, was im Mensch war.

S`3. Kapitel

Jesus un Nikodemus

3,14 Un we (a) Moses in dr Wüschte d Schlange hoch ghängt het, so mueß dr Menschebue hoch ghängt wäre, 3,15 dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän. 3,16 Denn eso het Gott d Welt leb ka (gliebt), daß sa(er) si einzige Bue(Suhn) git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän. (a) (b) (c) 3,17 Denn Gott het si Bue(Suhn) nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern (a) daß d Welt durch nen grettet wird. 3,18 Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum igeborene Bue(Suhn) Gottes. (a) 3,19 Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes. (a) 3,20 Wer Beses doet, der haßt s Lecht un (a) kummt nit zuem Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre. 3,21 Wer aba d Wohred doet, der kummt zuem Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin. (a)

Des letschte Ziignis (Züügnis) vum Täufa(Däufa) iba Jesus

3,31 Der (a) vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, der isch iba allem 3,32 un beziigt, was sa(er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis (Züügnis) nimmt nemads a. 3,33 Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch. 3,34 Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn (a) Gott git d Geischt ohni Maß. 3,35 (a) D Vada (Babbe) het d Bue(Suhn) leb un (b) het nem alles in sini Hand ge. 3,36 Wer a d Bue(Suhn) glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue(Suhn) nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.

S`4. Kapitel

Jesus un d Samariteri

4,5 Do kummt da(er) in ä Schtadt vu Samarie, de heißt Sychar, nooch bi däm Feld, des Jakob sinem Bue(Suhn) Josef ge het. 4,6 S war aba dert d Jakobs Brunne. Wel etze Jesus med war vu dr Reise, het da(er) sich anekockt am Brunne; s war um di sechsti Schtund. 4,7 Do kummt ä Wieb üs Samarie, um Wassa z schepfe. Jesus sait zue nare: Gib ma(mir) z trinke! 4,8 Denn sini Jinger ware in d Schtadt gange, um Ässä z kaufe. 4,9 Do sait des samaritische Wieb zue nem: We, dü bittesch mi um ebis z trinke, wo dü ä Jud bisch un i(ich) ä samaritisches Wieb? (a) Denn d Jude hän keini Gmeinschaft mit d Samarita. - 4,10 Jesus git zantwort un sait zue nare: Wenn dü kenne dätsch de Gabe Gottes un wer des isch, der zue dir sait: Gib ma(mir) z trinke!, dü bätesch nen, un der gäb dir (a) läbendiges Wassa.

4,11 Do sait zue nem des Wieb: Herr, hesch dü doch nigs, womit dü schepfe kenntsch, un d Brunne isch def; woher hesch dü dann(dnoh) läbendiges Wassa? 4,12 Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Jakob, der uns(üs) der Brunne ge het? Un na(er) het drus trunke un sini Kinda un sini Viecha. 4,13 Jesus git zantwort un sait zue ihr: Wer vu däm Wassa trinkt, der wird wida durschtig; (a) 4,14 wer aba vum Wassa trinke wird, des i(ich) nem gib, der wird in Ewigkeit nit durschtig, sundern des Wassa, des i(ich) nem ge wir, des wird in nem ä Quelle vum Wassa wäre, des in des ewige Läbä quillt. (a) (b) (c)

4,15 Do sait des Wieb zue nem: Herr, gib ma(mir) des Wassa, dmit i(ich) nit durschtig bin un i(ich) nit herkumme mueß, um z schepfe! 4,16 Jesus sait zue ihr: Gang hi, uffe di Ma un kumm wida her! 4,17 Des Wieb git zantwort un sait zue nem: I(Ich) ha kei Ma. Jesus sait zue ihr: Dü hesch recht gantwortet: I(Ich) ha kei Ma. 4,18 Fünf Männa hesch dü ka, un der, den dü etzed hesch, isch nit di Ma; des hesch dü recht gsait.

4,19 Des Wieb sait zue nem: Herr, i(ich) sieht, daß dü ä Prophet bisch. 4,20 Unseri Vädare hän uf däm Berg abätet , un ihr sage, in Jerusalem isch d Platz, wo ma abäte (ahimmle) soll. (a) (b) 4,21 Jesus sait zue ihr: Glaube ma(mir), Wieb, s kummt de Ziit, daß ihr nit uf däm Berg noh in Jerusalem d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) den. 4,22 Ihr (a) wißt nit, was ihr abäte den; mir wisse aba, was ma(mir) abäte (ahimmle); den (b) des Heil kummt vu d Jude. 4,23 Aba s kummt de Ziit un isch scho etzed, in der di wahre (rechte) Abäta d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) wäre im Geischt un in dr Wohret; denn au d Vada (Babbe) will solchi Abäta ha. 4,24 (a) Gott isch Geischt, un de nen abäte (ahimmle), de (b) mehn nen im Geischt un in dr Wohret abäte (ahimmle).

4,25 Do sait des Wieb zue nem: I(Ich) weiß, daß d (a) Messias kummt, der do Chrischtus heißt. Wenn der kummt, wird da(er) uns(üs) alles vukündige. 4,26 Jesus sait zue ihr: I(Ich) bi's, der mit dir schwätzt.

4,27 Inzwische kumme sini Jinger, un sie wundre sich, daß sa(er) mit nem Wieb schwätzt; doch gsait het nemads: Was frogsch dü? odr: Was schwätzesch dü mit ihr? 4,28 Do losst des Wieb ihr Krög schtoh un goht in d Schtadt un sait zue d Lit: 4,29 Kummt, luege ä Mensch, der ma(mir) alles gsait het, was i(ich) doe ha, ob ba(er) nit d Chrischtus isch! 4,30 Do gehn sie üs d Schtadt üsä un kumme zue nem.

4,31 Inzwische mahnte nen d Jinger un sage: Rabbi, iß! 4,32 Na(Er) aba sait zue nene: I(Ich) ha ä Ässä z ässä, vu däm ihr nigs wißt. 4,33 Do sage d Jinger undaänanda: Het nem öbber (ebber) z ässä brocht? 4,34 Jesus sait zue nene: Mi Ässä isch des, daß i(ich) (a) doe was d Wille vu däm isch, der mi gschickt het, un (b) vollend si Gschäft. 4,35 Sage ihr nit selba: Das ses noh vier Monet sin, dann(dnoh) kummt d Ernte? Lueg, i(ich) sag äich: Hebt äiri Aug uf un luege uf d Felda, denn (a) sie sin rief zue d Ernte. 4,36 Wer erntet, gregt scho si Lohn un sammlet Frucht zuem ewige Läbä, dmit de sich mitänanda fräie, der do sajt un dr do erntet. 4,37 Denn do isch d Schpruch wohr: Der eine sajt, dr andere erntet. 4,38 I(Ich) ha äich gschickt, z ernten, wo ihr nigs gschafft hän; anderi hän gschafft, un äich isch ihri Arbet zguet kumme.

4,39 S glaube aba a nen vieli vu d Samariter üs d Schtadt wägä däm Wieb, de beziigt het: Na(Er) het ma(mir) alles gsait, was i(ich) doe ha. 4,40 Als etze d Samariter zue nem kumme, bitt sie nen, bi nene z bliebe; un na(er) bliebt zwei Däg do. 4,41 Un noh viel me glaube wägä sinem Wort 4,42 un sage zue däm Wieb: Vu etze a glaube ma(mir) nimi wägä dir; denn (a) ma(mir) hän selba ghärt un wißet: Des isch gwiß dr Welt Heiland.

D Bue(Suhn) vumä kenigliche Beamte wird Gsund

(Mt 8,5-13; Lk 7,1-10)

4,46 Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, (a) wo na(er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue(Suhn) lit krank in Kapernaum. 4,47 Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue(Suhn) z helfe; denn na war totkrank. 4,48 Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit. (a) (b) 4,49 Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt! 4,50 Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue(Suhn) läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi. 4,51 Un während da(er) nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt. 4,52 Do frogt da(er) si nohch d Schtund, in der`s bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße. 4,53 Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue(Suhn) läbt. Un na(er) het glaubt mit sinem ganze Huus. 4,54 Des isch etze (a) des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa(er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.

S`5. Kapitel

D Heilig vumä Kranke am Teich Betesda

S war aba a däm Dag Sabbat. 5,10 Do sage de Jude zuedäm, der gsund wore war: S isch hiit Sabbat; dü darfsch di Bett nit schleipfe (schläppe). (a) (b) 5,11 Na(Er) git ne zantwort: Der mi gsund gmacht het, sait zue ma(mir): Nimm di Bett un gang Heim! 5,12 Do froge sie nen: Wer isch des gsi, der zue dir gsait het: Nimm di Bett un gang Heim? 5,13 Der aba gsund wore war, het nit gwißt, wer s war; denn Jesus war wäg, well so viel Lit a däm Platz ware. 5,14 Dnohch findet nen Jesus im Tempel un sait zue nem: Lueg, dü bisch gsund wore; (a) sindige etze nimi, daß dir nit ebis Schlimmares gschehe (bassiert). 5,15 Der Mensch goht hi un vuzehlt d Jude, s isch Jesus, der mi gsund gmacht het. 5,16 Drum vufolgte d Jude Jesus, wel la(er) des am Sabbat doe het. (a) 5,17 Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf den Dag, un (a) i(ich) schaff (wirkt) au. 5,18 Drum (a) (b) vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel la(er) nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selba Gott glich.

D Vollmacht d Bue(Suhn)

5,30 I(Ich) ka nigs vu ma(mir) üs doe. We i(ich) her, so richte i(ich), un mi Gricht isch Grecht; denn (a) i(ich) suech nit mi Wille, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

Des Ziignis (Züügnis) fir d Bue(Suhn)

5,41 I(Ich) nihm nit Ehri vu Mensche; 5,42 aba i(ich) kenn äich, daß ihr nit Gottes Lebi (Liebe) in äich hän. 5,43 I(Ich) bi kumme im Name vu minem Vada (Babbe), un ihr nähmä mi nit a. Wenn ä andere kumme wird in sinem eigene Name, den den na anähme. (a) 5,44 We kenne ihr glaube, (a) (b) de ihr Ehri vuänanda nähmä den, un d Ehri, de vum älleinige Gott isch, suecht da nit?

5,45 Ihr mehn nit meine, daß i(ich) äich vor rem Vada (Babbe) vuklage wir; (a) s isch eina, der äich vuklagt: Moses, uf den ihr hoffe. 5,46 Wenn ihr Moses glaubte dätet, so au ma(mir); denn (a) (b) (c) na(er) het vu ma(mir) gschribe. 5,47 Wenn ihr aba sinere Schrift nit glaubt, we den na dann(dnoh) minem Wort glaube?

S`6. Kapitel

Fünfduusig ässä

(Mt 14,13-21; Mk 6,30-44; Lk 9,10-17)

6,14 Als etze de Lit des Zeiche gsäh hän, des Jesus doe het, sage sie: Des isch gwiß (a) dr Prophet, der in d Welt kumme soll. 6,15 Wo(Als) Jesus etze gmerkt het, daß sie kumme däte un nen packe, (a) um nen zuem Kenig z mache, haut da ab wida uf d Berg, (er) selba ällei.

Uf fem See

(Mt 14,22-33; Mk 6,45-52)

S` Brot vum Läbä

6,41 Do hän de Jude iba nen gschtängert, wel la(er) gsait het: I(Ich) bi des Brot, des vum Himmel kumme isch, 6,42 un sage: Isch der nit Jesus, ä Bue(Suhn) vum Josef, däm si Vada (Babbe) un Muetter ma(mir) kenne? Wieso sait da(er) dann(dnoh): I(Ich) bi vum Himmel kumme? 6,43 Jesus git zantwort un sait zue nene: Murre nit undaänanda. 6,44 S ka nemads zue ma(mir) kumme, s isch denn, dr Vada (Babbe) zeht nen, der mi gschickt het, un i(ich) wir nen uferwecke am Jingschte Dag. 6,45 S schtoht gschribe in d Prophete (Jesaja 54,13): "Sie wäre alli vu Gott glehrt si." Wer s vum Vada (Babbe) härt un lernt, der kummt zue ma(mir). 6,46 Nit als ob öbber (ebber) d Vada (Babbe) gsähne het üßa däm, der vu Gott kumme isch; der het d Vada (Babbe) gsähne. (a) 6,47 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer glaubt, der het des ewige Läbä. (a) 6,48 I(Ich) bi des Brot vum Läbä. (a) 6,49 Äiri Vädare hän in d Wüschte des Manna gässä un sin gschtorbe. (a) 6,50 Des isch des Brot, des vum Himmel kummt, dmit, wer dvu ißt, nit schtirbt. 6,51 I(Ich) bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un (a) des Brot isch mi Fleisch, des i(ich) ge wir fir des Läbä vu d Welt.

6,52 Do schtritte d Jude undaänanda un sage: We ka der uns(üs) si Fleisch z ässä ge? 6,53 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bluet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich. 6,54 Wer (a) mi Fleisch ißt un mi Bluet trinkt, der het des ewige Läbä, un i(ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke. 6,55 Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bluet isch dr wahre(echte) Trunk. 6,56 Wer mi Fleisch ißt un mi Bluet trinkt, der (a) (b) bliebt in ma(mir) un i(ich) in nem. 6,57 We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i(ich) läb wägäm wille vu minem Vada (Babbe), so wird au, wer mi ißt, läbä wägä mir. 6,58 Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. 6,59 Des het da(er) in dr Synagoge (Gotteshuus) gsait, als sa in Kapernaum glehrt het.

D Jinger

Petrus

S`7. Kapitel

S`Laubhittefescht

7,10 Als aba sini Breda nufgange ware zuem Fescht, do goht da (er)au nuf, nit vor alle, sundern heimlich. (a) 7,11 Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha? 7,12 Un s war ä großes Gemurmel (Gschwätz) iba nen im Volk. Ä baar sage: Na(Er) isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na(er) vufihrt s Volk (d Lit). 7,13 Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen (a) (b) (c) üs Angscht vor d Jude.

Jesus uf fem Fescht

7,19 Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un (a) nemads unda äich doet`s Gsetz. (b) Wurum sueche ihr mi umzbringe? 7,20 D Lit gän zantwort: (a) Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe? 7,21 Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i(ich) doe, un s wundert äich alli. (a) 7,22 Moses het äich doch de (a) (b) Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Lit au am Sabbat. 7,23 Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche isch, was zirne ihr dann(dnoh) mir, wel i(ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha? 7,24 Richte nit nohch däm, was vor Auge isch, sundern richte Grecht.

7,25 Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche? 7,26 Un lueg, na(er) schwätzt fräi un vor alle, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa(er) dr Chrischtus isch? 7,27 Doch ma(mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher na(er) isch. (a) 7,28 Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich(mi) alli un wißt, woher i(ich) bi. Aba nit vu ma(mir) selba üs bi i(ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt. 7,29 (a) I(Ich) aba kenn nen; denn i(ich) bi vu nem, un na(er) het mi gschickt. 7,30 Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do. (a) (b) 7,31 Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da(er) öbbe me Zeiche doe, als der doe het?

7,32 Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schicke d Hohenprieschta un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle. 7,33 Do sait Jesus zue nene: (a) I(Ich) bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann(dnoh) gang i(ich) hi zue däm, der mi gschickt het. 7,34 (a) Ihr den mi sueche un nit finde; un wo i(ich) bi, kenne na nit hikumme. 7,35 Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma(mir) nen nit find kennte? Will la(er) zue däne go, de in d Zaschtreuig unda d Grieche huuse, un d Grieche lehre? 7,36 Was isch des fir ä Wort, des sa(er) uns(üs) sait: Ihr den mi sueche un nit finde; un wo i(ich) bi, do kenne na nit hikumme ?

7,37 Aba (a) am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, tritt Jesus uf un reft: (b) (c) (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma(mir) un trinkt! 7,38 Wer a mi glaubt, (a) we d Schrift sait, vu däm sinem Lyb (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße. 7,39 Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn (a) dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht.

Zwieschpalt im Volk

7,45 D Knecht kumme zue d Hohenprieschta un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht? 7,46 D Knecht sage: Noh ne het ä Mensch (a) so gschwätzt we der. 7,47 Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse? 7,48 Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen? 7,49 Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s. 7,50 Nikodemus sait zue nene (a) , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war: 7,51 Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa(er) doe het? 7,52 Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf. 7,53 Un jeda goht heim.

S`8. Kapitel

Jesus un de Ehebrecherin

8,3 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Eebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi 8,4 un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Eebruch packt wore. 8,5 (a) Moses aba het uns(üs) im Gsetz bifohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü? 8,6 Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode. 8,7 Als sie etze wida mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: (a) Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie. 8,8 Un na(er) buckt sich wida un schribt uf d Bode. 8,9 Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht. 8,10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt? 8,11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un (a) sindige etze nimi.

Jesus des Lecht dr Welt

8,20 De Wort het Jesus a däm Gotteskaschte gschwätzt, als sa(er) glehrt het im Tempel; (a) un nemads het nen packt, denn sini Schtund war noh nit kumme.

Jesus si Wäg

D Fräiheit

Kind si

Dr Händel um Jesus sini Ehri

8,48 Do antwortete d Jude un sage zue nem: Sage ma nit mit Recht, daß dü ä Samariter bisch un (a) ä bese Geischt hesch? 8,49 Jesus git zantwort: I(Ich) ha kei bese Geischt, sundern i(ich) ehr mi Vada (Babbe), aba ihr vuwert ma(mir) d Ehri. 8,50 I(Ich) suech nit mi Ehri; s isch aba eina, der sie suecht, un na(er) richtet. 8,51 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der (a) wird d Tod nit säh in Ewigkeit. 8,52 Do sage d Jude zue nem: Etze erkenne ma, daß dü ä bese Geischt hesch. Abraham isch gschtorbe un d Prophete, un dü saisch: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Tod nit schmeckä in Ewigkeit. 8,53 Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Abraham, der gschtorbe isch? Un d Prophete sin gschtorbe. Was machsch dü üs dir selbscht? 8,54 Jesus git zantwort: Wenn i(ich) mich(mi) selba ehr, so isch mi Ehri nigs. S isch aba mi Vada (Babbe), der mi ehrt, vu däm ihr sage: (a) Na(Er) isch unsa Gott; 8,55 un (a) ihr kennt nen nit; i(ich) aba kenn nen. Un wenn i(ich) sage wott: I(Ich) kenn nen nit, so wär i(ich) ä Lugebaitel, we ihr sin. Aba i(ich) kenn nen un halt si Wort. 8,56 Abraham, äicha Vada (Babbe), war froh wore, daß sa(er) mi Dag säh soll, un na(er) het nen gsäh un frait sich. 8,57 Do sage d Jude zue nem: Dü bisch noh nit fuchzig Johr alt un hesch Abraham gsähne? 8,58 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: (a) Bvor(Ee) Abraham war, bi i(ich). 8,59 Do (a) hebe sie Schtei (Wackes) uf, um uf nen z werfe. Aba Jesus vuschteckt sich un goht zuem Tempel üsä.

S`9. Kapitel

D Heilig vumä Blind giborene

9,13 Do fihre sie nen, der dvor blind gsi war, zue d Pharisäer. 9,14 S war aba Sabbat a däm Dag, als Jesus d Bräi macht un sini Auge ufdoe het. 9,15 Do froge nen au d Pharisäer, we na sähend wore wa. Na(Er) aba sait zue nene: Ä Bräi het da ma(mir) uf d Auge glegt, un i(ich) ha mi gwäsche un bi etze sähend. 9,16 Do sage ä baar vu d Pharisäer: Der Mensch isch nit vu Gott, wel la d Sabbat nit hebet (haltet). Anderi aba sage: We ka ä sindige Mensch solchi Zeiche doe? Un s entschtoht Zwitracht unda ne. 9,17 Do sage sie wida zuem Blindä: Was saisch dü vu nem, daß sa dini Auge ufdoe het? Na(Er) aba sait: Na(Er) isch ä Prophet.

9,18 Etze glaube d Jude nit vu nem, daß sa blind gsi un sähend wore wa, bis sie däm sini Eltere refe, der sähend wore wa, 9,19 un sie froge sie un sage: Isch des äicha Bue(Suhn), vu däm ihr sage, na(er) isch blind gibore ? Wieso isch scha(er) etze sähend? 9,20 Sini Eltere antworte ne un sage: Mir wisse, daß der unsa Bue(Suhn) isch un daß sa blind gibore isch. 9,21 Aba wieso na(er) etze säh ka, wisse ma(mir) nit, un wer nem sini Auge ufdoe het, wisse ma(mir) au nit. Froge nen, na(er) isch alt gnoe; len nen fir sich selba schwätze. 9,22 Des sage sini Eltere, denn (a) sie firchte sich vor d Jude. Denn d Jude hän sich scho geinigt: wenn öbber (ebber) nen als d Chrischtus bekenne doet, der soll (b) üs dr Synagoge (Gotteshuus) üsgschtoße wäre. 9,23 Drum sage sini Eltere: Na(Er) isch alt gnoe, froge nen selba.

9,24 Do refe sie noh mol, der blind gsi war, un sage zue nem: Gib Gott d Ehri! Mir wisse, daß der Mensch ä Sinda isch. 9,25 Na(Er) git zantwort: Isch scha(er) ä Sinda? Des weiß i(ich) nit; ebis aba weiß i(ich): daß i(ich) blind war un bi etze sähend. 9,26 Do froge sie nen: Was het da(er) mit dir doe? We het da(er) dini Auge ufdoe? 9,27 Na(Er) git ne zantwort: I(Ich) ha`s äich scho gsait, un ihr hän's nit ghärt ! Was wen ihr's abamols härä? Wellet ihr au sini Jinger wäre? 9,28 Do schmähe sie nen un sage: Dü bisch si Jinger; mir aba sin Moses sini Jinger. 9,29 Mir wisse, daß Gott mit Moses gschwätzt het; woher aba der isch, wisse ma(mir) nit. 9,30 Der Mensch git zantwort un sait zue nene: Des isch komisch, daß ihr nit wißet, woher na(er) isch, un na(er) het mini Auge ufdoe. 9,31 Mir wisse, (a) (b) daß Gott d Sinda nit erhärä doet; sundern (c) den, der gottesfirchtig isch un si Wille doet, den erhärt da. 9,32 Vu Afang dr Welt a het ma nit ghärt , daß öbber (ebber) nem Blind giborene d Auge ufdoe het. 9,33 Wär der nit vu Gott, kennt da nigs doe. 9,34 Sie sage zue nem: Dü bisch ganz in Sinde gibore un lehrsch uns(üs)? Un sie schtoße nen üsä.

9,35 S kummt vor Jesus, daß sie nen üsgschtoße hän. Un als sa(er) nen findet, het da gfrogt: Glaubsch dü a d Menschebue? 9,36 Na(Er) git zantwort un sait: Herr, wer isch's? daß i(ich) a nen glaube ka. 9,37 Jesus sait zue nem: Dü hesch nen gsähne, un (a) der mit dir schwätzt, der isch's. 9,38 Na(Er) aba sait: Herr, i(ich) glaub, un bätet nen a.

9,39 Un Jesus sait: I(Ich) bi zuem Gricht in d Welt kumme, dmit, de nit sähn, sähend wäre, un de sähn, blind wäre. (a) 9,40 Des hän ä baar vu d Pharisäer ghärt, de bi nem ware, un froge nen: Sin mir denn au blind? 9,41 Jesus sait zue nene: Wärt ihr blind, so hättet ihr keini Sinde; wel ihr aba sage: Mir sin sähend, bliebe äiri Sinde. (a)

S`10. Kapitel

Dr guete Schäfa (Hirte)

10,7 Do sait Jesus wida: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: I(Ich) bi de Dire zue d Schof. 10,8 Alli, de vor ma(mir) kumme sin, de sin Deb un Raiba (Vubrecha); aba d Schof hän nene nit ghorcht. 10,9 I(Ich) bi de Dire; wenn öbber (ebber) durch mi inegoht, wird da(er) selig wäre un wird i- und üsgoh un Weid (Gras, Frässä) finde. (a) 10,10 Ä Deb kummt nur, um z schtähle, z schlachte un umzbringe. I(Ich) bi kumme, dmit sie des Läbä un alles hän was sie bruche.

10,11 I(Ich) bi (a) (b) dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (c) (d) losst si Läbä fir d Schof. 10,12 Dr Knecht aba, der nit Schäfa (Hirte) isch, däm d Schof nit ghäre, sieht d Wolf kumme un vulosst d Schof un haut ab - un dr Wolf schtirzt sich uf d Schof un vudeilt sie -, 10,13 denn na(er) isch ä Knecht un kimmat sich nit um d Schof. 10,14 I(Ich) bi dr guete Schäfa (Hirte) un (a) kenn Mini, un Mini kenne mi, 10,15 we mi mi Vada (Babbe) kennt, un i(ich) kenn d Vada (Babbe). Un i(ich) loss mi Läbä fir d Schof. 10,16 Un i(ich) ha noh anderi Schof, de sin nit üs däm Schtall; au sälli mueß i(ich) herbringe, un sie wäre mi Schtimm härä, un s wird ei Herde un ei Schäfa (Hirte) si. (a) (b) 10,17 Drum liebt mi mi Vada (Babbe), wel i(ich) mi Läbä loss, daß i(ich)'s widanihm. 10,18 Nemad nimmt`s vu ma(mir), sundern i(ich) selba losses. (a) I(Ich) ha Macht, s z losse, un ha Macht, s widazneh. Des Gebot ha i(ich) gregt vu minem Vada (Babbe).

10,19 Do entschtoht abamols Zwitracht unda d Jude wägä däm Wort. (a) (b) 10,20 Vieli unda ne sage: (a) (b) Na(Er) het ä bese Geischt un isch vu Sinne; was härä ihr nem zue? 10,21 Anderi sage: Des sin nit Wort vumä Bsessene; ka denn ä bese Geischt d Auge vu Blindä ufdoe?

10,22 S war dertmols des Fescht vu d Tempelweihe in Jerusalem, un s war Winta. 10,23 Un Jesus goht umä im Tempel in dr (a) Halle Salomos. 10,24 Do umzingle nen d Jude un sage zue nem: We lang losch dü uns(üs) im Ungwisse? Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s fräi üsä. 10,25 Jesus git ne zantwort: I(Ich) ha`s äich gsait, un ihr glaubt nit. (a) De Sache (Werke), de i(ich) doe im Name vu minem Vada (Babbe), de ziige vu ma(mir). 10,26 Aba (a) ihr glaubt nit, denn ihr sin nit vu minene Schof. 10,27 (a) Mini Schof härä mi Schtimm, un i(ich) kenn sie, un sie folge ma(mir); 10,28 un i(ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße. 10,29 Mi Vada (Babbe), der sie ma(mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße. 10,30 I(Ich) un dr Vada (Babbe) sin eins.

Aschuldig

10,40 Dann(Dnoh) goht da(er) wida fort uf di ander Site vum Jordan a d Platz, (a) wo Johannes zvor dauft het, un bliebt dert. 10,41 Un vieli kumme zue nem un sage: Johannes het kei Zeiche doe; aba alles, was Johannes vu däm gsait het, des isch wohr. 10,42 Un s glaube dert vieli a nen.

S`11. Kapitel

D Uferweckig vum Lazarus

11,11 Des het da gsait, un dnoh sait da(er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ(Freund), (a) schloft(pfüsst), aba i(ich) gang hi, nen ufzwecke. 11,12 Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüsst), wird's bessa mit nem. 11,13 Jesus aba schwätzt vu sinem Tod; sie meine aba, na(er) schwätzt vum normale Schlof (Pfüss). 11,14 Do het`s ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe; 11,15 un i(ich) bi froh um äich, daß i(ich) nit dogsi bi, dmit da glaubt. Aba len uns(üs) zue nem go! 11,16 Do sait (a) Thomas, der Zwilling gnennt wird, zue d Jinger: Len uns(üs) mit nem go, daß ma(mir) mit nem schterbe!

11,17 Als Jesus kummt, findet da Lazarus scho vier Däg im Grab liege. 11,18 Betanien aba war nohch bi Jerusalem, öbbe ä halbi Schtund wäg. 11,19 Un vieli Jude ware zue Marta un Maria kumme, sie z treschte wägä ihrem Brueda.

11,20 Als Marta etze ghärt het, daß Jesus kummt, goht sie nem entgegä; Maria aba bliebt dheim hocke. 11,21 Do sait Marta zue Jesus: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe. 11,22 Aba au etzed weiß i(ich): Was dü bittesch vu Gott, des wird dir Gott ge. 11,23 Jesus sait zue nare(ihr): Di Brueda wird ufschtoh. 11,24 Marta sait zue nem: I(Ich) weiß wohl, daß sa ufschtoh wird - bi dr Uferschtehig am Jingschte Dag. 11,25 Jesus sait zue nare(ihr): I(Ich) bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer a mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt; 11,26 un wer do läbt un glaubt a mi, der (a) wird nimmi schterbe. Glaubsch dü des? 11,27 Sie sait zue nem: Jo, Herr, i(ich) glaub, daß dü dr Chrischtus bisch, d Bue(Suhn) Gottes, der in d Welt kumme isch. (a)

11,28 Un als sie des gsait het, goht sie hi un reft ihri Schweschta Maria heimlich un sait zue ihr: Dr Meischta isch do un rueft di. 11,29 Als Maria des ghärt het, schtoht sie schnell uf un kummt zue nem. 11,30 Jesus aba war noh nit in des Dorf (Kaff) kumme, sundern war noh dert, wo nem Marta begegnet war. 11,31 Als d Jude, de bi ihr im Huus ware un sie treschtet hän, sähn, daß Maria schnell ufschtod un üsä gange isch, gehn sie ihr nohch, wel sie denkt hän: Sie goht zuem Grab, um dert z hiilä.

11,32 Als etze Maria dohi kummt, wo Jesus war, un sieht nen, flegt sie nem vor d Feß un sait zue nem: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe. 11,33 Als Jesus sieht, we sie hiilt un we au d Jude hiilä, de mit tare(ihr) kumme ware, wird da bes im Geischt un wird (a) sehr (sölli) truurig 11,34 un sait: Wo hän na(ihr) nen higlegt? Sie sage nem: Herr, kumm un lueg`s da a! 11,35 Un Jesus gehn d Auge iba. 11,36 Do sage d Jude: Lueg, we het da(er) nen leb(lieb) ka! 11,37 Ä baar aba unda ne sage: (a) Na(Er) het däm Blindä d Auge ufdoe; ka na(er) nit au mache, daß der nit schterbe moeß? 11,38 Do wird Jesus abamols bes un kummt zuem Grab. S war aba ä Höhli, un (a) ä Schtei (Wackes) lit dvor. 11,39 Jesus sait: Hebt d Schtei (Wackes) wäg! Do sait zue nem Marta, de Schweschta vum Vuschtorbene: Herr, na(er) schtinkt scho; denn na lit sit vier Däg do. 11,40 Jesus sait zue nare(ihr): Hab i(ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh? 11,41 Do hebe sie d Schtei (Wackes) wäg. Jesus aba hebt sini Auge uf un sait: Vada (Babbe), i(ich) dank dir, daß dü mi ghärt hesch. 11,42 I(Ich) weiß, daß dü mi alliziit hersch; aba (a) um d Lit wägä, de do sin, sag i(ich)'s, dmit sie glaube, daß dü mi gschickt hesch. 11,43 Als sa(er) des gsait het, reft da(er) mit luta Schtimm: Lazarus, kumm üsä! 11,44 Un dr Vuschtorbene kummt üsä, bunde mit Grabdecha a d Feß un Händ(Pfode), un si Gsicht (Visasch) war vuhillt mit nem Schweißduech. Jesus sait zue nene: Lese de Bindene un len nen go! 11,45 Vieli etze vu d Jude, de zue Maria kumme ware un gsäh hän, was Jesus doe het, glaube a nen.

Mordabsichte

11,55 S war aba nohch des Passafescht vu d Jude; un vieli üs dr Gegend gehn nuf nohch Jerusalem vor rem Fescht, (a) daß sie sich sufa gmacht hän. 11,56 Do froge sie nohch Jesus un schwätze mitänanda, als sie im Tempel gschtande sin: Was meinet ihr? Na(Er) wird doch nit zuem Fescht kumme? 11,57 D Hohenprieschta un Pharisäer aba hän Bifehl ge: Wenn öbber (ebber) weiß, wo na(er) isch, soll la(er)'s azeige, dmit sie nen packe kennte.

S`12. Kapitel

In Betanien

(Mt 26,6-13; Mk 14,3-9)

12,9 Do gregt ä großi Schar Lit vu d Jude mit, daß sa(er) dert war, un sie kumme nit ällei wägä Jesus, sundern um au Lazarus z säh, den na vu d Dote ufgweckt het. 12,10 Aba d Hohenprieschta bschlosse, au Lazarus umzbringe; 12,11 denn sinetwägä gehn vieli Jude hi un glaube a Jesus.

Dr Izug in Jerusalem

(Mt 21,1-11; Mk 11,1-10; Lk 19,29-40)

12,20 S ware aba ä baar Grieche unda däne, de rufkumme ware, um azbäte uf fem Fescht. 12,21 De kumme zue (a) Philippus, der vu Betsaida üs Galiläa war, un bitte nen un sage: Herr, ma(mir) wen Jesus gerne säh. 12,22 Philippus kummt un sait s Andreas, un Philippus un Andreas sages Jesus wieta. 12,23 Jesus aba git zantwort un sait ne: De Ziit isch kumme, daß dr Menschebue vuherrlicht wird. 12,24 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn des Weizekorn nit in d Erde flegt un schtirbt, blibts ällei; (a) (b) wenn`s aba schtirbt, bringts viel Frucht. 12,25 Wer si Läbä leb(lieb) het, der wird's vuliere; un wer si Läbä uf der Welt haßt, der wird's gregä zuem ewige Läbä. (a) (b) (c) 12,26 Wer ma(mir) däne will, der folgt ma(mir) nohch; un (a) wo i(ich) bi, do soll mi Dena au si. Un wer ma(mir) däne wird, den wird mi Vada (Babbe) ehre.

12,27 Etze (a) isch mi Seele truurig. Un was soll i(ich) sage? Vada (Babbe), hilf ma(mir) üs der Schtund? Doch drum bi i(ich) in de Schtund kumme. 12,28 Vada (Babbe), vuherrlich di Name! Do kummt ä Schtimm vum Himmel: I(Ich) ha nen vuherrlicht un will nen abamols vuherrliche. (a) (b) (c) 12,29 Do sait des Volk, des däbischtoht un zuehert: S het dunnderet. Di andere sage: Ä Engel het mit nem gschwätzt. 12,30 Jesus git zantwort un sait: De Schtimm isch nit wägä mir gschähe, sundern (a) wägä äich. 12,31 Etze goht des Gricht iba d Welt; etze (a) (b) (c) wird dr Firscht vu d Welt üsgschtoße wäre. 12,32 Un i(ich), wenn i(ich) (a) hoch gmacht bi vum Bode, so will i(ich) alli zue ma zeh. 12,33 Des het da(er) aba gsait, um azdiite, was fir ä Tod na(er) schterbe wird.

12,34 Do git nem des Volk zantwort: Mir hän üs sem Gsetz ghärt , daß (a) (b) dr Chrischtus in Ewigkeit bliebe dät; wieso saisch dü dann(dnoh): Dr Menschebue mueß hoch gmacht wäre? Wer isch dr Menschebue? 12,35 Do sait Jesus zue nene: S isch des Lecht noh ä kleini Ziit bi äich. Gehn (Schafe), solang ihr des Lecht hän, dmit äich d Nacht nit ibafalle doet. (a) Wer in dr Nacht goht, der weiß nit, wo na higoht. 12,36 Glaube ans Lecht, solang ihr's hän, dmit ihr (a) Kinda vum Lecht sin. Des sait Jesus un goht wäg un vuschteckt sich vor ne.

S`Volk

12,44 Jesus aba reft: Wer a mi glaubt, der glaubt nit a mich(mi), sundern a den, der mi gschickt het. 12,45 Un (a) wer mich sieht, der sieht den, der mi gschickt het. 12,46 I(Ich) bi in d Welt kumme als ä (a) Lecht, dmit, wer a mich(mi) glaubt, nit im Dunkle blieb. 12,47 Un wer mi Wort härt un bwahrt sie nit, den wär i(ich) nit richte; denn (a) (b) i(ich) bi nit kumme, daß i(ich) d Welt richt, sundern daß i(ich) d Welt rett. 12,48 Wer mich(mi) vuachtet un nimmt mi Wort nit a, der het scho si Richta: Des Wort, des i(ich) gsait ha, des wird nen richte am Jingschte Dag. 12,49 Denn i(ich) ha nit üs ma(mir) selba gschwätzt, sundern d Vada (Babbe), der mi gschickt het, der het ma(mir) ä Gebot ge, was i(ich) doe un schwätze soll. 12,50 Un i(ich) weiß: si Gebot isch des ewige Läbä. Drum: was i(ich) sag, des sag i(ich) so, we`s ma(mir) dr Vada (Babbe) gsait het.

S`13. Kapitel

D Feß

13,12 Als sa(er) etze ihri Feß gwäsche het, nimmt da sini Kleida un het sich anekockt un sait zue nene: Wißt da(ihr), was i(ich) äich doe ha? 13,13 Ihr sage zue ma(mir) Meischta un Herr un des mit Recht, denn i(ich) bi's au. (a) 13,14 Wenn etze i(ich), äicha Herr un Meischta, äich (a) d Feß gwäsche ha, so solle au ihr äich undaänanda d Feß wäsche. 13,15 Ä Baischpiel ha i(ich) äich ge, dmit da(ihr) den, we i(ich) äich doe ha. (a) (b) 13,16 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: (a) Dr Knecht isch nit greßa als si Herr un dr Aposchtel nit greßa als der, der nen gschickt het. 13,17 Wenn na(ihr) des wißt - selig sin na(ihr), wenn na(ihr)'s den. (a)

13,18 Des sag i(ich) nit vu äich ällei; i(ich) wiß, weli i(ich) üsgwählt ha. Aba s mueß d Schrift erfillt wäre (Psalm 41,10): "Der mi Brot ißt, muckt gege mi uf." 13,19 Etze sag ich's äich, bvor`s gschehe (bassiert), dmit ihr, wenn`s gschähe isch, glaube, daß i(ich)`s bi. 13,20 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer jemand ufnimmt, den i(ich) schicke doe, der nimmt mich(mi) uf; wer aba mich(mi) ufnimmt, der nimmt den uf, der mich(mi) gschickt het. (a)

D Vuräter

(Mt 26,21-25; Mk 14,18-21; Lk 22,21-23)

S näji(naii) Gebot

13,34 Ä näjes(naies) Gebot gib i(ich) äich, daß ihr äich undaänanda leb hän(liebt), we i(ich) äich leb ka (gliebt) ha, dmit au ihr änanda leb(lieb) hän. (a) 13,35 Dodra wird jeda erkenne, daß sa(ihr) mini Jinger sin, wenn na(ihr) Lebi (Liebe) undaänanda hän.

D Petrus

(Mt 26,33-35; Mk 14,29-31; Lk 22,31-34)

S`14. Kapitel

Jesus dr Wäg zuem Vada (Babbe)

14,5 Do sait d Thomas zue nem: Herr, ma(mir) wisse nit, wo dü higosch; we kenne ma d Wäg wisse? 14,6 Jesus sait zue nem: I(Ich) bi dr Wäg un d Wohret un s Läbä; (a) (b) (c) (d) nemads kummt zuem Vada (Babbe) üsa durch mich. 14,7 Wenn na mich(mi) kenne den, dann(dnoh) den na au mi Vada (Babbe) kenne. Un vu etze a kenne na d Vada (Babbe) un hän nen gsähne.

14,8 Do sait d Philippus zue nem: Herr, zeig uns(üs) d Vada (Babbe), un s längt uns(üs). 14,9 Jesus sait zue nem: So lang bi i(ich) bi äich, un dü kennsch mi nit, Philippus? (a) (b) Wer mich(mi) sieht, der sieht d Vada (Babbe)! We saisch dü dann(dnoh): Zeig uns(üs) d Vada (Babbe)? 14,10 Glaubsch dü nit, daß i(ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in mir? (a) De Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, de sag i(ich) nit vu ma(mir) selbscht. Un dr Vada (Babbe), der in ma(mir) wohnt, der doet sini Sache (Werk). 14,11 Glaube ma(mir), daß i(ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma(mir); wenn nit, so (a) glaube ma(mir) doch wägä d Sache (Werke, Wunda).

14,12 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer a mich(mi) glaubt, der (a) wird de Sache (Werke) au doe, de i(ich) doe ha, un na wird nohch greßeri als i(ich) doe; denn i(ich) gang zuem Vada (Babbe). 14,13 (a) (b) (c) (d) Un was sa bitte den in minem Name, des will i(ich) doe, dmit dr Vada (Babbe) vuherrlicht wird im Bue(Suhn). 14,14 Was sa mich(mi) bitte den in minem Name, des will i(ich) doe.

D Heilige Geischt

14,22 Do sait d Judas zue nem, nit dr Iskariot: Herr, was bediitet des, daß dü dich (di) uns(üs) zeige (offenbare) willsch un nit d Welt? 14,23 Jesus git zantwort un sait zue nem: (a) (b) Wer mich(mi) leb het (liebt), der wird mi Wort hebed (halte); un mi Vada (Babbe) wird nen leb ha (liebe), un mir wäre zue nem kumme un bi nem Huuse. 14,24 Wer aba mich(mi) nit leb het (liebt), der hebet (haltet) mi Wort nit. Un (a) des Wort, des sa härt, isch nit mi Wort, sundern des vum Vada (Babbe), der mi gschickt het.

14,25 Des ha i(ich) zue äich gsait, solang i(ich) bi äich gsi bi. 14,26 Aba d Treschta, dr heilige Geischt, den mi Vada (Babbe) schicke wird in minem Name, der wird äich alles lehre un äich a alles erinnere, was i(ich) äich gsait ha.

Dr Friide

14,30 I(Ich) doe nimi viel mit äich schwätze, denn`s kummt (a) (b) d Firscht vu d Welt. Na(Er) het kei Macht iba mich(mi); 14,31 aba de Welt soll merke, daß i(ich) d Vada (Babbe) leb ha (liebe) un (a) doe, we ma(mir) dr Vada (Babbe) bifohle het. Schtehn uf un len uns(üs) vu do wäggo.

S`15. Kapitel

D wahre (echte) Wischtock

Des Gebot vu d Lebi (Liebe)

15,12 Des isch mi Gebot, daß ihr äich undaänanda leb hän (liebt), we i(ich) äich leb ha (liebe). (a) 15,13 Nemad het greßeri Lebi (Liebe) als de, (a) (b) daß sa(er) si Läbä losst fir sini Freunde. 15,14 Ihr sin mini Freunde, wenn na den, was i(ich) äich sag (bifihlt). (a) (b) 15,15 I(Ich) sag etze nit, daß sa Knechte sin; denn ä Knecht weiß nit, was si Herr doet. Äich aba ha i(ich)`s gsait, daß ihr Freunde sin; denn alles, was i(ich) vu minem Vada (Babbe) ghärt ha, ha i(ich) äich kundgmacht.

15,16 Nit ihr hän mich(mi) üsgwählt, sundern i(ich) ha äich üsgwählt un bschtimmt, daß sa higehn un Frucht bringe un äiri Frucht bliebt, dmit, wenn na d Vada (Babbe) bitte in minem Name, na(er)'s äich git.

15,17 Des bpfiehl i(ich) äich, daß sa äich undaänanda leb hän (liebt).

D Haß dr Welt

15,22 Wenn i(ich) nit kumme wär un hät´s ne gsait, so hätte sie keini Sinde; etze aba kenne sie nigs vorbringe, um ihri Sinde zue entschuldige. (a) 15,23 Wer mich(mi) haßt, der haßt au mi Vada (Babbe). 15,24 Hätt i(ich) nit de Sache (Werke) doe unda ne, de kei andere doe het, so hätte sie keini Sinde. Etze aba hän sie`s gsähne, un doch hasse sie mich(mi) un mi Vada (Babbe). 15,25 Aba s mueß des Wort erfillt wäre, des in ihrem Gsetz gschribe schtoht: "Sie hasse mi ohni Grund" (Psalm 69,5).

15,26 Wenn aba der (a) Treschta kumme wird, (b) den i(ich) äich schicke wir vum Vada (Babbe), d Geischt dr Wohret, der vum Vada (Babbe) üsgoht, der wird Ziignis (Züügnis) ge vu ma(mir). 15,27 Un au ihr sin (a) (b) mini Ziige, denn ihr sin vu Afang a bi ma(mir) gsi.

S`16. Kapitel

Vum heilige Geischt

16,12 I(Ich) ha äich noh viel z sage; aba ihr kennt`s etzed nit vutrage. (a) 16,13 Wenn aba sella, d Geischt dr Wohret, kumme wird, (a) (b) wird da(er) äich in alli Wohret leite. Denn na(er) wird nit üs sich selba schwätze; sundern was sa härä wird, des wird da schwätze, un was schbeda isch, wird da äich vukündige. 16,14 Na(Er) wird mich(mi) vuherrliche; denn vum Mir wird da(er)'s nähmä un äich vukündige. 16,15 Alles, was d Vada (Babbe) het, des isch mi. Drum ha i(ich) gsait: Na(Er) wird's vu Mir nähmä un äich vukündige.

Jesus si Abschied

Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: (a) Wenn ihr d Vada (Babbe) um ebis bitte den in minem Name, wird da(er)'s äich ge. 16,24 Sunscht hän ihr um nigs gfrogt in minem Name. Bitte, so das ihr nähmä, daß (a) äiri Fräid(Freud) vollkumme isch.

16,25 Des ha i(ich) äich in Bilda gsait. S kummt de Ziit, daß i(ich) nigs me in Bilda mit äich schwätze doe, sundern äich fräi üsä vukündig vu minem Vada (Babbe). 16,26 A däm Dag den ihr bitte in minem Name. Un i(ich) sag äich nit, daß i(ich) d Vada (Babbe) fir äich bitte will; 16,27 denn (a) na(er) selbscht, d Vada (Babbe), het äich leb(lieb), wel ihr mich(mi) leb hän (liebt) un glaube, daß i(ich) vu Gott üsgange bi. 16,28 I(Ich) bi vum Vada (Babbe) üsgange un in de Welt kumme; i(ich) vuloss de Welt wida un gang zuem Vada (Babbe).

16,29 Do sage zue nem sini Jinger: Lueg, etze schwätzesch dü fräi üsä un nimi in Bilda. 16,30 Etze wisse ma, daß dü alli Sache weisch un bruchsch des nit, daß di öbber (ebber) frogt. Drum glaube ma(mir), daß dü vu Gott üsgange bisch. 16,31 Jesus git ne zantwort: Etze glaube na? 16,32 Lueg, s kummt de Schtund un isch scho do, daß ihr (a) (b) vuschtreid wäre, jeda in des Sine (heim goht), un mich(mi) ällei len. Aba i(ich) bi nit ällei, denn d Vada (Babbe) isch bi ma(mir). 16,33 Des ha i(ich) mit äich gschwätzt, dmit da(ihr) in mir (a) (b) Friide hän. In d Welt hän na Angscht; aba sin froh, (c) i(ich) ha d Welt ibawunde (bsiegt).

S`17. Kapitel

S`Gebet

17,20 I(Ich) bitt aba nit ällei fir de alli, sundern au fir de, (a) de durch ihr Wort a mich(mi) glaube wäre, 17,21 dmit sie alli (a) eins sin. We dü, Vada (Babbe), in ma(mir) bisch un i(ich) in dir, so solle au sie in uns(üs) si, dmit de Welt glaubt, daß dü mich(mi) gschickt hesch. 17,22 Un i(ich) ha nene d Herrlichkeit ge, de dü ma(mir) ge hesch, (a) dmit sie eins sin, we ma(mir) eins sin, 17,23 (a) i(ich) in nene un dü in ma(mir), dmit sie vollkumme eins sin un d Welt erkennt, daß dü mich(mi) gschickt hesch un sie leb hesch (liebst), we dü mi leb hesch (liebst).

17,24 Vada (Babbe), i(ich) will, (a) daß, wo i(ich) bi, au de bi ma(mir) sin, de dü ma(mir) ge hesch, dmit sie mi Herrlichkeit sähn, de dü ma(mir) ge hesch; wel (b) dü hesch mi leb ka (gliebt), bvor d Grund vu d Welt glegt war. 17,25 Grechte Vada (Babbe), de Welt kennt di nit; i(ich) aba kenn di, un de hän gmerkt, daß dü mi gschickt hesch. 17,26 Un i(ich) ha nene di Name kundgmacht un wär ne kundmache, dmit de Lebi (Liebe), mit der dü mich(mi) leb hesch (liebst), in nene isch un i(ich) in nene.

S`18. Kapitel

(Mt 26-28; Mk 14-16; Lk 22-24)

Jesus wird Gfangegnuhme

Hannas, Kaiphas un Petrus

18,15 Simon Petrus aba goht Jesus nohch un ä andere Jinger au. Den Jinger het d Hohenprieschta kennt un goht mit Jesus inä in d Palascht vum Hohenprieschta. 18,16 Petrus aba schtoht druße vor d Dire. Do kummt d andere Jinger, den d Hohenprieschta kennt het, üsä un schwätzt mit d Direheteri un fihrt Petrus inä. 18,17 Do sait de Magd, de Direheteri, zue Petrus: Bisch dü nit au eina vu d Jinger? Na(Er) sait: I(Ich) bi's nit. 18,18 Sin aba de Knecht un Dena do gschtande un hän ä Kohlefiir gmacht, denn s war kalt, un sich gwärmt. Aba au Petrus schtoht bi nene un wärmt sich.

18,19 Dr Hoheprieschter bfrogt etze Jesus iba sini Jinger un iba sini Lehr. 18,20 Jesus git nem zantwort: I(Ich) ha fräi un offe vor alla Welt gschwätzt. I(Ich) ha alliziit glehrt in dr Synagoge (Gotteshuus) un im Tempel, wo alli Jude zsämmekumme, un ha nigs im Vuborgene gsait. (a) 18,21 Was frogsch dü mich(mi)? Frog de, de ghärt hän, was i(ich) zue nene gsait ha. Lueg, sie wisse, was i(ich) gsait ha. 18,22 Als sa(er) so schwätzt, schlat eina vu d Knecht, de däbischtehn, Jesus ins Gsicht (Visasch) un sait: Sollsch dü däm Hohenprieschta sowas sage? 18,23 Jesus git zantwort: Habe i(ich) schlecht gswätzt, so bwies, daß ses bes isch; ha i(ich) aba recht gswätzt, was schlasch dü mich(mi)? 18,24 Un Hannas schickt nen bunde zuem Hohenprieschter Kaiphas.

18,25 Simon Petrus aba schtoht do un wärmte sich. Do sage sie zue nem: Bisch dü nit eina vu sinene Jinger? Na(Er) legt un sait: I(Ich) bi's nit. 18,26 Do sait eina vu d Knecht vum Hohenprieschta, ä Vuwandte vu däm, däm Petrus s Ohr abghaue het: Ha i(ich) di nit im Garte bi nem gsäh? 18,27 Do legt Petrus abamols, un drno kräht d Guller.

Jesus un Pilatus

18,33 Do goht Pilatus wida inä ins Prätorium un reft Jesus un het nen gfrogt: Bisch dü d Kenig vu d Jude? 18,34 Jesus git zantwort: Saisch dü des vu dir üs, odr hän dir's anderi iba mich(mi) gsait? 18,35 Pilatus git zantwort: Bi i(ich) ä Jud? D Lit un de Hohenprieschta hän dich (di) mir ibaantwortet. Was hesch dü doe? 18,36 Jesus git zantwort: Mi Rich isch nit vu däre Welt. Wär mi Rich vu däre Welt, mini Dena däte drum kämpfe, daß i(ich) d Jude nit ibaantwortet wir; etze aba isch mi Rich nit vu däre Welt. 18,37 Do het nen Pilatus gfrogt: So bisch dü trozdäm ä Kenig? Jesus git zantwort: Dü saisch`s, i(ich) bi ä Kenig. I(Ich) bi dzue gibore un in de Welt kumme, daß i(ich) d Wohret beziige soll. Wer üs d Wohret isch, der härt mi Schtimm. (a) 18,38 Do sait Pilatus zue nem: Was isch Wohret?

Un als sa(er) des gsait het, goht da(er) wida üsä zue d Jude un sait zue nene: I(Ich) find kei Schuld a nem. 18,39 S bschtoht aba de Gwohnet bi äich, daß i(ich) äich eina zuem Passafescht losgib; wenn ihr etze, daß i(ich) äich d Kenig vu d Jude losgib? 18,40 Do brellä sie nomol: Nit der, sundern Barabbas! Barabbas aba war ä Raiba (Deb, Vubrecha).

S`19. Kapitel

Jesus liedet

Jesus Vuurteilig

Jesus wird Kriizigigt

19,23 Als aba d Soldate Jesus kriizigt hän, nähmä sie sini Kleida un mache vier Deil drüs, fir jede Soldate ä Deil, dzue au des Gwand (Häß). Des war aba nit gnaiht, sundern vu obe a gwebt in nem Schtuck. 19,24 Do sage sie undaänanda: Len uns(üs) des nit vudeile, sundern drum lose, wäm`s ghäre soll. So soll d Schrift erfillt wäre, de sait (Psalm 22,19): "Sie hän mini Kleida unda sich deilt un hän iba mi Gwand (Häß) s Los gworfe." Des hän de Soldate gmacht.

19,25 S sin aba bi däm Kriiz vu Jesus sini Muetter un vu sinere Muetter d Schweschta, Maria, s Wieb vum Klopas, un Maria vu Magdala gschtande. 19,26 Als etze Jesus sini Muetter sieht un bi ihr d Jinger, (a) den na leb(lieb) het, sait da zue sinere Muetter: Wieb, lueg, des isch di Bue(Suhn)! 19,27 Dnohch sait da zuem Jinger: Lueg, des isch di Muetter! Un vu der Schtund a nimmt sie d Jinger zue sich.

19,28 Dnohch, als Jesus gwißt het, daß scho alles parat war, sait da, (a) dmit d Schrift erfillt wird: I(Ich) bi durschtig. 19,29 Do schtoht ä Gfäß voll Essig. Sie aba (a) fillä ä Schwamm mit Essig un schtecke nen uf ä Ysoprohr un halte s nem ans Muul (Gosch). 19,30 Als etze Jesus d Essig gnumme het, sait da: S isch parat (fertig)! un lend d Schädel nab un schtirbt.

19,31 Wel s aba Rischtdag war un (a) d Leichnam nit am Kriiz bliebe soll d Sabbat iba - denn dr Sabbat war ä hohe Feschtdag -, bitte d Jude Pilatus, daß ne d Bei broche un sie abgnumme wäre. 19,32 Do kumme d Soldate un bräche däm erschte d Bei un au däm andere, der mit nem kriizigt war. 19,33 Als sie aba zue Jesus kumme un sähn, daß sa scho gschtorbe war, bräche sie nem d Bei nit; 19,34 sundern eina vu d Soldate schticht mit däm Speer in sini Site, un gli druf kummt Bluet un Wassa üsä. 19,35 Un der des gsähne het, der het`s beziigt, un si Ziignis (Züügnis) isch wohr, un na wiße, daß sa d Wohret sait, dmit au ihr glaube. 19,36 Denn des isch gschähe, dmit d Schrift erfillt wird (2. Moses 12,46): "Ihr sollt nem kei Bei breche." 19,37 Un nomol sait de Schrift a na andere Schtell (Sacharja 12,10): "Sie wäre nen säh, den sie durchbohrt hän."

Jesus im Grab

S`20. Kapitel

Oschtere

(Mt 28,1-10; Mk 16,1-8; Lk 24,1-12)

Maria vu Magdala

D Vollmacht

(Mk 16,14-18; Lk 24,36-49)

D Thomas

20,30 Noh vieli andere Zeiche doet Jesus vor sinene Jinger, de nit gschribe sin in däm Buech. (a) 20,31 De aba sin gschribe, dmit da glaubt, daß Jesus dr Chrischtus isch, d Bue(Suhn) Gottes, un dmit da (a) durch d Glaube des Läbä hän in sinem Name.

S`21. Kapitel

Am See

Petrus un Johannes

21,18 Gwiß, gwiß, i(ich) sag da: Wo dü jung warsch, hesch dü dich (di) selba aglegt un bisch higange, wona dü hi hesch welle; wenn dü aba alt wirsch, wirsch dü dini Händ(Pfode) üsschtrecke, un ä andere wird dich (di) alege un fihre, wohi dü nit hi willsch. 21,19 Des het da aba gsait, um azdiite, mit welem Tod da(er) Gott priese (groß mache) wird. Un als sa des gsait het, sait da zue nem: Folg ma(mir) nohch!

21,20 Petrus aba drillt sich um un sieht d Jinger folge, (a) der Jesus leb(lieb) het, der au bim Obendässä a sinere Bruscht gläge un gfrogt het: Herr, wer isch's, der wo dich (di) vurotet? 21,21 Als (Wo) Petrus den sieht, sait da zue Jesus: Herr, was wird aba mit däm? 21,22 Jesus sait zue nem: Wenn i(ich) will, daß sa bliebt, bis i(ich) kumm, was goht`s dich (di) a? Folg dü mir nohch! 21,23 Do kummt unda d Breda des Gschwätz uf: Der Jinger schtirbt nit. Aba Jesus het nit zue nem gsait: Na(Er) schtirbt nit, sundern: Wenn i(ich) will, daß sa bliebt, bis i(ich) kumm, was goht`s dich (di) a?

21,24 Des isch der Jinger, (a) der des alles beziigt un ufgschribe het, un mir wisse, daß si Ziignis (Züügnis) wohr isch. 21,25 S sin noh vieli anderi Sach, de Jesus doe het. Wenn aba eins nohch rem andere ufgschribe wäre soll, so dät, mein i(ich), d Welt de Becha nit fasse, de z schribe wäre. (a) (b)