Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)
D Bref vum Paulus a Titus uf Markgräfler Alemannisch
Was in däm Buech schtohtUf eina vu sine letschte Reise het Paulus d Titus, wo mit nem zämmegschaft het, uf d Insel Kreda zruckglosse.
D Titus soll d Gmeinde dert betreue. Des war kei liechti Ufgab.
Na (Er) weiß, we schnell di Guet Nahricht vu Jesus Chrischtus dert vuwässert un vufälscht wore isch. D Zueschtand uf Kreda hän im Paulus dann (dnoh) d Anschtoß ge, um im Titus z schribe un nem genaue Inschtruktione dodriba z ge, we na (er) d Gmeinde organisiere soll. Gliechzitig enthaltet d Bref au ä Hufe Aregunge fir’s Läbä vu jedäm einzelne Chrischt – Aregunge fir´s Läbä, wo ma sait wie ä Hufe Worte. We des Buech ufbaut isch
S 1. KapitelD Paulus greßt d Titus 1,1 Paulus, ä Knecht Gottes un ä Aposchtel Jesus Chrischti, nohch rem Glaube dr Üserwählte Gottes un noh rem Wisse vu d Wohret, de däm Glaube gmäß isch, 1,2 in d Hoffnig uf des ewige Läbä, des Gott, (a) der nit legt, vuheiße het vor d Ziit vu d Welt; 1,3 aba (a) zue sinere Ziit het da (er) si Wort zeigt (offenbart) durch d Predigt, de ma (mir) avuträut isch nohch rem Bifehl Gottes, vu unsarem Heilands;1,4 fir d Titus, (a) minem rechte Bue (Suhn) nohch unsa beida Glaube: Gnade un Friide vu Gott, däm Vada (Babbe), un Chrischtus Jesus, unsam Heiland! Setz geigneti Älteschti i!1,5 Deswege ha i di in Kreta glo, daß dü alles üsrichtesch, was noh fehlt, un (a) iba all in d Schtädt Älteschte isetzesch, we i (ich) dir bifohle ha: 1,6 (a) wenn eina untadelig isch, Ma vu einem einzige Wieb isch, der gläubigi Kinda het, der nit im Ruef schtoh, schludrig odr unghorsam z si. 1,7 Denn ä Bischof soll untadelig si als ä (a) Huushalta Gottes, nit eigensinnig, nit jähzornig, kei Säufa, nit schtrietsüchtig, nit schändliche Gwinn sueche; (b) 1,8 sundern gaschtfräi, gütig, bsonne, grecht, fromm, enthaltsam; 1,9 na haltet sich a des Wort vu d Lehr, des gwiß isch, dmit da (er) de Kraft het, zue vumahne mit d heilsamen Lehr un zrechtzwiese, de ufmucke.Bekämpf d Irrlehra!1,10 Denn s git vieli Frechi, unnitzigi schwätzer un Vufihra, bsunders de üs d Jude, 1,11 däne ma des Muul schtopfe mueß, wel sie ganzi Hiisa vuwirre un lehre, was nit si darf, wägäm schändliche Gwinn. 1,12 S het eina vu nene gsait, ihr eigena Prophet: D Kreter sin imma Vuloge, besi Viecher un fuli Säck (Ranze). 1,13 Des Ziignis (Züügnis) isch wohr. Üs däm Grund (a) wies sie scharf zrecht, dmit sie gsund wäre im Glaube 1,14 un nit achte uf de jüdischi (a) (b) Fable un de Gebote vu Mensche, de sich vu d Wohret abwände. 1,15 Den (a) (b) d Sufare (Reine) isch alles sufa; d Dreckige (Unreine) aba un Ungläubige isch nigs sufa, sundern dreckig isch beides, ihr Sinn (Gmeht) un ihr Gwisse. 1,16 Sie sage, sie kenne Gott, aba (a) mit d Werke vuliigne sie nen; ä Greuel sin sie un folge nit un sin zue allem guete Gschäfft untüchtig.S 2. KapitelWe Chrischte in d Gmeinde zsämmeläbä solle2,1 Dü aba schwätz, (a) we sich's ziemt nooch d heilsamen Lehr. 2,2 D alte Männa sag, daß sie nichtern (nit bsofä) sin, ehrbar, bsonne, gsund im Glaube, in d Lebi (Liebe), in d Geduld; (a) 2,3 gnau so di alte Wieba, daß sie sich bnähme, we`s sich fir Heilige ziemt, (a) nit vuloge, keini Seufa. Sie solle aba Guetes lehre 2,4 un di junge Wieba ahalte, daß sie ihri Männa leb hän, ihri Kinda liebe, 2,5 bsonne sin, keusch, heimelig, gütig, un (a) sich ihre Männa undaordne, dmit nit des Wort Gottes vuläschtert wird.2,6 Ebeso vumahn di junge Männa, daß sie bsonne sin 2,7 (a) (b) in alle Dinge. Dich selbscht aba mache zuem (c) (d) Vorbild vu guete Werke, mit rechta Lehr, mit Ehrbarkeit, 2,8 mit heilsamem un untadeligem Wort, dmit d Find bschämt wär un nigs Beses het, des sa(er) uns nohchsage ka. 2,9 D Sklave sag, daß sie sich ihre Herre in al;lle Dinge undaordne, ne gfällig sin, nit ufmucke, 2,10 nigs vuuntreue, sundern sich in allem als guet un treu erwiese, dmit sie d Lehr Gottes, unsares Heilands, Ehri mache in alle Schtickli. D heilsami Gnade Gottes2,11 Denn s isch erschiene de heilsami Gnade Gottes alle Mensche (a) 2,12 un nimmt uns in Zucht, daß ma (mir) absage däm ungöttliche Wese un d weltliche Luscht un bsonne, Grecht un fromm in d Welt läbä 2,13 un (a) (b) (c) warte uf de seligi Hoffnig un Erschinig vu d Herrlichkeit vum große Gott un unsares Heilands Jesus Chrischtus, 2,14 der (a) (b) sich selbscht fir uns ge het, dmit da (er) uns erlest vu alla Ungrechtigkeit un wäscht sich selba ä Volk (c) zuem Eigentum, des flisig isch (d) zue guete Werke.2,15 Des sag un vumahn un wies zrecht mit ganzem Ernscht. (a) Nemads soll di vuachte. S 3. KapitelChrischte im Schtaat un in d Gsellschaft3,1 Erinnre sie dra, daß sie (a) (b) d Gwalt vu d Obrigkeit folgsam un hörig sin, zue allem guete Gschäft parat, 3,2 nemads vuliigne, nit schtritte, (a) gütig sin, alli Sanftmuet bwiese gege alli Mensche.3,3 Denn au mir ware (a) (b) (c) (d) freher unvuschtändig, unfolgsam, sin in d Irri gange, ware mancha Luscht un Glüschte denschtbar un läbte in Bosget un Näid, ware vuhaßt un haßte uns undaänanda. 3,4 Als aba (a) erschiene isch de Freundlichkeit un Menschelebi Gottes, unsares Heilands, 3,5 (a) macht da (er) uns selig - nit (b) um d Werke vu d Grechtigkeit wille, de ma (mir) doe hän, sundern nohch sinere Barmherzigkeit - durch des (c) (d) Bad vu d Widageburt un Ernaiarig im heilige Geischt, 3,6 de na (er) iba uns viel üsgosse het durch Jesus Chrischtus, unsren Heiland, 3,7 dmit ma (mir), (a) durch sini Gnade Grecht wore, Erbe vum ewige Läbä däte nohch unsre Hoffnig. 3,8 Des isch gwißlig wohr. Und i (ich) will, daß dü des mit Ernscht lehrsch, dmit alli, de zuem Glaube a Gott kumme sin, druf üs sin, sich mit guete Werke vorzdoe. Des isch guet un nitzt d Mensche. Paulus warnt noh mol vor d Irrlehra3,9 Vu dumme Froge aba, vu (a) Gschlechtsregischter, vu (b) (c) Zank un Händel iba des Gsetz halt di wiet wäg; denn sie sin unnitz un nichtig. 3,10 Ä (a) ketzerischi Mensche mied, wenn na (er) eimol un (b) nohchmol vumahnt isch, 3,11 un doe wisse, daß ä solcha ganz vukehrt isch un sindigt un sich selbscht dmit des Urdeil sait. (a)Paulus git persenlichi Mitdeilige wida un winscht Gottes Sege3,12 Wenn i (ich) Artemas odr (a) Tychikus zue dir schicke doe, so kumm schnell zue ma (mir) nohch Nikopolis; denn i (ich) ha bschlosse, dert d Winta iba z bliebe. 3,13 Zenas, d Rechtsglehrte, un Apollos rüscht guet üs zue d Reise, dmit ne nigs fehlt. 3,14 Loß aba au di Unsre lerne, (a) sich vorzdoe mit guete Werke, wo sie nedig sin, dmit sie kei fruchtloses Läbä fihre. 3,15 S greße di alli, de bi ma (mir) sin. Greß alli, de uns leb(lieb) hän im Glaube. Di Gnade isch mit äich alle!Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999/Januar 18, 2006 |