S`1. Kapitel

1,1 Dr Älteschte a die üserwählte Herrin un ihri Kinda, (a) de i(ich) leb ha in dr Wohret, un nit älleinig i(ich), sundern au alli, de de d Wohret vuschtande hän, 1,2 um dr Wohret wägä, de in uns(üs) bliebt un in uns(üs) si wird in alli Ewigkeit:

1,3 Gnade, Barmherzigkeit, Friide vu Gott, däm Vada (Babbe), un vu Jesus Christus, däm Bue(Suhn) vum Vada (Babbe), soll mit uns(üs) si in Wohret un in Lebi!

Läbä in dr Wohret un Lebi

1,4 I(Ich) ha argi freut, daß i(ich) unda dinene Kinda solchi gfunde ha, de in dr Wohret läbä, nohch rem Gebot, des mir vum Vada (Babbe) gregt hän. 1,5 Un etze bitt i(ich) di, Herrin - i(ich) schrib da (a) kei naies Gebot, sundern des, was ma(mir) gha hän vu Afang a -, daß ma(mir) uns(üs) undrenanda leb hän. 1,6 Un des isch de Lebi, daß ma(mir) läbä nohch sinem Gebot; des isch des Gebot, we ihr's ghärt hän vu Afang a, daß ihr drin läbä. 1,7 Denn vieli Vufihrer sin in d Welt üsägange, de nit sage, daß Jesus Christus in s Fleisch kumme isch. Des isch dr Vufihrer un dr Antichrist.

1,8 Sähn äich vor, (a) daß sa nit vuliere, was ma(mir) gschaft hän, sundern d ganze Lohn gregä. 1,9 Wer driba nüsgoht un (a) bliebt nit in dr Lehr Chrischti, der het Gott nit; wer in däre Lehr bliebt, der het d Vada (Babbe) un d Bue(Suhn). 1,10 Wenn öbber (ebber) zue äich kummt un bringt de Lehre nit, so (a) nähmt den nit ins Huus un greßt den au nit. 1,11 Denn wer nen greßt, der het adeil a sinem bese Werk. 1,12 I(Ich) hät äich viel z schribe, aba (a) i(ich) wott`s nit mit Bref un Tinte mache, sundern i(ich) hoffe, zue äich z kumme un selba mit äich schwätze, dmit unsri Fräid(Freud) ganz groß isch. 1,13 S greße di d Kinda vu dinere Schweschta, vu dr Üserwählte.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir hufe Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999