Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

S BUECH ESRA

S´1. Kapitel

Erlaubnis Heimzkehr un zuem Tempelbäu

(vgl. 2. Chr 36,22.23)

1,1 Im erschte Johr vum Kyrus, vum Kenig vu Persien, erweckt dr HERR - (a) (b) dmit erfillt wird des Wort des HERRN, des durch des Muul (d Gosch) Jeremias gsait wore isch - d Geischt vum Kyrus, däm Kenig vu Persien, daß sa(er) in sinem ganze Kenigrich vuzehlt (sage losst) un au schribe lo het: 1,2 Des sait Kyrus, d Kenig vu Persien: D HERR, dr Gott vum Himmel, het ma(mir) (a) alli Kenigrich uf d Erde ge, un (b) er het ma(mir) bifohle, nem ä Huus in Jerusalem in Juda z baue (bäue). 1,3 Wer etze unda äich vu sinem Volk isch, mit däm isch si Gott, un na(er) zeht nuf nohch Jerusalem in Juda un bäut des Huus des HERRN, vum Gott Israels; des isch der Gott, der zue Jerusalem isch. 1,4 Un wo au imma eina ibrigbliebe isch, däm solle de Lit vum Ort, an däm ma(er) als Fremdling gläbt het, helfe mit Silba un Gold, Guet un Vieh üßa däm, was sie üs freiem Wille fir des Huus Gottes zue Jerusalem ge wen.

1,5 Do mache sich uf de Hauptlit vu d Sippe üs Juda un Benjamin un de Prieschta un Levite, alli, däre Geischt Gott gweckt het, um nufzzehe un des Huus des HERRN zue Jerusalem z baue (bäue). 1,6 Un alli, de um sie her huuse, hälfe ne mit allem, mit Silba un Gold, mit Guet un Vieh un Kleinode üßa däm, was sie fräiwillig gän.

1,7 Un d Kenig Kyrus ruckt de Geräte vum Huus des HERRN rüs, (a) de Nebukadnezar üs Jerusalem gnumme un in des Huus vu sinem Gott brocht het. 1,8 Un Kyrus, d Kenig vu Persien, ibagit sie däm Schatzmeischta Mitredat; sella zehlt sie (a) Scheschbazar, däm Firscht Judas, vor. 1,9 Un des war ihri Zahl: Driißig goldeni Becke un täusendninezwanzig silberni Becke, 1,10 driißig goldeni Becha un vierhundatzehn silberni Becha un duusig anderi Geräte. 1,11 Alli Geräte, goldeni un silberni, ware fünfdäusendvierhundat*. Alles bringt Scheschbazar nuf, als ma üs d Gfangeschaft vu Babel nohch Jerusalem nufzoge isch. *Gesamtzahl etzed nimi de Zahl vu d Einzelne Ingabe.

28.08.2022 12:42:23

´2. Kapitel

Vuzeichnis vu d Heimkehra

(vgl. Neh 7,5-72)

2,1 Des sin de Lit vu d Landschaft Juda, de rufzoge sin üs dr Gfangeschaft, de Nebukadnezar, d Kenig vu Babel, nohch Babel wäggfihrt het, un de nohch Jerusalem un Juda zruckkehrt sin, jeda in sini Schtadt. 2,2 Sie kumme mit Serubbabel, Jeschua, Nehemja, Seraja, Reelaja, Mordochai, Bilschan, Misperet, Bigwai, Rehum un Baana. Des isch de Zahl vu d Männa (Manne) vum Volk Israel: 2,3 de Buebä(Sühn) Parosch 2172; 2,4 de Buebä(Sühn) Schefatja 372; 2,5 de Buebä(Sühn) Arach 775; 2,6 de Buebä(Sühn) Pahat-Moab, nämlich de Buebä(Sühn) Jeschua un de Buebä(Sühn) Joab, 2812; 2,7 de Buebä(Sühn) Elam 1254; 2,8 de Buebä(Sühn) Sattu 945; 2,9 de Buebä(Sühn) Sakkai 760; 2,10 de Buebä(Sühn) Bani 642; 2,11 de Buebä(Sühn) Bebai 623; 2,12 de Buebä(Sühn) Asgad 1222; 2,13 de Buebä(Sühn) Adonikam 666; 2,14 de Buebä(Sühn) Bigwai 2056; 2,15 de Buebä(Sühn) Adin 454; 2,16 de Buebä(Sühn) Ater, nämlich de Buebä(Sühn) Hiskia, 98; 2,17 de Buebä(Sühn) Bezai 323; 2,18 de Buebä(Sühn) Jorah 112; 2,19 de Buebä(Sühn) Haschum 223; 2,20 de Buebä(Sühn) Gibbar 95; 2,21 de Männa (Manne) vu Bethlehem 123; 2,22 de Männa (Manne) vu Netofa 56; 2,23 de Männa (Manne) vu Anatot 128; 2,24 de Männa (Manne) vu Bet-Asmawet 42; 2,25 de Männa (Manne) vu Kirjat-Jearim, Kefira un Beerot 743; 2,26 de Männa (Manne) vu Rama un Geba 621; 2,27 de Männa (Manne) vu Michmas 122; 2,28 de Männa (Manne) vu Bethel un Ai 223; 2,29 de Buebä(Sühn) Nebo 52; 2,30 de Buebä(Sühn) Magbisch 156; 2,31 de Buebä(Sühn) vum andere Elam 1254; 2,32 de Buebä(Sühn) Harim 320; 2,33 de Männa (Manne) vu Lod, Hadid un Ono 725; 2,34 de Männa (Manne) vu Jericho 345; 2,35 de Buebä(Sühn) Senaa 3630.

2,36 De Zahl dr Prieschta: de Buebä(Sühn) Jedaja, nämlich des Huus Jeschua, 973; 2,37 de Buebä(Sühn) Immer 1052; 2,38 de Buebä(Sühn) Paschhur 1247; 2,39 de Buebä(Sühn) Harim 1017.

2,40 De Zahl dr Leviten: de Buebä(Sühn) Jeschua, nämlich Kadmïl, Binnui un Hodawja, 74.

2,41 De Zahl dr Sänga: de Buebä(Sühn) Asaf 128.

2,42 De Zahl dr Doorheta: de Buebä(Sühn) Schallum, de Buebä(Sühn) Ater, de Buebä(Sühn) Talmon, de Buebä(Sühn) Akkub, de Buebä(Sühn) Hatita un de Buebä(Sühn) Schobai, insgesamt 139.

2,43 De (a) Zahl dr Tempelsklave: de Buebä(Sühn) Ziha, de Buebä(Sühn) Hasufa, de Buebä(Sühn) Tabbaot, 2,44 de Buebä(Sühn) Keros, de Buebä(Sühn) Sia, de Buebä(Sühn) Padon, 2,45 de Buebä(Sühn) Lebana, de Buebä(Sühn) Hagaba, de Buebä(Sühn) Akkub, 2,46 de Buebä(Sühn) Hagab, de Buebä(Sühn) Salmai, de Buebä(Sühn) Hanan, 2,47 de Buebä(Sühn) Giddel, de Buebä(Sühn) Gahar, de Buebä(Sühn) Reaja, 2,48 de Buebä(Sühn) Rezin, de Buebä(Sühn) Nekoda, de Buebä(Sühn) Gasam, 2,49 de Buebä(Sühn) Usa, de Buebä(Sühn) Paseach, de Buebä(Sühn) Besai, 2,50 de Buebä(Sühn) Asna, de Buebä(Sühn) dr Mëuniter, de Buebä(Sühn) dr Nefusiter, 2,51 de Buebä(Sühn) Bakbuk, de Buebä(Sühn) Hakufa, de Buebä(Sühn) Harhur, 2,52 de Buebä(Sühn) Bazlut, de Buebä(Sühn) Mehida, de Buebä(Sühn) Harscha, 2,53 de Buebä(Sühn) Barkos, de Buebä(Sühn) Sisera, de Buebä(Sühn) Temach, 2,54 de Buebä(Sühn) Neziach, de Buebä(Sühn) Hatifa.

2,55 De Zahl vu d Nohchkumme dr (a) Sklave Salomos: de Buebä(Sühn) Sotai, de Buebä(Sühn) Soferet, de Buebä(Sühn) Peruda, 2,56 de Buebä(Sühn) Jaala, de Buebä(Sühn) Darkon, de Buebä(Sühn) Giddel, 2,57 de Buebä(Sühn) Schefatja, de Buebä(Sühn) Hattil, de Buebä(Sühn) Pocheret-Zebajim, de Buebä(Sühn) Ami. 2,58 Alli (a) Tempelsklave un Nohchkumme vu d Sklave Salomos ware zsämme 392.

2,59 Un vu däne, de rufzoge sin üs Tel-Melach, Tel-Harscha, Kerub-Addon un Immer, kenne nit age, ob ihri Sippe un ihri Nohchkumme üs Israel schtammte: 2,60 de Buebä(Sühn) Delaja, de Buebä(Sühn) Tobija, de Buebä(Sühn) Nekoda, 652. 2,61 Un vu d Prieschta (Pfarra): de Buebä(Sühn) Habaja, de Buebä(Sühn) Hakkoz, de Buebä(Sühn) Barsillai, dere Urahne eina vu d Techtare däm Gileaditer (a) (b) Barsillai als Wieb gnumme het un nohch däm si Name gnannt wird. 2,62 De suechte ihri Gschlechtsregischta un find sie nit; drum wäre sie fir des Prieschtatum als untauglich erklärt. 2,63 Un d Schtadthaltr bifehlt tene, sie solle nit ässä vum (a) Hochheilige, bis ä Prieschta fir de (b) (c) heilige Lose «Lecht un Recht» ufschtänd.

2,64 Di ganz Gmeinde zehlte insgsamt 42 360, 2,65 üsgnumme ihri Knecht un Mägde; de ware 7337; dzue 200 Sänga un Sängainne. 2,66 Un sie hän 736 Ross, 245 Muulesel, 2,67 435 Kamele un 6720 Esel.

2,68 Un als ä baar Hauptlit vu d Sippe zuem Huus des HERRN in Jerusalem kumme, gän sie fräiwillig fir des Huus Gottes, dmit ma's an sinem frehere Platz erbäut, 2,69 un gän nohch ihrem Vumöge zuem Schatz fir des Gschäft 61 000 Gulden un 5000 Pfund Silba un 100 Priestakleida.

2,70 So len sich de Prieschta un de Leviten un ä baar anderi Lit in Jerusalem nieda un de Sänga un de Doorheta un de Tempelsklave in ihre Schtädt un alli ibrige üs Israel in ihre Schtädt.

S´3. Kapitel

Errichtig vum Brandopfaaltar un d Afang vum Opfadenscht

3,1 Un als d siebte Monet do isch un de Israelite etze in ihre Schtädt ware, vusammlet sich des ganze Volk we ei Ma in Jerusalem. 3,2 Un s mache sich uf Jeschua, d Bue(Suhn) Jozadaks, un sini Breda, de Prieschta, un Serubbabel, d Bue(Suhn) Schealtïls, un sini Breda un baue (bäue) d Altar vum Gott Israels, um Brandopfa druf z opfare, (a) (b) we´s gschribe schtoht im Gsetz vum Moses, vum Ma Gottes. 3,3 Un sie richte d Altar wida her an sinem frehere Platz - denn s war Angscht iba sie kumme vor d Mensche vum Land - un opfate däm HERRN Brandopfa druf am Morge un am Obend. 3,4 Un sie hebe des (a) Laubhittefescht, we gschribe schtoht, un bringe Brandopfa dar alli Däg nohch dr Zahl, we sich's kert un jeda Dag s bruuch, 3,5 dnohch au des tagwise Brandopfa un de Opfa fir de Näimonde un alli heilige Feschttage des HERRN un was sunscht eina däm HERRN fräiwillig dabrocht het. 3,6 Am erschte Dag vum siebte Monet fange sie a, däm HERRN Brandopfa z bringe. Aba d Grund vum Tempel des HERRN war noh nit glegt. 3,7 Un sie gän Geld d Schteimetze un Zimmalit un Ässä un Trinke un El d Lit vu Sidon un Tyrus, dmit sie Zedernholz vum Libanon ans Meer (an d See) nohch Jafo brächte, we´s sene Kyrus, d Kenig vu Persien, gsait het. (a)

Afang vum Tempelbäu

3,8 Im zweite Johr nohch ihra Akunft(ihrem Itreffä) bim Huus Gottes in Jerusalem, im zweite Monet, fange Serubbabel, d Bue(Suhn) Schealtïls, un Jeschua, dr Bue(Suhn) Jozadaks, un de ibrige ihra Breda, Prieschta un Levite, un alli, de üs dr Gfangeschaft nohch Jerusalem kumme ware a, d Levite vu zwanzig Johr a un driba z bschtelle, dmit sie d Arbet am Huus des HERRN leite. 3,9 Un Jeschua mit sinene Sehn un sinene Breda Kadmïl, Binnui un Hodawja fange imetig a, um de Arbeet am Huus Gottes azleite, dzue de Buebä(Sühn) Henadads mit ihre Sehn un ihre Breda, de Levite. 3,10 Un als de Bäulit d Grund lege zuem Tempel des HERRN, schtelle sich d Prieschta uf in ihre Amtskleida mit Trompete un d Levite, de Buebä(Sühn) Asaf, mit Zimbeln, um d HERRN z lobe nohch dr Ordnig Davids, däm Kenig vu Israel. 3,11 Un sie schtimmte d Lobpreis a un dankte däm HERRN: Denn (a) (b) er isch gütig, un sini Barmherzigkeit währt ebiglig iba Israel. Un des ganze Volk jauchzte lut bim Lobe des HERRN, wel dr Grund zuem Huus des HERRN glegt war. 3,12 Un vieli vu d alte (betagte) Prieschta (Pfarra), Levite un Sippehäupta, de (a) des frehere Huus noh gsähne hän, hiilä lut, als etze des Huus vor ihre Auge gegriindet wird. Vieli aba jauchzte mit Fräid(Freud), so daß des Gschrei (Geblär) lut hallt. 3,13 Un ma ka des Jauchze mit Fräid(Freud) un des lute Hiilä im Volk nit undaschiede; denn des Volk jauchzte lut, so daß ma d Schall wiethi ghärt het.

S´4. Kapitel

Behinderig vum Tempelbäu

4,1 Wo aba d Fainde(Finde) Judas un Benjamins ghärt hän , daß de, de üs dr Gfangeschaft zruckkumme ware, däm HERRN, däm Gott Israels, d Tempel baue (bäue), 4,2 kumme sie zue Serubbabel, Jeschua un d Sippehäupta un sage zue nene: Mir wen mit äich baue (bäue); denn au ma(mir) sueche äiren Gott un (a) hän nem gopfart sit dr Ziit (b) (c) Asarhaddons, däm Kenig vu Assur, wo uns(üs) dona brocht het. 4,3 Aba Serubbabel un Jeschua un di andere Hauptlit vu d Sippe in Israel antworte ne: S zemt(ghert) sich nit, daß ihr un mir mitänanda des Huus unsares Gottes baue (bäue), sundern mir ällei wen baue (bäue) däm HERRN, däm Gott Israels, we uns(üs) Kyrus, d Kenig vu Persien, bifohle het. 4,4 Do macht des Volk vum Land d Jude muetlos un schreckt sie vum Bäue ab. 4,5 Un sie dingte Rotgeba gege sie un hindere ihr Vorha, solang Kyrus, d Kenig vu Persien, läbt, (a) bis zue d Herrschaft vum Darius, däm Kenig vu Persien.

4,6 Un als Ahasveros* Kenig war, im Afang vu sinere Herrschaft, schribt ma ä Aklag gege de Iwohna vu Juda un Jerusalem. *Griechisch: Xerxes.

4,7 Un zue d Ziit Artahsastas* schribe Bischlam, Mitredat, Tabeel un ihri andere Gnosse an Artahsasta, däm Kenig vu Persien. D Bref war in aramäischa Schrift gschribe un ins Aramäische ibatrage. *Griechisch: Artaxerxes.
4,8 D Kanzla Rehum un d Schriba Schimschai schribe ä Bref gege Jerusalem an d Kenig Artahsasta: 4,9 Mir, Rehum, d Kanzla, un Schimschai, d Schriba, un di andere Gnosse, d Richta, d Befehlshaba, d Schriba, d Beamten, d Männa (Manne) vu Erech, vu Babel, vu Susa, des sin de Elamiter, 4,10 un di andere Velka, de d große un berehmte Asenappar* herbrocht un in d Schtädt Samariens un in d andere Derfa (Käffa) gegeiba vum Euphrat* agsiedelt het. *Asenappar isch Asarhaddon (Vers 2). Mit «jensiets vum Euphrat» wird de persische Provinz westlich vum Euphrat gmeint(bezeichnet). 4,11 Un des isch de Abschrift vum Briefes, d sie a nen schickte: An Kenig Artahsasta, dini Knecht, de Männa (Manne) gegeiba vum Euphrat. 4,12 Un nu isch däm Kenig kundgmacht, daß de Jude, de vu dir rabzoge un zue uns(üs) nohch Jerusalem kumme sin, de ufrehrerischi un besi Schtadt wida ufbaue (bäue) wen; sie hän agfange, d Muurene z errichte, un d Fundamente sin scho glegt. 4,13 So isch nu (etze) däm Kenig kundgmacht: Wenn de Schtadt wida ufbäut wird un de Muurene wida errichtet wäre, so wäre sie Schtiire (Zinsgrosche), Abgabe un Zoll nimi ge, un zletscht wird´s däm Kenige Schadä bringe. 4,14 Wel ma(mir) aba des Salz vum Kenigshuus ässä un de Schmach vum Kenig nit länga aluege wen, drum schicke ma(mir) hi un losse ses d Kenig wisse. 4,15 Ma loss in d Chronike diner Vädare sueche, so wirsch dü in d Chronike finde un erfahre, daß de Schtadt ufrehrerisch isch un Kenige un Lända Schadä brocht het un ma in ihr au vu alters her Ufruhr gmacht het, - drum isch de Schtadt au kappüt gmacht worde. 4,16 Un nu (etze) den ma(mir) däm Kenig kund, daß dü dnoh nigs bhalte wirsch vu däm, was gegeiba vum Euphrat lit, wenn de Schtadt wida ufbäut wird un ihri Muurene wida errichtet wäre.

4,17 Do schickt d Kenig folgendi Antwort: An Rehum, d Kanzla, un Schimschai, d Schriba, un ihri andere Gnosse, de in Samaria huuse un in d andere Derfa (Käffa) gegeiba vum Euphrat: Friide zvor! 4,18 Un nu, dr Bref, den ihr uns(üs) zuegschickt hän, isch ma(mir) Wort fir Wort vorgläse worde. 4,19 Un uf mi Bifehl het ma nhchgförschlet, un ma findet bschtätigt, daß de Schtadt vu alters her gege de Kenige sich empört het un Ufruhr un Abfall in ihr ge het. 4,20 Au het´s mächtigi Kenig zue Jerusalem ge, de gherrscht hän iba alles, was gegeiba vum Euphrat isch, so daß ne Schtiire (Zinsgrosche), Abgabe un Zoll ge wore isch. 4,21 So gän etze d Bifehl, daß ma däne Männa (Manne) wehrt, dmit de Schtadt nit wida ufbäut wird, bis vu mir d Bifehl ge wird! 4,22 Sähn äich vor, daß ihr nit lescheer do drin sin, dmit nit däm Kenig große Schadä entschtoht!

4,23 Als nu dr Bref vum Kenig Artahsasta gläse wird vu Rehum un däm Schriba Schimschai un vu ihre andere Gnosse, zehn sie schnell hi nohch Jerusalem zue d Jude un wehrt tene mit Gwalt. 4,24 Do het de Arbet am Huus Gottes in Jerusalem ufghärt un bliebt liege bis ins zweite Johr vum Darius, däm Kenig vu Persien. (a) (b)

S´5. Kapitel

D wiedabäu vum Tempel

5,1 S wiessagte aba de Prophete (a) Haggai un (b) Sacharja, d Bue(Suhn) Iddos, d Jude, de in Juda un Jerusalem wohne(husse), im Name vum Gott Israels, der wo iba ne war. 5,2 Do mache sich uf Serubbabel, d Bue(Suhn) Schealtïls, un Jeschua, dr Bue(Suhn) Jozadaks, un fange a, des Huus Gottes zue Jerusalem ufzbaue (bäue), un mit tene de Prophete Gottes, de sie schtärkte.

5,3 Zue der Ziit kumme zue nene Tattenai, d Schtadthaltr vum Biet(Gäu, Gaues) gegeiba vum Euphrat, un Schetar-Bosnai un ihri Gnosse un sage: Wer het äich bifohle, des Huus ufzbaue (bäue) un de Muurene zue errichte? 5,4 Dann(Dnoh) sage sie zue nene: We heiße de Männa (Manne), de dän Bau ufführe? 5,5 Aba (a) (b) des Aug ihres Gottes war iba d Älteschte vu d Jude, so daß sene nit gwehrt wird, bis ma d Bricht an Darius glange losst un driba ä Bref käm.

5,6 Des isch de Abschrift vum Briefes Tattenais, vum Schtatthalta gegeiba vum Euphrat, un Schetar-Bosnais un ihra Gnosse, d Beamten, de gegeiba vum Euphrat ware, an d Kenig Darius. 5,7 De Botschaft, de sie nem schickte, lautete: Däm Kenig Darius alle Friide! 5,8 Es isch däm Kenig kundgmacht, daß ma(mir) ins jüdische Land kumme sin zue däm Huus vum große Gott; des bäut ma mit bhauene Schtei (Wackes) un legt Balkä in d Wänd, un de Arbet goht unda ihra Hand frisch vuschtatte. 5,9 Mir aba hän de Älteschte gfrogt un zue nene gsait: Wer het äich bifohle, des Huus z baue (bäue) un de Muurene z errichte? 5,10 Au hän ma(mir) gfrogt, we sie heiße, dmit ma(mir)´s dir kunddäte un de Name vu d Männa (Manne) ufschribe, de an ihra Schpitze schtehn. 5,11 Selli aba gän uns(üs) des als Antwort: Mir sin Knecht vum Gott des Himmels un dr Erde un baue (bäue) des Huus wida uf, des dertmols vor viele Johr do gschtande isch un des ä große Kenig Israels bäut un gmacht het. 5,12 Aba wo unsari Vädare d Gott vum Himmel gergaret hän(erziirnt hän), (a) git da(er) sie in de Hand Nebukadnezars, däm Kenig vu Babel, däm Chaldäer; der (b) zerschtert des Huus un fihrt des Volk wäg nohch Babel. 5,13 Aba im erschte Johr vum Kyrus, däm Kenig vu Babel, bifihlt d Kenig Kyrus, des Huus Gottes wida z baue (bäue). (a) 5,14 Au de goldene un silberne Geräte im Huus Gottes, de Nebukadnezar üs däm Tempel zue Jerusalem gnumme un in d Tempel zue Babel brocht het, nimmt d Kenig Kyrus üs däm Tempel zue Babel un git sie (a) Scheschbazar, den na(er) zuem Schtadthaltr igsetzt het, 5,15 un sait zue nem: Nimm de Geräte, zeh hi un bring sie in d Tempel zue Jerusalem, un des Huus Gottes soll bäut wäre an sinem frehere Platz. 5,16 Do kummt sella Scheschbazar un legt d Grund zuem Huus Gottes zue Jerusalem. Siet sellare Ziit bäut ma, un s isch noh nit fertig. 5,17 Gfallt´s etze däm Kenig, so loss sa(er) in Babel im Schatzhuus vum Kenig sueche, (a) ob´s vum Kenig Kyrus bifohle wore isch, des Huus Gottes zue Jerusalem wida ufzbaue (bäue), un ma schick uns(üs) driba Meinig vum Kenig.

S´6. Kapitel

Dr Erloß vum Kyrus iba d Tempelbäu

6,1 Do bifihlt d Kenig Darius, daß ma in Babel in d Schatzhäusa, in däne de Becha ufbwahrt (ufghebt) wäre, nohchförschle soll. 6,2 Do findet ma in dr Festig Achmeta, de in Medien lit, ä Schriftrolle, uf der gschribe schtoht: Ufzeichnig. 6,3 Im erschte Johr vum Kenig Kyrus bifihlt d Kenig Kyrus, des Huus Gottes in Jerusalem wida ufzbaue (bäue) ass ä Platz, wo ma opfart, un si Grund zue lege: sini Hechi sächzig Elle un sini Breiti au sächzig Elle, 6,4 un dräi Schichten vu behauenem Schtei (Wackes) un ä Schicht vu Holz, un d Mittel solle vum Huus des Kenigs ge wäre. 6,5 Au soll ma zruckge de goldene un silberne Geräte vum Huus Gottes, de Nebukadnezar üs däm Tempel zue Jerusalem wäggnumme un nohch Babel brocht het; ma soll sie zruckbringe in d Tempel zue Jerusalem an ihr Platz im Huus Gottes.

D Tempelbäu wird fertig unda Darius

6,6 So halte äich nu rus üs der Sach, dü, Tattenai, Schtadthaltr gegeiba vum Euphrat, un Schetar-Bosnai mit äire Gnosse, ihr Beamte, de ihr gegeiba vum Euphrat sin! 6,7 Len sie schaffe am Huus Gottes, dmit d Schtadthaltr vu d Jude un ihri Älteschte des Huus Gottes an sinem frehere Platz wida ufbaue (bäue). 6,8 Au isch ma(mir) bifohle worde, was ihr d Älteschte vu d Jude ge sollt, um des Huus Gottes z baue (bäue), nämlich daß ma üs vum Kenigs Schatz vu däm, was nikummt üs d Landschaft gegeiba vum Euphrat, mit Sorgfalt nihmt un d Lit regelmäßig git, was sie bruche. 6,9 Un was sie bruche an Schtiere, Widdere un Lämma zuem Brandopfa fir d Gott vum Himmel, an Weize, Salz, Wi un El noh rem Wort vu d Prieschta in Jerusalem, des soll ma ne jede Dag ge, un s soll nit lescheer do drin, 6,10 dmit sie opfare zuem liebliche Gruch däm Gott vum Himmel un bitte fir des Läbä vum Kenig un sine Buebä(Sühn). 6,11 Ferna wird vu mir bifohle: Wenn irgend öbber (ebber) dän Erloß ibatritt, so soll ä Balkä üs sinem Huus rüsgrisse un na(er) dra ufrecht agschlage wäre, un si Huus soll um sinere Tat wägä zue nem Schutthuufe gmacht wäre. 6,12 Der Gott aba, der wo si Name dert huuse losst, soll jede Kenig un jedes Volk umbringe, des sini Hand üschtreckt, dän Erloß zue ibaträte un des Huus Gottes in Jerusalem zue zerstöre. Ich, Darius, ha dän Bifehl ge, dmit da(er) gnau befolgt wird.

6,13 Do het Tattenai, d Schtadthaltr gegeiba vum Euphrat, un Schetar-Bosnai un ihri Gnosse gnau des gmacht nohch däm, was d Kenig Darius ne bifohle het. 6,14 Un di Älteschte vu d Jude baue (bäue), un s goht vuschtatte durch de Weissagig vu Prophete Haggai un Sacharja, däm Bue(Suhn) Iddos, un sie baue (bäue) un beende´s nohch rem Bifehl des Gottes Israels un nohch rem Bifehl vum Kyrus, Darius un Artahsasta, dr Kenige vu Persien, 6,15 un sie beende des Huus bis zuem dritte Dag vum Monet Adar im sechste Johr dr Herrschaft vum Kenig Darius. 6,16 Un de Israelite, d Prieschta, d Levite un di andere, de üs dr Gfangeschaft zruckkumme ware, hebe (a) d Iweihig vum Huus Gottes mit Fräid(Freud) 6,17 un (a) opfate zue d Iweihig vum Huus Gottes hundat Schtier, zweihundat Widder, vierhundat Lämma un zuem Sindopfa fir ganz Israel zwöelf Ziegebeck nohch d Zahl dr Schtämm Israels 6,18 un bschtelle d Prieschta nohch ihre Abteilige un d Levite nohch ihre Ordnige zuem Denscht am Huus Gottes in Jerusalem, (a) we´s im Buech vum Moses gschribe schtoht.

D´Fyr vum Passafescht

6,19 Un de, de üs dr Gfangeschaft zruckkumme ware, (a) hebe Passa am vierzehnte Dag vum erschte Monet. 6,20 Denn d Levite hän sich rein(sufa) gmacht Ma fir Ma, so daß sie alli rein(sufa) ware, un schlachtete des Passa fir alli, de üs dr Gfangeschaft zruckkumme ware, un fir ihri Breda, d Prieschta, un fir sich. 6,21 Un (a) s ässä des Passa de Israelite, de üs dr Gfangeschaft zruckkumme ware, un alli, de sich zue nene abgsundert hän vum Unreinnet (Dreck) vu d Heide im Land, um d HERRN, dr Gott Israels, z sueche. 6,22 Un sie hebe des Fescht vu d ungsiirte Brot siebä Däg lang mit Fräid(Freud); denn dr HERR het sie frehlich gmacht un des Herz vum Kenig vu Assur* ne zuegwendet, dmit sie gschtärkt wäre zue d Arbet am Huus vu Gott, der wo dr Gott Israels isch.

*Gemeint isch dmit d Kenig vu Persien.

S´7. Kapitel

Esras Beuftragig durch Artaxerxes

7,1 Nohch däne Gschichte zeht unda d Regierig vum Artahsasta*, däm Kenig vu Persien, Esra uffe, d Bue(Suhn) (a) Serajas, d Bue(Suhn) Asarjas, d Bue(Suhn) Hilkijas, 7,2 d Bue(Suhn) Schallums, d Bue(Suhn) Zadoks, d Bue(Suhn) Ahitubs, 7,3 d Bue(Suhn) Amarjas, d Bue(Suhn) Asarjas, d Bue(Suhn) Merajots, 7,4 d Bue(Suhn) Serachjas, d Bue(Suhn) Usis, d Bue(Suhn) Bukkis, 7,5 d Bue(Suhn) Abischuas, d Bue(Suhn) vum Pinhas, d Bue(Suhn) Eleasars, vum Bue(Suhn) Aarons, vum Hohenprieschta. 7,6 Sella Esra zeht vu Babel uffe. Na(Er) war ä Schriftglehrte, kundig im Gsetz vum Moses, des dr HERR, dr Gott Israels, ge het. Un d Kenig git nem alles, was sa(er) erbittet het, wel (a) (b) (c) de Hand des HERRN, vu sinem Gott, iba nem war. 7,7 Un mit nem zehn uffe ä baar vu d Israelite un vu d Prieschta (Pfarra) un Levite, vu d Sänga, Doorheta un Tempelsklave nohch Jerusalem im siebte Johr vum Kenig Artahsasta. 7,8 Un na(er) kummt nohch Jerusalem im fünfte Monet, im siebte Johr vum Kenig. 7,9 Am erschte Dag vum erschte Monet nämlich het da(er) bschlosse, vu Babel rufzzeh, un am erschte Dag vum fünfte Monet kummt da(er) nohch Jerusalem, wel de gnädige Hand Gottes iba nem war. 7,10 Denn Esra richte si Herz druf, des Gsetz des HERRN z erförschle un dnohch z doe un Gebote un Rechte in Israel z lehre.

Erloß vum Kenig Artaxerxes iba Esras Vollmacht

7,11 Un des isch de Abschrift vum Schribä, des d Kenig Artahsasta Esra git, däm Prieschta un Schriftglehrte, der wo kundig war in d Worte vu d Gebote un Satzige des HERRN fir Israel: 7,12 Artahsasta, d Kenig alli Kenige, an Esra, d Prieschta un Beuftragte fir des Gsetz vum Gott des Himmels: Friide zvor! 7,13 Un nu (etze), vu mir isch bifohle worde, daß alli, de vum Volk Israel un d Prieschta (Pfarra) un Levite in minem Rich willig sin, nohch Jerusalem z go, mit dir zeh kenne, 7,14 wel dü vum Kenig un sinene siebä Rät gschickt bisch, um uf Grund vum Gsetz vu dinem Gott, des in dinere Hand isch, nohchzförschle, we´s in Juda un Jerusalem schtoht, 7,15 un hizbringe Silba un Gold, des d Kenig un sini Rät fräiwillig gän däm Gott Israels, däm si Wohnig zue Jerusalem isch, 7,16 un was dü sunscht an Silba un Gold erhaltesch in d ganze Landschaft Babel samt däm, was des Volk un de Prieschta fräiwillig gän fir des Huus vu ihrem Gott zue Jerusalem. 7,17 Alles des nimm un kaufe mit Sorgfalt vu däm Geld Schtier, Widder, Lämma un Schpeiseopfa un Trinkopfa dzue, dmit ma sie opfa uf däm Altar vum Huus äires Gottes zue Jerusalem. 7,18 Dozue, was dir un dini Breda mit däm ibrige Gelde zue den gfallt, des den nohch rem Wille äires Gottes. 7,19 Un de Geräte, de dir ge sin zuem Denscht im Huus vu dinem Gott, ibagib alli vor Gott in Jerusalem. 7,20 Au was dü sunscht noh bruuchsch fir des Huus vu dinem Gott, was dü üsge mueß, des bekummsch dü üs d Schatzhäusa vum Kenig. 7,21 Ich, Kenig Artahsasta, ha alle Schatzmeischta gegeiba vum Euphrat bifohle: Alles, was Esra, d Prieschta un Beuftragte fir des Gsetz vum Gott des Himmels, vu äich fordert, des den mit Sorgfalt, 7,22 bis zue hundat Zentna Silba un hundat Sack Weize un hundat Eima Wi un hundat Eima El, un Salz in jeda Greßi. 7,23 Alles, was dir Gott bifohle het, daß ses ge wäre soll, des soll fir des Huus vum Gott des Himmels mit Hingabe gleischtet wäre, dmit nit dr Zorn iba des Rich vum Kenig un sine Buebä(Sühn) kummt. 7,24 Un äich isch kundgmacht, daß ihr nit Macht hän, Schtiire (Zinsgrosche), Abgabe un Zoll z lege uf irgendein Prieschta, Levite, Sängar, Doorheta, Tempelsklave, uf alli, de im Huus des Gottes Denscht den. 7,25 Dü aba, Esra, setz nohch d Gschytheit vu dinem Gott, de in dinere Hand isch, Richta un Rechtspflega ii, de allem Volk Recht sage, des gegeiba vum Euphrat wohnt, nämlich allene, de des Gsetz vu dinem Gott kenne; un wer´s nit kennt, däm sollt ihr´s lehre. 7,26 Aba jeda, der wo nit gnau des Gsetz vu dinem Gott un des Gsetz vum Kenig hebt (haltet), sella soll si Urdeil gregt, s isch Tod odr Acht odr Buße an Hab un Guet odr Gfängnis (Loch).

7,27 Globt isch d HERR, dr Gott unsa Vädare, der des däm Kenig ige het, daß sa(er) des Huus des HERRN in Jerusalem so herrlich macht, 7,28 un der wo ma(mir) de Gunscht vum Kenig un vu sine Rät un alle mächtige Obere vum Kenig zuegwandt het! Un i(ich) ward froh(getrooscht), wel (a) de Hand des HERRN, vu minem Gott, iba mir war, un üs Israel Sippenhäupta sammlet, daß sie mit mir uufzege den.

S´8. Kapitel

8,1 Des sin de Hauptlit dr Sippene mit ihre Gschlechtsregischta, de mit ma(mir) rufzoge sin vu Babel zue dr Ziit, wo d Kenig Artahsasta regiert het. (a) 8,2 Vu d Sehn Pinhas: Gerschom; vu d Sehn Itamar: Daniel; vu d Sehn David: Hattusch, d Bue(Suhn) (a) Schechanjas; 8,3 vu d Sehn (a) Parosch: Secharja un mit nem vuzeichnet hundatfuchzig Männa (Manne); 8,4 vu d Sehn (a) Pahat-Moab: Eljoënai, d Bue(Suhn) Serachjas, un mit nem zweihundat Männa (Manne); 8,5 vu d Sehn (a) Sattu: Schechanja, d Bue(Suhn) Jahasïls, un mit nem draihundat Männa (Manne); 8,6 vu d Sehn Adin: Ebed, d Bue(Suhn) Jonatans, un mit nem fuchzig Männa (Manne); 8,7 vu d Sehn Elam: Jesaja, d Bue(Suhn) Ataljas, un mit nem siebzig Männa (Manne); 8,8 vu d Sehn Schefatja: Sebadja, d Bue(Suhn) Michaels, un mit nem achtzig Männa (Manne); 8,9 vu d Sehn Joab: Obadja, d Bue(Suhn) Jehïls, un mit nem zweihundatunachtzehn Männa (Manne); 8,10 vu d Sehn (a) Bani: Schelomit, d Bue(Suhn) Josifjas, un mit nem hundatunsächzig Männa (Manne); 8,11 vu d Sehn Bebai: Secharja, d Bue(Suhn) Bebais, un mit nem achtdzwanzig Männa (Manne); 8,12 vu d Sehn Asgad: Johanan, d Bue(Suhn) Katans, un mit nem hundatzehn Männa (Manne); 8,13 vu d Sehn Adonikam: de letschte, un sie hän ghieße: Elifelet, Jeïël un Schemaja, un mit nene sächzig Männa (Manne); 8,14 vu d Sehn Bigwai: Utai, d Bue(Suhn) Sabbuds, un mit nem siebzig Männa (Manne).

Vorbereitig zuem Ufbruch nohch Jerusalem

8,15 Un ich vusammlete sie am Fluß, der wo nohch Ahawa fleßt, un ma(mir) bliebe dert dräi Däg. Un ich sieh wohl Volk un Prieschta, aba ich find keini Levite. 8,16 Do schickt ich Elïser, Ariël, Schemaja, Elnatan, Jarib, Elnatan, Nathan, Secharja un Meschullam hi, vuschtändig de Sippehäupta, 8,17 un schickt sie zue Iddo, däm Vorschteha in Kasifja, dmit sie uns(üs) Diena fir des Huus unsares Gottes bringe. Un ich legt tene in´s Muul (d Gosch), was sie schwätze solle mit Iddo un sinene Breda, de in Kasifja ware. 8,18 Un sie bringe uns(üs), wel (a) de gnädige Hand unsares Gottes iba uns(üs) war, ä schlaue Ma vu d Sehn Machlis, d Bue(Suhn) Levis, vum Bue(Suhn) Israels, nämlich Scherebja mit sinene Sehn un Breda, achzehn; 8,19 un Haschabja un Jesaja, sini Brueda, vu d Sehn Merari un ihri Buebä(Sühn), zwanzig; 8,20 un vu d (a) Tempelsklave, de David un di Obere bschtimmt hän, d Levite z dene, zweihundatunzwanzig. Sie alli sin mit Name ufzeichnet.

8,21 Un ich ha dert am Fluß bi Ahawa ä Faschte üsruefe lo, dmit ma(mir) uns(üs) vor unsam Gott demuetigte, um vu nem ä Reise ohni Gefahre zue erbitte fir uns(üs) un unsari Kinda un all unsare Habe. 8,22 Denn ich ha mi gschämt, vum Kenig Gleit un Ritta z fordare, um uns(üs) uf däm Wäg vor Feinde (Gegna) z helfe. Denn ma(mir) hän däm Kenig gsait: (a) D Hand unsares Gottes isch zuem Beschte iba alle, de nen sueche, un sini Schtärki un si Zorn (Wuet) gege alli, de nen vulen. 8,23 So faschtete ma(mir) un erbate des vu unsarem Gott; un na(er) erherte uns(üs).

8,24 Un ich sunderte zwöelf vu d oberschte Prieschta üs, dzue Scherebja un Haschabja un mit tene zehn vu ihre Breda, 8,25 un wog ne dar des Silba un Gold un de Geräte als Abgabe fir des Huus unsares Gottes, de d Kenig un sini Rät un Obere un ganz Israel, soviel ihra ware, ge hän. 8,26 Ich wog ne dar un gib in ihri Hand sechshundatunfünfzig Zentna Silba un an silberne Geräten hundat Zentna un an Gold hundat Zentna, 8,27 zwanzig goldeni Becha, duusig Gulde wert, un zwei scheni Tepf üs goldglänzendem Kupfa, so koschtbar we Gold, 8,28 un sag zue nene: Ihr sin heilig däm HERRN, un de Geräte sin heilig, un des Silba un Gold sin ä fräiwilligi Gabe fir d HERRN, den Gott äira Vädare. 8,29 Sin etze wachsam un bwahrt´s, bis ihr´s darwiegt in Jerusalem in d Kamma vum Huus des HERRN vor d oberschte Prieschta (Pfarra) un Levite un d Sippehäupta in Israel. 8,30 Do nähmä de Prieschta un Levite des dargwogene Silba un Gold un de Geräte, um sie nohch Jerusalem zuem Huus unsares Gottes z bringe.

Aacku(Aacho) in Jerusalem

8,31 Dann(Dnoh) breche ma(mir) uf vum Fluß bi Ahawa am zwölfte Dag vum erschte Monet, um nohch Jerusalem z zeh. Un de Hand unsares Gottes war iba uns(üs) un rettet uns(üs) vor Feinde (Gegna) un vor däne, de uns(üs) uf däm Wäg nohchschtelle. 8,32 Un ma(mir) kumme nohch Jerusalem un ruehte dert dräi Däg üs. 8,33 Aba am vierte Dag wäre im Huus unsares Gottes des Silba un Gold un de Geräte dargwoge däm Prieschta Meremot, däm Bue(Suhn) Urias, un mit nem Eleasar, däm Bue(Suhn) vum Pinhas, un mit ne d Levite Josabad, däm Bue(Suhn) Jeschuas, un Noadja, däm Bue(Suhn) Binnuis, 8,34 nohch Zahl un Gwicht vumä jedäm Schtückli; un des ganze Gwicht wird ufgschribe. 8,35 Zue der Ziit opfate de Lit, de üs dr Gfangeschaft kumme ware, Brandopfa däm Gott Israels, zwöelf jungi Schtier fir ganz Israel, sechseninzig Widder, siebenesiebzig Lämma, (a) zwöelf Böck zuem Sindopfa, alles zuem Brandopfa fir d HERRN.

8,36 Un sie (a) (b) ibagen de Befehle vum Kenig d Amtlit vum Kenig un d Schtatthalta gegeiba vum Euphrat. Un de helfe däm Volk un däm Huus Gottes.

S´9. Kapitel

Esras Bußgebet wägä d Mischehene

9,1 Als des alles üsgrichtet war, kumme de Obere zue mir un sage: S Volk Israel un de Prieschta un Levite hän sich nit abgsundert vu d Mensche vum Land mit ihre Greuel, nämlich vu d Kanaanita, Hetitern, Perisita, Jebusita, Ammonita, Moabitern, Ägypta un Amorita; 9,2 denn (a) (b) (c) sie hän dere Techta gnumme fir sich un fir ihri Buebä(Sühn), un des heilige Volk het sich vumischt mit d Mensche vum Land. Un de Obere un Rotsherre ware di erschte bi däm Treuebruch. 9,3 Wo ich des ghärt het, vuriß ich mi Häß(Kleid) un mi Mandel un raufte mi Haupthoor un d Bart un ha mi bschtiirzt hi ghockt. 9,4 Un s vusammle sich bi mir alli, de iba de Worte vum Gott Israels erschrocke ware wägä däm Treuebruch dera, de üs dr Gfangeschaft kumme ware; un ich hock bschtiirzt do bis zuem Obendopfa.

9,5 Un um des Obendopfa bsinn ich mich un schtand uf in minem vurissene Häß(Kleid) un Mandel, flegt uf mini Knüü un breit mini Händ(Pfode) üs zuem HERRN, minem Gott, 9,6 un sag: Mi Gott, (a) ich schäm mi un schiech mi, mini Auge ufzhebe zue dir, mi Gott; denn unsari Missetat sin iba unsa Kopf gwachse, un unsari Schuld isch groß bis an d Himmel. 9,7 Vu d Ziit unsera Vädare an sin ma(mir) in großa Schuld gsi bis uf dän Dag, un um unsera Missetat wägä sin mir un unsari Kenig un Prieschta in de Hand dr Kenig vu d Lända ge worde, ins Schwert, ins Gfängnis (Loch), zuem Raub un in Schmach, so we´s hiit isch. 9,8 Etze aba isch uns(üs) ä kleine Nuu Gnade vor rem HERRN, unsam Gott, gschehe, daß sa(er) uns(üs) nohch Errettet ibrigglo un uns(üs) ä feschte Halt an sinem heilige Platz ge het, um unsari Auge uflaichte un uns(üs) ä weng ufläbe z losse in unsera Knechtschaft. 9,9 Denn ma(mir) sin Knechte, aba unsa Gott het uns(üs) nit vulo in unsera Knechtschaft un het uns(üs) de Gunscht dr Kenig vu Persien zuegwandt, daß sa(er) uns(üs) wida ufläbe losst, um des Huus unsares Gottes ufzbaue (bäue) um´s üs sinene Triimma wida ufzrichte, dmit da(er) uns(üs) ä Bollwerk in Juda un Jerusalem git.

9,10 Un etze, unsa Gott, was solle ma(mir) nohch alledäm sage? Mir hän dini Gebote vulo, 9,11 de dü durch dini Knecht, d Prophete, ge hesch, wo sie sage: Des Land, in des ihr kummt, um´s in Hab un Guet z neh, isch ä (a) vudrecktes Land durch d Dreck vu d Velka vum Land mit ihre Greuel, mit däne sie´s vu einem End bis zuem andere End in ihrem Dreck agfillt hän. 9,12 So (a) sollt ihr etze äiri Techtare nit ihre Sehn ge, un ihri Techtare sollt ihr nit fir äiri Buebä(Sühn) nähmä. Un len sie nit zue Friide un Wohlschtand kumme ebiglig, dmit ihr mächtig wäre un des Guete vum Land ässä un s äire Kinda vuerbt uf ewigi Ziit. - 9,13 Aba nohch allem, was iba uns(üs) kumme isch um unsera bese Werke un große Schuld wägä - un dü, unsa Gott, hesch unsari Missetat nit bschtroft, we ma(mir)'s vudent hättä, un hesch uns(üs) de Schar vu Errettete ge -, 9,14 sollte mir nomol dini Gebote ibaträte, daß ma(mir) uns(üs) vumische mit d Mensche, de de Greuel den? Wirsch dü nit iba uns(üs) ziirne, bis ses ganz üs isch, so daß ses nit ei Rescht noh Entronnene git? 9,15 HERR, Gott Israels, dü bisch treu; denn mir sin ibrigbliebe als Erretteti, we´s hiit isch. Lueg, do sin ma(mir) vor dir in unsera Schuld; drum kenne ma(mir) nit bschtoh vor dinem Agsicht.

28.08.2022 12:42:23

S´10. Kapitel

Uflösig vu d Mischehe

10,1 Un we etze Esra vor rem Huus Gottes uf d Knüün lit un hiilt bätet un bekennt, sammlet sich um nen üs Israel ä arg (sehr, söll) großi Gmeind vu Männa (Manne), Wieba un Kinda; denn des Volk hiilt arg (söll). 10,2 Un Schechanja, d Bue(Suhn) Jehïls, vu d Sehn Elam, hebt a un sait zue Esra: Mir hän unsam Gott de Treui broche, als ma(mir) uns(üs) fremdi Wieba vu d Mensche vum Land gnumme hän. Nu, s isch trotz allem noh Hoffnig fir Israel! 10,3 So len uns(üs) etze mit unsam Gott ä Abkumme schleße, daß ma(mir) alli fremde Wieba un de Kinda, de vu nene gibore sin, nüsdoe nohch däm Rot vu minem Herrn un dera, de de Gebote unsares Gottes firchte, daß ma den nohch rem Gsetz. 10,4 So schtand etze uf! Denn dir kert's z handle, un mir wen mit dir si. Bi getroscht un doe´s! 10,5 Do schtoht Esra uf un nimmt ä Eid vu d oberschte Prieschta (Pfarra), d Levite un ganz Israel, daß sie nohch däm Wort doe wen. Un sie schwoere. 10,6 Un Esra goht furt vu däm Platz vor rem Huus Gottes un goht in de Kamma Johanans, däm Bue(Suhn) Eljaschibs. Un na(er) bliebt dert iba Nacht, ißt kei Brot un trinkt kei Wassa; denn na(er) trait Leid um d Treuebruch dera, de üs dr Gfangeschaft kumme ware.

10,7 Un ma het üsruefe lo in Juda un Jerusalem fir alli, de in dr Gfangeschaft gsi ware, daß sie sich in Jerusalem vusammle solle; 10,8 un wer nit in dräi Däg nohch rem Rotschluß vu d Obere un Älteschte kummt, däm si ganzi Habe soll däm Bann vufalle un na(er) selba üsgschlosse si üs dr Gmeinde dera, de üs dr Gfangeschaft kumme ware. 10,9 Do vusammle sich alli Männa (Manne) vu Juda un Benjamin in Jerusalem uf d dritte Dag, d zwanzigschte im ninte Monet. Un alles Volk hockt uf däm Platz vor rem Huus Gottes, zitternd wägä der Sach un wägäm schtarke Rägä. 10,10 Un Esra, d Prieschta, schtoht uf un sait zue nene: Ihr hän däm Herrn de Treui broche, als ihr äich fremdi Wieba gnumme un so de Schuld Israels vumehrt hän. 10,11 Bekenne sie etze däm HERRN, däm Gott äira Vädare, un den si Wille un schiede äich vu d Mensche vum Land un vu d fremde Wieba. 10,12 Do git de ganzi Gmeinde antwort un sait mit luta Schtimm: S gschiht, we dü uns(üs) gsait hesch! 10,13 Aba s isch viel Volk do, un s isch Rägäziit, un ma ka nit druße schtoh; au isch s nit in ei odr zwei Däg doe, denn ma(mir) hän in der Sach viel gsindigt. 10,14 Unseri Obere soll de ganzi Gmeinde vuträte, daß alli, de sich in unsare Schtädt fremdi Wieba gnumme hän, zue na bschtimmte Ziit kumme un mit tene de Älteschte eina jede Schtadt un ihri Richta, bis d Zorn unsares Gottes um der Sach wägä vu uns(üs) gwendet wär. 10,15 Nur Jonatan, d Bue(Suhn) Asaëls, un Jachseja, d Bue(Suhn) Tikwas, widasetzte sich, un Meschullam un Schabbetai, d Levit, helfe ne. 10,16 Doch de üs dr Gfangeschaft kumme ware, hän gmacht, we sie´s vuschproche hän. Un d Prieschta Esra sundert sich Männa (Manne) üs, de Häupta (Kepf) ihra Sippene, alli nametlich gnennt, un sie kumme zsämme am erschte Dag vum zehnte Monet, um de Sach zue visitiere (undsueche). 10,17 Un sie bringe's zuem Abschluß bi alle Männa (Manne), de fremdi Wieba hän, bis zuem erschte Dag vum erschte Monet.

10,18 Un s wäre gfunde unda d Prieschta (Pfarra), de sich fremdi Wieba gnumme hän: bi d Sehn Jeschuas, d Bue(Suhn) Jozadaks, un sinene Breda: Maaseja, Elïser, Jarib un Gedalja, 10,19 un sie gän d Hand druf, daß sie ihri Wieba üsschtoße un ä Widder fir ihri Schuld als Schuldopfa ge wen; 10,20 bi d Sehn Immer: Hanani un Sebadja; 10,21 bi d Sehn Harim: Maaseja, Elia, Schemaja, Jehïl un Usija; 10,22 bi d Sehn Paschhur: Eljoënai, Maaseja, Jismael, Netanel, Josabad un Elasa; 10,23 unda d Levite: Josabad, Schimi un Kelaja, des isch (a) (b) Kelita, Petachja, Juda un Elïser; 10,24 unda d Sänga: Eljaschib; unda d Doorheta: Schallum, Telem un Uri. 10,25 Unda d ibrige Israelite: bi d Sehn Parosch: Ramja, Jisija, Malkija, Mijamin, Eleasar, Haschabja un Benaja; 10,26 bi d Sehn Elam: Mattanja, Secharja, Jehïl, Abdi, Jeremot un Elia; 10,27 bi d Sehn Sattu: Eljoënai, Eljaschib, Mattanja, Jeremot, Sabad un Asisa; 10,28 bi d Sehn Bebai: Johanan, Hananja, Sabbai un Atlai; 10,29 bi d Sehn Bigewai: Meschullam, Malluch, Adaja, Jaschub, Scheal un Jeremot; 10,30 bi d Sehn Pahat-Moab: Adna, Kelal, Benaja, Maaseja, Mattanja, Bezalel, Binnui un Manasse; 10,31 bi d Sehn Harim: Elïser, Jischija, Malkija, Schemaja, Simeon, 10,32 Benjamin, Malluch un Schemarja; 10,33 bi d Sehn Haschum: Mattenai, Mattatta, Sabad, Elifelet, Jeremai, Manasse un Schimi; 10,34 bi d Sehn Bani: Maadai, Amram, Uël, 10,35 Benaja, Bedja, Keluhi, 10,36 Wanja, Meremot, Eljaschib, 10,37 Mattanja, Mattenai, Jaasai; 10,38 bi d Sehn Binnui: Schimi, 10,39 Schelemja, Nathan, Adaja, 10,40 Machnadbai, Schaschai, Scharai, 10,41 Asarel, Schelemja, Schemarja, 10,42 Schallum, Amarja un Josef; 10,43 bi d Sehn Nebo: Jeïël, Mattitja, Sabad, Sebina, Jaddai, Joel un Benaja. 10,44 De alli hän sich fremdi Wieba gnumme; un etze entloße sie Wieba un Kinda.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999