S`1. Kapitel

Kumma iba des Ungliick in dr Welt

1,2 HERR, we lang soll i(ich) brelle, un dü willsch nit härä? We lang soll i(ich) zue dir ruefä: "Schand(Frevel)!", un dü willsch nit helfe? 1,3 Wurum losch dü mi Bosget säh un luegsch däm Kumma zue? Raub un Schand (Frevel) sin vor ma(mir); s goht Gwalt vor Recht. 1,4 Drum isch des Gsetz ohnmächtig, un d rechti Sach ka ne gwinne; denn dr Gottlose ibavordeilt d Grechte; drum ergehn vukehrti Urdeile. 1,5 Luegä hi unda d Heide, sähn un vuwundere äich! Denn i(ich) will ebis doe zue äire Ziit, was ihr nit glaube den, wenn ma dvu schwätze wird. (a) 1,6 Denn lueg, i(ich) will d Chaldäa mache, ä grimmigs un schnells Volk, des nuszeh wird, so wiet d Bode isch, um Wohnige izneh, de nem nit ghäre. 1,7 Grusig un schrecklig isch`s; s bifihlt un zwingt, wer´ s will. 1,8 Ihri Ross sin schnella als d Pantha un bissiga als d (a) Wöelf am Obend. Ihri Ritta flege in große Scharen vu wietem doher, we d Adla gschwind kumme zuem Fraß. 1,9 Sie kumme allisamt, um Schadä z doe; wo sie hiwelle, schtiirme sie vorwärts un raffe Gfangeni zsämme we Sand. 1,10 Sie scheltte dr Kenig, un d Firschte lache sie üs. Alli Feschtige wäre ne we ä Scherz si; denn sie schiitte Erde uf un erobere sie. 1,11 Alsdann brause sie dohi we ä Schturm un jage wida; mit alldem mache sie ihri Kraft zue ihrem Gott. 1,12 Aba dü, HERR, mi Gott, mi Heiliger, der dü vu Ewigkeit her bisch, loß uns(üs) nit schterbe; sundern loß sie uns(üs), oh HERR, nur ä Schtrof si, un (a) loß sie, oh unsa Fels, uns(üs) nur ziichtige. 1,13 Dini Auge sin zue sufa, als daß dü Beses aluege kennscht, un däm Kumma kasch dü nit zueluegä! Wurum siehsch dü dann(dnoh) aba d Raiba zue un schwiegsch, wenn dr Gottlose der vuschlugt(frisst), der Grechter isch als sa(er)? 1,14 Dü losch d Mensche go we d Fisch im Meer, we d Wirma, de kei Herrn hän. 1,15 Sie ziehe alles mit dr Angle üsä un fange's mit ihre Netz un sammle's mit ihrem Garn. Todribar fräie sie sich un sin frehlich. 1,16 Drum opfare sie ihrem Netz un räuchere ihrem Garn, wel durch de ihr Adeil so fett un ihr Ässä so ibamessig wore isch. 1,17 Solle sie drum ihr Netz imma üsleere un Velka umbringe ohni Erbarme?

S`2. Kapitel

Gottes Antwort a d Prophet. Weheruef iba d Undadricka

2,4 Lueg, (a) wer bockig isch, der wird kei Rueh in sinem Herz ha, (b) (c) (d) dr Grechte aba wird durch si Glaube läbä. 2,5 So wird au d treulose Tyrann kei Glingä ha, d schtolze Ma nit bliebe, der si Rache ufschperrt we des Rich des Todes un isch we d Tod, der nit satt zässä isch: Na(Er) rafft a sich alli Heide un sammlet zue sich alli Velka. 2,6 Was gilt's aba? De alli wäre ä Schpruch iba nen mache un ä Led un ä Schprichli sage:

.Weh däm, der si Guet mehrt mit fremdem Guet - we lang wird's währe? - un hüft viel Schuldna bi sich uf! 2,7 We pletzlig wäre ufschtoh, de di biße, un ufwache, de di gwähle! Un dü moesch ne zuem Raub wäre. 2,8 Denn dü hesch vieli Velka bschtohle. So wäre di wida usraube alli ibrige Velka (a) wägä däm Menschebluet un wägä däm Frevel, der gmacht hesch am Land un a d Schtadt un a alle, de drin huuse.

2,9 Weh däm, der unrechte Gwinn macht zuem Ungliick vu sinem Huus, uf daß sa(er) si Nest in d Hechi baut, um däm Unheil z verwitsch! 2,10 Aba di Rotschlag wird z Schande vu dinem Huus grote; denn dü hesch z vieli Velka zerschla un dmit gege di Läbä gsindigt. 2,11 Denn au (a) de Schtei (Wackes) in dr Muure wäre brelle, un de Sparre am Gebälk wäre ne antworte.

2,12 Weh däm, der (a) (b) d Schtadt mit Bluet baut un richtet d Burg uf mit Unrecht! 2,13 Wird's nit so des HERRN Zebaoth bassiere: Wora d Velka sich abgschafft hän, mueß mit Fiir vubrenne, un wofir d Lit sich med gmacht hän, des mueß vulore si? - 2,14 Denn d Erde wird voll wäre iba s Wisse dr Ehri des HERRN, we Wassa des Meer deckt. (a)

2,15 Weh däm, der si Nächschte trinke losst un si Wuet undamischt un nen bsoffe macht, daß sa(er) sini Nackedei (Blöße) sieht! 2,16 Dü hesch di satt gmacht mit Schande un nit mit Ehri. So (a) trink dü etze au, daß dü taumelsch! Denn a di wird kumme dr Kelch in d Rechte des HERRN, un dü wirsch Schande ha schtatt Ehri. 2,17 Denn de Schand (Frevel), de dü am Libanon gmacht het, wird iba di kumme, un de vureckte Dier(Tierli) wäre di schrecke wägä däm Menschebluet un wägäm Frevel, der gmacht hesch am Land un a d Schtadt un a alle, de drin huuse. 2,18 Was wird dann(dnoh) des Bild helfe, des si Meischta gmacht het, un des gossene Bild, des do Lege lehrt? Trozdäm vulosst sich si Meischta druf, obwohl la(er) nur schtummi Götze macht. (a)

2,19 Weh däm, der zuem Holz sait: "Wach uf!" un zuem schtumme Schtei (Wackes): "Schtand uf!" We soll ä Götze lehre kenne? Lueg, na(er) isch (a) mit Gold un Silba ibazogä, un kei Odem isch in nem. 2,20 Aba (a) dr HERR isch in sinem heilige Tempel. (b) (c) (d) S isch vor nem schtill alli Welt!

S`3. Kapitel

Dr Psalm Habakuks

3,5 Pescht goht vor nem her, un Süüre goht, wo na(er) hitramt isch. 3,6 Na(Er) schtoht uf un het erbebe lo d Erde(Bode); na(er) luegt un het zittere lo d Heide. Vuschmettert wäre de uralte Berg, un bucke meßte sich de uralte Hiigel, als sa(er) we vor alters rumzog. 3,7 I(Ich) sieh de Hitte vu Kuschan in Not un de Zelt dr Midianita truurig.

3,8 Warsch dü zornig, HERR, uf d Flut? Entbrennt di Wuet gege de Wassa un di Zorn (Wuet) gege des Meer, als dü uf dine Ross gritte bisch un dini Kärre d Sieg bhalte hän? 3,9 Dü hesch di Bogen viiri zogä, hesch d Pfiel uf di Sehne glegt. SELA. Dü hesch des Land gschpaltet, daß großi Bäch flesse den, 3,10 d Berg sähn di, un ne ward bang. Dr Wassaschtrom fahrt dohi, (a) d Defi het sich härä lo. Ihr Ufgang het d Sunne vugäßä, 3,11 un (a) dr Mond schtoht schtill; bim Glänze diner Pfiel vublasse sie, bim Laichte vu dine blitzende Schpeer. 3,12 Dü hesch des Land vudramt im Zorn (Wuet) un hesch d Heide vudrosche im Wuet. 3,13 Dü bisch üszugä, dinem Volk z helfe, z helfe dinem Gsalbte. Dü hesch des Dach zämägschla vum Huus vum Gottlose un (a) hesch de Grundfeschte bis uf d Fels Nackt gmacht. SELA. 3,14 Dü hesch mit sinene Pfiel si Schädel durchbort, sini Schare vuschprengt(zerstobe) we Schpreu, denn ihri Fräid(Freud) war, zue vustraije un z frässä d Elende im Vuborgene. 3,15 Dini Ross gehn im Meer, im Schlamm dr Wassaflute.

3,16 Wel i(ich) des her, bebt mi Lyb (Ranze), mini Lippe zittere vum Gschrei (Geblär). Fäulnis fahrt in mini Knochä(Bei), un mini Knüü bebe. Aba i(ich) will harre uf de Ziit dr Trebsal, daß sie rabzeht iba des Volk, des uns(üs) agrieft. 3,17 Do wird dr Fiegebaum nit grene, un s wird kei Krut si a d Wischteck. Dr Ertrag vum Elbaum bliebt üs, un d Äckere bringe kei Ässä; Schof wäre üs d Hürde grisse, un in d Schtäll wäre keini Rinda si. 3,18 Aba i(ich) will mi fräie däm HERRN un frehlich si in Gott, minem Heil. (a) 3,19 Denn dr HERR isch mi Kraft, (a) na(er) wird mini Feß mache we Hirschfeß un wird mi iba d Höchi fihre. Vorzsinge, bim Siteschpiel.