S VIERTE BUECH MOSES (NUMERI)

S´1. Kapitel

Zählig vu d Männa fir d Heerbann

(vgl. Kap 26,2-51)

1,17 Un Moses un Aaron nähmä de Männa (Manne) zue sich, we sie do mit Name gnennt sin, 1,18 un vusammle de ganzi Gmeind am erschte Dag vum zweite Monet, un sie len sich ischribe nohch ihre Gschlechta un Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, Kopf fir Kopf, 1,19 we dr HERR s Moses bifohle het. So zehlte er sie in dr Wüschte Sinai. 1,20 De Buebä(Sühn) Rubens, vum erschte Bue(Suhn) Israels, nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, Kopf fir Kopf, alles, was männlich war, vu zwanzig Johr a un driba, was wehrfehig war, 1,21 so vieli vum Schtamm Ruben zehlt wore sin, ware 46 500. 1,22 De Buebä(Sühn) Simeon nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, Kopf fir Kopf, alles, was männlich war, vu zwanzig Johr a un driba, was wehrfehig war, 1,23 so vieli vum Schtamm Simeon zehlt wore sin, ware 59 300. 1,24 De Buebä(Sühn) Gad nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,25 so vieli vum Schtamm Gad zehlt wore sin, ware 45 650. 1,26 De Buebä(Sühn) Juda nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,27 so vieli vum Schtamm Juda zehlt wore sin, ware 74 600. 1,28 De Buebä(Sühn) Issachar nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihrem Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,29 so vieli vum Schtamm Issachar zehlt wore sin, ware 54 400. 1,30 De Buebä(Sühn) Sebulon nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,31 so vieli vum Schtamm Sebulon zehlt wore sin, ware 57 400. 1,32 De Buebä(Sühn) Josef: de Buebä(Sühn) Ephraim nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,33 so vieli vum Schtamm Ephraim zehlt wore sin, ware 40 500; 1,34 un de Buebä(Sühn) Manasse nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,35 so vieli vum Schtamm Manasse zehlt wore sin, ware 32 200. 1,36 De Buebä(Sühn) Benjamin nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,37 so vieli vum Schtamm Benjamin zehlt wore sin, ware 35 400. 1,38 De Buebä(Sühn) Dan nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,39 so vieli vum Schtamm Dan zehlt wore sin, ware 62 700. 1,40 De Buebä(Sühn) Asser nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,41 so vieli vum Schtamm Asser zehlt wore sin, ware 41 500. 1,42 De Buebä(Sühn) Naftali nohch ihra Abschtammig un ihre Gschlechta, ihre Sippe un Name, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war, 1,43 so vieli vum Schtamm Naftali zehlt wore sin, ware 53 400.

1,44 Des sin de Männa (Manne), de Moses zehlt het mit Aaron un d (a) (b) zwöelf Firschte Israels, vu däne jeda sinere Sippe vorschtod. 1,45 Un de Zahl dr Israelite nohch ihre Sippe, vu zwanzig Johr a un driba, alles, was wehrfehig war in Israel, 1,46 war (a) (b) 603 550. 1,47 De aba Levite ware nohch rem Schtamm ihra Vädare, ware nit mit drunda zehlt.

1,48 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 1,49 D (a) (b) Schtamm Levi sollsch dü nit zehle noh sini Zahl ufnähmä unda d Israelite, 1,50 sundern dü sollsch sie zuem Denscht bschtelle a dr Wohnig vum Gsetz, bi all ihre Geräte un alles, was dzue ghärt. Sie (a) solle de Wohnig trage un alli Geräte un solle sie in ihri Obhut nähmä un (b) um d Wohnig her sich lagere. 1,51 Un wenn ma wietagehn, so solle d Levite d Wohnig abbreche. Wenn aba des Heer sich lagert, solle sie d Wohnig ufschla. Un (a) (b) wenn ä Fremde sich naht, so soll la(er) schterbe. 1,52 D Israelite solle sich lagere, jeda in sinem Laga un bi däm Banner vu sinere Heerschar. 1,53 Aba d Leviten solle sich um d Wohnig vum Gsetz her lagere, dmit nit ä (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) Zorn iba de Gmeind dr Israelite kummt. So solle de Levite ihr Denscht vusähe a dr Wohnig vum Gsetz. 1,54 Un d Israelite hän alles gmacht, we dr HERR s Moses bifohle het.

S´2. Kapitel

Ordnig dr Schtämm im Laga un undawägs

2,3 Nohch Oschte soll sich lagere des Banner vum Laga Juda mit sinene Heerschare: si Firscht Nachschon, d Bue(Suhn) Amminadabs, 2,4 un si Heer, 74 600 Männa. 2,5 Näbe nem soll sich lagere dr Schtamm Issachar: si Firscht Netanel, d Bue(Suhn) Zuars, 2,6 un si Heer, 54 400 Männa. 2,7 Dzue dr Schtamm Sebulon: si Firscht Eliab, d Bue(Suhn) Helons, 2,8 un si Heer, 57 400 Männa - 2,9 so daß alli, de ins Laga Juda ghäre, sin nohch ihre Heerschare zsämme 186 400 Männa. Un de solle vorneweg zeh.

2,10 Nohch Süde soll si des Banner vum Laga Ruben mit sinene Heerschare: si Firscht Elizur, d Bue(Suhn) Schedëurs, 2,11 un si Heer, 46 500 Männa. 2,12 Näbe nem soll sich lagere dr Schtamm Simeon: si Firscht Schelumïl, d Bue(Suhn) Zurischaddais, 2,13 un si Heer, 59 300 Männa. 2,14 Dzue dr Schtamm Gad: si Firscht Eljasaf, d Bue(Suhn) Deguëls, 2,15 un si Heer, 45 650 Männa - 2,16 so daß alli, de ins Laga Ruben ghäre, sin nohch ihre Heerschare zsämme 151 450 Männa. Un sie solle di zweite bim Üszug si.

2,17 Dnohch (a) soll d Schtiftshitte ufbreche mit däm Laga dr Levite, in dr Middi zwische d andere Laga; un we sie lagere, so solle sie au üszehe, jeda a sinem Platz unda sinem Banner.

2,18 Nohch Weschte soll si des Banner vum Laga Ephraim mit sinene Heerschare: si Firscht soll si Elischama, d Bue(Suhn) Ammihuds, 2,19 un si Heer, 40 500 Männa. 2,20 Näbe nem soll sich lagere dr Schtamm Manasse: si Firscht Gamlïl, d Bue(Suhn) Pedazurs, 2,21 un si Heer, 32 200 Männa. 2,22 Dzue dr Schtamm Benjamin: si Firscht Abidan, d Bue(Suhn) vum Gidoni, 2,23 un si Heer, 35 400 Männa - 2,24 so daß alli, de ins Laga Ephraim ghäre, sin nohch ihre Heerschare zsämme 108 100 Männa. Un sie solle di dritte bim Üszug si.

2,25 Nohch Norde soll si des Banner vum Laga Dan mit sinene Heerschare: si Firscht Ahïser, d Bue(Suhn) Ammischaddais, 2,26 un si Heer, 62 700 Männa. 2,27 Näbe nem soll sich lagere dr Schtamm Asser: si Firscht Pagïl, d Bue(Suhn) Ochrans, 2,28 un si Heer, 41 500 Männa. 2,29 Dzue dr Schtamm Naftali: si Firscht Ahira, d Bue(Suhn) Enans, 2,30 un si Heer, 53 400 Männa - 2,31 so daß alli, de ins Laga Dan ghäre, sin zsämme 157 600 Männa. Un sie solle di letschte si bim Üszug mit ihrem Banner.

2,32 Des isch de Zahl dr Israelite nohch ihre Sippe, Laga un Heerschare: (a) 603 550 Männa. 2,33 Aba (a) d Levite wäre unda d Israelite nit mitzehlt, we dr HERR s Moses bifohle het. 2,34 Un d Israelite hän alles gmacht, we dr HERR s Moses bifohle het; we sie bi ihrem Bannern glagert hän, so ziehe sie üs, jeda bi sinem Gschlecht un sinere Sippe.

S´3. Kapitel

Aarons Familie. S´Amt vu d Levite

3,5 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 3,6 Bring d Schtamm Levi dzue un schtell sie vor d Prieschta Aaron, daß sie nem dene. (a) 3,7 Sie soll (a) d Denscht fir nen un fir di ganz Gmeind vusähe vor dr Schtiftshitte un so (b) ihr Amt bi dr Wohnig üsebe 3,8 un solle alles Gerät vu d Schtiftshitte in ihri Obhut nähmä un d Denscht fir de Israelite vusähe un ihr Amt bi dr Wohnig üsebe. (a) 3,9 Un dü sollsch de Leviten däm Aaron un sinene Sehn ibage als Gabe vu d Israelite. 3,10 Aaron aba un sini Buebä(Sühn) sollsch dü bschtelle, daß sie uf ihr Prieschtaamt achthän. (a) Wenn ä Fremde sich naht, so soll la(er) schterbe.

3,11 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 3,12 Lueg, ich ha de (a) Levite gnumme üs d Israelite schtatt alle (b) Erschtgeburt, de d Mueterschoß durchbricht in Israel, so daß de Levite mir ghäre solle. 3,13 Denn de Erstgeburte sin mi. An däm Dag, do ich alli Erschtgeburt gschla ha in Ägypteland, do heiligte ich mir alli Erschtgeburt in Israel, vum Mensch a bis uf des Vieh, daß sie mir ghäre solle. Ich bi dr HERR.

D Gschlechta dr Levite un ihr Denscht

3,17 Un des ware de Buebä(Sühn) Levis mit Name: (a) Gerschon, (b) Kehat un Merari. 3,18 De Name aba vu d Buebä(Sühn) Gerschons nohch ihre Gschlechta ware: Libni un Schimi. 3,19 De Buebä(Sühn) Kehats nohch ihre Gschlechta ware: Amram, Jizhar, Hebron un Usïl. 3,20 De Buebä(Sühn) Meraris nohch ihre Gschlechta ware: Machli un Muschi. Des sin de Gschlechta Levis nohch ihre Sippe. 3,21 Des sin de Gschlechta vu Gerschon: de Libniter un de Schimiter. 3,22 Ihri Zahl war 7500, alles, was männlich war, ä Monet alt un driba. 3,23 Un de Gschlechta vu d Gerschoniter solle sich lagere hinda dr Wohnig nohch Weschte. 3,24 Ihr Firscht isch Eljasaf, d Bue(Suhn) Laëls. 3,25 Un sie solle a d Schtiftshitte in Obhut nähmä de Wohnig un des Zelt un sini Deckene un d Vorhang in d Dire dr Schtiftshitte, 3,26 de Umhäng am Vorhof un d Vorhang in dr Dire vum Vorhof, der de Wohnig un d Altar umgit, un ihri Seila un was sunscht zue ihrem Amt ghärt .

3,27 Des sin de Gschlechta vu Kehat: de Amramiter, de Jizhariter, de Hebroniter un de Usïliter, 3,28 alles, was männlich war, ä Monet alt un driba, a Zahl 8600, de d Denscht am Heiligtum vusähe. 3,29 De Gschlechta vu d Buebä(Sühn) Kehat solle sich lagere a d Site dr Wohnig nohch Süde. 3,30 Ihr Firscht isch (a) Elizafan, d Bue(Suhn) Usïls. 3,31 Un sie solle in Obhut nähmä d Lade, d Disch, d Laichta, de Altäre un alli Geräte vum Heiligtum, a däne sie dene, un d Vorhang un was sunscht zue ihrem Amt ghärt . (a) 3,32 Aba dr Firscht iba alli Firschte vu d Levite soll Eleasar si, d Bue(Suhn) Aarons, vum Prieschta, als Aufsicht iba de, weli d Denscht am Heiligtum vusähe.

3,33 Des sin de Gschlechta Meraris: de Machliter un de Muschiter, 3,34 de a Zahl ware 6200, alles, was männlich war, ä Monet alt un driba. 3,35 Ihr Firscht isch Zurïl, d Bue(Suhn) Abihajils. Sie solle sich lagere a d Site dr Wohnig nohch Norde. 3,36 Un ihr Amt solle si, in Obhut neh de Bretta un Riegel un Säulene un Feß vu d Wohnig un alli ihri Geräte un was sunscht zue ihrem Amt ghärt , 3,37 dzue de Säulene um d Vorhof mit ihre Feß un Pfleck un Seila. 3,38 Aba vor d Wohnig, vor dr Schtiftshitte, nohch Oschte solle sich lagere Moses un Aaron un sini Buebä(Sühn), daß sie uf des Heiligtum achthän fir de Israelite. Wenn sich ä Fremde naht, so soll la(er) schterbe. 3,39 Alli Levite zsämme, de Moses mit Aaron zehlt hän nohch ihre Gschlechta nohch rem Wort des HERRN, alles, was männlich war, ä Monet alt un driba, ware 22 000.

D Üslösig dr Erstgeburte

3,44 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 3,45 Nimm de Levite schtatt alla Erschtgeburt unda d Israelite un däm Vieh vu d Levite schtatt ihrem Vieh, daß de Levite mir ghäre solle. Ich bi dr HERR. 3,46 Aba als Lesegeld fir de 273 Erstgeburten vu d Israelite, de de Zahl dr Leviten ibaschtiegt, 3,47 sollsch dü fünf Lot Silba ufhebe fir jede Kopf. Nohch däm Gwicht, we´s am Heiligtum gilt, sollsch dü sie ufhebe, des Lot zue zwanzig Gramm. 3,48 Un dü sollsch des Silba fir de, weli ibazehlig sin unda nene, Aaron un sinene Sehn als Lesegeld ge. 3,49 Do nimmt Moses des Lesegeld vu däne, de de Zahl dr Levite ibaschtiege. 3,50 Vu d Erschtgeborene dr Israelite nimmt da(er) 1365 Lot Silba nohch rem Gwicht, we´s am Heiligtum gilt, 3,51 un git's Aaron un sinene Sehn nohch rem Wort des HERRN, we dr HERR s Moses bifohle het.

S´4. Kapitel

D Denscht vu d Levite bim Ufbruch vum Laga

4,21 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 4,22 Nimm au de Zahl dr Buebä(Sühn) Gerschon uf nohch ihre Sippene un Gschlechta, 4,23 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte Johr, un schtell alli, de zuem Denscht kumme, a, daß sie ihr Amt üsebe a d Schtiftshitte. 4,24 Des soll aba des Amt vu d Gschlechta dr Gerschoniter si, was sie doe un trage solle: 4,25 Sie solle d Debbick vu d Wohnig, dr Schtiftshitte, trage, ihri Decki un de Decki vu Dachsfelle, de obedriiba isch, un d Vorhang in dr Dire vu d Schtiftshitte 4,26 un de Umhäng vum Vorhof un d Vorhang in dr Dire vum Door am Vorhof, der d Wohnig un d Altar umgit, un ihri Seila un alli Geräte ihrems Denscht un alles, was zue ihrem Amt ghärt . 4,27 Nohch däm Wort Aarons un vu sinene Buebä(Sühn) soll alla Denscht dr Buebä(Sühn) Gerschon bassiere, alles, was sie trage un doe solle, un ihr sollte zueluegä, daß sie alles üsrichte, was sie z trage hän. 4,28 Des soll des Amt dr Gschlechta vu d Gerschoniter si a d Schtiftshitte, un ihr Denscht soll bassiere (a) unda dr Leitig Itamars, d Bue(Suhn) Aarons, vum Prieschta.

4,29 D Buebä(Sühn) Merari nohch ihre Gschlechta un Sippene sollsch dü au bschtelle, 4,30 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte Johr, alli, de zuem Denscht kumme, daß sie ihr Amt üsebe a d Schtiftshitte. 4,31 Des alles soll ihr Denscht a d Schtiftshitte si, daß sie trage d Bretta vu d Wohnig un ihri Riegel un Säule un Feß, 4,32 dzue de Säule um d Vorhof un ihri Feß un Pfleck un Seila mit all ihrem Gerät, ganz we s ihr Amt erfordert. Un ihr sollte ne de einzelne Geräte zuewiese, de sie z trage hän. 4,33 Des isch des Amt vu d Gschlechta dr Buebä(Sühn) Merari, alles, was sie üsrichte solle a dr Schtiftshitte unda dr Leitig Itamars, d Bue(Suhn) Aarons, vum Prieschta.

4,34 Un Moses un Aaron samt d Firschte vu d Gmeind zehlte de Kehatiter nohch ihre Gschlechta un Sippene, 4,35 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte, alli, de zuem Denscht kumme, daß sie ihr Amt üsebe a d Schtiftshitte. 4,36 Un ihri Zahl war 2750. 4,37 Des isch de Zahl vu d Gschlechta dr Kehatiter, alli, de z dene hän a dr Schtiftshitte un de Moses un Aaron zehlte nohch rem Wort des HERRN, des durch Moses ergange war.

4,38 D Buebä(Sühn) Gerschon wäre au zehlt nohch ihre Gschlechta un Sippene, 4,39 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte, alli, de zuem Denscht kumme, daß sie ihr Amt a d Schtiftshitte üsebe. 4,40 Un ihri Zahl war 2630. 4,41 Des isch de Zahl vu d Gschlechta dr Buebä(Sühn) Gerschon, alli, de z dene hän a d Schtiftshitte un de Moses un Aaron zehlte nohch rem Wort des HERRN.

4,42 D Buebä(Sühn) Merari wäre au zehlt nohch ihre Gschlechta un Sippene, 4,43 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte, alli, de zuem Denscht kumme, daß sie ihr Amt a d Schtiftshitte üsebe. 4,44 Un ihri Zahl war 3200. 4,45 Des isch de Zahl vu d Gschlechta dr Buebä(Sühn) Merari, de Moses un Aaron zehlte nohch rem Wort des HERRN, des durch Moses ergangen war.

4,46 D Zahl alla Levite, de Moses un Aaron samt d Firschte Israels zehlte nohch ihre Gschlechta un Sippene, 4,47 vu driißig Johr a un driba bis ins fuchzigschte, alli, de zuem Denscht kumme, daß sie ihr Amt üsebe a d Schtiftshitte un Laschte trage, 4,48 war 8580. 4,49 Sie wäre bschtellt nohch rem Wort des HERRN, des durch Moses ergange war, jeda zue sinem Amt un zue sinere Traglascht, we dr HERR s Moses bifohle het.

S´5. Kapitel

Vufahre bi Unreiheit, bi Vusindigig un bi Vudacht vu Ehebruch

5,5 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 5,6 (a) Sag d Israelite: Wenn ä Ma odr ä Wieb irgendei Sinde gege ä Mensch doet un sich dmit a däm HERRN vusindigt, so lit ä Schuld uf fene. 5,7 Un sie solle ihri Sinde bekannt mache, de sie doe hän, un solle ihri Schuld voll zruckge un driba üsä d fünfte Deil dzuedoe un däm ge, a däm sie sich vuschuldet hän. 5,8 Isch aba nemads do, däm ma's zruckge ka, so soll ma's däm HERRN ge fir d Prieschta zsämme mit däm Widder dr Vusehnig, mit däm d Prieschta fir nen de Sühnig vollzeht. 5,9 eso solle alli Abgabe vu alle heilige Gabe vu d Israelite, de sie däm Prieschta bringe, däm Prieschta ghäre. (a) 5,10 Un was öbber (ebber) heiligt, des soll au däm Prieschta ghäre; un was öbber (ebber) däm Prieschta git, des soll nem au ghäre.

5,11 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 5,12 Sag d Israelite un schwätz zue nene: Wenn irgendeinem Ma´s Wieb nem untreu wird un sich a nem vusindigt 5,13 un öbber (ebber) bi ihr lit un s bliebt däm Ma vuborge un s wird nit entdeckt, daß sie vudreckt wore isch, un s isch kei Ziige gege sie do, denn sie isch nit däbi erwischt wore, 5,14 un d Geischt dr Eifasucht kummt iba nen, daß sa(er) uf si Wieb eifasichtig wird, sie isch vudreckt odr nit vudreckt: 5,15 so soll d Ma sie zuem Prieschta bringe un ä Opfa ihretwege darbringe, ä Zehntel Scheffel Gerschtenmehl, un na(er) soll kei El druf gieße noh Weihrauch druf doe. Denn s isch ä Eifasuchtsopfa, ä Erinnerigsopfa, des Schuld ans Lecht bringt. 5,16 Un dr Prieschta soll sie rafihre un vor d HERRN schtelle 5,17 un heiliges Wassa nähmä in ä irdenes Gfäß un Schtaub vum Boden vu d Schtiftshitte ins Wassa doe. 5,18 Un na(er) soll des Wieb vor d HERRN schtelle un ihr Haupthaar lese un des Erinnerigsopfa, des ä Eifasuchtsopfa isch, uf ihri Hand lege. Un dr Prieschta soll in sinere Hand des bittare, fluechbringende Wassa ha 5,19 un soll de Wieb beschwöre un zue nare sage: Het kei Ma bi dir gläge un bisch dü dinem Ma nit untreu wore, daß dü di vudreckt gmacht hesch, so soll dir des bittare, fluechbringende Wassa nit schade. 5,20 Wenn dü aba dinem Ma untreu wore bisch, daß dü vudreckt wore bisch, un het öbber (ebber) bi dir gläge üßa dinem Ma, - 5,21 so soll d Prieschta mit nem Vuwünschigsschwur des Wieb beschwöre un zue nare sage: Dr HERR mach di Name zuem Fluech un zue d Vuwünschig unda dinem Volk, dodurch, daß dr HERR dini Hüfte schwinde un di Ranze schwelle losst. 5,22 So gang etze des fluechbringende Wassa in di Ranze, daß di Ranze schwelle un dini Hüfte schwinde! Un des Wieb soll sage: Amen! Amen! 5,23 Dann(Dnoh) soll d Prieschta d Fluech uf ä Zettel schribe un mit däm bittare Wassa abwäsche 5,24 un soll däm Wieb vum (a) bittare, fluechbringende Wassa z trinke ge. Un wenn des fluechbringende, bittare Wassa in sie gange isch, 5,25 soll d Prieschta vu ihra Hand des Eifersuchtsopfa nähmä un als Schpeiseopfa vor rem HERRN schwinge un uf däm Altar opfare, nämlich: 5,26 er soll ä Hampfle vum Schpeiseopfa nähmä als Gedenkopfa un s uf däm Altar in Rauch ufgoh losse un dnohch däm Wieb des Wassa z trinke ge. 5,27 Un wenn sie des Wassa trunke het un vudreckt isch un sich a ihrem Ma vusindigt het, so wird des fluechbringende Wassa in sie go un ihr zuem End wäre, daß ihr d Ranze schwelle un d Hüfte schwinde wird, un s wird däm Wieb zuem Fluech wäre unda ihrem Volk. 5,28 Het sich aba ä solches Wieb nit vudreckt gmacht, sundern isch sie rein(sufa), so wird's ihr nit schade, un sie ka schwanga wäre.

5,29 Des eso isch des Eifasuchtsgsetz: Wenn ä Wieb ihrem Ma untreu isch un vudreckt wird 5,30 odr wenn d Geischt dr Eifasucht iba ä Ma kummt un na(er) uf si Wieb eifasichtig wird, so schtellt er sie vor d HERRN, un d Prieschta doets mit ihr alles nohch rem Gsetz. 5,31 Un dr Ma soll fräi si vu Schuld; aba de Wieb soll ihri Schuld trage.

S´6. Kapitel

Des Gsetz iba d Gottgweihte

6,13 Des isch des Gsetz vum Gottgweihte: Wenn de Ziit vu sinem Gelübde um isch, so soll ma nen vor de Dire dr Schtiftshitte fihre. 6,14 Un na(er) soll däm HERRN si Opfa bringe, ä einjähriges Schof ohni Fehla als Brandopfa un ä einjähriges Schof ohni Fehla als Sündopfa un ä Widder ohni Fehla als Dankopfa 6,15 un ä Kratte(Zeine) mit ungsiirte Weihe vu fienschtem Mehl, mit El vumengt, un ungsiirti Flade, mit El bschtriche, un was dzue ghärt a Schpeiseopfa un Trinkopfa. 6,16 Un dr Prieschta soll's vor d HERRN bringe un soll si Sündopfa un si Brandopfa zuerichte. 6,17 Un d Widder soll la(er) däm HERRN als Dankopfa zuerichte samt d Kratte(Zeine) mit däm ungsiirte Brot un soll au si Schpeiseopfa un si Trinkopfa darbringe. 6,18 Un dr Gweihte (a) soll si gweihte Schädel schere vor d Dire dr Schtiftshitte un soll si gweihtes Haupthoor nähmä un ufs Fiir werfe, des unda däm Dankopfa brennt. 6,19 Un dr Prieschta soll ä kochti Vordakeule vum Widder nähmä un ä ungsierti Weihe üs d Kratte(Zeine) un ä ungsiirte Flade un soll's däm Gweihte uf sini Händ(Pfode) lege, nohchdäm ma(er) si gweihtes Hoor abgschore het. 6,20 Un (a) dr Prieschta soll's vor rem HERRN schwinge. Des isch dr heilige Adeil fir d Prieschta samt d Bruscht vum Schwingopfa un dr Keule vum Hebopfa. Dnohch darf dr Geweihte Wi trinke.

6,21 Des isch des Gsetz vum Gottgweihte, der si Opfa däm HERRN globt het, wägä sinem Gelübde, abgsähe vu däm, was sa(er) sunscht noh vumag. We er globt het, soll la(er) doe noh rem Gsetz vu sinem Gelübde.

Dr priesterliche Sege

S´7. Kapitel

Weihegabe vu d Schtammesfirschte zue d Iweihig vu d Schtiftshitte

7,4 Un dr HERR sait zue Moses: 7,5 Nimm's vu nene fir d Denscht a d Schtiftshitte un gib's d Levite, jedäm fir si Denscht. 7,6 Do nimmt Moses de Kärre un Rinda un git sie d Levite. 7,7 Zwei Kärre un vier Rinda git da(er) d Sehn Gerschon fir ihr Denscht. 7,8 Un vier Kärre un acht Rinda git da(er) d Sehn Merari fir ihr Denscht unda d Leitig (a) Itamars, d Bue(Suhn) Aaron, vum Prieschta. 7,9 D Sehn Kehat aba git da(er) nigs, wel sie d Denscht am Heiligtum hän un´s (a) uf ihre Schultare trage hän meßte.

7,10 Un de Firschte opfate zue d Iweihig vum Altar a däm Dag, do na(er) gsalbt wird, un opfere ihri Gabe vor rem Altar. 7,11 Un dr HERR sait zue Moses: Loß jede Dag je ei (a) (b) Firscht si Opfa bringe zue d Iweihig vum Altar. 7,12 Am erschte Dag opfat sini Gabe Nachschon, d Bue(Suhn) Amminadabs, vum Schtamm Juda. 7,13 Un sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,14 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,15 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,16 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,17 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck un fünf eijährigi Schof. Des war de Gabe Nachschons, d Bue(Suhn) Amminadabs.

7,18 Am zweite Dag opfat Netanel, d Bue(Suhn) Zuars, dr Firscht Issachars. 7,19 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,20 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,21 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,22 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,23 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck un fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Netanels, d Bue(Suhn) Zuars.

7,24 Am dritte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Sebulons, Eliab, d Bue(Suhn) Helons. 7,25 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,26 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,27 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,28 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,29 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böcke un fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Eliabs, d Bue(Suhn) Helons. 7,30 Am vierte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Rubens, Elizur, d Bue(Suhn) Schedëurs. 7,31 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,32 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,33 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,34 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,35 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck un fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Elizurs, d Bue(Suhn) Schedëurs.

7,36 Am fünfte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Simeons, Schelumïl, d Bue(Suhn) Zurischaddais. 7,37 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,38 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,39 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,40 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,41 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck un fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Schelumïls, d Bue(Suhn) Zurischaddais.

7,42 Am sechschte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Gads, Eljasaf, d Bue(Suhn) Deguëls. 7,43 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,44 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,45 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,46 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,47 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Eljasafs, d Bue(Suhn) Deguëls.

7,48 Am siebte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Ephraims, Elischama, d Bue(Suhn) Ammihuds. 7,49 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,50 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,51 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,52 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,53 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Elischamas, d Bue(Suhn) Ammihuds.

7,54 Am achte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Manasses, Gamlïl, d Bue(Suhn) Pedazurs. 7,55 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,56 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,57 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,58 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,59 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Gamlïls, d Bue(Suhn) Pedazurs.

7,60 Am ninte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Benjamins, Abidan, d Bue(Suhn) vum Gidoni. 7,61 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,62 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,63 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,64 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,65 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Abidans, d Bue(Suhn) vum Gidoni.

7,66 Am zehnte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Dans, Ahïser, d Bue(Suhn) Ammischaddais. 7,67 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,68 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,69 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,70 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,71 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Ahïsers, d Bue(Suhn) Ammischaddais.

7,72 Am elfte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Assers, Pagïl, d Bue(Suhn) Ochrans. 7,73 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,74 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,75 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,76 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,77 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Pagïls, d Bue(Suhn) Ochrans.

7,78 Am zwöelfte Dag dr Firscht dr Buebä(Sühn) Naftalis, Ahira, d Bue(Suhn) Enans. 7,79 Sini Gabe war ä silbani Schissle, hundatdriißig Lot schwer, ä silbani Schale, siebzig Lot schwer nohch rem Gwicht vum Heiligtum, beidi voll fienschtem Mehl, mit El vumengt, zuem Schpeiseopfa, 7,80 dzue ä goldene Leffel, zehn Lot schwer, voll Räuchawerk, 7,81 ä junge Schtier, ä Widder, ä eijähriges Schof zuem Brandopfa, 7,82 ä Ziegebock zuem Sündopfa, 7,83 un zuem Dankopfa zwei Rinda, fünf Widder, fünf Böck, fünf eijährigi Schof. Des sin de Gabe Ahiras, d Bue(Suhn) Enans.

7,84 Des ware de Gabe dr Firschte Israels zue d Iweihig vum Altar zue d Ziit, do na(er) gsalbt wird: zwöelf silbani Schissle, zwöelf silbani Schale, zwöelf goldeni Leffel, 7,85 jedi Schissle hundatdriißig Lot Silba un jedi Schale siebzig Lot schwer. S Gwicht vum Silba alla Tepf war zweiduusigvierhundart Lot nohch rem Gwicht vum Heiligtum. 7,86 Un vu d zwöelf goldene Leffel voll Räuchawerk het jeda zehn Lot nohch rem Gwicht vum Heiligtum, so daß d Zahl vum Gold dr Leffel hundatzwanzig Lot war. 7,87 D Zahl vu d Tierli zuem Brandopfa war zwöelf jungi Schtier, zwöelf Widder, zwöelf eijährigi Schof samt ihrem Schpeiseopfa un zwöelf Ziegeböck zuem Sündopfa. 7,88 Un d Zahl vu d Tierli zuem Dankopfa war vieräzwanzig jungi Schtier, sächzig Widder, sächzig Böck, sächzig eijährigi Schof. Des war de Iweihig vum Altar, als sa(er) gsalbt wird.

7,89 Un als Moses in de Schtiftshitte goht, um mit Nem(Ihm) z schwätze, do het da(er) ghärt ä Schtimm zue sich schwätze vum (a) Gnadethron, der uf dr Lade mit däm Gsetz war, zwische d beidi Cherubim; un (b) (c) (d) Er het zue nem gschwätzt.

S´8. Kapitel

Vu däm goldene Laichta

Weihe vu d Levite

8,20 Moses un Aaron samt d ganze Gmeinde dr Israelite hän mit d Levite alles gmacht, we dr HERR s Moses bifohle het. 8,21 Un d Levite hän sich entsündigt un hän ihri Kleida gwäsche, un Aaron bringt d Levite vor rem HERRN als Schwingopfa dar un schafft fir sie Sühne, daß sie rein wäre. 8,22 Dnohch gehn sie hi, um a d Schtiftshitte ihr Amt üszebe vor Aaron un sinene Sehn. We dr HERR s Moses bifohle het iba d Levite, so hän sie´s mit tene gmacht.

Denschtalta vu d Levite

S´9. Kapitel

Vorschrifte fir des Passafescht

(vgl. 2. Moses 12; 3. Moses 23,5-8)

9,4 Un Moses schwätzt mit d Israelite, daß sie des Passa hebe. 9,5 Un sie hebe Passa am vierzehnten Dag vum erschte Monet gege Obend in d Wüschte Sinai; ganz, we dr HERR s Moses bifohle het, so hän d Israelite doe.

9,6 Do ware ä baar Männa (Manne) (a) vudreckt wore a nem tote Mensch, so daß sie nit Passa hebe kenne a däm Dag. De kumme vor Moses un Aaron am gliche Dag 9,7 un sage zue nem: Mir sin vudreckt wore a nem tote Mensch. Wurum solle ma(mir) zruckschtoh, daß ma(mir) unsari Gabe däm HERRN nit bringe derfe zue d feschtgsetzte Ziit mit d Israelite? 9,8 Moses sait zue nene: Warte, i(ich) will härä, was äich dr HERR bifihlt.

9,9 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 9,10 Sag d Israelite: Wenn öbber (ebber) unda äich odr unda äire Nohchkumme vudreckt wore isch a nem Tode odr uf fare wiete Reise isch, so soll la(er) trozdäm däm HERRN Passa hebe, 9,11 aba erscht im zweite Monet am vierzehnten Dag gege Obend, un soll s mit ungsiirtem Brot un bittare Kräuta ässä. 9,12 Un sie solle nigs dvu ibriglo bis zuem Morge, au kei Knoche dvu vubreche un solle's ganz nohch dr Ordnig vum Passa hebe. 9,13 Wer aba rein(sufa) isch un wer nit uf fare Reise isch un undaloßt s, des Passa zue hebe, der soll üsgrottet wäre üs sinem Volk, wel la(er) sini Gabe nit zue d feschtgsetzte Ziit däm HERRN brocht het. Na(Er) soll sini Sinde trage. 9,14 Un wenn ä Fremdling bi äich wohnt un au däm HERRN Passa hebe will, so soll la(er)'s hebe nohch d Satzig un d Ordnig vum Passa. Einalei Satzig soll bi äich si fir d Fremdling we fir d Iheimische.

D Wolke- un Fiirsiili iba dr Schtiftshitte

S´10. Kapitel

Vum Blose dr Trumpete (Päpere) (Trompete)

10,9 Wenn na(ihr) in d Kreg ziehe in äirem Land gege äiri Feinde (Gegna), de äich agriffä, so (a) soll na(ihr) lut päpare mit d Trumpete (Päpere) (Trompete), daß a äich denkt wird vor rem HERRN, äirem Gott, un na(ihr) errettet wäre vor äire Feinde (Gegna). 10,10 Eso, wenn ihr frehlich sin (a) (b) (c) a äire Feschte un a äire Naimonde, solle na(ihr) mit d Päpare blose bi äire Brandopfa un Dankopfa, dmit Gott a äich denkt. Ich bi dr HERR, äicha Gott. 10,11 Am (a) zwanzigschte Dag im zweite Monet vum zweite Johr erhob sich de Wolke vu dr Wohnig vum Gsetz. 10,12 Un d Israelite breche uf üs d Wüschte Sinai, un de Wolke macht halt in d Wüschte Paran. 10,13 So breche sie zuem erschte Mol uf nohch rem Wort des HERRN durch Moses, (a) 10,14 nämlich (a) des Banner vum Laga dr Buebä(Sühn) Juda bricht zerscht uf, Heerschar nohch Heerschar, un iba ihr Heer bfihlt Nachschon, d Bue(Suhn) Amminadabs. 10,15 Un iba des Heer vum Schtamme dr Buebä(Sühn) Issachar bfihlt Netanel, d Bue(Suhn) Zuars. 10,16 Un iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Sebulon bfihlt Eliab, d Bue(Suhn) Helons.

10,17 Dann(Dnoh) het ma d Wohnig zerlegt, un s breche uf d Buebä(Sühn) Gerschon un Merari un trage d Wohnig. 10,18 Dnohch bricht uf des Banner vum Laga Ruben, Heerschar nohch Heerschar, un iba ihr Heer bfihlt Elizur, d Bue(Suhn) Schedëurs. 10,19 Un iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Simeon bfihlt Schelumïl, d Bue(Suhn) Zurischaddais, 10,20 un Eljasaf, d Bue(Suhn) Deguëls, iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Gad. 10,21 Dann(Dnoh) breche uf de Kehatiter un trage di heilige Geräte; un ma richtet d Wohnig uf, bis de nohchkume sin. 10,22 Dnohch bricht uf des Banner vum Laga dr Buebä(Sühn) Ephraim, Heerschar nohch Heerschar, un iba ihr Heer bfihlt Elischama, d Bue(Suhn) Ammihuds, 10,23 un Gamlïl, d Bue(Suhn) Pedazurs, iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Manasse, 10,24 un Abidan, d Bue(Suhn) vum Gidoni, iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Benjamin. 10,25 Dnohch bricht uf des Banner vum Laga dr Buebä(Sühn) Dan als letschtes alla Laga, Heerschar nohch Heerschar, un Ahïser, d Bue(Suhn) Ammischaddais, bfihlt iba ihr Heer, 10,26 un Pagïl, d Bue(Suhn) Ochrans, iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Asser, 10,27 un Ahira, d Bue(Suhn) Enans, iba des Heer vum Schtamm dr Buebä(Sühn) Naftali. 10,28 So breche de Israelite uf, Heerschar nohch Heerschar.

10,29 Un Moses sait zue sinem Schwaga (a) (b) Hobab, däm Bue(Suhn) (c) (d) Reguïls, üs Midian: Mir ziehe dohi in des Land, vum däm dr HERR gsait het: «Ich will´s äich ge." Kumm etze mit uns(üs), so wen ma(mir) Guetes a dir doe, denn dr HERR het Israel Guetes zuegsait. 10,30 Er aba git zantwort: I(Ich) will nit mit äich, sundern in mi Land zue minare Vuwandtschaft zeh. 10,31 Moses sait: Vuloß uns(üs) doch nit, denn dü weisch, wo ma(mir) in dr Wüschte uns(üs) lagere solle, un dü sollsch unsa Aug si. 10,32 Un wenn dü mit uns(üs) zehsch - was dr HERR Guetes a uns(üs) doet, des wen ma(mir) a dir doe.

10,33 So ziehe sie vum Berg des HERRN dräi Däg wiet, un d Lade vum Bund des HERRN zeht vor rene her de dräi Däg, um ne z zeigä, wo sie ruehe solle. 10,34 Un de (a) Wolke des HERRN war bi Dag iba ne, wenn sie üs däm Laga ziehe. (b)

10,35 Un wenn d Lade ufbroche isch, so het Moses gsait: (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) HERR, schtand uf! Loß dini Feinde (Gegna) vudeilt wäre un alli, de di hasse, uf d flucht si vor dir! 10,36 Un wenn sie sich niedagloße hän, so het da(er) gsait: Kumm wida, HERR, zue d Mengi dr duusige in Israel!

S´11. Kapitel

Moses gregt Baischtand. S schtängande Volk wird gschtroft

11,4 Des fremde Volk aba unda ne war gierig wore. Do fange au d Israelite wida a z hiile un sage: Wer wird uns(üs) Fleisch z ässä ge? 11,5 Mir denke a de Fisch, de ma in Ägypte umsunscht gässä hän, un a de Kürbisse, de Melonen, d Lauch, de Zwiebeln un d Knoblauch. 11,6 Etze aba isch unsari Seele matt, denn unsari Auge sähn nigs als des Manna. 11,7 S war aba des (a) Manna we Koriandersame un azsäh we Bedolachharz. 11,8 Un s Volk lauft hi un her un sammlet un zerriebt´s mit Mühlene odr zerschtoßts im Mörser un kochts in Tepf un macht sich Weihe drus; un s het ä Gschmack we Elkueche. 11,9 Un wenn bi Nacht dr Tau iba des Laga rabku isch, so isch des Manna mit druf rabku.

11,10 Als etze Moses des Volk hiile ghärt het, alli Gschlechta mitänanda, jede in d Dire vu sinem Zelt, do brennt dr Zorn (Wuet) des HERRN sehr (sölli) . Un au Moses ärgert`s. 11,11 Un Moses sait zue däm HERRN: Wurum bekümmersch dü di Knecht? Un wurum find i(ich) kei Gnade vor dine Auge, daß dü de Lascht vum ganze Volks uf mi legsch? 11,12 Hab i(ich) denn all des Volk gregt odr uf d Welt kumme lo , daß dü zue ma(mir) sage kennscht: Trag´s in dine Ärm, we ä Amme ä Kind trait, in des Land, des dü ihre Vädere zuegeschwore hesch? 11,13 Woher soll i(ich) Fleisch nähmä, um´s all däm Volk z ge? Sie hiile vor ma(mir) un schwätze: Gib uns(üs) Fleisch z ässä. 11,14 I(Ich) vumag all des Volk nit ällei z trage, denn s isch ma(mir) z schwer. 11,15 Willsch dü aba doch so mit ma(mir) doe, so (a) bring mi leba um, wenn andascht i(ich) Gnade vor dine Auge gfunde ha, dmit i(ich) nit mi Ungliick aluege mueß.

11,16 Un dr HERR sait zue Moses: Sammel mir siebzig Männa unda d (a) (b) Älteschte Israels, vu däne dü weisch, daß sie Älteschte im Volk un sini Amtlit sin, un bring sie vor de Schtiftshitte un schtell sie dert vor dich, 11,17 so will ich nabkumme un dert mit dir schwätze un vu dinem Geischt, der uf dir isch, nähmä un uf sie lege, dmit sie mit dir de Lascht vum Volks trage un dü nit ällei trage mueß.

11,18 Un zuem Volk sollsch dü sage: (a) Heiligt äich fir morge, so solle ihr Fleisch z ässä ha; denn äicha Hiile isch vor d Ohre des HERRN kumme, do ihr sage: "Wer git uns(üs) Fleisch z ässä? Denn s isch uns(üs) guet gange in Ägypte." Drum wird äich dr HERR Fleisch z ässä ge, 11,19 nit nur ei Dag, nit zwei, nit fünf, nit zehn, nit zwanzig Däg lang, 11,20 sundern ä Monet lang, bis ihr's nimi schmecke kennt un s äich zuem Ekel wird, wel ihr d HERR rüssgworfe hän, der unda äich isch, un wel ihr vor nem ghiilt un gsait hän: Wurum sin ma(mir) üs Ägypte gange?

11,21 Un Moses sait: Sechshundatduusig Männa Fueßvolk sin´s, mit däne i(ich) läb, un dü saisch: Ich will ne Fleisch ge, daß sie ä Monet lang z ässä hän. 11,22 Kann ma so vieli Schof un Rinda schlachte, daß ses fir sie gnoe isch? Odr ka ma alli Fisch vum Meeres ifange, daß ses fir sie gnoe isch? 11,23 Dr HERR aba sait zue Moses: Isch denn (a) (b) de Hand des HERRN z kurz? Aba dü sollsch etzed sä, ob sich dir mi Wort erfillt odr nit.

11,24 Un Moses goht üsä un het däm Volk de Wort des HERRN gsait un vusammlet siebzig Männa üs d Älteschte vum Volk un schtellt sie rings um d Schtiftshitte. 11,25 Do kummt dr HERR abe in d Wolke un schwätzt mit nem un nimmt vu däm Geischt, der uf nem war, un legt nen uf de siebzig Älteschte. Un als d Geischt uf fene rueht, grote sie in Vuzickig(Wahn) we Prophete un häre nit uf.

11,26 S ware aba noh zwei Männa im Laga bliebe; dr eine hieß Eldad, dr andere Medad. Un d Geischt kummt iba sie, denn sie ware au ufgschribe, jedoch nit nüsgange zue d Schtiftshitte, un sie grote in Vuzickig(Wahn) im Laga. 11,27 Do lauft ä junge Ma hi un sait´s Moses un sait: Eldad un Medad sin in Vuzickig(Wahn) im Laga. 11,28 Do antwort Josua, d Bue(Suhn) Nuns, der däm Moses dent vu sinere jungend a, un sait: Moses, mi Herr, wehre ne! 11,29 Aba Moses sait zue nem: Eifasch dü wägä mir? Wollte Gott, daß alli im Volk däm HERRN Prophete wäre un dr HERR si Geischt iba sie kumme losst! 11,30 Drauf kehrt Moses zuem Laga zruck mit d Älteschte Israels.

11,31 Do hob sich ä Wind, des HERRN gschickt, un het (a) Wachtle kumme lo vum Meer un het sie uf s Laga flege lo, ä Dagesreise wiet rings um´s Laga, zwei Elle hoch uf fem Bode. 11,32 Do macht sich des Volk uf un sammlet Wachtle d ganze Dag un di ganz Nacht un d andere ganze Dag; un wer am wenigschte sammlet, der sammlet hundat Scheffel. Un sie hän sie rings um des Laga üsbreitet, um sie z trockne. 11,33 Als aba des Fleisch noh zwische ihre Zähn war un bvor´s ganz ufbruucht war, do brennt dr Zorn des HERRN gege des Volk, un er schlat sie mit na sehr (sölli) große Plog. 11,34 Drum heißt der Platz «Luschtgräba», wel ma dert des gierige Volk begrub. 11,35 Vu d «Luschtgräban» aba zeht des Volk wida nohch Hazerot, un sie bliebe in Hazerot.

S´12. Kapitel

Mirjam wird üssätzig

S´13. Kapitel

Üssendig un Rückkehr vu d Kundschafta

(vgl. 5. Moses 1,19-25)

13,17 Als sie etze Moses üssandt het, des Land Kanaan z erkunde, sait da(er) zue nene: Zehn do nuf ins Südland un gehn uf d Berg 13,18 un luege äich des Land a, we´s isch, un des Volk, des drin wohnt, ob's schtark odr schwach isch, weng odr viel sin; 13,19 un was ses fir ä Land isch, drin sie huuse, ob's guet odr schlecht isch; un was ses fir Schtädt sin, in däne sie huuse, ob sie in Zeltderfa odr feschte Schtädt huuse; 13,20 un we d Bode isch, ob fett odr maga, un ob Baim do sin odr nit. Sin mutig un bringe vu d Fricht vum Land mit. S war aba ebe um de Ziit dr erschte Witrube.

13,21 Un sie gehn nuf un erkundete des Land vu d Wüschte Zin bis nohch Rehob, vu wo ma nohch Hamat goht. 13,22 Sie gehn nuf ins Südland un kumme bis nohch Hebron; do hän Ahiman, Scheschai un Talmai gläbt, de Buebä(Sühn) Anaks. Hebron aba war baut worde siebä Johr vor Zoan in Ägypte. 13,23 Un sie kumme bis a d Bach Eschkol un hän dert ä Räbä abgschnitte mit einem Witrübel un trage sie z zweit uf einare Schtange, dzue au Granatepfel un Fiege. 13,24 D Platz heißt Bach Eschkol nohch dr Trube, de de Israelite dert abgschnitte hän. *d. . Trubebach.

13,25 Un nohch vierzig Däg, als sie des Land erkundet hän, kehre sie um, 13,26 gehn hi un kumme zue Moses un Aaron un zue d ganze Gmeinde dr Israelite in d Wüschte Paran nohch (a) (b) (c) (d) (e) Kadesch un bringe ne un d ganze Gmeinde Kund, we´s schtoht, un len sie de Fricht vum Land aluege. 13,27 Un sie vuzehle ne un sage: Mir sin in des Land kumme, in des ihr uns(üs) gschickt hän; s fleßt wirklich (a) Milch un Honig drin, un des sin sini Fricht. 13,28 Aba des Volk isch schtark, des drin wohnt, un de Schtädt sin bfeschtigt un sehr (sölli) groß; un ma(mir) hän dert au Anaks Buebä(Sühn) gsähne. 13,29 S huuse d Amalekiter im Südland, d Hetita un Jebusita un Amorita huuse uf däm Berg, d Kanaanita aba huuse am Meer un am Jordan. 13,30 (a) Kaleb aba het des Volk bschwichtigt, des gege Moses gmurrt het, un sait: Len uns(üs) nufzeh un des Land inähme, denn ma(mir) kenne´s ibawältige. 13,31 Aba de Männa, de mit nem nufzoge ware, sage: Mir vumege nit nufzzehe gege des Volk, denn sie sin uns(üs) z schtark. 13,32 Un sie bringe iba des Land, des sie erkundet hän, ä beses Gschwätz uf unda d Israelite un sage: Des Land, durch des ma(mir) gange sin, um´s zue erkunde, frißt sini Bwohna, un alles Volk, des ma(mir) drin gsäh hän, sin Lit vu großa Längi. 13,33 Mir hän dert au Riese gsäh, Anaks Buebä(Sühn) üs däm Gschlecht vu d Riese, un ma(mir) ware in unsare Auge we Heigumba un ware´s au in ihre Auge.

S´14. Kapitel

14,1 Do fahrt di ganz Gmeinde uf un brellt, un des Volk hiilt di ganz Nacht. (a) 14,2 Un alli Israelite (a) (b) (c) hän gschtängert gege Moses un Aaron, un di ganz Gmeinde sait zue nene: Ach daß ma(mir) in Ägypteland gschtorbe wäre odr noh in dr Wüschte schterbe däte! 14,3 (a) Wurum fihrt uns(üs) dr HERR in des Land, dmit ma(mir) durchs Schwert flalle un unsari Wieba un unsari Kinda ä Raub wäre? Isch's nit bessa, ma(mir) ziehe wida nohch Ägypte? 14,4 Un eina sait zuem andere: Len uns(üs) ä Hauptma iba uns(üs) setzä un wida nohch Ägypte zeh! 14,5 Moses aba un Aaron (a) falle uf ihr Gsicht vor d ganze Vusammlig (Bagasch) dr Gmeinde dr Israelite. 14,6 Un Josua, d Bue(Suhn) Nuns, un Kaleb, d Bue(Suhn) Jefunnes, de au des Land erkundet hän, vurisse ihri Kleida (a) 14,7 un sage zue dr ganze Gmeinde dr Israelite: Des Land, des ma(mir) durchzogen hän, um´s zue erkunde, isch sehr (sölli) guet. 14,8 Wenn dr HERR uns(üs) gnädig isch, so wird da(er) uns(üs) in des Land bringe un nes uns(üs) ge, (a) ä Land, drin Milch un Honig fleßt. 14,9 Falle nur nit ab des HERRN un firchtet äich nit vor rem Volk des Landes, denn ma(mir) wen sie (a) we Brot uffrässä. S isch ihr Schutz vu nene gwiche, dr HERR aba isch mit uns(üs). Firchte äich nit vor ne!

14,10 Aba des ganze Volk sait, ma soll sie (a) schteinige. Do (b) erschient de Herrlichkeit des HERRN iba dr Schtiftshitte alle Israelite. 14,11 Un dr HERR sait zue Moses: We lang läschtert mich des Volk? Un we lang wen sie nit a mich glaube trotz all der Zeiche, de ich unda ne doe ha? 14,12 Ich will sie mit dr Pescht schla un sie (a) vutilge un dich zue nem größere un mächtigere Volk mache als des. 14,13 Moses aba sait zuem HERRN: Dann(Dnoh) wäre's de Ägypta härä; denn dü hesch des Volk mit dinere Kraft üs ihra Middi rüsgfihrt. 14,14 Au wird ma´s sage zue d Bwohna vu däm Land, de ghärt hän, daß dü, HERR, unda däm Volk bisch, daß dü vu Agsicht gsähne wirsch un di Wolke iba ne schtoht un daß dü, HERR, vor ne hergosch in dr (a) Wolkesiile am Dag un in dr Fiirsiile bi Nacht. (b) 14,15 Würdesch dü etze des Volk umbringe we ei Ma, so däte de Velka, de solch ä Gschwätz iba dich härä, sage: 14,16 Dr HERR vumocht´s nit, des Volk in des Land z bringe, des sa(er) ne z ge gschwore het; drum het da(er) sie higschlachtet in dr Wüschte. (a) (b) 14,17 So loß etze di Kraft, oh Herr, groß si, we dü gsait hesch: "14,18 Dr HERR isch geduldig un vu großa Barmherzigkeit un vugit Missetate un Ibatretige, aba na(er) losst nemads ungschtroft, sundern suecht heim de Missetate vu d Vädare a d Kinda bis ins dritte un vierte Glied.» 14,19 So vugib etze de Missetat däm Volk nohch dinere große Barmherzigkeit, we dü au däm Volk vuge hesch vu Ägypte a bis dona. (a)

14,20 Un dr HERR sait: Ich ha vuge, we dü´s erbete hesch. 14,21 Aba so gwiss ich läbt un (a) alli Welt mit d Herrlichkeit des HERRN voll wäre soll: 14,22 alli de Männa, de mi Herrlichkeit un mini Zeiche gsähne hän, de ich doe ha in Ägypte un in dr Wüschte, un mich etze zehnmol vusuecht un uf mi Schtimm nit ghärt hän, 14,23 vu däne soll keina des Land sä, des ich ihre Vädere z ge gschwore ha; au keina soll´s säh, der mich gläschtert het. (a) (b) 14,24 Nur minem Knecht (a) Kaleb, wel ä andere Geischt in nem isch un na(er) mir treu nohchgange isch, den will ich in des Land bringe, in des sa(er) kumme isch, un sini Nohchkumme solles inähme, 14,25 während de Amalekiter un Kanaanita in dr Ebene wohne bliebe. Morge wendet äich un ziehe in d Wüschte uf d Wäg zuem Schilfmeer!

14,26 Un dr HERR schwätzt mit Moses un Aaron un sait: 14,27 (a) We lang murrt de besi Gmeinde gege mich? Ich ha des Murre vu d Israelite, womit sie gege mich gmurrt hän, ghärt . 14,28 Drum sag zue nene: So wohr ich läb, sait dr HERR: ich will mit äich doe, was ihr vor mine Ohre gsait hän. 14,29 Äiri Lyba (Ränze) solle in der Wüschte vufalle. Alli, de ihr zehlt sin vu zwanzig Johr a un driba nüs, de ihr gege mich (a) gmurrt hän, 14,30 gwiß, ihr solle nit in des Land kumme, iba des ich mi Hand zuem Schwur erhobe ha, äich drin wohen z losse, üßa Kaleb, däm Bue(Suhn) Jefunnes, un Josua, däm Bue(Suhn) Nuns. 14,31 Äiri Kinda aba, vu däne ihr gsait hän: Sie wäre ä Raub si, de will ich inebringe, daß sie des Land kennelerne, des ihr vuwerfe. 14,32 Aba äiri eigene Lyba (Ränze) solle in der Wüschte vufalle. 14,33 Un äiri Kinda solle Schäfa (Hirte) si in d Wüschte (a) (b) (c) vierzig Johr un äiri Untreui trage, bis äiri Lyba (Ränze) ufgriebe sin in d Wüschte. 14,34 Nohch der Zahl der vierzig Däg, in däne ihr des Land erkundet hän - jede Dag soll ä Johr gelte -, (a) solle ihr vierzig Johr äiri Schuld trage, uf (b) daß ihr innewerde, was ses isch, wenn ich d Hand abze. 14,35 Ich, dr HERR, ha´s gsait, un gwiß, des will ich au doe mit d ganze bese Gmeind, de sich gege mich empört het. In d Wüschte solle sie ufgriebe wäre un dert schterbe.

14,36 So schterbe vor rem HERRN durch ei Plag alli de Männa, de Moses üsgsandt het, um des Land zue erkunde, un de zruckkumme ware un di ganz Gmeind gege nen zuem Murre vuleitet hän, (a) (b) 14,37 dodurch daß sie iba des Land ä beses Gschwätz ufbrocht hän. 14,38 Aba Josua, d Bue(Suhn) Nuns, un Kaleb, d Bue(Suhn) Jefunnes, bliebe am Läbä vu d Männa, de gange ware, um des Land zue erkunde.

14,39 Als Moses de Wort alle Israelite gsait het, do träuert des Volk sehr (sölli) . 14,40 Un sie mache sich freh am Morge uf un ziehe uf de Hechi vum Gebirge un sage: (a) Do sin ma(mir) un wen nufzeh in des Land, vu däm dr HERR gsait het; denn ma(mir) hän gsindigt. 14,41 Moses aba sait: Wurum wen ihr des Wort des HERRN ibaträte? S wird äich nit glinge. 14,42 Zehn nit nuf - denn dr HERR isch nit unda äich -, daß ihr nit gschla wäre vor äire Feinde (Gegna). 14,43 Denn d Amalekita un Kanaanita schtehn äich dert gegeiba, un ihr wäre durchs Schwert falle, wel ihr äich des HERRN abgwendet hän, un dr HERR wird nit mit äich si. 14,44 Aba sie ware so vumesse un ziehe nuf uf de Hechi vum Gebirge; aba d Lade vum Abkumme des HERRN un Moses wichen nit üs däm Laga. 14,45 Do kumme d Amalekita un Kanaanita, de uf däm Berg ghuust hän, rab un schlen un vuschprengte sie bis nohch (a) (b) Horma.

S´15. Kapitel

Vu Schpeis- un Trinkopfa

15,17 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 15,18 Schwätz mit d Israelite un sag zue nene: Wenn ihr in des Land kumme, in des ich äich bringe wir, 15,19 un ihr ässä vum Brot vum Land, so solle ihr däm HERRN ä Opfagabe darbringe: 15,20 Als (a) (b) Erschtling äires Teigs solle ihr ä Weihe als Opfagabe darbringe. We de Opfagabe vu d Tenne, 15,21 so solle ihr au däm HERRN d Erschtling äires Teigs ge fir alli Ziit.

Iba Sinde üs Vusähe un üs Absicht

15,27 Wenn aba ä Einzelne üs Vusähe sindige wird, so soll la(er) ä eijährigi Ziege zuem Sündopfa bringe. (a) 15,28 Un d Prieschta soll Sühne schaffe vor rem HERRN fir den, der üs Vusähe gsindigt het, daß sa(er) fir nen Sühne schafft un nem vuge wird. 15,29 Un s soll einalei Gsetz gelte fir de, de ä Vusähe begehe, fir d Iheimische unda d Israelite un fir d Fremdling, der unda äich wohnt.

15,30 Wenn aba ä Einzelne (a) (b) üs Absicht frevelt, s isch ä Iheimische odr Fremdling, so het der d HERRN gscholte. Na(Er) soll üsgrottet wäre üs sinem Volk; 15,31 denn na(er) het des HERRN s Wort vuachtet un si Gebot broche. Ja, der soll üsgrottet wäre; sini Schuld bliebt uf fem.

Schtrof fir Sabbatschändig

Vu d Quaste a d Kleida

S´16. Kapitel

Ufruhr un Undagang vu d Rotte Korach

16,4 Als Moses des ghärt het, (a) flegt da(er) uf si Gsicht(Visasch) 16,5 un sait zue Korach un zue sinere ganze Rotte: Morge wird dr HERR kunddoe, (a) wer nem ghärt , wer heilig isch un zue nem kumme(nahe) soll; wär ra(er) üsgwählt, der soll zue nem nahe(kumme). 16,6 Des mache morge: Nähme äich Pfanne, Korach un sini ganzi Rotte, 16,7 un legt Fiir inä un mache Räuchawerk druf vor rem HERRN. Wär dann(dnoh) dr HERR üsgwählt, der isch heilig. Ihr gehn z wiet, ihr Buebä(Sühn) Levi!

16,8 Un Moses sait zue Korach: Horche doch, ihr Buebä(Sühn) Levsi! 16,9 Isch's äich z weng, daß äich dr Gott Israels (a) (b) üsgsondert het üs dr Gmeinde Israel, nem z nahen, dmit ihr äicha Amt üsebe a dr Wohnig des HERRN un vor de Gmeinde träte, um ihra z dene? 16,10 Na(Er) het dich un mit dir alli dini Breda, de Buebä(Sühn) Levis, zue sich nahe losse; un ihr sueche etze au des Prieschtatum? 16,11 Dü un dini ganzi Rotte, ihr mache ä Ufruhr gege d HERRN! S isch nit Aaron, gege den ihr murrt. 16,12 Un Moses schickt nen un het Datan un Abiram ruefä lo, de Buebä(Sühn) Eliabs. Sie aba sage: Mir kumme nit! 16,13 Isch's nit gnoe, daß dü uns(üs) üs däm Land gfihrt hesch, drin Milch un Honig fleßt, un uns(üs) umbringsch in dr Wüschte? Muesch dü au noh iba uns(üs) herrsche? 16,14 We fain hesch dü uns(üs) brocht in (a) ä Land, drin Milch un Honig fleßt, un hesch uns(üs) Äcker un Wiberge zuem Erbdeil ge! Willsch dü d Lit au d Auge üsrieße? Mir kumme nit! 16,15 Do wird Moses sehr (sölli) wetig un sait zue däm HERRN: Wend dich nit zue ihre Opfa. Ich ha (a) nit ei Esel vu nene gnumme un ha keinem vu nene ä Leid doe.

16,16 Un Moses sait zue Korach: Dü un dini ganzi Rotte, ihr solle morge vor d HERRN kumme, dü un sie un Aaron. 16,17 Un jeda nihmt sini Pfanne un legt Räuchawerk druf, un träte hi vor d HERRN, jeda mit sinere Pfanne, zweihundatunfuchzig Pfanne; au dü un Aaron, jeda mit sinere Pfanne. 16,18 Un jeda nimmt sini Pfanne un legt Fiir inä un doet Räuchawerk druf, un sie kumme vor de Dire vu d Schtiftshitte un Moses un Aaron au. 16,19 Un Korach vusammlet gege sie di ganz Gmeinde vor d Dire dr Schtiftshitte.

Do erschient de (a) Herrlichkeit des HERRN vor d ganze Gmeinde. 16,20 Un dr HERR schwätzt mit Moses un Aaron un sait: 16,21 Schiede äich vu d Gmeinde, dmit ich sie im Nu vutilg. (a) 16,22 Sie flege aba uf ihr Gsicht(Visasch) un sage: Ach Gott, der dü bisch der (a) (b) Gott vum Läbänsgeischt fir alles Fleisch, (c) wenn ei einzige Ma gsindigt het, willsch dü drum gege di ganz Gmeinde wüte? 16,23 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 16,24 Sage d Gmeinde: Gehn ringsum zruck vu d Wohnig Korachs un Datans un Abirams. 16,25 Un Moses schtoht uf un goht zue Datan un Abiram, un di Älteschte Israels folg nem nohch; 16,26 un na(er) schwätzt mit dr Gmeinde un sait: Gehn vu d Zelte dr gottlose Mensche un rihre nigs a, was sie hän, dmit ihr nit au umkumme durch all ihra Sinde. 16,27 Un sie gehn wäg vu d Wohnig Korachs, Datans un Abirams. Datan aba un Abiram gehn üsä un kumme a de Dire ihra Zelte mit ihre Wieba un Sehn un kleine Kinda. 16,28 Un Moses sait: Dodra solle ihr merke, daß mich dr HERR gschickt het, alli de Werke z doe, un daß i(ich) sie nit doe üs minem eigene Herz: 16,29 Wär sie schterbe, we alli Mensche schterbe, odr heimgsuecht, we alli Mensche heimgsuecht wäre, so het mi d HERR nit gschickt; 16,30 wird aba dr HERR ebis Näjes(Naies) schaffe, daß d Bode si Muul (Gosch) ufdoet un sie vuschlugt mit allem, was sie hän, daß sie lebändig abe zue d Tode fahre, so wäre ihr erkenne, daß de Lit d HERRN gläschtert hän. 16,31 (a) Un als sa(er) alli de Wort beendet het, vuriß d Bode unda ne 16,32 un doet ihr Muul (Gosch) uf un vuschlingt sie mit ihre Sippe, mit alle Mensche, de zue Korach ghärt hän, un mit all ihra Habe. 16,33 Un sie fahre lebändig zue d Tode abe mit allem, was sie hän, un d Bode deckt sie zue, un sie kumme um, midde üs d Gmeinde üsä. 16,34 Un ganz Israel, de um sie her ware, flohe vor ihrem Gschrei; denn sie hän denkt: Daß uns(üs) d Bode nit au frässä (vuschlinge) ka!

16,35 Un (a) (b) Fiir fahrt üs des HERRN un het de zweihundatunfuchzig Männa gfräße, de des Räuchawerk gopfert hän.

S´17. Kapitel

17,1 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait:17,2 Sag (a) (b) Eleasar, däm Bue(Suhn) vum Prieschta Aaron, daß sa(er) de Pfanne ufhebt üs däm Brand un schtrai des Fiir wiet wäg. 17,3 Denn de Pfanne vu d Sinda, de umkumme sin, ghäre däm Heiligtum. Ma schla sie zue breite Blech, daß ma d Altar dmit ibazeht; denn sie hän sie hibrocht vor d HERRN, so daß sie gheiligt sin; sie solle d Israelite ä Zeiche si. 17,4 Un Eleasar, d Prieschta, nimmt de kupfane Pfanne, de de Vubrennte herbrocht hän, un schlat sie zue Blech, um d Altar zue ibazeh; 17,5 als Mahnzeiche fir d Israelite, daß (a) kei Fremde, der nit vum Gschlecht Aarons isch, sich naht, um Räuchawerk z opfare vor rem HERRN, dmit´s nem nit gang we Korach un sinere Rotte goht, we dr HERR zue nem gsait het durch Moses. 17,6 Am andere Morge aba (a) murrt di ganz Gmeinde dr Israelite gege Moses un Aaron, un sie sage: Ihr hän des HERRN s Volk umbrocht. 17,7 Un als sich de Gmeinde vusammlet gege Moses un Aaron, drille sie sich zue dr Schtiftshitte: Un lueg, do wird sie deckt vu d Wolke, un de Herrlichkeit des HERRN erschient. 17,8 Un Moses un Aaron gehn hi vor de Schtiftshitte. 17,9 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 17,10 Hebt äich wäg üs der Gmeinde; ich will sie im Nu vutilge! Un sie flege uf ihr Gsicht. 17,11 Un Moses sait zue Aaron: Nimm de Pfanne un doe Fiir inä vum Altar un lege Räuchawerk druf un gang schnell zue dr Gmeinde un schaff fir sie (a) Sühne; denn dr (b) Zorn isch des HERRN üsgange, un d Ploog het agfange. 17,12 Un Aaron doet, we nem Moses gsait het, un lauft midde unda di Gmeinde; un lueg, d Ploog het scho agfange unda däm Volk. Do räuchert da(er) un schafft Sühne fir des Volk 17,13 un schtoht zwische d Tode un d Lebändige. Do wird dr Ploog gwehrt. 17,14 De aba gschtorbe ware a d Ploog, ware vierzehnduusigsiebehundat, üßa däne, de mit Korach gschtorbe sin. 17,15 Un Aaron kummt wida zue Moses vor de Dire dr Schtiftshitte, un d Ploog war gwehrt.

Aarons schpriesenderda Bengel(Schtäckä)

17,21 Moses schwätzt mit d Israelite, un alli ihri Firschte gän nem zwöelf Schtäb, jeda Firscht je ei Bengel(Schtäckä), nohch ihre Sippene, un dr Bengel(Schtäckä) Aarons war au unda ihre Schtäb. 17,22 Un Moses legt de Schtäb vor rem HERRN ane in dr Hitte vum Gsetz. 17,23 Am nägschte Morge, als Moses in de Hitte vum Gsetz goht, findet da(er) d Bengel(Schtäckä) Aarons vum Huus Levi gren un de Blete ware ufgange un Mandle dra(hänge). 17,24 Un Moses trait de Schtäb alli üsä des HERRN zue alle Israelite, daß sie s sähn, un jeda nimmt si Bengel(Schtäckä). 17,25 Dr HERR aba sait zue Moses: (a) Trag d Bengel(Schtäckä) Aarons wida vor d Lade mit däm Gsetz, dmit da(er) vuwahrt wird zuem Zeiche fir di Ufmucka, daß ihr Murre vor mir ufhert un sie nit schterbe. 17,26 Moses doet, we nem dr HERR bifohle het.

17,27 Un d Israelite sage zue Moses: Lueg, ma(mir) vuderbe un kumme um; ma(mir) wäre alli vutilgt un kumme um. 17,28 Wer sich naht zue dr Wohnig des HERRN, der schtirbt. Solle ma(mir) denn ganz un gar undagoh?

S´18. Kapitel

18,8 Un dr HERR het zue Aaron gsait: Lueg, des ibaloss ich dir bi däm Denscht a mine Opfagabe: vu alle heilige Gabe vu d Israelite gib ich dir ä Adeil, dir un dine Sehn(Sühn), als ewiges Arecht. (a) (b) (c) 18,9 Des sollsch dü han vu d hochheilige Gabe, soweit sie nit vubrennt wäre: alli ihri Gabe bi alle ihre Schpeiseopfa un bi alle ihre Sündopfa un bi alle ihre Schuldopfa, de sie mir gän; als Hochheiliges gib ich`s dir un dine Sehn. 18,10 Am hochheilige Platz sollsch dü´s ässä. Was männlich isch, darf dvu ässä; denn s soll dir heilig si. 18,11 Au des soll dir ghäre: de heilige Abgabe vu ihre Gabe, vu alle Schwingopfa vu d Israelite gib ich sie dir un dine Sehn un Techtare mit dir als ewiges Arecht. Wer rein(sufa) isch in dinem Huus, darf dvu ässä. 18,12 Alles Beschte vum El un alles Beschte vum Wi un Korn, d Erschtlingsgabe, de sie däm HERRN bringe, ha ich dir ge. 18,13 (a) (b) D Erschtlinge, de sie däm HERRN bringe vu allem, was in ihrem Land isch, soll dir ghäre. Wer rein(sufa) isch in dinem Huus, darf dvu ässä. 18,14 Alles Gebannte in Israel soll dir ghäre. (a) 18,15 Alles, was zerscht d Mueterschoß durchbricht bi allem Fleisch, s isch Mensch odr Vieh, des sie däm HERRN bringe, soll dir ghäre. Doch sollsch dü de Erschtgeburt vumä Mensch üslese losse, un de Erschtgeburt vumä schlechte Vieh sollsch dü au üslese losse. (a) (b) 18,16 Dü sollsch´s aba üslese, wenn's ä Monet alt isch, un dü sollsch`s (a) üslese losse nohch dr Ordnig, de dir ge isch, um fünf Silbaschtickle nohch rem Gwicht vum Heiligtum, des Silbaschtickle zue zwanzig Gramm. 18,17 Aba de Erschtgeburt vumä Rind, vumä Schof odr eina Ziege sollsch dü nit üslese losse; denn sie sin heilig. Ihr Bluet sollsch dü a d Altar gieße, un ihr Fett sollsch dü in Rauch ufgoh losse als Fiiropfa fir d HERRN zuem liebliche Gruch. 18,18 Ihr Fleisch soll dir ghäre, we au de Bruscht vum Schwingopfa un d rechti Schultare dir ghäre. 18,19 Alli heilige Opfagabe, de de Israelite däm HERRN darbringe, ha ich dir ge un dine Sehn un dine Techtare mit dir als ewiges Arecht. Des soll ä (a) (b) Salzbund si fir imma vor rem HERRN fir dich un fir dini Nohchkumme mit dir.

18,20 Un dr HERR sait zue Aaron: Dü sollsch in ihrem Land kei Erbguet bsitze, au kei Adeil unda ne ha; denn (a) (b) (c) (d) (e) (f) ich bi di Adeil un di Erbguet inmidde dr Israelite. 18,21 D Sehn Levi aba ha ich (a) alle Zehnte ge in Israel zuem Erbguet fir ihr Amt, des sie a d Schtiftshitte üsebe. 18,22 Allweg solle sich de Israelite nit zue d Schtiftshitte nahe, dmit sie nit Sinde uf sich lade un schterbe, 18,23 sundern de Levite solle des Amt üsebe a d Schtiftshitte, un sie solle de Schuld fir ihri Vufehlig trage; des isch ä ewige Ordnig bi äire Nohchkumme. Un sie solle unda d Israelite kei Erbguet bsitze; 18,24 denn d Zehnte vu d Israelite, wo sie däm HERRN als Opfagabe gän, ha ich d Levite zuem Erbguet bschtimmt; drum ha ich zue nene gsait, daß sie unda d Israelite kei Erbguet bsitze solle.

18,25 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 18,26 Schwätz mit d Levite un sag zue nene: Wenn ihr d Zehnte nähme vu d Israelite, der ich äich vu nene bschtimmt ha als äicha Erbguet, so solle ihr dvu ä heiligi Abgabe däm HERRN ge, je d Zehnte vu däm Zehnte; 18,27 un de äiri heiligi Abgabe soll äich agrechnet wäre, als gäbe na(ihr) Korn vu d Tenne un Wi üs d Trotti. 18,28 So solle au ihr de heilige Abgabe däm HERRN ge vu allem äires Zehnte, de ihr nähme vu d Israelite, un solle de heilige Abgabe fir d HERRN däm Prieschta Aaron ge. 18,29 Vu allem, was äich ge wird, solle ihr däm HERRN de heilige Abgabe ge, vu allem Beschte de dvu gebührendi heilige Gabe. 18,30 Un sag zue nene: Wenn ihr eso des Beschte dvu als heilige Abgabe nähme, so soll's d Levite agrechnet wäre we ä Ern(Ertrag) vu d Tenne un we ä Ern(Ertrag) vu d Trotti. 18,31 Ihr derfä´s ässä in alle Derfa (Käffa), ihr un äiri Kinda; denn´s isch (a) äicha Lohn fir äicha Amt a d Schtiftshitte. 18,32 Ihr den däbi nit Sinde uf äich lade, wenn ihr des Beschte dvu abgän, un den de heilige Gaben vu d Israelite nit entweihe un nit schterbe.

S´19. Kapitel

Vum Reinigigswassa

.Und des soll ä ewige Ordnig si fir de Israelite un d Fremdling, de unda äich huuse: 19,11 Wer irgendeina ä tote Mensch arihrt, der wird siebä Däg vudreckt si. 19,12 Na(Er) soll sich mit däm Reinigigswassa entsindige am dritte Dag un am siebte Dag, so wird da(er) sufa. Un wenn na(er) sich nit am dritte Dag un am siebte Dag entsindigt, so wird da(er) nit sufa. 19,13 Wenn aba öbber (ebber) irgendei tote Mensch arihrt un sich nit entsindige will, so macht da(er) de Wohnig des HERRN (a) vudreckt(dreckig), un solch ä Mensch soll üsgrottet wäre üs Israel. Wel des Reinigigswassa nit iba nen gschprengt wore isch, isch scha(er) vudreckt(dreckig); si Dreck bliebe a nem.

19,14 Des isch des Gsetz: Wenn ä Mensch in sinem Zelt schtirbt, soll jeda, der in des Zelt goht, un wer im Zelt isch, vudreckt(dreckig) si siebä Däg. 19,15 Au jedes offene Gfäß, uf des kei Deckel bunde isch, wird vudreckt(dreckig). 19,16 Au wer uf däm fraie Feld eine berihrt, der mit däm Schwert erschlage isch, odr ä Gschtorbene odr vumä Mensch d Gebei odr ä Grab arihrt, der isch vudreckt(dreckig) siebä Däg. 19,17 So soll ma etze fir d Unreinen Asche nähmä vum vubrennte Sindopfa un fließendes Wassa druf doe in ä Gfäß. 19,18 Un ä reine(sufare) Ma soll Ysop nähmä un ins Wassa tauche un des Zelt bschprenge un alli Tepf un alli Lit, de drin sin; ebeso au den, der vumä Tode Gebei odr ä Erschlagene odr Gschtorbene odr ä Grab brihrt het. 19,19 S soll aba d Reine d Unreine am dritte Dag un am siebte Dag bschprenge un nen am siebte Dag entsindige, un der soll sini Kleida wäsche un sich mit Wassa abwäsche, so wird da(er) am Obend sufa. (a) 19,20 Wer aba vudreckt wird un sich nit entsindige will, der soll üsgrottet wäre üs dr Gmeinde; denn na(er) het des Heiligtum des HERRN vudreckt(dreckig) gmacht un isch nit mit Reinigigswassa bschprengt wore; drum isch scha(er) vudreckt (dreckig). 19,21 Un des soll äich ä ewige Ordnig si. Un au der, der mit däm Reinigigswassa gschprengt het, soll sini Kleida wäsche, un wer des Reinigigswassa brihrt, der soll vudreckt(dreckig) si bis zuem Obend. 19,22 Un alles, was d Unreine brihrt, wird vudreckt(dreckig) wäre, un wer nen brihrt, soll vudreckt(dreckig) si bis zuem Obend.

S´20. Kapitel

Mirjams Tod. Moses Zwiefel bim Haderwassa

20,2 Un de Gmeinde het kei Wassa, un sie vusammle sich gege Moses un Aaron. 20,3 Un des Volk meckert mit Moses un sait: Ach daß ma(mir) umkumme wäre, als unsari Breda umkume sin vor rem HERRN! 20,4 Wurum hän ihr de Gmeinde des HERRN in de Wüschte brocht, daß ma(mir) do schterbe mit unsam Vieh? 20,5 Un wurum hän ihr uns(üs) üs Ägypte gfihrt a den bese Platz, wo ma nit saje ka, wo nit Fiege noh Wischtöck noh Granatepfel sin un au kei Wassa zuem Trinke isch? 20,6 Do gehn Moses un Aaron vu d Gmeinde wäg zue d Dire dr Schtiftshitte un flege uf ihr Gsicht, un de Herrlichkeit des HERRN erschient tene.

20,7 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 20,8 Nimm di Bengel(Schtäckä) un vusammel de Gmeinde, dü un di Brueda Aaron, un schwätzt zuem Felse vor ihre Auge; der wird si Wassa ge. So sollsch dü ne Wassa üs däm Felse vorbringe un d Gmeinde zsuffe ge un ihre Viecha. 20,9 Do nimmt Moses d (a) Bengel(Schtäckä), der vor rem HERRN lit, we na(er) nem bifohle het. 20,10 Un Moses un Aaron vusammle di Gmeind vor rem Felse, un na(er) sait zue nene: Horche, ihr Zwidawurze, (a) wäre ma(mir) äich wohl Wassa vorbringe kenne üs däm Felse? 20,11 Un Moses hebt sini Hand un schlat d Felse mit däm Bengel(Schtäckä) zweimol. Do kummt viel Wassa üsä, so daß de Gmeinde trinke ka un ihri Viecha. 20,12 Dr HERR aba sait zue Moses un Aaron: Wel ihr nit a mi glaubt hän un mi nit gheiligt hän vor d Israelite, drum solle ihr de Gmeinde nit ins Land bringe, des ich ne ge wir. (a) (b) (c) (d) (e)

20,13 Des isch des (a) Haderwassa, wo d Israelite mit däm HERRN schtänkere un na(er) sich heilig a nene erwiese het. 20,14 Un Moses schickt Botschaft üs Kadesch zuem Kenig dr (a) (b) (c) Edomiter: So losst dir di Brueda Israel sage: Dü kennsch all de Meh, de uns(üs) troffe het, 20,15 daß unsari Vädare nohch Ägypte nabzoge sin un ma(mir) lang Ziit in Ägypte ghuust hän un daß de Ägypta uns(üs) un unsari Vädare schlecht bhandelt hän. 20,16 Un ma(mir) hän brellt zuem HERRN; der het unsari Schtimm ghärt un ä (a) Engel gschickt un uns(üs) üs Ägypte gfihrt. Un lueg, ma(mir) sin in Kadesch, ä Schtadt a dinere Grenze. 20,17 Loß uns(üs) durch di Land zeh. Mir wen nit durch Äckere odr Wiberg go, au nit Wassa üs dine Brunne trinke. D Landschtroß wen ma(mir) lang zeh, nit nohch Rechts noh nohch Links wieche, bis ma(mir) durch di Biet(Gäu, Gau) durchkumme sin. (a) (b) (c) 20,18 Edom aba sait zue nene: Dü sollsch nit durchzehe, odr i(ich) wir da mit däm Schwert entgegeträte. 20,19 D Israelite sage zue nem: Mir wen uf d bahnte Schtroß zeh, un wenn ma(mir) vu dinem Wassa trinke, mir un unsari Viecha, so wen ma(mir)'s zahle. Mir wen nigs als nur zue Fueß durchzehe. 20,20 Na(Er) aba sait: Dü sollsch nit durchzehe. Un de Edomiter ziehe üs, ne entgegä, mit mächtigem Heer un schtarker Hand. 20,21 So weigere sich de Edomiter, Israel z gschtatte, durch ihr Biet(Gäu, Gau) z zeh. Un Israel wich ne üs.

Aarons Tod

S´21. Kapitel

Sieg iba de Kanaanita im Südland

Zug bis a d Arnon un ins Moabitaland

Sieg iba de Kenig Sihon un Og

.Kumme nohch Heschbon, daß ma de Schtadt Sihons baue (bäue) un ufrichte. 21,28 Denn Fiir isch üs Heschbon gfahre, ä Flamme vu d Schtadt Sihons; de het gfrässä Ar in Moab un gässä(vuzehrt) de Höchi am Arnon. 21,29 Mai dir, Moab! Dü Volk vu (a) (b) Kemosch bisch vulore! Ma het sini Buebä(Sühn) in d Flucht gschla un sini Techta gfange gfihrt zue Sihon, däm Kenig dr Amorita. 21,30 Sini Herrlichkeit isch znicht wore vu Heschbon bis nohch Dibon, sie isch kappüt bis nohch Nofach, bis nohch Medeba. 21,31 So het Israel im Land dr Amorita gwohnt.

21,32 Un Moses schickt Kundschafta üs nohch Jaser; un sie eroberte`s mit sinene Ortschafte un vutriebe de Amorita, de drin ware, 21,33 (a) un drille sich un ziehe nuf d Wäg nohch Baschan. Do zeht nene entgegä Og, d Kenig vu Baschan, mit sinem ganze Kregsvolk, um bi Edreï z kämpfe. 21,34 Un dr HERR sait zue Moses: Fircht di nit vor rem, denn ich ha nen in di Hand ge mit Land un Lit, un dü sollsch mit nem doe, was dü mit (a) Sihon, däm Kenig dr Amorita, doe hesch, der in Heschbon gwohnt het. 21,35 Un sie schle nen un sini Buebä(Sühn) un si ganzes Kregsvolk, bis keina me ibrig bliebt, un nähmä des Land i.

´22. Kapitel

Bileam soll Israel vuflueche, aba na(er) mueß ses segne

22,9 Un Gott kummt zue Bileam un sait: Wer sin de Lit, de bi dir sin? 22,10 Bileam sait zue Gott: Balak, d Bue(Suhn) Zippors, dr Kenig dr Moabita, het zue ma(mir) gschickt: 22,11 Lueg, ä Volk isch üs Ägypte zoge un vudeckt des ganze Land. So kumm etze un vufluech´s; villicht ka i(ich) dann(dnoh) mit nem kämpfe un´s vutriebe. 22,12 Gott aba sait zue Bileam: Gang nit mit tene, vufluech des Volk au nit; denn s isch gsegnet. 22,13 Do schtoht Bileam am Morge uf un sait zue d Firschte Balaks: Gehn hi in äicha Land; denn dr HERR will's nit gschtatte, daß i(ich) mit äich zeh.

22,14 Un d Firschte dr Moabita mache sich uf, kumme zue Balak un sage: Bileam weigert sich, mit uns(üs) z zeh. 22,15 Do schickt Balak noh me un noh mächtigeri Firschte, als sälli ware. 22,16 Als de zue Bileam kumme, sage sie zue nem: So losst dir sage Balak, d Bue(Suhn) Zippors: Wehr di doch nit dgege, zue ma(mir) z zeh; 22,17 denn i(ich) will di hoch ehren, un was dü ma(mir) saisch, des will i(ich) doe; kumm doch un vufluech ma(mir) des Volk. 22,18 Bileam git zantwort un sait zue d Gsandte Balaks: (a) Wenn ma(mir) Balak si Huus voll Silba un Gold gäb, so kennt i(ich) doch nit ibaträte des Wort des HERRN, vu minem Gott, nit im Kleine noh im Große. 22,19 So bliebe au ihr etze do de Nacht, daß i(ich) erfahr, was dr HERR wida mit ma(mir) schwätze wird. 22,20 Do kummt Gott in d Nacht zue Bileam un sait zue nem: Sin de Männa (Manne) kumme, dich z ruefä, so mach di uf un zeh mit tene; doch nur was ich dir sage wir, sollsch dü doe.

22,21 Do schtoht Bileam am Morge uf un sattelt sini Eselin un zeht mit d Firschte dr Moabita. 22,22 Aba dr Zorn (Wuet) Gottes flammt driba uf, daß sa(er) nazeht. Un dr (a) Engel des HERRN tritt in d Wäg, um nem zue widaschtoh. Er aba isch uf vu sinere Eselin gritte, un zwei Knecht ware mit nem. 22,23 Un d Eselin sieht d Engel des HERRN uf däm Wäg schtoh (a) mit nem bloßen Schwert in sinere Hand. Un d Eselin wich vum Wäg ab un goht uf fäm Feld; Bileam aba schlat sie, um sie wida uf d Wäg z bringe. 22,24 Do kummt dr Engel des HERRN uf d Pfad zwische d Wiberge, wo uf beide Site Muurene ware. 22,25 Un als d Eselin d Engel des HERRN sieht, drängt sie sich a de Muure un klemmt Bileam d Fueß i a dr Muure, un na(er) schlat sie noh me. 22,26 Do goht d Engel des HERRN wida un kummt a ä engi Schtell, wo kei Platz me war üszweiche, nit nohch Rechts noh nohch Links. 22,27 Un als d Eselin d Engel des HERRN sieht, flegt sie in d Knüü unda Bileam. Do flammt dr Zorn (Wuet) Bileams uf, un na(er) schlat d Eselin mit däm Schtecke. 22,28 Do doet dr HERR d Eselin s Muul (Gosch) uf, un sie sait zue Bileam: Was ha i(ich) dir doe, daß dü mich etze dräimol gschla hesch? 22,29 Bileam sait zue d Eselin: Wel dü Muetwille mit ma(mir) triebsch! Ah wenn i(ich) etzed ä Schwert in dr Hand hät, i(ich) wott di umbringe! 22,30 D Eselin sait zue Bileam: Bin i(ich) nit di Eselin, uf der dü gritte bisch vu jeher bis uf dän Dag? War´s je mi Art, s so mit dir z triebä? Na(Er) sait: Nei. 22,31 Do het dr HERR däm Bileam d Auge ufdoe, daß sa(er) d Engel des HERRN uf däm Wäg schtoh sieht mit nem bloße Schwert in sinere Hand, un na(er) buckt sich un flegt ra uf si Agsicht(Visasch). 22,32 Un dr Engel des HERRN sait zue nem: Wurum hesch dü di Eselin etze dräimol gschla? Lueg, ich ha mi ufgmacht, um dir z widaschtoh; denn di Wäg isch vukehre in mine Auge. 22,33 Un d Eselin het mi gsähne un isch ma(mir) dräimol üsgwiche. Sunscht, wenn sie ma(mir) nit üsgwiche wär, so hät ich di etzed umbrocht, aba d Eselin am Läbä glo. 22,34 Do sait Bileam zuem Engel des HERRN: I(Ich) ha gsindigt; i(ich) hab's jo nit gwißt, daß dü ma(mir) entgegegschtande bisch uf däm Wäg. Un etze, wenn dir's nit gfallt, will i(ich) wida umkehre. 22,35 Dr Engel des HERRN sait zue nem: Zieh hi mit d Männa (Manne), aba nigs anderes, als was i(ich) zue dir sage wir, sollsch dü schwätze. So zeht Bileam mit d Firschte Balaks.

22,36 Als Balak ghärt het, daß Bileam kummt, zeht er üs, nem entgegä nohch Ar in Moab, des am Arnon lit, a dr üßerschte Grenze, 22,37 un sait zue nem: Ha i(ich) nit zue da gschickt un di ruefä losse? Wurum bisch dü denn nit zue ma(mir) kumme? Meinsch dü, i(ich) kennt di nit ehre? 22,38 Bileam git nem zantwort: Lueg, i(ich) bi zue da kumme, aba we ka i(ich) ebis anderes schwätze, als was ma(mir) Gott in´s Muul (d Gosch) git? Nur des ka i(ich) schwätze! 22,39 So zeht Bileam mit Balak, un sie kumme nohch Kirjat-Huzot. 22,40 Un Balak opfert Rinda un Schof un schickt dvu zue Bileam un zue d Firschte, de bi nem ware.

22,41 Un am Morge nimmt Balak d Bileam un fihrt nen nuf nohch (a) Bamot-Baal, daß sa(er) vu dert des ganze Volk Israel ibablicke ka.

´23. Kapitel

23,1 Un Bileam sait zue Balak: Baue ma(mir) do siebä Altäre un schaff ma(mir) her siebä jungi Schtier un siebä Widder. 23,2 Balak doet, we nem Bileam gsait het, un beidi, Balak un Bileam, opfate uf jedäm Altar ä junge Schtier un ä Widder. 23,3 Un Bileam sait zue Balak: Kumm zue dinem Brandopfa; i(ich) will higo, ob ma(mir) villicht dr HERR begegnet, daß i(ich) dir sag, was sa(er) ma(mir) zeigt. Un na(er) goht hi uf ä kahle Hiigel. 23,4 Un Gott trifft Bileam; er aba sait zue nem: Siebä Altäre hab i(ich) hergrichtet un uf jedäm Altar ä junge Schtier un ä Widder gopfart. 23,5 Dr HERR aba git des Wort däm Bileam in s Muul un sait: Gang zruck zue Balak un sag so! 23,6 Un als sa(er) zue nem kummt, lueg, do schtoht da(er) bi sinem Brandopfa samt alle Firschte vu d Moabita. 23,7 Do hebt Bileam a mit sinem Schpruch un sait: Üs Aram het mi Balak, dr Kenig vu d Moabita, hole losse vum Berg im Oschte: Kumm, vufluch ma(mir) Jakob! Kumm, vuwinsch Israel! 23,8 We soll i(ich) flueche, däm Gott nit fluecht? We soll i(ich) vuwinsche, den dr HERR nit vuwinscht? 23,9 Denn vu dr Hechi dr Felse sieh i(ich) nen, un vu d Hiigel lueg i(ich) nen a. Lueg, des Volk wird abgsundert huuse un sich nit zue d Heide rechne. 23,10 Wer ka zehle d (a) Schtaub Jakobs, au nur d vierte Deil Israels? Mini Seele mag schterbe d Tod dr Grechte, un mi End wär we ihr End!

23,11 Do sait Balak zue Bileam: Was doesch dü ma(mir) a? I(Ich) ha di hole losse, um mi Gegna(Feind) z flueche, un lueg, dü segnesch. 23,12 Na(Er) git zantwort un sait: Muß i(ich) nit des hebe un (a) schwätze, was ma(mir) dr HERR in s Muul git? 23,13 Balak sait zue nem: Kumm doch mit ma(mir) a ä andere Platz, vu wo üs dü nur si ußerschtes End siehsch, aba nit ganz Israel, un vufluch s ma(mir) vu dert. 23,14 Un na(er) fihrt nen zuem Schpäherfeld uf däm Gipfel vum Pisga un het siebä Altäre baut un opfat uf jedäm Altar ä junge Schtier un ä Widder. 23,15 Un Bileam sait zue Balak: Kumm zue dinem Brandopfa, i(ich) aba will dert d Herrgott träffä.

23,16 Un dr HERR trifft Bileam un git nem des Wort in si Muul (Gosch) un sait: Gang zruck zue Balak un sag so! 23,17 Un als sa(er) zue nem kummt, lueg, do schtoht da(er) bi sinem Brandopfa samt d Firschte vu d Moabita. Un Balak sait zue nem: Was het dr HERR gsait? 23,18 Un na(er) hebt a mit sinem Schpruch un sait: Schtand uf, Balak, un her! Nimm z Ohr, was i(ich) sag, dü Bue(Suhn) Zippors! 23,19 Gott isch nit ä Mensch, daß sa(er) leg, noh ä Menschekind, daß nen ebis greut. Sollt er ebis sage un nit doe? Sollt er ebis schwätze un nit hebe? 23,20 Lueg, z segne isch ma(mir) bifohle; er het gsegnet, un i(ich) ka's nit wende. 23,21 Ma sieht kei Unheil in Jakob un kei End in Israel. Dr HERR, si Gott, isch bi nem, un s jäuchzt däm Kenig zue. 23,22 Gott, der sie üs Ägypte gfihrt het, isch fir sie we des Horn vum Wildschtier. 23,23 Denn s git kei Zauber in Jakob un kei Wahrsage in Israel. Zue rechta Ziit wird Jakob un Israel gsait, weli Wunda Gott doet. 23,24 Lueg, des Volk wird ufschtoh we ä junge Löwe un wird sich erhebe (a) (b) we ä Löwe; s wird sich nit lege, bis ses d Raub gässä(vuzehrt) un des Bluet vu d Erschlagene trinkt.

23,25 Do sait Balak zue Bileam: Dü sollsch sches nit vufluechen noh segne. 23,26 Bileam git zantwort un sait zue Balak: Hab i(ich) dir nit gsait, alles, was dr HERR schwätzt, des wir i(ich) doe? 23,27 Balak sait zue nem: Kumm doch, i(ich) will di a ä andere Platz fihre; villicht gfallt´s Gott, daß dü sie ma(mir) dert vufluech. 23,28 Un (a) Balak fihrt nen uf d Gipfel vum Berg (b) Peor, d üsblickt uf des Jordandal. 23,29 Un Bileam sait zue Balak: Bau ma(mir) do siebä Altär un schaff ma(mir) her siebä jungi Schtier un siebä Widder. 23,30 Balak doet, was Bileam gsait het, un opfat uf jedäm Altar ä junge Schtier un ä Widder.

S´24. Kapitel

24,1 Als etze Bileam sieht, daß ses däm HERRN gfallt, Israel z segne, goht da(er) nit we bisher uf Zeiche üs, sundern richtet si Gsicht(Visasch) zue d Wüschte, 24,2 hebt sini Auge uf un sieht Israel, we sie lagere nohch ihre Schtämm. Un dr Geischt Gottes kummt uf nen, 24,3 un na(er) hebt a mit sinem Schpruch un sait: S sait Bileam, d Bue(Suhn) Beors, s sait dr Ma, däm (a) d Auge ufdoe sin; 24,4 s sait dr Hära göttlicha Rede, der vum Allmächtige Offenbarig sieht, däm d Auge ufdoe wäre, wenn na(er) niedakniet: 24,5 We fain sin dini Zelte, Jakob, un dini Wohnige, Israel! 24,6 We de Däla, de sich üsbreite, we de Gärte am Wassa, we de Aloebaim, de dr HERR pflanzt, we de Zedere am Wassa. 24,7 Si Eima fleßt vu Wassa iba, un sini Saat het Wassa Massig(d Fülle). Si Kenig wird hecha wäre als Agag, un si Rich wird sich hebe. 24,8 Gott, der nen üs Ägypte gfihrt het, isch fir nen we des Horn vum Wildschtier. Er wird d Velka, sini Vufolga, uffrässä un ihri Knochä(Bei) zermalme un mit sini Pfiel zerschmettere. 24,9 Er (a) (b) het sich higschtreckt, sich niedaglegt we ä Löwe un we ä junge Löwe - wer will nen ufschtäre? (c) (d) Gsegnet isch, wer dich segnet, un vufluecht, wer dich vufluecht!

24,10 Do brennt Balaks Zorn (Wuet) gege Bileam, un na(er) schlat d Händ(Pfode) zsämme un sait zue nem: I(Ich) ha di gruefe, daß dü mini Feinde (Gegna) vuflueche solltsch, un lueg, dü hesch sie etze dräimol gsegnet. 24,11 Gang etze wäg in di Land! I(Ich) ha denkt, i(ich) wott di ehre, aba dr HERR het dir de Ehri vuwehrt. 24,12 Bileam git nem zantwort: Ha i(ich) nit scho zue dine Laufbursch(Bote) gsait, de dü zue ma(mir) gschickt hesch: 24,13 Wenn ma(mir) Balak si Huus voll Silba un Gold gäb, so kennt i(ich) doch a däm HERRN Wort nit vorbai un Beses un Guetes doe nohch minem Herze, sundern was dr HERR sait, des wir i(ich) au sage? 24,14 Un etze lueg, i(ich) zeht zue minem Volk. So kumm, i(ich) will dir kunddoe, was des Volk dinem Volk doe wird zue d letschte Ziit. 24,15 Un na(er) hebt a mit sinem Schpruch un sait: S sait Bileam, d Bue(Suhn) Beors, s sait dr Ma, däm d Auge ufdoe sin, 24,16 s sait dr Hära göttlicha Rede un der s Wisse vum Hechschte het, der de Offenbarig vum Allmächtige sieht un däm d Auge ufdoe wäre, wenn na(er) niedakniet: 24,17 I(Ich) sieh nen, aba nit etzed; i(ich) sieh nen, aba nit vu noochem. S wird ä (a) (b) Schtern üs Jakob ufgoh un ä (c) Zepter üs Israel ufkumme un wird (d) zerschmettere d Schläfene vu d Moabita un d Scheitel alla Buebä(Sühn) Sets. 24,18 (a) (b) Edom wird da(er) inähme, un Seïr, si Feind, wird undaworfe si; Israel aba wird Sieg ha. 24,19 Üs Jakob wird (a) dr Herrscha kumme un umbringe, was ibrig isch vu d Schtädt.

24,20 Un als sa(er) de Amalekiter sieht, hebt da(er) a mit sinem Schpruch un sait: Amalek isch des erschte unda d Velka; aba (a) (b) zletscht wird s umkumme.

24,21 Un als sa(er) de (a) Keniter sieht, hebt da a mit sinem Schpruch un sait: Fescht isch di Wohnig, un dü hesch di Nest in ä Felse baut. 24,22 Trozdäm wird Kain üstilgt wäre. We lang noh, dann(dnoh) fihrt Assur dich gfange wäg! 24,23 Un na(er) hebt abamols a mit sinem Schpruch un sait: Ach, wer wird am Läbä bliebe, wenn Gott des doe wird? 24,24 Un Schiffe üs (a) Kittim wäre vuderbe (b) Assur un (c) Eber; des aba wird au umkumme.

24,25 Un (a) Bileam macht sich uf un zeht hi un kummt wida in si Land, un Balak zeht si Wäg.

S´25. Kapitel

Israels Götzedenscht mit däm Baal-Peor. D Eifa vum Pinhas fir d HERR

25,6 Un lueg, ä Ma üs Israel kummt un brint unda sini Breda ä (a) Midianitain vor d Auge vum Moses un d ganze Gmeinde dr Israelite, de grad hiilä vor d Dire dr Schtiftshitte. 25,7 Als des (a) Pinhas sieht, d Bue(Suhn) Eleasars, d Bue(Suhn) vum Prieschta Aaron, schtoht da uf üs dr Gmeinde un nimmt ä Schpieß in sini Hand 25,8 un goht däm israelitische Ma nohch in de Kamma un durchschtich sie beidi, d israelitische Ma un des Wieb, durch ihr Lyb (Ranze). Do het de Ploog unda d Israelite ufghärt. 25,9 S ware aba durch de Ploog umbrocht worde vierezwanzigduusig. (a)

25,10 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 25,11 Pinhas, d Bue(Suhn) Eleasars, d Bue(Suhn) vum Prieschta Aaron, het mini Wuet vu d Israelite gwendet durch si Eifa um mich, daß ich nit in minem Eifa de Israelite vutilgt ha. 25,12 Drum sag: Lueg, ich gib nem m (a) (b) (c) (d) Abmachig (Abkumme) zuem Friide, 25,13 un der Packt(des Abkumme) soll lem un sinene Nohchkumme des ewige Prieschtatum zuedeile, wel la(er) fir si Gott geeifert un fir d Israelite Sühne gschafft het. 25,14 D israelitische Ma aba, der erschlage wore isch mit d Midianitain, het Simri gheiße, d Bue(Suhn) Salus, dr Oberschte einare Sippe vu d Simeoniter. 25,15 Des midianitische Wieb, de au erschlagen wore isch, het Kosbi gheiße, ä Dochta Zurs, ä Kopf vumä Gschlecht unda d Midianita.

25,16 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 25,17 Den de Midianita Schädige un schlen sie; (a) 25,18 denn sie hän äich Schadä adoe mit ihra Lischt, de sie gege äich gebt hän durch d Peor un durch ihri Schweschta Kosbi, de Dochta vumä Obaschte dr Midianita, de erschlage wore isch am Dag dr Ploog, de um Peors wille kumme isch.

Neii Zählig dr Schtämm vum Volk

S´26. Kapitel

26,5 Ruben, dr Erschtgeborene Israels. D Buebä(Sühn) Rubens aba ware: Henoch, vu däm des Gschlecht dr Henochiter kummt; Pallu, vu däm des Gschlecht dr Palluiter kummt; 26,6 Hezron, vu däm des Gschlecht dr Hezroniter kummt; Karmi, vu däm des Gschlecht dr Karmiter kummt. 26,7 Des sin de Gschlechta vu Ruben, un ihri Zahl war 43 730. 26,8 Aba de Buebä(Sühn) Pallus ware Eliab. 26,9 Un de Buebä(Sühn) Eliabs ware Nemuël un (a) Datan un Abiram. Des sin d Datan un d Abiram, de vu d Vusammlig bruefe ware, aba de sich gege Moses un Aaron ufglehnt hän in dr Rotte Korach, als sie sich gege d HERRN uflehnte. 26,10 Un d Bode doet si Muul (Gosch) uf un vuschluckt sie mit Korach, während de Rotte schtirbt, indäm des Fiir zweihundatunfuchzig Männa (Manne) gfräße het un sie zuem Zeiche wäre. 26,11 Aba de Buebä(Sühn) Korachs schterbe nit alli.

26,12 D Buebä(Sühn) Simeons nohch ihre Gschlechta ware: Jemuël, doher kummt des Gschlecht dr Jemuëliter; Jamin, doher kummt des Gschlecht dr Jaminiter; Jachin, doher des Gschlecht dr Jachiniter kummt; 26,13 (a) Serach, doher des Gschlecht dr Serachiter kummt; Schaul, doher des Gschlecht dr Schauliter kummt. 26,14 Des sin de Gschlechta vu Simeon, 22 200.

26,15 D Buebä(Sühn) Gads nohch ihre Gschlechta ware: Zifjon, doher des Gschlecht dr Zifjoniter kummt; Haggi, doher des Gschlecht dr Haggiter kummt; Schuni, doher des Gschlecht dr Schuniter kummt; 26,16 Osni, doher des Gschlecht dr Osniter kummt; Eri, doher des Gschlecht dr Eriter kummt; 26,17 Arod, doher des Gschlecht dr Aroditer kummt; Areli, doher des Gschlecht dr Areliter kummt. 26,18 Des sin de Gschlechta dr Buebä(Sühn) Gads, a Zahl 40 500.

26,19 D Buebä(Sühn) Judas ware: Er un Onan, de beidi im Land Kanaan schterbe. (a) 26,20 S ware aba de Buebä(Sühn) Judas nohch ihre Gschlechta: Schela, doher des Gschlecht dr Schelaniter kummt; Perez, doher des Gschlecht dr Pereziter kummt; Serach, doher des Gschlecht dr Serachiter kummt. 26,21 Aba de Buebä(Sühn) vum (a) Perez ware: Hezron, doher des Gschlecht dr Hezroniter kummt; Hamul, doher des Gschlecht dr Hamuliter kummt. 26,22 Des sin de Gschlechta Judas, a Zahl 76 500.

26,23 D Buebä(Sühn) Issachars nohch ihre Gschlechta ware: Tola, doher des Gschlecht dr Tolaiter kummt; Puwa, doher des Gschlecht dr Puwaniter kummt; 26,24 Jaschub, doher des Gschlecht dr Jaschubiter kummt; Schimron, doher des Gschlecht dr Schimroniter kummt. 26,25 Des sin de Gschlechta Issachars, a Zahl 64 300.

26,26 D Buebä(Sühn) Sebulons nohch ihre Gschlechta ware: Sered, doher des Gschlecht dr Serediter kummt; Elon, doher des Gschlecht dr Eloniter kummt; Jachleel, doher des Gschlecht dr Jachleeliter kummt. 26,27 Des sin de Gschlechta Sebulons, a Zahl 60 500. 26,28 D Buebä(Sühn) Josef nohch ihre Gschlechta ware: Manasse un Ephraim. 26,29 (a) Di Buebä(Sühn) Manasses aba ware: Machir, doher kummt des Gschlecht dr Machiriter; Machir zeugt (ziigt) Gilead, doher kummt des Gschlecht dr Gileaditer. 26,30 Des sin de Buebä(Sühn) Gileads: Iëser, doher kummt des Gschlecht dr Iëseriter; Helek, doher kummt des Gschlecht dr Helekiter; 26,31 Asrïl, doher kummt des Gschlecht dr Asriëliter; Sichem, doher kummt des Gschlecht dr Sichemiter; 26,32 Schemida, doher kummt des Gschlecht dr Schemidaiter; Hefer, doher kummt des Gschlecht dr Heferiter. 26,33 Zelofhad aba war Hefers Bue(Suhn) un het keini Buebä(Sühn), sundern Techtare; de hän gheiße Machla, Noa, Hogla, Milka un Tirza. (a) 26,34 Des sin de Gschlechta Manasses, a Zahl 52 700.

26,35 D Buebä(Sühn) Ephraims nohch ihre Gschlechta ware: Schutelach, doher kummt des Gschlecht dr Schutelachiter; Becha, doher kummt des Gschlecht dr Becheriter; Tahan, doher kummt des Gschlecht dr Tahaniter. 26,36 Di Buebä(Sühn) Schutelachs aba ware: Eran, doher kummt des Gschlecht dr Eraniter. 26,37 Des sin de Gschlechta dr Buebä(Sühn) Ephraims, a Zahl 32 500. Des sin de Buebä(Sühn) Josef nohch ihre Gschlechta.

26,38 D Buebä(Sühn) Benjamins nohch ihre Gschlechta ware: Bela, doher kummt des Gschlecht dr Belaiter; Aschbel, doher kummt des Gschlecht dr Aschbeliter; Ahiram, doher kummt des Gschlecht dr Ahiramiter; 26,39 Schufam, doher kummt des Gschlecht dr Schufamiter; Hufam, doher kummt des Gschlecht dr Hufamiter. 26,40 Di Buebä(Sühn) Belas aba ware: Ard un Naaman, doher kummt des Gschlecht dr Arditer un Naamaniter. 26,41 Des sin de Buebä(Sühn) Benjamins noh ihrem Gschlechta, a Zahl 45 600.

26,42 D Buebä(Sühn) Dans nohch ihre Gschlechta ware: Schuham, doher kummt des Gschlecht dr Schuhamiter. Des sin de Gschlechta Dans nohch ihre Gschlechta. 26,43 Alli Gschlechta dr Schuhamiter ware a Zahl 64 400.

26,44 D Buebä(Sühn) Assers nohch ihre Gschlechta ware: Jimna, doher kummt des Gschlecht dr Jimniter; Jischwi, doher kummt des Gschlecht dr Jischwiter; Beria, doher kummt des Gschlecht dr Beriiter. 26,45 Aba de Buebä(Sühn) Berias ware: Heber, doher kummt des Gschlecht dr Heberiter; Malkïl, doher kummt des Gschlecht dr Malkiëliter. 26,46 Un de Dochta Assers het gheiß Serach. 26,47 Des sin de Gschlechta dr Buebä(Sühn) Assers, a Zahl 53 400.

26,48 D Buebä(Sühn) Naftalis nohch ihre Gschlechta ware: Jachzeel, doher kummt des Gschlecht dr Jachzeeliter; Guni, doher kummt des Gschlecht dr Guniter; 26,49 Jezer, doher kummt des Gschlecht dr Jezeriter; Schillem, doher kummt des Gschlecht dr Schillemiter. 26,50 Des sin de Gschlechta vu Naftali nohch ihre Sippe, a Zahl 45 400.

26,51 Des isch de Zahl dr Israelite, 601 730.

26,52 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 26,53 Däne sollsch dü des Land üsdeile zuem Erbe nohch d Zahl dr Näme. 26,54 Däm Gschlecht, des groß isch a Zahl, sollsch dü viel als Erbe ge, un däm Gschlecht, des gring isch a Zahl, wenig; nem jedäm soll ma ge nohch sinere Zahl. 26,55 (a) (b) Doch soll ma des Land durchs Los üsdeile; nohch d Näme dr Schtämm ihra Vädare solle sie ihr Erbdeil gregä. 26,56 Nohch däm Los sollsch dü ihr Erbe üsdeile zwische d viele un wenige.

D Gschlechta dr Levite

26,63 Des isch de Zahl dr Israelite, de Moses un Eleasar, dr Prieschta, zehlte im Jordandal dr Moabita gegeiba Jericho. 26,64 Unter däne aba war keina me vu däne üs Israel, de Moses un Aaron, dr Prieschta, zehlt hän in dr Wüschte Sinai. (a) 26,65 Denn dr HERR het tene gsait, sie solle des Todes schterbe in dr Wüschte. (a) Un so bliebt keina vu nene ibrig üsa Kaleb, d Bue(Suhn) Jefunnes, un Josua, d Bue(Suhn) Nuns.

S´27. Kapitel

27,5 Moses bringt ihri Sach vor d HERRN. 27,6 Un dr HERR sait zue nem: 27,7 De Techta Zelofhads hän recht gschwätzt. Dü sollsch ne ä Erbguet unda d Breda ihres Vadas (Babbe) ge un sollsch ihres Vadas (Babbe) Erbe ne zuewende. 27,8 Un sag d Israelite: Wenn öbber (ebber) schtirbt un kei Bue(Suhn) het, so solle ihr si Erbe sinere Dochta zuewende. 27,9 Het da(er) keini Dochta, sollt ihr's sinene Breda ge. 27,10 Het da(er) keini Breda, sollt ihr's d Breda vu sinem Vada (Babbe) ge. 27,11 Het si Vada (Babbe) keini Breda, sollt ihr's sinene nägschte Vuwandte ge, de nem aghäre in sinem Gschlecht, dmit sie´s in Besitz nähmä. Des soll d Israelite Gsetz un Recht si, we dr HERR däm Moses bifohle het.

Josua wird zuem Nohchfolga vum Moses bschtellt

27,15 Un Moses schwätzt mit däm HERRN un sait: 27,16 D HERR, dr (a) Gott vum Lebensgeischt fir alles Fleisch, wott ä Ma setze iba de Gmeinde, 27,17 der vor rene her üs- un igoht un sie üs- un ifihert, dmit de Gmeinde des HERRN nit isch (a) (b) we Schof ohni Schäfa (Hirte).

27,18 Un dr HERR sait zue Moses: Nimm Josua zue da, d Bue(Suhn) Nuns, ä Ma, in däm dr Geischt isch, un leg dini Händ(Pfode) uf nen; 27,19 un loß nen träte vor d Prieschta Eleasar un vor di ganz Gmeind un bschtell nen vor ihre Auge 27,20 un leg (a) (b) vu dinere Hoheit uf nen, dmit nem ghorche di ganz Gmeind dr Israelite. 27,21 Un na(er) soll träte vor Eleasar, d Prieschta, der soll fir nen (a) (b) mit d heilige Los d HERRN bfroge. Nohch däm sinem Bifehl soll üs- un izeh er un alli Israelite mit nem un di ganz Gmeind. 27,22 Moses doet, we nem dr HERR bifohle het, un nimmt Josua un het nen vorträte lo vor d Prieschta Eleasar un vor di ganz Gmeind 27,23 un legt sini Hand uf nen un bschtellte nen, we dr HERR durch Moses gsait het.

´28. Kapitel

Gsetze iba di regelmeßige Opfa im Johr

28,9 Am (a) Sabbatdag aba zwei eijährigi Schof ohni Fehla un zwei Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl zuem Schpeiseopfa, mit El vumengt, un si Trinkopfa. 28,10 Des isch des Brandopfa a jedäm Sabbat üßa däm tagwise Brandopfa samt sinem Trinkopfa.

28,11 Aba am erschte Dag äira Monet solle ihr däm HERRN ä Brandopfa opfare: zwei jungi Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof ohni Fehla 28,12 un (a) je dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl zuem Schpeiseopfa, mit El vumengt, zue je einem junge Schtier un zwei Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl zuem Schpeiseopfa, mit El vumengt, zuem dä eine Widder 28,13 un je ä Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl zuem Schpeiseopfa, mit El vumengt, zue je einem Schof. Des isch ä Brandopfa vum liebliche Geruchs, ä Fiiropfa fir d HERRN. 28,14 Un was dzue ghärt a Trinkopfa, soll si: ä halbi Kanne Wi zue je einem junge Schtier, ä drittel Kanne zuem Widder, ä viertel Kanne zue je einem Schof. Des isch des Brandopfa zuem Näimond vu jedäm Monet im Johr. 28,15 Dozue soll ma ä Ziegebock däm HERRN zuem Sündopfa zuerichte üßa däm tagwise Brandopfa un sinem Trinkopfa. 28,16 Aba am vierzehnte Dag vum erschte Monet isch des Passa des HERRN. 28,17 Un am fuchzehnte Dag vum selbe Monet isch Fescht. Siebä Däg soll ma ungsiirtes Brot ässä. 28,18 Am erschte Dag soll heiligi Vusammlig si; keini Arbet solle ihr a däm Dag doe 28,19 un solle däm HERRN Brandopfa darbringe: zwei jungi Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof ohni Fehla 28,20 samt ihre Schpeiseopfa: dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl, mit El vumengt, zue je einem junge Schtier un zwei Zehntel zuem Widder 28,21 un je ä Zehntel uf ä Schof unda d siebä Schof, 28,22 dzue ä Bock zuem Sündopfa, um fir äich Sühne z schaffe. 28,23 Un ihr sollt des alles darbringe üßa däm Brandopfa am Morge, wel des tagwise Brandopfa isch. 28,24 Nohch der Art solle ihr alli Däg, de siebä Däg lang, des Opfa zuerichte als Fiiropfaschpeise zuem liebliche Gruch fir d HERRN, üßa däm tagwise Brandopfa samt sinem Trinkopfa. 28,25 Am siebte Dag aba soll heiligi Vusammlig si; kein Arbet sollt ihr a däm Dag doe.

28,26 Un am Dag dr Erschtling, wenn ihr des näje(naie) Schpeiseopfa däm HERRN opfart, a äirem Wuchefescht, soll heiligi Vusammlig si; keini Arbet sollt ihr a däm Dag doe. 28,27 Un ihr sollt däm HERRN als Brandopfa darbringe zuem liebliche Gruch: zwei jungi Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof 28,28 samt ihrem Schpeiseopfa: dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl, mit El vumengt, zue je nem junge Schtier, zwei Zehntel zuem Widder 28,29 un je ä Zehntel zue je einem Schof vu d siebä Schof, 28,30 un ä Ziegebock, um fir äich Sühne z schaffe. 28,31 Des alles solle ihr darbringe üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa. Ohne Fehla soll's si, dzue ihri Trinkopfa.

S´29. Kapitel

29,1 Un am erschte Dag vum siebte Monet soll heilige Vusammlig si; keini Arbet solle ihr a däm Dag doe; ä Dag vum Trumpetere soll la(er) fir äich si. 29,2 Un ihr solle als Brandopfa darbringe zuem liebliche Gruch fir d HERRN: ä junge Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof ohni Fehla, 29,3 dzue als Schpeiseopfa: dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl, mit El vumengt, zuem junge Schtier, zwei Zehntel zuem Widder 29,4 un ei Zehntel zue je einem Schof vu d siebä Schof, 29,5 au ä Ziegebock zuem Sündopfa, um fir äich Sühne z schaffe, 29,6 üßa däm Brandopfa vum Näimond un sinem Schpeiseopfa un üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un mit ihrem Trinkopfa, ihra Ordnig glich, zuem liebliche Gruch als ä Fiiropfa fir d HERRN.

29,7 Am zehnte Dag vum siebte Monet soll heilige Vusammlig si, un ihr solle faschte un kei Arbet a däm Dag doe, 29,8 sundern als Brandopfa däm HERRN zuem liebliche Gruch opfare: ä junge Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof ohni Fehla 29,9 mit ihrem Schpeiseopfa: dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl, mit El vumengt, zue däm junge Schtier, zwei Zehntel zuem Widder 29,10 un ei Zehntel zue je nem dr siebä Schof, 29,11 dzue ä Ziegebock zuem Sündopfa üßa däm Sündopfa zue d Sühnig un däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un mit ihrem Trinkopfa. (a)

29,12 Am fuchzehnte Dag vum siebte Monet soll heilige Vusammlig si; kei Arbet solle ihr a däm Dag doe un sollt däm HERRN des Fescht siebä Däg feschtle 29,13 un solle vu Brandopfern darbringe, als Fiiropfa zuem liebliche Gruchs fir d HERRN: dräizehn jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,14 samt ihre Schpeiseopfa: dräi Zehntel vu fienem(fäinem) Mehl, mit El vumengt, zue je einem vu d dräizehn junge Schtier, zwei Zehntel zue je einem vu d zwei Widder 29,15 un ä Zehntel zue je einem vu d vierzehn Schof, 29,16 dzue ä Ziegebock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,17 Am zweite Dag: zwöelf jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,18 mit ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widdern un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,19 dzue ä Ziegebock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa. 29,20 Am dritte Dag: elf jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,21 mit ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,22 dzue ä Bock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,23 Am vierte Dag: zehn jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,24 samt ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,25 dzue ei Ziegebock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,26 Am fünfte Dag: nin jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,27 samt ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,28 dzue ä Bock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,29 Am sechschte Dag: acht jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,30 samt ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,31 dzue ä Bock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinene Trinkopfa. 29,32 Am siebte Dag: siebä jungi Schtier, zwei Widder, vierzehn eijährigi Schof ohni Fehla 29,33 samt ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zue d junge Schtier, zue d Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, ihra Ordnig glich, 29,34 dzue ä Bock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,35 Am achte solle ihr Feschtvusammlig hebed; kei Arbet solle ihr a däm Dag doe 29,36 un sollt als Brandopfa opfare, als Fiiropfa zuem liebliche Gruch fir d HERRN: ä junge Schtier, ä Widder, siebä eijährigi Schof ohni Fehla 29,37 samt ihrem Schpeiseopfa un ihrem Trinkopfa zuem junge Schtier, zuem Widder un zue d Schof nohch ihra Zahl, dr Ordnig glich, 29,38 dzue ä Bock zuem Sündopfa üßa däm tagwise Brandopfa mit sinem Schpeiseopfa un sinem Trinkopfa. 29,39 Des alles solle ihr däm HERRN darbringe bi äire Feschte, üßa däm, was ihr globt un fräiwillig gän vum Brandopfer, Schpeiseopfa, Trinkopfa un Dankopfa.

S´30. Kapitel

30,1 Un Moses het d Israelite alles gsait, was nem dr HERR bifohle het.

Gsetze iba de Vubindlichkeit vu Gelübde

30,3 Wenn öbber (ebber) däm HERRN ä Glübde doet odr ä Eid schwert, daß sa(er) sich zue ebis vupflichte will, so soll la(er) si Wort nit breche, sundern alles doe, we´s iba sini Lippe gange isch. (a) 3.Moses 27,2-25; 5.Moses 23,22; Ri 11,35; Pred 5,3.4

30,4 Wenn ä Wieb däm HERRN ä Glübde doet un sich zue ebis vupflichtet, solang sie im Huus vu ihrem Vada (Babbe) un ledig isch, 30,5 un ihr Vada (Babbe) härt vu ihrem Glübde un ihra Vupflichtig, de sie sich ufglegt het, un na(er) schwiegt dzue, so gelte alli ihri Glübde, un jedi Vupflichtig, de sie sich ufglegt het, soll au gelte. 30,6 Wenn aba ihr Vada (Babbe) ihr's vuwehrt a däm Dag, do er's härt, so gilt des Glübde un de Vupflichtig nit, de sie sich ufglegt het, un dr HERR wird ihr gnädig si, wel ihr Vada (Babbe) s ihre vuwehrt het.

30,7 Wird sie aba vumä Ma s Wieb un lit noh ä Glübde uf ihr odr het sie dummawies ebis vuschproche, durch des sie sich bunde het, 30,8 un ihr Ma härt´s un schwiegt dzue a dämselbe Dag, so gilt ihr Glübde un ihri Vupflichtig, de sie sich ufglegt het. 30,9 Wenn aba ihr Ma ihr's vuwehrt a däm Dag, do er's härt, so macht da(er) sie ihrem Glübde ledig, des uf ihr lit, un ihrem dummawiese Vuschpreche, durch des sie sich bunde het; un dr HERR wird ihr gnädig si.

30,10 Des Glübde eina Witwe odr eina Vuschtoßene, alles, was sie sich ufglegt het, des gilt fir sie.

30,11 Wenn ä Wieb im Huus ihrem Ma ebis globt un sich mit nem Eide bindet 30,12 un ihr Ma härt´s un schwiegt dzue un vuwehrt´s ihr nit, so gelte alli ihri Glübde un alles, wozue sie sich vupflichtet het. 30,13 Macht aba ihr Ma sie ihrem Glübde ledig a däm Dag, do er's härt, so gilt des nit, was iba ihri Lippe gange isch, was sie globt odr wozue sie sich vupflichtet het; denn ihr Ma het sie ihrem Glübde ledig gmacht, un dr HERR wird ihr gnädig si. 30,14 Alli Glübde un alli Eide, mit däne sie sich vupflichtet het z faschte, ka ihr Ma bschtätige odr ufhebe, eso: 30,15 wenn na(er) dzue schwiegt vu däm Dag zuem andere, so bekräftigt er alli ihri Glübde un Vupflichtige, de uf ihr liege, wel la(er) gschwiege het a däm Dag, do er's ghärt het; 30,16 het er's aba ghärt un hebt´s erscht schpeta uf, so soll la(er) ihri Schuld tragr.

30,17 Des sin de Satzige, de dr HERR däm Moses bifohle het, zwischem Ma un nem Wieb, zwische Vada (Babbe) un Dochta, solang sie noh ledig isch in ihrem Vada Huus.

S´31. Kapitel

Sieg iba d Midianita un Vudeilig dr Beute

31,14 Un Moses wird bes iba de Hauptlit vum Heer, de Hauptlit iba duusig un iba hundat, de üs däm Feldzug kumme, 31,15 un sait zue nene: Wurum hän ihr alli Wieba läbä losse? 31,16 Lueg, hän nit de d Israelite durch Bileams Rot abschpenschdig gmacht, daß sie (a) (b) sich vusindigt hän am HERRN durch d Baal-Peor, so daß dr Gmeinde des HERRN ä Ploog widafahre isch? 31,17 (a) So bringe etze alles um, was männlich isch unda d Kinda, un alli Wieba, de nimi Jumpfere sin; 31,18 aba alli Maidli, de unberihrt sin, de len fir äich läbä. 31,19 Un lagere äich druße vor rem Laga siebä Däg, alli, de öbber (ebber) umbrocht odr di Erschlagene agrihrt hän, daß ihr äich entsindigt am dritte un siebte Dag samt däne, de ihr gfangegnumme hän. (a) 31,20 Au alli Kleida un alles Läderziig un alles Pelzwerk un alli helzerne Geräte solle ihr entsindige.

31,21 Un Eleasar, dr Prieschta, sait zue däm Kregsvolk, des in d Kampf zoge war: Des isch des Gsetz, des dr HERR däm Moses bifohle het: 31,22 Gold, Silba, Kupfa, Ise, Zinn un Bläi 31,23 un alles, was Fiir vutrait, solle ihr durchs Fiir go losse, so wird s sufa; nur daß ses mit däm Reinigigswassa entsindigt wird. Aba alles, was ses Fiir nit vutrait, solle ihr durchs Wassa go losse. 31,24 Un ihr solle äiri Kleida wäsche am siebte Dag, so dsas ihr sufa. Dnohch solle ihr ins Laga kumme.

31,25 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 31,26 Nimm d gsamte Raub a Mensch un Vieh, de wäggfihrt wore sin, uf, dü un dr Prieschta Eleasar un de Häupta (Kepf) dr Sippe dr Gmeinde, 31,27 un gib di eint Hälfti däne, de in d Kampf zoge sin un d Schlacht gschla hän, un di andari Hälfti dr ganze Gmeinde. (a) (b) 31,28 Dü sollsch aba fir d HERRN als Abgabe abhebe vu d Kregslit, de in d Kampf zoge ware, je eins vu fünfhundat, a Mensche, Rinda, Esel un Schof. 31,29 Vu ihra Hälfti sollsch dü sie abhebe un däm Prieschta Eleasar ge als Opfagabe fir d HERRN. 31,30 Aba vu dr Hälfti dr Israelite sollsch dü je eins vu fuchzig abhebe, a Mensche, Rinda, Esel un Schof un vu alle Viecha, un sollsch sie d Levite ge, de d Denscht vusähe a dr Wohnig des HERRN. 31,31 Un Moses un dr Prieschta Eleasar hän gmacht, we´s dr HERR Moses bifohle het.

31,32 Un s ware vu d Beute, soviel am Läbä bliebe war , wo des Kregsvolk erbeutet het, 675 000 Schof, 31,33 72 000 Rinda, 31,34 61 000 Esel; 31,35 a Mensche aba 32 000 Maidle, de nit vu Männa (Manne) brihrt ware. 31,36 Un de Hälfti, de däne ghärt hän, de in d Kampf zoge ware, ware 337 500 Schof; 31,37 dvu war d Abgabe fir d HERRN 675 Schof. 31,38 eso 36 000 Rinda; dvu war d Abgabe fir d HERRN 72. 31,39 eso 30 500 Esel; dvu war d Abgabe fir d HERRN 61. 31,40 eso 16 000 Mensche; dvu war d Abgabe fir d HERRN 32. 31,41 Un Moses git de Abgabe als Opfagabe fir d HERRN däm Prieschta Eleasar, we nem dr HERR bifohle het. 31,42 Aba di anderi Hälfti, de Moses fir d Israelite abgsundert het vum Adeil dr Kregslit, 31,43 nämlich d Hälfti, de dr Gmeinde zuekumme isch, ware au 337 500 Schof, 31,44 36 000 Rinda, 31,45 30 500 Esel 31,46 un 16 000 Mensche. 31,47 Un Moses nimmt vu d Hälfti dr Israelite je eins vu fuchzig, sowohl vum Vieh als vu d Mensche, un git's d Levite, de d Denscht vusähe a dr Wohnig des HERRN, we dr HERR s Moses bifohle het.

31,48 Un s kumme zue Moses rah de Afihra vu d Däusendschafte vum Kregsvolks, nämlich de Hauptlit iba duusig un iba hundat, 31,49 un sage zue nem: Mir, dini Knecht, hän de Zahl vum Kregslit ufgnumme, de unda unsarem Bifehl gschtande sin, un s fehlt nit eina. 31,50 Drum bringe ma(mir) däm HERRN als Gabe, was jeda gfunde het vu goldenem Grät, Kette, Armgschmeide, Ring, Ohrring un Schpange, um fir uns(üs) Sühne z schaffe vor rem HERRN. (a) 31,51 Un Moses samt däm Prieschta Eleasar nimmt vu nene des Gold, vu allaläi Gschmeide. 31,52 Un alles Gold, des de Hauptlit iba duusig un iba hundat als Opfagabe fir d HERRN darbrocht hän, wog 16 750 Lot. 31,53 Aba vu d Kregslit het jeda nur fir sich selba Beute gmacht. 31,54 Un Moses un dr Prieschta Eleasar nähmä des Gold vu d Hauptlit iba duusig un iba hundat un bringe´s in de Schtiftshitte, dmit´s dzue dent, daß dr HERR gnädig dr Israelite vugeldet(gedenke). (a)

S´32. Kapitel

32,6 Moses sait zue nene: Äiri Breda solle in d Kampf zeh, un ihr wen do bliebe? 32,7 Wurum mache ihr de Herze dr Israelite abschpenschdig, daß sie nit durezehe in des Land, des sene dr HERR ge wird? 32,8 So hän´s au äiri Vädare gmacht, (a) wo i(ich) sie üsgschickt ha vu Kadesch-Barnea, um des Land zue erkunde; 32,9 un als sie ufäkumme ware bis a d Bach Eschkol un des Lan sähn, mache sie des Herz dr Israelite abschpenschdig, daß sie nit in des Land wen, des sene dr HERR ge wott. 32,10 Un gliechziitig brennt des HERRN Zorn (Wuet) uf, un na(er) schwor: 32,11 Gwiß, (a) (b) de Lit, de üs Ägypte zoge sin, vu zwanzig Johr a un driba, solle des Land nit säh, des ich Abraham, Isaak un Jakob z ge gschwore ha, wel sie mir nit treu nohchgfolgt sin, 32,12 üsgnumme (a) (b) Kaleb, d Bue(Suhn) Jefunnes, vu d Kenasiters, un Josua, d Bue(Suhn) Nuns; denn sie sin däm HERRN treu nohchgfolgt. 32,13 So het des HERRN Zorn (Wuet) brennt iba Israel, un er het sie hi un her in dr Wüschte zeh lo vierzig Johr, bis ses z End war mit däm ganze Gschlecht, des übeldoe het vor rem HERRN. 32,14 Un lueg, ihr sin ufträte a äira Vädare Schtatt, dmit de Sinda imma me wäre un au ihr d Zorn un Wuet des HERRN gege Israel noh vumehre. 32,15 Denn wenn ihr äich vu nem wende den, so wird er des Volk noh länga in d Wüschte losse, un ihr den's ganz zgrund richte.

32,16 Do kumme sie her un sage: Mir wen nur Schafhürde do baue (bäue) fir unsari Viecha un Schtädt fir unsari Kinda; 32,17 mir aba wen grüschtet vor Israel herzeh, bis mir sie zue ihrem Platz brocht hän. Unseri Kinda aba solle in d feschte Schtädt bliebe wäge d Bwohna vum Land. 32,18 Mir wen nit heimkehre, bis vu d Israelite jeda si Erbe ignumme het. 32,19 Denn ma(mir) wen nit mit tene erbe gegeiba vum Jordans si, sundern (a) unsa Erbdeil soll uns(üs) gegeiba vum Jordans nohch Oschte hi zuefalle.

32,20 Moses sait zue nene: Wenn ihr des doe wen, so (a) rüschte äich zuem Kampf vor rem HERRN. 32,21 Wer unda äich parrat isch, der zeht iba d Jordan vor rem HERRN, bis sa(er) sini Feinde (Gegna) vutriebe het vor sich her 32,22 un des Land untaworfe isch vor rem HERRN. Dnohch derfä ihr umkehre un ohni Schuld si vor rem HERRN un vor Israel un solle des Land zue eige ha vor rem HERRN. 32,23 Wenn ihr des aba nit doe wen, lueg, so den ihr äich a däm HERRN vusindige un wäre äiri Sinde erkenne, wenn sie äich treffe wird. 32,24 So baue (bäue) etze Schtädt fir äiri Kinda un Hürde fir äichi Viecha un den, was ihr gsait hän.

32,25 D Sühn Gad un de Sühn Ruben sage zue Moses: Dini Knecht wäre doe, was mi Herr bifohle het. 32,26 Unsere Kinda un Wieba, unsari Habe un all unsa Vieh soll in d Schtädt Gileads bliebe; 32,27 mir aba, dini Knecht, wen alli grischtet zuem Heer in d Kampf zeh vor rem HERRN, we mi Herr gsait het.

32,28 Do bfihlt Moses ihretwege däm Prieschta Eleasar un Josua, däm Bue(Suhn) Nuns, un d Häupta (Kepf) vu d Sippe unda d Schtämm Israels 32,29 un sait zue nene: Wenn de Sühn Gad un de Sühn Ruben mit äich iba d Jordan ziehe, alli grischtet zuem Kampf vor rem HERRN, un des Land äich undaworfe isch, so gän nene des Land Gilead zue eige. 32,30 Zehe sie aba nit grischtet mit äich dure, so solle sie mit äich erbe im Land Kanaan. 32,31 D Sühn Gad un de Sühn Ruben antworte un sage: We d HERR gsait het zue dine Knecht, so wen ma´s(mir´s) mache. 32,32 Mir wen grischtet durezeh vor rem HERRN ins Land Kanaan un unsa Erbguet ha(bsitze) gegeiba vum Jordan.

32,33 Eso git Moses d Sehn Gad un d Sehn Ruben un däm halbe Schtamm Manasses, vum Suhn Josef, des Kenigrich Sihons, vum Kenig vu d Amorita, un des Kenigrich Ogs, vum Kenig vu Baschan, des Land samt d Schtädt ringsum mit ihrem ganze Biet(Gäu, Gau). (a) 32,34 Un de Sühn Gad baue (bäue) Dibon, Atarot, Aroër, 32,35 Atrot-Schofan, Jaser, Jogboha, 32,36 Bet-Nimra un Bet-Haram, feschti Schtädt un Schafhürde. 32,37 De Sühn Ruben baue (bäue) Heschbon, Elale, Kirjatajim, 32,38 Nebo, Baal-Meon un Sibma un gän d Schtädt, de sie baue (bäue), ihri alte Name.

32,39 Un de Sühn Machirs, vum Suhn Manasses, gehn nohch Gilead un erobere´s un vutriebe d Amorita, de drin ware. 32,40 Do git Moses däm Machir, däm Suhn Manasses, Gilead, un na(er) het drin gwohnt. 32,41 Jaïr aba, dr Suhn Manasses, goht hi un het ihri Derfa (Käffa) erobert un heißt sie «Derfa Jaiërs». (a) (b) 32,42 Nobach goht hi un het Kenat mit sinene Käffa erobert un heißt si Nobach nohch sinem Name.

´33. Kapitel

Vuzeichnis vu d Lagaplätz bim Wüschtezug

33,3 Sie ziehe üs vu (a) Ramses am fuchzehnte Dag vum (b) erschte Monet, däm zweite Dag vum Passa, durch (c) ä schtarki Hand, daß ses alli Ägypta sähn, 33,4 als sie ebe d Erschtgeburt bierdige, de dr HERR unda ne gschla het; denn dr HERR het (a) (b) a ihre Götta Gricht geebt. 33,5 Als sie vu Ramses üszoge sin, lagerte sie sich in Sukkot (a) 33,6 un ziehe üs vu Sukkot un lagerte sich in Etam, des am Rande dr Wüschte lit. (a) 33,7 Vu Etam ziehe sie üs un bliebe in Pi-Hahirot, des vor Baal-Zefon lit, un lagerte sich vor Migdol. (a) 33,8 Vu Pi-Hahirot ziehe sie üs un (a) gehn midde durchs Meer in d Wüschte un ziehe dräi Däg in dr Wüschte Etam un lagerte sich in (b) Mara. 33,9 Vu Mara ziehe sie üs un kumme nohch Elim; do ware zwöelf Wassaquelle un siebzig Palme, un sie lagerte sich dert. (a) 33,10 Vu Elim ziehe sie üs un lagerte sich am Schilfmeer. 33,11 Vum Schilfmeer ziehe sie üs un lagerte sich in dr Wüschte Sin. (a) 33,12 Vu d Wüschte Sin ziehe sie üs un lagerte sich in Dofka. 33,13 Vu Dofka ziehe sie üs un lagerte sich in Alusch. 33,14 Vu Alusch ziehe sie üs un lagerte sich in Rafidim; dert het des Volk kei Wassa z trinke. (a) 33,15 Vu Rafidim ziehe sie üs un lagerte sich in dr (a) Wüschte Sinai. 33,16 (a) Vu d Wüschte Sinai ziehe sie üs un lagerte sich bi d Luschtgräbern. 33,17 Vu d Lustgräbern ziehe sie üs un lagerte sich in Hazerot. 33,18 Vu Hazerot ziehe sie üs un lagerte sich in Ritma. (a) 33,19 Vu Ritma ziehe sie üs un lagerte sich in Rimmon-Perez. 33,20 Vu Rimmon-Perez ziehe sie üs un lagerte sich in Libna. 33,21 Vu Libna ziehe sie üs un lagerte sich in Rissa. 33,22 Vu Rissa ziehe sie üs un lagerte sich in Kehelata. 33,23 Vu Kehelata ziehe sie üs un lagerte sich im Berg Schefer. 33,24 Vum Berg Schefer ziehe sie üs un lagerte sich in Harada. 33,25 Vu Harada ziehe sie üs un lagerte sich in Makhelot. 33,26 Vu Makhelot ziehe sie üs un lagerte sich in Tahat. 33,27 Vu Tahat ziehe sie üs un lagerte sich in Tarach. 33,28 Vu Tarach ziehe sie üs un lagerte sich in Mitka. 33,29 Vu Mitka ziehe sie üs un lagerte sich in Haschmona. 33,30 Vu Haschmona ziehe sie üs un lagerte sich in Moserot. 33,31 (a) Vu Moserot ziehe sie üs un lagerte sich in Bene-Jaakan. 33,32 Vu Bene-Jaakan ziehe sie üs un lagerte sich in Hor-Gidgad. 33,33 Vu Hor-Gidgad ziehe sie üs un lagerte sich in Jotbata. 33,34 Vu Jotbata ziehe sie üs un lagerte sich in Abrona. 33,35 Vu Abrona ziehe sie üs un lagerte sich in (a) (b) Ezjon-Geba. 33,36 Vu Ezjon-Geba ziehe sie üs un lagerte sich in dr (a) Wüschte Zin, des isch Kadesch. 33,37 (a) (b) Vu Kadesch ziehe sie üs un lagerte sich a däm Berg Hor, a d Grenze vum Land Edom. 33,38 Do goht dr Prieschta Aaron uf d Berg Hor nohch rem Bifehl des HERRN un schtirbt dert im vierzigschte Johr vum Üszug vu d Israelite üs Ägypteland am erschte Dag vum fünfte Monet, 33,39 als sa(er) hundatdraiunzwanzig Johr alt war.

33,40 Un dr Kenig vu d Kanaanita zue Arad, der do gwohnt het im Süde vum Land Kanaan, het ghärt, daß de Israelite kumme. (a) 33,41 Un vum Berg Hor ziehe sie üs un lagerte sich in Zalmona. 33,42 Vu Zalmona ziehe sie üs un lagerte sich in Punon. 33,43 (a) Vu Punon ziehe sie üs un lagerte sich in Obot. 33,44 Vu Obot ziehe sie üs un lagerte sich in Ije-Abarim, in d Gegend vu d Moabita. 33,45 Vu Ije-Abarim ziehe sie üs un lagerte sich in (a) Dibon-Gad. 33,46 Vu Dibon-Gad ziehe sie üs un lagerte sich in Almon-Diblatajim. 33,47 Vu Almon-Diblatajim ziehe sie üs un lagerte sich in däm Berg Abarim öschtlich vum Nebo. (a) 33,48 Vu däm Berg Abarim ziehe sie üs un lagerte sich im Jordandal vu d Moabita gegeiba Jericho. (a) (b) 33,49 Sie lagerte sich aba am Jordan vu Bet-Jeschimot bis Abel-Schittim im Jordandal vu d Moabita. (a)

Bifehl zue d Vutriebig dr Kanaanita

S´34. Kapitel

D Grenze vum Land Kanaan

34,6 Aba de Grenze nohch Weschte zue soll si des große Meer un sini Küschte. Des isch äiri Grenze nohch Weschte. 34,7 D Grenze nohch Norde zue soll de si: Ihr solle sie zehe vum große Meer bis a d Berg Hor 34,8 un vum Berg Hor bis dohi, wo´s nohch Hamat goht, daß de Grenze wietagoht bis Zedad 34,9 un üslaufe nohch Sifron, un ihr End isch bi Hazar-Enan. Des isch äiri Grenze nohch Norde.

34,10 Un ihr solle de Grenze nohch Oschte zehe vu Hazar-Enan nohch Schefam, 34,11 un de Grenze goht rab vu Schefam nohch Ribla öschtlich vu Ajin. Dnohch goht sie rab un zeht sich hi längs dr Höchi öschtlich vum See Kinneret 34,12 un kummt rab a d Jordan, daß ihr End des Salzmeer isch. Des isch äicha Land mit sinere Grenze ringsum.

34,13 Un Moses bfihlt d Israelite: Des isch des Land, des ihr durchs Los unda äich deile solle, we dr HERR bifohle het, d nin Schtämm un däm halbe Schtamm z ge. 34,14 Denn dr Schtamm dr Süh) Ruben nohch sinene Sippe un dr Schtamm dr Sühn Gad nohch sinene Sippe un dr halbe Schtamm Manasse hän ihr Erbdeil gregt. (a) 34,15 De zwei Schtämm un dr halbe Schtamm hän scho ihr Erbdeil gegeiba vum Jordan gegeiba Jericho nohch Oschte zue.

Name vu d Männa (Manne), de des Land üsdeile solle

S´35. Kapitel

D Schtädt vu d Levite un d Fräischtädte

35,6 Un vu d Schtädt, de ihr d Leviten gän, solle ihr sechs zue Fräischtädt bschtimme, dmit (a) derthi abhaue ka, wer ä Totschlag doe het. Dozue aba solle ihr noh zweievierzig Schtädt ge, 35,7 daß alli Schtädt, de ihr d Leviten gän, achtdvierzig sin mit ihrem Weidland. 35,8 (a) Ihr solle me Schtädt ge vum Hab un Guet dera, de viel bsitze unda d Israelite, un weniger vum Hab un Guet dera, de weng bsitze; jeda soll nohch sinem Erbdeil, des nem zuedeilt wird, d Leviten Schtädt ge.

35,9 Un dr HERR schwätzt mit Moses un sait: 35,10 Schwätz mit d Israelite un sag zue nene: Wenn ihr iba d Jordan ins Land Kanaan kumme, 35,11 solle ihr Schtädt üswähle, daß sie fir äich Fräischtädt sin, wohi abhaue soll, wer ä Totschlag üs Vusähe doet. 35,12 Un s soll unda äich de Schtädt ä Zueflucht si vor rem Blueträcha, daß der nit schterbe mueß, der ä Totschlag doe het, bis sa(er) vor d Gmeinde vor Gricht gschtande het. 35,13 Un de Schtädt, de ihr als Fräischtädt bschtimme, solle sechs si. 35,14 Dräi solle ihr bschtimme dissiits vum Jordan un dräi im Land Kanaan. 35,15 Des sin de sechs Fräischtädte fir d Israelite un fir d Fremdling un d Beisasse unda äich, dmit derthi abhaue ka, wer ä Totschlag doe het üs Vusähe.

Gsetz iba Mord un Totschlag

(vgl. 5. Moses 19,4-13)

35,22 Wenn na(er) nen aba üs Vusähe wirft ohni Feindschaft odr wirft irgend ebis uf nen ohni Absicht 35,23 odr wirft irgendeinen Schtei (Wackes) uf nen, wora ma schterbe ka, aba na(er) het's nit gsähne, so daß sella schtirbt, un na(er) isch nit si Feind, het nem au nigs Beses adoe welle, 35,24 so soll d Gmeinde richte zwische däm, der gschla het, un däm Blueträcha nohch däne Rechtsordnige. 35,25 Un d Gmeinde soll d Todschläga errette üs dr Hand vum Blueträcha un soll nen zruckbringe zue dr Fräischtadt, wohi na(er) gflohe war. Un na(er) soll dert bliebe, bis dr Hohenprieschta schtirbt, den ma (a) mit däm heilige El gsalbt het. 35,26 Goht aba d Todschläga iba de Grenze vu sinere Fräischtadt, in de na(er) gflohe isch, 35,27 un dr Blueträcha findet nen üßahalb vu d Grenze vu sinere Fräischtadt un schlat nen tot, so soll la(er) des Bluetes nit schuldig si. 35,28 Denn na(er) soll in sinere Fräischtadt bliebe bis zuem Tod vum Hohenprieschta un nohch rem Tod vum Hohenprieschta in des Land vu sinem Erbbesitz zruckgo. 35,29 Des soll äich Gsetz un Recht fir imma si, iba all, wo ihr wohne.

35,30 Wer ä Mensch totschlat, den soll ma umbringe uf des Gsaite(Muul) vu Ziige hi. (a) (b) Ä einzige Ziige aba soll kei Üssag mache, um einem Mensche d Tod z bringe. 35,31 Un ihr sollt kei (a) Sühnegeld nähmä fir des Läbä vum Mörda; denn na(er) isch des Todes schuldig un soll des Todes schterbe. 35,32 Un ihr solle kei Sühnegeld nähmä fir den, der zue d Fräischtadt gflohe isch, daß sa(er) zruckgo darf, um im Land z huuse, bis dr Prieschta schtirbt. 35,33 Un schände des Land nit, drin ihr wohne; denn wer des Bluetes schuldig isch, der schändet des Land, un des Land ka nit entsühnt wäre vum Bluet, des drin vuschittet wird, üßa durch des Bluet vu däm, der´s vuschittet het. (a) 35,34 (a) Mache des Land nit unrein, worin ihr wohne, worin au ich wohn; denn ich bi dr HERR, der (b) midde unda d Israelite wohnt.

S´36. Kapitel

36,5 Moses bifehlt d Israelite nohch rem Bifehl des HERRN un sait: D Schtamm dr Sühn Josef het recht we si sage. 36,6 Des isch's, was dr HERR bifihlt iba de Techta Zelofhads: Loß sie hirote, we s ne gfallt; nur solle sie hirote in ä Gschlecht üs däm Schtamm vu ihrem Vada (Babbe), 36,7 dmit nit de Erbdeile dr Israelite vu einem Schtamm a d andere flege; denn jeda unda d Israelite soll feschthebä a däm Erbe vum Schtamm vu sine Vädare. 36,8 Un alli Techta, de ä Erbdeil gregä unda d Schtämm Israels, solle hirote eina vum Gschlecht vum Schtamm vu ihrem Vada (Babbe), dmit jeda unda d Israelite des Erbe vu sine Vädare bhaltet 36,9 un nit ei Erbdeil vu einem Schtamm a d andere flegt, sundern jeda soll feschthebä a sinem Erbe unda d Schtämm Israels.

36,10 We dr HERR s Moses bifohle het, so häns de Techta Zelofhads gmacht, 36,11 (a) Machla, Tirza, Hogla, Milka un Noa, un hirotete de Sühn ihra Oheime 36,12 üs däm Gschlecht dr Sühn Manasses, vum Suhn Josef. Also bliebt ihr Erbdeil bi däm Schtamm vum Gschlecht vu ihrem Vada (Babbe).

36,13 Des sin de Gebote un Rechte, de dr HERR durch Moses d Israelite bifehlt im Jordandal vu d Moabita gegeiba Jericho.